Alle inzendingen over Nelson Mandela OR Apartheid

Hij moest het met verbanning betreuren, beloofde met de hand op het hart, dat het niet meer zou gebeuren, maar men zette hem apart. Daarop volgde de kater: veel dorst en alleen nog maar water!…

kerken In Zoetermeer zit op de Mandelabrug de ene helft amechtig aan de grond de andere vol hoop aan het plafond Ook bij Chief Mandla zie je opa terug voor meer politiek advies van vrouwen wil hij zoveel mogelijk met ze trouwen Toelichting: Uit de NOS-reportage bleek dat Mandla niet alleen tradioneel Xhosa-Chief wil zijn maar ook Nelson…

Hou je ook van krimi's 't is me een wereldje apart some like it hard…

de allereerste keer dat ik je zag ben jij me al opgevallen ik vond je sierlijk en apart ik was meteen voor je gevallen jij bent voor mij heel duidelijk zowel groot als ook heel klein ik weet dat ik op jou kan rekenen je zult er voor mij altijd zijn letters worden zinnen en die worden weer een apart verhaal ik heb jou nodig…

Stil luister ik naar het liedje aan alle meisjes waar ik vroeger zo van hield van Julio Eglesias en Willy Nelson er is een glimlach in mijn ogen ik draai de woorden om er waren mannen in mijn leven maar jij, je sprong er uit met jou had ik meer dan honderd jaar willen worden maar het mocht niet zo zijn je foto in mijn handen als…

Voor iedereen en elk apart een warme kerst een schitterend jaareinde of een gewoon goed vandaag.…

Kolderiek periodiek (nr. 17 uit een reeks van 100) Napoleon kreeg bij de afrekening een Bon Aparte...…

, zo liefdevol en toch apart.…

intro weet ge, gij daar ik hier twee gasten ertussen voor ons verkeerslichten groen rechts gaan dan de keuze amai, zotteke toch naar d’ n engel op het hoekske duiding buitenwipper knikt Guido, dag Guido pintje of bolleke baaskesbier ? lachen extro dweilen we het landschap in mee ons tweetjes, luisteren…

Ontspannen mijmer ik en wandel mijn stappen in het landje apart Bonte kleurenblokken schuiven voorbij achter de statige zeedijk Wuivend gras in de wakkerende wind Dorsende machines maaien het goudgele graan Wolkenschaduwen dwalen over een lappendekenveld Een kunstig patchwork van heldergroene en goudgele kleuren Donkerbruin geploegde aarde,…

Als je hart een boekje was zou ik dagen willen lezen de zachtheid en de liefde willen voelen in de woorden. Na maanden van lezen zou ik uitkijken naar deel twee en de foto's die erin staan uren lang bekijken. De vlinders willen vangen de muurtjes willen breken de klanken willen horen en de verf laten drogen. Lezen is alleen…

Zo leidde 't rumoer tot apart vervoer. Dus ook voor de paus en zijn bacchanten.…

er is al zoveel over geschreven wat moet ik er nog aan toevoegen? iets wat men niet gelooft, denk ik iets waar men versteld van zal staan, dus niet de gebruikelijke ellende of het bijna net zo gebruikelijke geweld iedereen weet al hoe het met de we- reld is gesteld, en ook niet de liefde want die draait dol, gek (als ze al bestaat)…

mooi zijn ze niet dingen die afwijkend zijn zaken die de norm ontsnappen als kind al had je dat apart gevoel nooit kunnen bevatten kwetsbaar zijn maakte zo onzeker negeren leek toen beter pas jaren later geven zij een mystiek entree voor warme zielsverwante liefde wat zwak en anders leek is nu een ongecompliceerd ontmoeten van…

Langzaam ik benader en proef en niet hoeven te zijn genietende van oude pijn En daar was hij een andere, warme wind die mij uitademend vindt lucht die over mijn longen stroomt en de adem beneemt Blazende een kus een onbekende rust en ergens, ver weg Een stem verontrustend wie ik ben vertrouwdheid die ik ken maar blindheid die ik…

onafscheidelijk stappen zij door het leven gestrikt voor altijd…

tegen dood maar vooral tegen het leven dat soms zo hard kan zijn hoe haar te beschermen hoe haar los te laten haar laten zijn met alle teleurstellingen alle liefde geluk en pijn zoals het leven voor eenieder en ook voor een apart kind zal zijn…

ze zijn er weer in onze tuin het roodborstje en de merel zij een rondborstige dame hij is een statige kerel hij zorgt een beetje voor haar gooit dan wat eten naar benee zij pikt het op tussen de tegels het is genieten met die twee ieder jaar vul ik de voorraad hang een vogelhuisje aan de wand en een vlaggetje aan hun gevel wanneer ze…

zag je bloeien tussen hoge bloemen ik liep in het gras het was de kleur die jou het meeste lente gaf je had dat tere prille groen en bloemkelkte apart ook anderen wiegden verleidelijk zacht in warme wind maar in jouw kleurpalet en bloemenbed vond ik mijn voorjaarskind…

Aparte straten heb je ook, een beetje opzij, niet voor niet achter. Wel altijd met twee richtingen, een open straat die voor iedereen vanzelf apart zal zijn.…

Al diegenen met wie niemand ooit wil dansen; doen er voor mij toe, staan voor mij niet apart. Ik mag ze wel; de verliezers, de sleutelkinderen, de bijstands- moeders. Ook heb ik oog voor die vervuilde zwervers die leven in de stad.…

ik kan wel zuchten en mijn hoofd breken, doen alsof ik er niet ben, of wellicht zwijgen woorden weglaten, met sprakelozen spreken, door weer en wind banjeren door de nacht of, als Mandela, met beroofden spreken, haren trekken uit mijn kop, kaal zijn als een luis, en mijn hoofd zwaarder laten worden dan mijn benen, blijven wachten op het ene…

Heel apart maar oh zo gevoelig raakt men haar aan dan buigt ze nederig.…

complete vrijheid niet laten ringeloren is een kunst apart elke kracht bedraagt schoonheid zie het menszijn op zichzelf…

dit kleine gedicht naar jullie allen gericht komt uit een warm hart want jullie zijn elk apart een straaltje van het zonlicht…

het voorspelbare grijs had geen enkele eis meer om voor te leven ambities waren zoek interesses verdwenen netwerken ontevreden toch ooit bij hiernaast aangeklopt maar kreeg meteen de kous op de kop de goeroes zijn kwijt hebben geen tijd meer voor kwezelarijen zo raakt doelgerichtheid uit zicht zijn ogen montuur loos nooit toekomstgericht…

talloze handen hebben de leuningen van de stoelen uit de voormalige rookkamer gepolitoerd ondanks de grote schoonmaakbeurten hing de walm uit vele decennia roken nog altijd in het meubilair in het kraken van de stoelen was nog het verdwaalde hoesten uit vroeger tijden herkenbaar te horen nog ruisen de gordijnen groeten hun…

ik heb me mijn hele leven al bezeerd aan prikkeldraad ik wist dat het er was en mij een slechte uitdaging gaf ik kon het nooit weerstaan moest altijd weer tegendraads gaan halen en schrammen waren legio er was altijd een bloeder in de regio nooit is mij een pad onthuld zonder die vreselijk scherpe tentakels ik banjerde…

Ook al zetten jullie mij apart, deze herinnering kan de eeuwigheid verduren.…

Ik zal je nooit vergeten je hebt een plekje in mijn hart Maar jij koos ervoor dat het niet meer wij was maar jij en ik apart!…