Alle inzendingen over Nergens heen .....

Als een mus die me plotseling aankijkt en weer wegvliegt nergens heen, wil ik voorgoed vertrekken als iemand die je kende en voorgoed verdween, me verbergen om de dingen die je zei want ik las het nooit in je ogen, de liefde voerde mee…gaf me geluk of heeft me bedrogen, tranen op het kussen van de vorige nacht doen mij m’n adem benemen, kijk…

Vandaag zag ik je weer even in de spiegels van het leven stil verdwalen door de nevel van het tomeloze veen Waar ik blozend zon verdroomde in jouw armen die omzoomden en mijn ogen deden lomen in het zand en nergens heen Lang verwachtte ik de dagen dat jouw bedding mij zou dragen maar je spon jouw zachte kragen die mij dreven van het steen…

Dood had zich al aangekondigd maar staat nu te wachten op de hoek hij heeft zich gekleed als een zakenman iedere ochtend weer driedelig pak, stropdas, een puike schoen klaar voor de slag van de dag alleen de dood gaat nergens heen als men hem groet kijkt hij snel weg hij wacht tot de tijd gekomen is tijd onderverdeeld in secondes is…

Been aan been en dan daar, over elkaar heen geslagen, de zon die dwingend door haar haren prikt. Snikkende bomen die rij aan rij het spel van wederzijds genoegen gadeslaan. Een pad gaat als in een doolhof nergens heen. Spillebeen. En zijn hart roept vol verlangen haar naam. De echo sterft langzaam in de nacht.…

Wanneer de zon nog geen warmte geeft sta ik op met het dekbed om me heen en kijk ik half achter het gordijn de straat in, de eerste mensen lopen nergens heen, een blokje om met honden die geuren volgen Ik vind het altijd eng of ze me willen bijten Weer denk ik aan jou, aan de uren dat ik tussen verwijten en verlangen half achter het gordijn…

Op een dag moest zij de eerzucht van de jager maar verdragen want ze mocht geen kapje dragen in het bos waar zij verscheen want de jager vond een meisje met een kapje maar obsceen En zo trok zij heel alleen zonder haar kapje - diep verslagen met haar losgeslagen haren door de bossen - nergens heen waar de wolven haar verslonden met…

ik heb je kussen nooit willen blussen deed water bij de wijn maar jouw chaos bleef een festijn vaak donkerden je ogen terwijl de zon volop scheen samen voelden we de pijn van het existentiële alleen jij kon nergens heen onbereikbaar in een wereld die bruiste tot de bui overtrok plezier triomfeerde en wij voorzichtigheid leerden…

je gaat weer lopen op de zwarte steen los van alles nergens heen in het raken voel je het verleden naken kom geef je over je bent te vaak alleen voel me vlij je neer, je ziel heb ik al lang gemist accepteer weer mijn gezicht je hoort bij mij deel de schepping die we vroeger waren, kom dan gaan we God ervaren de tijd is slechts…

heen…

weet je nog hoe we alles samen schreven met hagelwitte woorden op het nachtzwarte blad en je vroeg me of je ooit een plekje krijgen zou in deze dundruk zodat je me kunt vergezellen in alle nieuwe tijden op weg naar nergens heen mijn ongekroonde koning der witregels, zei je, en je zoende me troostend om het grapje en stilaan moest…

Waar overal en nergens heen de horizon verstoppert met de wolken en mosterd, graan en koolzaad zomen aan een gouden rand.…

blijf liever met mij alleen veilig en vertrouwd ik ga nergens heen dit is wat ik heb opgebouwd na alle ervaringen uit het verleden heb ik er genoeg van ik heb genoeg geleden voor mij nooit meer een man!…

Wij hebben geleerd ons op ons gemak te voelen, thuis te zijn, dat wil zeggen: nergens heen te kunnen. ---------------------------------------------------- uit: "Er moet sprake zijn van een misverstand".…

heen gaat hij reist achteruit en ziet me niet In een trein onderweg naar niets kijk ik naar mezelf in de auto naast me: een kind achterin de auto bij papa hij kijkt vooruit en ziet me gelukkig nog niet…

heen ik verzonk in doorzichtige lijfjes toen het watervlak brak moeizaam boven het blauwe leven…

je gooit ballen hoog andere handen vangen je fluit een lied de tonen blijven ergens hangen je voeten dragen je alleen ze gaan nog nergens heen de weg is onbetreden je ogen zien geen horizon de lucht kun je niet pakken je hoort de mensen wel maar voelt de grond onder je voeten zakken je strekt je handen naar ze uit schreeuwt zonder geluid…

je gooit ballen hoog andere handen vangen je fluit een lied, de tonen blijven ergens hangen je voeten dragen je alleen ze gaan nog nergens heen de weg is onbetreden je ogen zien geen horizon de lucht kun je niet pakken je hoort de mensen wel maar voelt de grond onder je voeten zakken je strekt je handen naar ze uit en schreeuwt zonder…

Schichtig kind kleine vogel gekortwiekt alleen in dromen verstrikt dribbelt gespannen van hier naar nergens heen. Kunnen vleugellamme vogels huilen misschien? zwijg onder de zware vleugels van verstikkende ouderlijke vonkenregens.…

heen Het paar is overboord gesprongen dus vaart het bootje maar alleen…

Ik word zo moe van jou Van jou en jou alleen Als ik je zo zie lopen Is het voor mij snel afgelopen Hoef ik al nergens heen Soms ben je aan het praten Dan kan ik het niet laten Als jij je mond maar open zet Dan wil ik maar 1 ding Liggen in mijn bed Ik word zo moe van jou Al bij het horen van je naam Laat ik spontaan een gaap Eist mijn…

Zo'n zeldzaam moment waarop alles lijkt te kloppen, de volmaaktheid slechts verbroken door de vage bas van voorbijgaand vrachtverkeer en door het eeuwig blinken van mijn goud, dat slechts bedekt werd, toen je in mijn armen lag en ik je droeg, alsof jij mijn bruid was, maar ik bracht je nergens heen, alleen terug.…

In stilte van de heimweehut zat jij niet langer in de put gedachten gingen nergens heen daardoor was jij met God alleen het oergevoel waarmee je kwam was uit een ander toneelstuk een wereld waar ik niet aanwezig was zelfs niet in de brieven die jij in stilte las.…

Hoe triest is het te weten, dat: men de echte reden van demonstreren is vergeten, demonstreren wanneer je het ergens niet mee eens bent, is een mooi fenomeen maar de acties die men nu onderneemt, gaan nergens heen!…

De stappen die ik zet brengen me nergens heen. Ik probeer de bordjes te volgen, maar eigenlijk lees ik er geen een. Nu ik nergens lijk te komen, met de stilte vooruit, is het enige waar ik nog op hoop een vorm van geluid. Maar het blijft stil, zelfs de schreeuw van mijn hart hoor je niet.…

Ik kwam thuis waar het licht en warm was en dacht ik hoef nergens heen Ik zat voor mijn raam te kijken naar alle bedrijvigheid en dacht, die mensen die nu buiten lopen, zijn blij dat als ze thuis zijn, net als ik.…

Ik zit hier weer te wachten op haar eindelijk is ze daar en klaar we stuiven er vandoor, nergens heen en fuiven in de nacht heel gemeen zoals bacteriën, virussen en consoorten die we op muziek niet hoorden we slaan ze lam, rot en dood moeten ijlend vluchten op een boot witte strepen maken golvende krassen water is nu eenmaal om te wassen…

Verward loop ik rond Waarom dat weet ik niet Alles lijkt te zweven Terwijl ik doelloos loop Een vogel die fluit Doet mijn hartje springen Ik kijk nog eens rond Maar mijn vreugde verdwijnt Het geluid is weg Mijn zicht is zwart En ik kan nergens heen Ik kan wel gaan lopen Maar ik zie niet waar ik ga Ik kan wel blijven Maar ik zie…

heen vandaag Ik geniet van dit natuurgeweld…

We zouden dan samen zijn gaan lopen, zomaar, nergens heen, net als de zee. Ik zou schrijven tot je danste op het deinen van die ene metafoor. Schrijven tot je dansend, langzaam dichterbij kwam.…

heen ik word van al dat wangetrouw zo ontzettend moe ooit ben ik beschadigd maar ik maak mezelf kapot alles in mij dat zo ontzettend graag wil geloven heb ik verwaarloosd is vergaan... lijkt verrot!…