Alle inzendingen over Onbewoond

van verlangen naar grond, geen akkers maar eigen graslanden niet langer verdreven worden door de boerenzonen met hun honden, muizen en wantsen in de bedden voor hun zieken en hun zere rug van het ploegen en het planten wieden, oogsten en malen van het graan Ik ben verder gegaan dan mijn vader, met mijn kudde op weg naar onbewoonde…

poëziepilaren als stompe torens staan ze daar onmondig voor zich uit te staren Ze spreken stil in toegedekte klanken preken, verwijten of bedanken verduisteren, versluieren of verlichten vergane luister en oranje vergezichten In regels liefde en relaties staan tedere letters, zwoele spaties verwarrende taal, het cement al zachter dan blijft onbewoond…

voor het beeld Maria nooit geweten dat hij de moed op kon geven omdat hij zich niet gewaardeerd voelde door zijn omgeving aan verandering onderhevig nooit kunnen vermoeden dat hij de hand aan zichzelf sloeg diep in de duisternood omdat er niemand anders was, niemandsland zijn handen aan zijn kruis, manhaftig kruis eenzame man alleen in een onbewoond…

blauwgras, wimperparelgras, zoals ons tuintje vroeger was, honderd jaar, duizend jaar, liesgras, trilgras, liefdegras, duizend jaar geleden, maar kweldergras, knolbeemdgras, kijk daar eens even, daar scherpgras, hardgras, tandjesgras, een lege kleine zoogdiervacht, kamgras, baardgras, borstelgras, zo onaantastbaar zacht, en het schedeltje zo onbewoond…

Onbewoonde klokken in lentetijd tikten tot een nieuw seizoen zich vol goede moed had aangemeld waarin elk uur verstreek Bevroren bloemen in zomertijd verwaaien deden ze graag in het hart van jouw aanwezigheid die me altijd raken kon Verzonnen boeken in herfsttijd waar bleef het ware verhaal wat een ieder lezen zou de dag versneld voorbij…

Laten we zwijgen, in een wereld zonder alfabet, maakt de vocabulaire ruimte onbewoond, het leerde ons het beste te horen, te proeven en te ruiken, elk zintuig op de juiste manier te gebruiken, de huid ineen te sluiten tot één betekenis een non-verbale oefening in elk gebaar, de overtreffende trap van lichaamstaal, er is geen woord dat…

Je staat er maar van jaar tot jaar achtermuur omgevallen half ingestort het dak dakpannen hangen balanceren zwak op losse latten de fut is eruit kozijnen verveloos al een hele poos ramen vuil en onbewoond en binnen zag ik stofrommel en veel spinrag ooit een stoere boerderij nu een somber wrak wie gaat je opknappen maakt een nieuw dak…

Er waden soldaten uitgelaten Door koraalachtige water Waar glanzend en transparant bontgekleurde vissen tronen En wuivende zeeanemonen Naar een onbewoond eiland Waar tussen lianen na het strand libellenkluwen in lichtbanen Warrelend door elkaar darren En apen met schuchtere ogen vanuit het hoge lover Sarrend hen aangapen…

die pijnlijk uit poriën zweten ik ontwijk de wroeging kies het luchtruim om vooral niet nabij te zijn en daarginds, zo ver in grootheid op de datumgrens van gisteren lijken alle zeeën klein ik keer mijn heugenis om treed oningewijd de toekomst binnen verkeer aldus op nog onverlichte wegen mijn buitenste lichamen zwerven over het onbewoonde…

Bij al hun bezonnen waarnemingen toeven ze op een onbewoond eiland vol plotse ongekende belevingen. Vanaf het zuivere, eenzame strand zenden sterke armen omhelzingen naar het land van zacht gevoel én spits verstand.…

het zwart van mijn onbezielde ogen in groot contrast met de witte schuimkoppen die als afgebeten negerzoenen op hongerige zee drijven mijn huid kleurt zonnegeel als ik drink uit oceanen in het kostbare zoute nat proef ik de bitterheid van mijn sinaasappelvel, dat zich vloeiend drappeert om mijn roerloze porceleinwitte lichaam op een onbewoond…

zwart spiegelden gebroken ruiten hun onbewoonde staat in een straat waar je de entropie van uitgewoonde huizen indringend rook waar vroeger jeugd in luidruchtig vertier hun plezier zocht in onschuldig kattenkwaad hadden verval en verloop van bewoners de chaos versneld migrant en achterstand op alle gebied schiepen geen positieve…

wordt de richting geschonden, stervend in onszelf als stormvloed die breekt op een onbewoonde…

Huis van grote eenzaamheid Vol met kinderen met een vlekje Ver weggestopt in de bossen Van de onbewoonde buitenwereld Daar leerde ik kennen Het kind dat ik ten diepste was, Dat zichzelf alleen nog terugvond In de geur van groene zeep Waarmee dagelijks de washokken En de douches werden gereinigd En die elke dag opnieuw De zweem…

De wieg stond op een onbewoond eiland van verlaten kunst, cursief omringd door de golven van het alfabet, in de getijden van geluk herrees een krachtbron achter woorden.…

De wieg stond op een onbewoond eiland van verlaten kunst, cursief omringd door de golven van het alfabet, in de getijden van geluk herrees een lichtbron achter woorden.…

hij droomde honderdduizend lichten in onverlichte straten waar nietszeggende gezichten in gapend zwarte gaten vol uitgedroogde lijken hem aan leken te kijken hij droomde honderdduizend wensen in onbewoonde steden waar doodgezwegen mensen uit een bloederig verleden vol waanzin, moord en nijd hem smeekten om wat tijd hij droomde honderdduizend…

Smart beheerst de lange weg waar de zon het schijnen laat De verlaten weg, die ik afleg voert mij tot de laatste straat Winter heerst er in mijn hart als ik van ver de drempel zie Dan ineens vervaagt ‘t zwart en wijzigt zich in acceptatie Vrede beheerst nu mijn hart koud en guur, zij stierven af Licht fonkelt over het zwart van ‘t onbewoond…

zich met alle oude bladeren tot het laatste idee verstikt in een massa rottend blad wie niet worstelt komt niet boven wie schrijft blijft meestal nog drijven al is het soms als schipbreukeling die zich krampachtig vastklampt aan wrakke zinnen met wat woordenflarden die moeten varen naar het reddende geheel maar vaak koersen naar onbewoonde…

wat je achter liet vliegen zou je als een vogel vrij gebonden voelde je voor een deel aan mij pijn legt vrijheid zwaar aan banden zonder spijt geef ik je mijn twee handen jij kan er niets mee doen niet eens een zoen op beide wangen je rust is magisch lief je stilte warmte voelbaar na die jaren kilte je hart is ruim nog onbewoond…

Een vuurvliegje die haar stem niet kan laten horen, schelpen en het aambeeld van de oren blijven onbewoond, geluid en stilte blijven gelijk, hun vleugels opgevouwen, mondjesmaat zonder klank of dank.…

Bewijs te over dat Grönnen door ook maar een beetje Wad niet serieus wordt ingeschat zijn de Zuiderduintjes - eiland tussen wadden en dijken In stad en ommeland denken ze niet eens zozeer klinkt niet als één het zijn er vast meer Eerder wordt verder gezocht ten zuiden doordouwers zelfs tot voorbij Arnemuiden niemand komt op het idee…

Waarom elke keer weer die pijn door ons hart Het leven gaat door, da’s de naakte waarheid Wij ook, al is het dan misschien apart Het leven is geen onbewoond eiland Of Mallorca in de Middellandse zee Herinneringen drijven boven Gedachten mooi en warm nemen mij mee Keuzes, wegen, beslissingen, verantwoordelijkheden Een relatie is vechten voor…

Want jij, Jij bent niet gewoon jij Je bent een onderdeel van wij En ook ik behoor daartoe We vullen elkaar aan En doen gewoon wat in ons opkomt Want met niemand Met niets hoeven we Rekening te houden In ons eigen wereldje Ons mini-paradijsje Stiekem onbewoond En tegelijkertijd toch bewoond Door liefde Tussen twee individuen Eerst klein…

liet vliegen zou je moeten als een vogel vrij gebonden ben je voor een deel aan mij pijn legt vrijheid zwaar aan banden spijtig geef ik jou mijn handen ik kan er niets mee doen niet eens een zoen op beide wangen je rust is magisch lief je stilte je warmte voelbaar na die jaren kilte je hart is ruim nog onbewoond…

LEEGLOPENDE LEKKE DOOS, wij dit later, in het nieuwe korenveld; ONDERHUIDS ZICH SPIEGELEND AAN DE WEKE nooit meer hielden wij van geluid dat stapt MAKKE WAND, IN DIERENVELLEN GEWIKKELD, over je heen, als duizend ontpootte duizend- ELKAAR OMHELZEND, IN HUN KRUISPUNT EEN VOOR- poten, inprentend in je huid een onuitwisbare ZIENE LANDING OP EEN ONBEWOONDE…

Het kleine wiegje staat eenzaam in de schaduw van je onbewoonde kamertje je vloog ons als een vlinder vooruit naar het licht. Jouw kleine handjes uitgestoken maar men kon ze niet grijpen om je hier op aarde alles te kunnen leren te knuffelen en geborgenheid te geven.…

Een huis staat jaren onbewoond en verlaten zodat buren over het verval beginnen praten dan krijgen jonge mensen plots een mooi idee met kerst daar doen we gewoon iets mee...…

- de kust is ontbonden van de zee zout op de smalle rand tussen de stenen droogt het water op Ik ben bij het wegstromen in zilver gevat over de rotsrug lopen de golven terug met het tij herstellen zij het verband gewikkeld in wit het hoog gestemd ruisen bergt mij in het onbewoond huis van de ruimte.…

Er waren lelijke mensen, die reageerden met boe-geroep, omdat ze Poetin en kornuiten niet van jou konden scheiden, ik was woedend en ik wilde je helpen met een reddingssloep, je op een onbewoond eiland met rum en sangria verblijden.…