Alle inzendingen over Ongebroken

uit de zijn vliezen werd bevrijdt ik schuur en stamp tegen mijn rupsenhuid van ijzer, door schors van de seizoenen dichtgesnoerd waarin de wereld zich telkens openvouwt waaruit mijn naam en ikzelf vervreemd gebleven zijn laat de zon weer geboren worden in het januarilicht schreeuw me los, verlos me als een vlinder in haar ongebroken…

geraakt door welgevormde zinnen, verkoos het gezegde, geen deelwoord bleef onvoltooid nog voor haar stem zich verder kon ontplooien, in het stramien van het denken, verving de kracht in een ongeëvenaarde zetting waarin zij de grip en geest verloor een schaduw langs het leven streek terp van wilde rozen in het heem, spiegeling van ongebroken…

welgevormde zinnen, verkoos het gezegde, geen deelwoord bleef bij haar onvoltooid nog voor haar stem zich verder kon ontplooien, in het stramien van haar denken, ontving de kracht in een ongeëvenaarde zetting, maar zij de grip en geest verloor als schaduw langs het leven streek terp van wilde rozen in het heem, haar levenssjerp van ongebroken…

ik ben nog ongebroken je hart was kleiner dan ik dacht, de haat kijkt vurig uit je ogen sla mijn vleugels lam breek mijn veren met de laagste woorden uit je gram je kunt me niet kleineren we golfden in de zee kruisten in de branding ik rustte op het zand en jij nam diepte mee de wind joeg schuim toen onze toppen oversloegen we…

Sculpturen van onszelf, onderhuids gestoken illustratie van realiteit of schijn, gecamoufleerd door de zon met zijn ongebroken ogen, een wederkerend refrein, mooier wordt het niet, als het daarbij blijft is mee te leven.…

Achttien miljoen mensen op het oppervlak van ons Amsterdam Hij, Mahfoez, overleefde een aanslag op zijn leven Worstelde en ploeterde, maar schreef ongebroken verder Geestelijk echt ongedeerd.…

Van ‘t juk bleef nog ‘t hoog dwarshout ongebroken. Zo rijst de molen, ‘t wrak verband ontwricht, zijn twee lege armen uitgestoken, als een gekruisigde op in ‘t koude licht.…

Lachend kijkt zij over de rand van haar glas, ja, verdomd het is een cirkel, kijk maar, rond, begin noch einde een verdwaalde traan veegt ze weg uit haar ooghoek voor dat hij de kans krijgt zich te vermenigvuldigen weer neemt zij een slok bekijkt plots alle hoeken, rechts van haar, aan vier kanten ziet zij zichzelf spiegeltegels, nog ongebroken…

bij nee vechten in gevecht met de ander in haarzelf knokken niet in Knocke daar zijn casino's met latino's en soms ziet men daar des morgens toch ook de witte raaf ze leest ook geen boeken van den ander die zijn toch van den ander en die is weer van zichzelf zodat ook een kwiek soldatenlied haar niet bereikt haar paleis is van ongebroken…

had ontbeten Als jij iets langer in je gouden koets was blijven steken was `t diamantje kwijt geraakt in die luxe limowagen zonder ooit in muil gevallen tot je woedend onbehagen grimmig hinkte als een vloeken op de rode loperdeken Dan was `k niet aangeschoten toegesneld om je steun te geven en jij was vast niet in mijn armen bijgekomen, ongebroken…

ontastbaarheid in gesloten ogen hou de ogen stevig dicht, zuiverheid vindt strelende handen niet, verraden enkel de onbekoorlijke gedachten, zeldzaam verdriet wil zo naar schoonheid trachten geweldig oogt het strenge silhouet begint kunstvaardig gebogen eerlijkheid te verachten, accentloze vervlakking aarzelt haast, strelende handen houden ongebroken…

Overzien zij als overlevenden, het roerige verleden beknot door de houdbaarheid van de ongebroken tijd.…

Achter het prikkeldraad en in de barakken Huist de ongebroken Joodse geest, Die op de volgende trein wacht, Totdat het Nazi-reglement geen genade meer leest. Reizigers gaan in die laatste maanden Van wereldoorlog twee nog steeds over het spoor van A. naar B.…

Laten Eros, Cupido en Amor en consorten naast ongebroken gebroken harten kloppen? Laten zij gezamenlijk en ieder voor zich en een voor een, ons zelve woordeloos in stilzwijgen tot in de fijnste vezels voelen? Wie ben ik, wie ben jij, houden wij, jij en ik, en alle menschen brüderwerdend van malkander, ten eeuwige dage?…