Alle inzendingen over Oordeel OR Leven

Toen zat ik op zíjn stoel legde zout op slakken zette kruisjes in vakken gaf volop ruimte voor persoonlijke groei Met voorbeeldige gesprekstechniek stond ik eerst serieus op zijn tenen gaf toen lachend een schouderklop Ik speelde hem de bal toe (raakte net nog zijn schenen) pakte hem terug en kopte in Hij kon er mee leven, beloofde…

Je vroeg om een oordeel dat heb ik je gegeven in alle eerlijkheid mijn hart open gedaan in weten vertrouwen het kan de vriendschap aan alles mag worden gezegd omdat we elkaar verstaan het doet me nu pijn dat ik veroordeeld wordt omdat ik oordeelde met liefde en fatsoen jou veroordelen zou ik nooit doen ik blijf er voor je zijn…

zou ze zeggen hoe moet ik dat uitleggen slechts een antwoord op de vraag niet laag op laag met soms het gevoel van ook nog eens de volle laag een maag die daarvan omkeert wi heeft er van geleerd? de steller van de vraag de gever van het…

we zijn opgeroepen om te komen kijken op alle wegen van oost tot west naar de restanten van het vergane aardse leven dat door ons zo vreselijk is verpest in afwijkingen en allerlei ziektes de confrontatie voor het laatste oordeel er zijn geen wegen terug want in de schepping was synchronisatie de hartenklop en zon…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Niet oordelen wil ik over een ander Maar mij spiegelen aan die mens Waardoor ik zelf positief verander. Dat is mijn allerdiepste wens.…

wij zijn wel losgekomen van oordeel en idee hebben standpunten ingenomen de zweverigheid viel mee toch met beide voeten stevig op de grond gebleven in een wereld die uitgaat van een andere kijk op leven in het volgen van elkaar deelden wij voortdurend steun toch was jij mijn toeverlaat die als vrouw haar mannetje staat…

Het Eindgericht der wereld Oordeel dat elke mens wacht na het leven op deze aarde ziet men wellicht met vrees tegemoet maar laten wij God niet zien als een scherpe scheidsrechter die overwinning en nederlaag weegt Zijn ruime barmhartigheid aanschouwt ieders inzet en inborst afgezien van hetgeen is bereikt.…

mensen wuiven warmte en zon maar schaduw blijft hangen gevangen in ondoordringbare spinsels van angst en stress tot het mes zal snijden kwaad en goed gaat scheiden er wordt gebeden op het scherp van de snede als salomon zijn oordeel velt in herstel zal het leven weer toekomst zonder schaduw kunnen geven…

Waar oordelen sterven. Opinies niet bestaan. Meningen vergaan. Velden, vol met rode rozen, bloeien in alle moederharten. In het hart van onze moeder, die ons haar leven gaf. Harten, die niet denken kunnen. Harten, waarin de liefde leeft.…

ik heb hen bekeken hun blikken met elkaar vergeleken in kwalificeren en oordeel in dit marionetten decor scoren zij mooi maar het echte leven hebben zij totaal vergeten wij kijken en vergelijken met standaard en vroeger nergens een open blik geen stralende glans die zegt dit ben ik van ogen die blij zijn in zien zonder verwachten…

De waarheid die ik aanhang, Die vind jij niet deugen, Maar maak je met dat oordeel niet Jouw waarheid tot een leugen?…

Wespennesten, slangenkuilen Oordeel, uitspraak, achterklap Heksenjacht, een foute grap Nergens schaduw om te schuilen Massa, maaiveld, grote muilen Buiten dat, behoorlijk slap Wespennesten, slangenkuilen Oordeel, uitspraak, achterklap Tal van dingen die ik schrap Vrede stichten, stap voor stap Leugens voor de waarheid ruilen Wespennesten,…

(met dank aan Scientias voor de foto) __________________________________ Op een zomerdag zeg ik je alleen maar dit Zeg mij geen gedag ...de herinnering leeft in de binnenzee langs de savannegroene rivier waar het universum antwoordt met de stem van het leven... Zing van de man Leef!…

Je was een bloemblad zo bros, daarop waren je tranen opgedroogd waarom liet je het leven los, niet in oordeel te worden gedoogd, je verdween in de boezem van een eeuwige bruid, de bloem van jouw gedicht, de bron van kiembaar zaad, te vroeg geoogste vrucht, ik haat wat ieder daarover zegt, verlaten door een gekozen vlucht.…

Oordelen dringen een gevoel op, van machteloze macht. Plotseling hoor ik de schoonheid, van de stilte. Ineens zie ik mijn gedachten wijken. Muren vallen geluidloos om. Een poortloze deur valt in het slot. Oordelen hoor ik machteloos bezwijken.…

slechter of beter de dobbelsteen wordt gerold door eigen ego als je bent in wat er is valt al het oordelen weg Tanka…

. ------------------------------------------------- maagdenwas - zuivere was dieft - diefstal, onbeschaamdheid oordeel - het Paris-oordeel koets - bed vier - vuur…

Dat het leven geen Astoria is ook geen Waldorf of een Crest dat het eerder woekert en stresst, en dat het soms ruikt naar rotte vis.…

Ja, haar leven was verpest ze liep niet in 't gareel verloederde in onze maatschappij nooit enige liefde drank, drugs en geweld hadden het oordeel al geveld haar bestaan was hakkelend door het leven gaan hier een greep en daar een duw proberen te overleven collecte ging aan haar voorbij niet opgenomen in het systeem stierf zij reeds…

in onverwachte pijn maakten jouw stukjes leven zich kenbaar in mijn zijn we waren al een leven lang zo close als ik in de spiegel keek wist ik precies hoe jouw oordeel was wat jij vond en hoe wij dan samen handelden met elkaar leven was on losmakend voor ons organisch vergroeid in jeugd en tijd en ouder worden nu komen…

denken en spreken van 's lands regeerders en mensen der rechtspraak verandert ongedwongen hun oordelen en beslissen.…

als het leven toch eens in serie geschakeld blijkt repeteerbaar in een volgende fase en zonder oordelen en straf ooit een hoger doel bereikt alle mensen zijn dan gelijk deel van die ontwikkeling op weg naar een gelukkig zijn delend in verdriet en pijn en niemand die mislukt kon ik maar reizen in de tijd mijn eindpunt achterhalen en…

wil niet verrijzen laat mij nog even blijven rol de steen niet voor het graf witte doeken zijn gebracht maar kan geen afdruk maken van het leven dat ik ooit zal laten ben met de optocht mee geweest zonder kruis en doornenkroon het laatste oordeel was geen feest de zorg is puur voor als het donkert en de mensen gaan vertrekken weer…

Dus laten we over hen geen voorbarig oordeel vellen. En met deze vrienden dapper door het leven gaan.…

Toeval is slechts voor de dommen al mag ik dat niet zeggen want oordelen is niet goed. Sterren vertellen mij te delen in het leven en hen te volgen naar jou omdat in de liefde -uiteindelijk- alles rust…

Je hebt een schip In mijn leven Je hebt een schuilplek In mijn allerdiepste Je bent een afdruk Op mijn ziel Jouw zijn Een heersend deel van mijn bestaan Jouw bewustzijn Vertrouwt zijn eigen oordeel niet Jouw ogen Zien de krochten van mijn ziel In het zijn naar jou Blijf ik maar denken In mijn verlangen naar jou Huil ik om ons In…

Maar moedig verzet zich menigeen tot de dag des oordeels valt en ook daad- werkelijk blijkt, het leven is slechts te leen.…

Mij lijkt dit oordeel Geheel onterecht.…