9853 resultaten.
Locked
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 138 De dagen worden lichter
maar ik word zwart
het is hier donker
koud en bar
Ik werd
gekatapulteerd
naar het verleden
het is terug dof
hier in het heden
Ik wil er uit
maar zit zo vast
het zit op slot
het is een last
Ik wil wel huilen
maar het komt er niet uit
alles is locked
het zit onder mijn huid
Het zijn emoties
die het daglicht…
Hou van me!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 490 Het verdriet in mij opgekropt wordt sterker,
het gehuil intenser.
Het zien van mijn broeders
maakt dat ik me schuldig voel.
De warmte van "thuis" voelen
door gesloten ramen als ik heenloop.
Huilend.
Het gezelschap van vrienden
me niet begrijpend aanstarend
als ik over mijn gekoesterde jeugd vertel.…
Hik
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 221 Waar ik sta daar
blijf ik verder gaan
er is geen lucht zonder
klank
anders is het licht
of getemde
wind
en ik stroom door in
de gangen van de mond
het roodaangelopen festijn knikt de
zwarte nek van het geluid
-gelukkig is er lucht-
zo smaakt alles
opgekropt of zoet of bitter of
niet…
als tafels konden spreken
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 108 als tafels konden spreken
had niemand voortaan
noch honger noch dorst
door al die onverteerde,
opgekropte rotzooi
van dubbelspel
en achterbaks geroddel,
dat werd verteld
tussen de soep en de patatjes,
of in een bruine kroeg
tussen pot en pint
in de donkerste hoek.…
De boer
snelsonnet
4.0 met 8 stemmen 197 De boer, hij rijdt; zijn trekker weegt vijf ton
Verbitterd dendert hij langs ‘s Heren wegen
Die wegen kunnen daar helaas niet tegen
Het deert hem niet, de boer kent geen pardon
Gedreven door het opgekropt venijn
Scheurt hij verbeten richting Albert Heijn…
dagzoom
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 84 de droom staat naast het lichaam
versoepelt de vlek op de muur
die er daarnet nog zat, de rest
is een gat van steen, achtergebleven
in een ontwaakte huid, nader dan
de rok, verder weg dan ooit, met
een opgekropt kussen, ontwortelde
lakens als moment in vergetelheid…
Verdrongen
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 121 De pijn slijt niet
Ondanks de tijd
Wat mis ik je...
Ik wil roepen en tieren
Maar niemand hoort me
Warme waterdruppels
Staan te dringen
Maar ze vloeien niet
De pijn voelt des te scherper nu
Verdrongen
Maar constant aanwezig.…
Kwetsen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 651 In broeierige ruimte
groeit onaangenaam
de opgekropte hitte
naar ontlading toe
zacht gromt de donder
vooralsnog zonder effect
zigzaggende pijlen
flitsten het doel voorbij
samengebalde knallen
in crescendo afgevuurd
een onverwachte voltreffer
die helderheid in puin legt…
open
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 456 mijn gevoelens ontbloot
kwetsbaar opengesteld
meteen gestorven een vroege dood
na wat jij me had verteld
toch nog steeds geen spijt
het is goed zoals het is
ik moest het gewoon even kwijt
het moest uit die gevangenis
opgekropt, weggestopt
deed het te veel pijn
nu opengelegd, niet meer verstopt
lijkt het minder te zijn…
MOEDERTALIG
gedicht
4.0 met 2 stemmen 2.062 Dit opnieuw te spellen
uit te spreken, dit
uit krampachtigheid vandaan
naar vingers grijpen, taal-
springen, klankstoten,
letterlallen, dit likkende
liplezende, hortende
dit allereerste
onverstaanbaar hulpeloze, dit
stameldichtende dat opgekropt
stampt in het gedicht: een hunkering
naar de zeggingskracht van
goesting in gezoogde
taal…
Wat ik je wil zeggen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 600 zee zo oneindig
de kuststrook lijkt verdwenen
als opgegaan in een nevel
het twistend bootje
in een eenzame cirkel
vaart zo ver van een thuis
meeuwen schreeuwen
vechten zich een plaats
in het bestaan
jij roept naar een haven
het vuurtorenlicht
je zoekt een baken, een zicht
waar zijn toch de liedjes
de golvende woorden
van je…
Wordt het minder?
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 211 Zeg me,
wanneer het minder wordt,
het gemis,
zeg me
wanneer het minder gevoelig wordt,
geen pijn meer doet.
Zeg me
hoelang ik je zal blijven missen,
zeg me!
'k ben de wanhoop gepasseerd,
niemand heeft me ooit geleerd,
hoe om te gaan
met dit moordende verlies,
zeg me,
wanneer het niet zo schrijnend meer is,
dat ik je…
Druppels regen, of tranen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 260 Ben 'k even zielig
niemand die het ziet,
mijn stil en weggestopt
voel- en tastbaar verdriet.
Lopend in de regen,
hou ik mijn tranen
niet meer tegen,
dat doet de regen ook niet!…
We lopen met een masker
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 267 Soms is een traan een uitweg,
een uitlaadklep,
een emotie van liefde, vreugde
of verdriet, het is maar net,
hoe je die traan op DAT moment ziet.
Soms, of vaak of: helemaal niet,
is het datgene wat je juist NIET ziet,
maar waarvan je ook niet wilt laten zien,
dat.....verdriet, emotie en blijdschap
kort bijeen liggen…
Ontelbare tranen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 207 Niet te tellen
de tranen
niet te herstellen
het verdriet.
Niet te stelpen
de tranenstroom
dus doet ze gewoon
niks, laat de stroom
Lopen.
Want verdriet
stop je niet!…
Tranen- oeverloze tranen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 148 Niet te stuiten,
het tranendal
niet te stoppen
de tranen-waterval
Het verdriet, zo intens
zakdoeken te weinig.
Zo hard is de klap
dat ze nooit, nooit meer
met huilen stoppen mag.
Zo snikt ze, gierende uithalen
zo weent ze, grenzeloos
tegen dit verdriet is geen medicijn
dus laat haar, laat haar gewoon maar
verdrietig zijn.…
Bevrijd mij
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 137 ik leg al mijn zorgen
in de veilige handen van morgen
en kus gisteren vaarwel
lang genoeg heb ik mezelf verstopt
mijn diepe gevoelens opgekropt
ik heb genoeg van dit spel
gooi de ramen, van mijn ziel, wagenwijd open
voel hoe regendruppels over mijn gezicht lopen
en weet ik zeker, ik kom er wel…
Spoken verjagen
hartenkreet
1.0 met 11 stemmen 629 Verbijstering
Verbazing
En ongeloof
Volgen elkaar in rap tempo op
Verdriet
Pijn
En wanhoop
Emoties veel te lang opgekropt
Van de ene gemoedstoestand in de andere
Balanceer ik op een hele dunne lijn
Transformeer ik in een wervelwind
Grote grijze wolken blokkeren zonnenschijn
Soms heel langzaam opbouwend
Door het minste geringste drukverschil…
Hoogtij
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 160 jouw verfijnde klanken
brengen diep in mij
een opgekropte snik
ik
voel de melancholie
de liefde in jouw avondlied
er is zoveel meer
je bent gedreven
bij elke prille noot
tover je een wijze sfeer
liefde voor het licht
liefde voor het leven
een aankondiging
van mogen verjaren
ik voel de veerkracht
en ik zing……
Stille maar luidruchtige grenzeloosheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 58 Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen
waarom de dingen de dingen moesten zijn,
liet mij in nachten vaak het sublieme lezen
in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn.
Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen,
brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen.
Tijd leerde mij hoe ik zelf grenzen moet trekken
tot…
De dood pleziert nog niet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 76 Wat behelst onzegbaarheid,
als je al naar de randen van de aarde bent geleid,
daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht,
alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht.
Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen
want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen.
Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…
Een nieuwe avond
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 60 De nacht die kwam was al een warme nacht
een waar ik nog wel een tweede van verwacht.
Buiten puft het gras en ook de stenen
maar het is geen droeve nacht voor deze of gene.
In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen
er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen.
Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los
deze week loste ik…
Visioenen en dromen bewaak ik
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 68 Hoe vaak kwam je al niet gewoon door de deur binnen
met een glimlach op je snoet zoals ik je heb ontmoet.
Ooit waren we bekende vreemdelingen voor elkaar
vervolgens nu alweer vele jaren en weken een paar.
Gelukkig en liefdevol zoals jij mijn hart altijd verwarmt
mij met al mijn nukken en streken, enthousiasme omarmt.
Toch hoor ik ook bij tijd…
Blij met de opkomende maan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 50 Is het deel van de complexiteit van leven
eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven
Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn,
het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn.
Ik leunde vandaag wat op de tijd
en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt.
Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader
een lader van je gemoed…
Bergen geheid soms eenzaamheid
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 47 Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden,
verneem ik woorden van zuid en noord,
als door een open poort zie ik de grote beer
naast de kleine ook diep in slaap iedere keer.
Zie ik slaperige andere sterrenpracht
gedurende de lengte van menige nacht.
Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen
vanuit de maan als het desolate wit,
naast…
Door stilte kan het opwellen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 86 Oud zijn, heel goed beseffen hoe jong zijn was
en nu nog is, ik het gelukkig van geest nog ben.
Moet je eerst oud worden en kunnen lijden
om over andere tijden te kunnen belijden.
Het is zien, horen en voelen van leven.
Het is ontdekken en ontleden van het zuigende
ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang
rood oranje en roze durven dragen…
Helft
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 115 Ik heb twee gezichten
Één is altijd blij
Ik lach, ik ren en ik spring
Maar dit is maar een deel van mij
Je zegt dat ik zwak ben
Dat ik mij aanstel
Voor confrontatie weg ren
En dat klopt ook wel
Dat komt door de andere helft
Die met pijn en verdriet
Die is alleen van mij
De helft die jij nooit ziet…
Een handvol zand
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 75 Een handvol zand:
Met een hand vol zand begon haar pad van leven,
onwetend wat ze zou beleven.
Met haar hand vol zand bouwde ze luchtkastelen,
dromen brachten haar een verre toekomst zonder verleden.
Haar ogen konden glinsteren als sterren in de nacht,
ze straalden hoop, liefde en pracht.
Ze danste op de tonen van het lied,
dat vreugde…
Geschokt
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 66 zij scherpte
haar woorden met
opgekropte emoties
bijtend veegde ze
de vloer met
hun argumenten aan
zij konden haar
verbale uitbarsting
niet goed verdragen
weg was het
overleg dat nog
redelijkheden droeg
maar hier ging
in korte spanne tijds
het hek van de dam
zij draaiden zich om
vluchtten uit wolken
pure agressie
liepen…
Goed en kwaad gewist
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 172 het licht is gebroken
de poorten van hel geopend
goed en kwaad gewist
nu sist en schuifelt
gebroed met
opgekropt gemoed voorbij
de apocalyps gemist
gist angst en pijn
als venijn in het bestaan
radeloze ogen
breken in onvermogen
om verder te gaan
de klok is blijven staan
toen de mensheid
aarde de das heeft omgedaan…