9855 resultaten.
Luidruchtige stilte
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 97 Die opgekropte emoties nog
Maar net binnen houdt
Angst en agressie
Die om voorrang strijden
Hier wordt niet gretig gezwegen
Maar alleen uit bittere noodzaak
Zichtbare golven van ergernis
Die over elkaar heen rollen
Zonder geluid
Uit pure frustratie aangelengd
Met hoog oplopende irritatie
Alleen pure wilskracht
Houdt de breekbare…
donker
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 1.642 hoe donker is de nacht
als ogen zijn gesloten
woorden zijn gestopt
en leven niets meer geeft
hoe donker is de ziel
als harten zijn gebroken
woede opgekropt
en geven niet meer leeft
hoe donker is de geest
als liefde lijkt te dwalen
denken steeds verstikt
en huilen niet verlicht
hoe donker is de dag
als wolken samen pakken
bliksem niet verschrikt…
Opkroppen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 118 Waarom slaat mijn hart sneller
als ik aan het dichten denk
zo zag ik de rode zee opengaan
heb van menig appel genoten in het Paradijs
gedichten nemen je mee op reis
verre velden heb ik bezocht
in menig wilde rivier heb ik mogen zwemmen tijdens mijn tocht
als de voorstelling is gestopt
schrijf ik achter de coulissen
ik heb zoveel opgekropt…
De taal van het verlangen
hartenkreet
1.0 met 11 stemmen 1.322 Zij sprak de opgekropte verlangens
en nuttigt onze wensen dolend in de lucht.…
Charlie en de zijnen!
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 148 Je wordt pas
echt gehoord
echt gelezen
pas
echt gezien
als je er niet meer bent!
`Je suis Charlie´
echt!…
Verdriet, groot verdriet
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 201 Er zijn iets grotere verdrietjes, ze nemen
meer plaats in beslag, maar dat is omdat:
je niet eerder zoveel verdriet zag!
Dan is er het enorme verdriet,
denkend: dat overkomt een mens niet,
is fout gedacht want echt:
Het overkomt iedereen, goed of slecht.…
Vreugde- en verdriet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 126 Vlak naast elkander liggen ze
vreugde- naast verdriet
de traan die biggelt
verraadt het antwoord niet.
Of je verdriet, verlost
door een traan te laten vloeien
of een lachbui die hetzelfde kost
vlak naast elkander
't Is de emotie die 't 'm doet.…
Wat zaait het leven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 62 De buitentemperatuur is nog niet laag genoeg
slootwater in plaats van ijs omringt de boeg.
De dag voelt als grote rimpeling in de sloot
een die ons alvast laat ruiken aan de dood.
De wintermaanden hebben gedragen en gebaard
hebben ons als voorjaarsboden aangestaard,
wensen nu eveneens met het daglicht te spelen,
al wilden krokussen deze zonnestralen…
woest
hartenkreet
4.0 met 22 stemmen 1.447 WOEST
gister heb ik mijn woede geuit
ik heb alles van me af geschreven
tranen met tuiten gehuild
in verwarring achtergebleven
bij het schrijven merkte ik
wat ik nog steeds niet had verwerkt
wat ik allemaal had opgekropt
dingen die ik nooit heb opgemerkt
nu zit ik hier alleen
verward, verdrietig en vol schuld
maar het moest eruit
het…
De zwarte nagels
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 529 zag je
uitgestoken hand
nam hem in
afhankelijkheid
met een sterke
warme greep haalde
jij me binnen
je schouder vond ik reeds
liet me gaan
de opgekropte
vloed van jaren
kwam ín stromen aan
de zwarte nagels
zag ik later pas
toen jij me hulpeloos
gebonden had
geen uitzicht gaf
op een zelfstandig leven
ik ben in je val getrapt…
O gij, in weedom neergebogen.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 237 Het water, in 't metaal bevroren,
Splijt wel het zwaarst kanon vaneen,
Waar 't vloeien kon, is niets geleên:
Zo breekt hem, die zijn leed wou smoren,
Het hart door opgekropt geween.…
Dekmantel vol scheuren
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 178 met zijn hakken in het zand verankerd
denkt hij boven haar uit te toornen
gewapend met zijn dekmantel
waant hij zich onfeilbaar
zij zet de dans in, hij pareert en
kotst opgekropte woede over haar heen
spiegelt feilloos zijn eigen gedrag
in de hoop haar te kunnen raken
gewapend met liefde ontwaart zij hem
als gevangen in zijn eigen pijn…
Haar verdriet is mijn verdriet
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 1.176 Haar hoofd zo vol van zorgen
en het hart zo vol verdriet
ik kan alleen haar tranen drogen
maar problemen oplossen niet
Het is me echt zo zwaar te moede
wanneer ik haar verdrietig zie
een arm om haar schouders leggen
haar hoofd huilend op mijn knie
En mét haar huil ook ik mijn tranen
heb net als zij slapeloze nachten
'k heb nog steeds…
verdrietig verdriet
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 573 het gebeurde zomaar
het leven in gesleurd
op de wereld gepleurd
en daar sta je dan
met vraagtekens,
waarom ben ik hier
je verdedigt jezelf
met woorden
gehoord worden,
zou mooi zijn, mooi gaan
ik ben mijn ouders dankbaar
en ik haat ze…
O Gij, in weedom neergebogen
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.615 Het water, in 't metaal bevroren,
Splijt wel het zwaarst kanon vaneen,
Waar 't vloeien kon, is niets geleên:
Zo breekt hem, die zijn leed wou smoren,
Het hart door opgekropt geween.
1879…
Wat mag nog komen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 76 Hoe lang de week, de maand het tijdloze
verdagen kan, ik heb geen weet.
Geen weet of zelfs de lupine bloei
doornen van rozen wellicht gehaald worden.
Nu schort er even niets, niets meer of minder
er is een serene rust zonder rare hinder.
De jaren en maanden hebben al vele schaduwen
talrijke vogelvluchten en blauwe luchten
in ons en onze…
Hoe sterk ben je
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 275 Hoe sterk ben je
wanneer
je niet meer rouwt
maar kunt vieren
dat jouw dierbare
geleefd heeft
en voor altijd
aanwezig is
in jouw hart…
Mag ook ik even
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 66 Mag ik je schouder om even op uit te huilen,
wees maar stil nu gaan de woorden toch verloren,
ik wil eigenlijk alleen maar even voor verdriet schuilen
nu kan ook ik woorden van troost even niet horen.…
Nu de dood spurt zeg ik het je weer
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 84 Liefde kan niet sterven
de stilte zal het je doen ervaren,
ervaren wat te koesteren
wat bewaren is en mag zijn,
al zal het onmeetbare leed
ook altijd voelbaar zijn.
Maar weet liefde,
liefde kan niet sterven,
zelfs als ook het zout van tranen
de herinneringen als wijn
zoals je zelf ook gaat ervaren
uiteindelijk nooit op zullen zijn…
wie ben ik
hartenkreet
4.0 met 28 stemmen 1.490 Het zijn gevoelens door elkaar,
die ik heb opgekropt..
Dus wat ze zien is maar een beeld,
ver weg van de werkelijkheid..
Wat ze zien
is slechts het kleinste deel,
van wat er binnen speelt..
De chaos zal er altijd zijn,
en groeit,
zolang ook ik mezelf niet ken..
Misschien valt alles op z,n plaats,
als ik weet wie ik ben..…
Het keerpunt voorbij
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 54 de menigte schreeuwde
zijn onzichtbare pijn
balden de vuisten
sloegen met knuisten
vol irrationeel venijn
zij trotseerde
met opgeheven armen
en brandende blik
de opgekropte ego’s
van heethoofdige iks
zacht klonk
het eerste geklap
als applaus voor de
breekbare stilte met
een ontspannen lach
in het aanzwellend
geluid luchtten velen…
Het lijkt wel herfst
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 548 lang heeft het blad zich groen voorgedaan
vasthoudend aan de primitieve ijkpunten
van de ooit gewaardeerde woordenstam
en nu oorspronkelijke kleuren
nog even mogen warmen
voordat ze zich losmaken
van hun vertakking
komt opgekropte gramschap
ineens tot volle uitbarsting
verrot is het blad
dat langs de stam
naar beneden scheldt
uitgedragen…
Niemandsland
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 237 ,
mijn naam veranderde in
Just, slechts, alleen
totdat ik hoorde
dat het níet mijn schuld was
en ik vertellen durfde
van mijn dodelijke angst
en eindelijk
mijn opgekropte
tranen uit kon huilen
waardoor ik ruimte kreeg,
mijn niemandsland kon ruilen
voor Justus,
mijn vertrouwde naam.…
Hart-nodig
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 377 hoe dwaas is de gek
die schildert in mij
een duinland van dromen
waar opgekropte huid
zich rekt op onwezenlijke muren
om met beheerste penseelstreken
het ongedurige te verwoorden
wie zal beweren dat
de worsteling op mijn gelaat
niet op de lippen zal gaan liggen
van hen die met een weifelende borst
de vlinders doden in het stille gebied…
Regenringen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.720 Opgekropte modder spuit uit mijn lijf
ik moet hier weg, ik moet ontvluchten
ras mijn vege lichaam luchten
anders wordt ik koud en stijf
Ring na ring
etend ploeg ik nieuwe gangen
steeds dichter naar het oppervlak
ik voel het fibrerende tikketak
van de neerslag die me wil bevangen
Kronkelend verlaat ik het aardse rijk
slingerend denk ik…
PTSS
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 67 Hij uit het niet, maar 't ligt op de loer,
angst, opgekropte woede,
spanning die hem wakker houdt
en constant op zijn hoede.
Hij voelt zich schuldig, schaamt zich zo,
vindt niet de woorden dat te zeggen,
hij denkt dat hij tekortgeschoten is,
maar hoe dat uit te leggen.…
Als bestonden ze niet
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 161 Vaal het late voorjaarslicht
Dat zonder verd're gedachten
Plotsklaps van kleur verschiet
In uitbundige zomerzon -
Waarin alle pijn en verdriet
Onzichtbaar versmelten
Als bestonden ze niet…
Tranen van geluk - 1
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 123 wanneer in het duister
mijn tranen treuren
dringen de herinneringen
van de momenten samen
als zonnestraaltjes daar doorheen…
Het mag nog
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 92 Vandaag en morgen mag je mij nog zoenen
de trap naar boven en de keuken boenen,
de vlinderboom en seringen nog even niet snoeien
maar mij nog wel met je voordrachten boeien.
Vandaag mag je mij nog steeds omarmen
met je liefste woorden stralend verwarmen,
nog een blokje omgaan in het licht van de maan
even verliefd met mij bij de kastanjeboom…
Levensecht.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 83 Een traan die verdampt
en een lach die zich laat zien.
Die zijn levensecht.…