Alle inzendingen over Oude tijden

En ik me met mijn vijfentachtig jaren Dagelijks oefen in de dood, Ligt de nieuwe tijd al een leven lang Achter mij, en wentel ik me In alleen nog oude tijd, Voorportaal van het einde Waarin mijn laatste resten Zich onmerkbaar mengen Met het ook niet zichtbare Fijnstof van de straat…

Oude tijden herleven In beginsel beschreven Onontkoombaar heden Geraakt en geleden Gegaan en gezondigd Wist niet wat we konden Wat wij doorgaans deden Wilde het niet weten Het afscheid genomen Gezien en ook geroemd Grinnikend genoten Gewend door pijn groter Gelaten en bedroefd Maakt heden gesloten…

Ik geniet van je woorden, je lijvige bestaan mijn vingers betreden je broze huid mijn aandacht kriebelt je wezen mijn adem blaast als de wind ik voel haast je knisperend blad zuchten oude tijden herleven de regen tikt een oerdans de aarde omarmt onze voeten ik voel me even verbonden met de wijzen van de wereld.…

Hier wil ik blijven neuriënd in de zoete adem van de goede oude tijd het warme nest in mijn hart mijn welkom, kom neem en eet en drink mijn lichaam, mijn bloed dan wiegen we samen wiegen we in geluk wiege wiegelee wiege wiegeleen wiege wiegelee wiege wiegeleen bloesem om ons heen…

komt vrienden naar de Etstoel beleef er oude tijden draailier en vedel spelen men danst er op de brink drost en etten vellen vonnis het volk kijkt ademloos de dief wordt straks verhangen ginds op de Galgenberg de buurvrouw blijkt een heks na het wegen op de Waag loapieswater heelt een ieder Magnusbitter spoelt de keel…

Als Absalom hang ik met mijn Lange haren in de doornige Struiken van mijn verleden - Verder wil ik, verder moet ik, Ik weet het, om niet oneindig Stil te blijven staan - Vastgehouden door de tentakels Van de oude tijd zit ik gevangen In alles dat mijn bestaan bezwaart; En toch zie ik licht, daarginder, Daar in de verte, daar wil…

haar hand op mij mijn hand op haar, de ander houdt een kaars de hemelbaar van duizenden gelovigen in één - en wij samen - onze tranen wassen stap voor stap tot het gewicht van een ster de aarde raakt en zacht als in mijn eerstgeboren uur geef ik me bloot daar, op de grond van oude tijden ligt geen grens meer, tussen leven en mijn…

Voorspellingen uit oude tijden. Angsten zijn het. Luchtkastelen. Vannacht, boven dezelfde bomen, lacht een oudgeworden jongetje. Dat dichtertje op de maan, lacht ons troostend toe.…

november, gure maand de oude Tijd is daar zijn Zeis alweer klaar voor het snijden in draden zonder waardig leven hij is enkel gekomen om mee te kunnen nemen onder de huid de rillingen ijzige huivers uit besef dat het deze maand kan zijn de laatste na al die jaren bezigheid vol futiliteit en de rekening overdreven gepresenteerd zal worden…

wanneer schemering begint bij het geluid van vallend sneeuw zijn onze armen als molenwieken die smeltwater laten stromen ondergedompeld en ontboezemend wakkerend in tijdloze liefde tussen donker en licht de oude tijd voorbij zal ik je zoeken al zou het anders kunnen ik zou niet weten hoe ontembaar vuur ten tijde van onze schrijfdans kent…

De vedel aan de zijde, Het lied in ziel en mond Zo zwierf de zanger rond, Al in de oude tijde. En riep hem stem- en schalenklang Te midden leutig feestgedrang, Daar deed hij ’t snaartuig ronken Vol toverend' harmonie, En zong de zielen dronken Vol klank en poëzie.…

Zoals ooit de zee deed, toen ik een jongen was liederlijk in de eenvoudige vorm van weidsheid zo overval je mij met jouw intense liefde het is de herkenning die projectie veroorzaakt oude tijden herleven bij de aanblik van jouw naaktheid we komen in dit dromenveld door daden samen zijn we nu met de belofte van de natuur geëmotioneerd in mijn…

Toen de heldere dag jouw lucide droom aanvaarde  waren witte zeilschepen al onderweg  op zee naar een andere droom hier op aarde  in een speelfilm over oude tijden stevige mannen bolle zeilen geen glimp van regenwolken of heldere glans van zonneschijn alles grijs en laag hangend in dronkenschap op volle zee te laat…

Nu, in deze mooie Boekerij, waar oude tijden wachten, op de toekomst. Die, wat een groot geluk, in dit moment en hier, voor heel even maar, stil ging staan.…

waar uit hoge minaretten nog gebeden schetteren gonst door oude tijden het onherroepelijke einde vernietiging breekt monumenten in hun trots en statigheid na eonenlange waardigheid beesten feesten na het doden van de geest die opgeslagen lag in wat ooit beschaving is geweest als afgoderij en mensen schennis in dezelfde bloedbaan…

We kijken door een venster naar de oude tijd. Tijd die hier aarzelend heeft stilgestaan. Carl's alledaagse schilderijen leven nog. Kersti speelt weer in de tuin. Zoals toen. Zoals nu.…

tijd…

Je wilt die goede oude tijd nog niet laten gaan. Maar hun hebben het al gedaan. En dan heb je een goede reden om te zeggen: Ik voel me alleen.…

Uit het duister, een vertraagde reactie vanuit de oude tijd, de blik vooruit. Hoe lichter je bent, hoe sneller je gaat. En ik vind het mijn plicht, zolang het niet schaadt, wat licht te zaaien voor wie het verstaat. De snelheidslimiet is 299.792.458 meter per seconde. Het is niet alleen een goed idee, het is de wet!…

uit het verleden toen we nog spraken van de goeie oude tijd is opgelost in roestige conservenblikken en gebroken riet…

O, spoel de tijd vlug terug naar het verleden Toen alles zoveel beter was dan in het heden Je verlangt naar het klein zijn naar het spelen, de geborgenheid Zo zorgeloos en blij in die goede oude tijd ...…

zwarte hoofd al turend Naar de spelende kinderen in de polder De koning draagt nog steeds zijn glimlach Zich herinnerend aan de wedstrijden Met zijn zwarte kroon vol spinrag Verlangt hij terug naar oude tijden….…

Voor mij was dat die goede oude tijd.…

de liefde onontdekt, nog ingepakt wachtend op wat komen zou en of ik dat wist, misschien droomde wie kan het zeggen, onwetend als toen de tranen nog stammend uit de tijd waarin eenzaamheid de regel scheen de warmte nog verder weg dan eerst och, en wist jij het toen al, mijn lief dat wij twee voor altijd samen zouden, voorbestemd in oude…

Later praten we nog een keer over alles wat er scheelde Dan vinden we elkaar wel weer warmen ons aan wat we deelden Later zal lang verlangde troost een lach toveren uit de traan Al dansend brengen we een toast want oude tijden breken aan Later zal ik mogen weten waarom je zo vlug gevlogen was of jouw tijd goed werd gemeten Kon opmaken…

Een koning in gevangenschap, in een eeuwen oude tijd. Door een rijk dat verslapt en langzaam op het bord verschijnt.…

zo ver boven duinen uit eindeloze golvingen, soms gedragen door het schuim dat duizend schelpjes brengt en korrels oude tijd helm verkleurt er met de jaren, rozenbloei scheidt vlinders van het zand vingers strelen nog jouw bruine huid- een kus in zonlicht, achter maanbeschenen woorden streelt een hand neem maar wat er komt en neem…

tijd blijkt Toch niet alles goud Wat er blonk: veel Werd immers ook met De mantel der liefde Toegedekt, ook dingen Die echt niet konden Een klamme deken die De doofpot naar behoefte Toedekte…

Och weet je dan nog van de oude tijd Toen de tedere nachtegaal zong, Toen de elven dansten op ’t mostapijt. En het maanlicht zo stil en de hemel zo wijd En de wereld zo vreemd en jong?…

natuur is niet in te dammen is te bevrijden door fietsers, wandelaars met een wijde boog er omheen te leiden zij maken hun ronde waar in oude tijden de Tjamme als rivier tot hier door de Dollard was teruggedrongen hooglandrunderen grazen rondom een plas waar ooit de zee-oever was tussen Beerta en Finsterwolde voorheen rolde de rivier…