Alle inzendingen over REDELOOS GEWELD

Ons woordgebruik is soms heel slecht en niemand, die er tegen vecht ik maak nu een begin de beuk er dus maar in hoe kom je er in God's naam bij wie was de eerste, die het zei ZINLOOS GEWELD kan echt echt niet ZINVOL GEWELD is er toch zeker niet dus van nu af aan is het REDELOOS GEWELD dan wordt mijn taalgevoel minder met GEWELD gekweld…

Na de tijd van waanzin Waarin zij die hem zo Nabij waren door redeloos Geweld waren weggenomen, Werd wat er van zijn ik over was Alle kanten op gesmeten, immers het hart Van de mens die hij werd Was er uit gerukt, Leegte die vanaf toen In hem woonde, en hem Zonder ophouden achtervolgde, In elk land van Europa waar Hij zijn toevlucht…

ze kan niet kiezen tussen wit of rood en eigenlijk maakt het ook niets uit haar avond eindigt toch gifgroen de jaloezieën staan op stekeblind een stand die vrijwillig elke ratio al duisterend in de kiem smoort met het mes op haar lippen snijdt ze zichzelf in de vingers met inktzwarte uitspraken pas in het nuchtere ochtendlicht bekent…

Ja, haar leven was verpest ze liep niet in 't gareel verloederde in onze maatschappij nooit enige liefde drank, drugs en geweld hadden het oordeel al geveld haar bestaan was hakkelend door het leven gaan hier een greep en daar een duw proberen te overleven collecte ging aan haar voorbij niet opgenomen in het systeem stierf zij reeds…

redeloos die opgelaten woorden dansend in de lucht ik zie ze dalen stijgen ontsnappen aan mijn zicht…

zinloos geweld slaat diepe wonden maakt dagen donkerder nachten ondragelijk zijn landen in rouw om wat kogels aanrichten schuldeloos zij die daar waren geraakt tot in hun ziel daar iemand zich God waande keken zij de dood in de ogen niets rest dan blauwe bonen als stille getuigen…

Het regent weer druppels glijden stromend langs de ruwheid van mijn ruit de wereld huilt en kent geen mededogen - stemmig oordeelt iedereen wat voorheen met woorden ging is provocerend meer een ding van oorlog en geweld - het regent grijs wolken striemen ook mijn stemming tot de diepte van die oeverloze…

Je leest mijn voeten heet brand slaat uit je oren haren raken los vreugde wordt geboren redeloos wart je taal als armen om je heen schaamte kaft het koren.…

In bed beeld ik me niet in een krijger te zijn, ik lig en laat het rampjaar gebeuren de ongemakken van mijn lichaam bij het wakker worden 's nachts en wanneer het tijd is om te plassen, te wassen de kussens op te schudden en iets te drinken als begin van de dag, het licht dat door de kamer schuift en het bezoek, de vriendinnen die…

Deinend op de golven Van redeloos verstand, Opgestuwd door brekers Van onbeheersbare emotie Dwingt mijn brein mij Om rustiger te gaan wonen In mijzelf - om te voorkomen Dat ik roemloos ten onder ga Aan de vele offers die Gebracht zijn in de tijd…

Zonder hoop is hopeloos zonder reden redeloos geen horloge, tijdloos zonder liefde liefdeloos geen emotie emotieloos zonder belang, belangeloos, maar er is nog nooit een mens geboren die emotieloos, zonder reden belangeloos in een tijdloos omhulsel, als hopeloos te boek stond.…

Telkens weer als ik haar ogen zie dringen onbevangen nare klanken even redeloos en altoos machteloos zich op aan alle geschreven namen hoop, huiver en luister durf toch eenmaal rede te erkennen zij, ja alleen zij ontmoet nachtbrakers…

Gegil in supermarkt en restaurant; Verwend tot op het bot en redeloos In hun gezeur om duurdere cadeaus. Dram en Drein zijn baas in dwingeland. Al die aandacht moet maar eens gaan minderen.…

Een stroom van woorden herbergt wat onderhuids leeft frustratie om wat niet angst en onbehagen niet vatbaar voor rede eerder redeloos en niet te stuiten Een stroom van herinneringen voedt wat binnenskamers blijft ondeelbaar om wat wel heimwee en broosheid niet vatbaar voor herhaling eerder onmogelijk en verleden tijd…

in anonimiteit tiert welig het venijn bedompte geesten kunnen straffeloos hun lust beleven ongenadig hekelen zij de schone kunsten een eigen proeve van bekwaamheid komt er af als klunzen wie uit het maaiveld steekt wordt redeloos kort geschoren zwarte schapen zeggen recensenten moeten zeker bij de kudde horen…

Ontoereikende gedachten konden dit geweld niet verzachten, alleen maar verder verkrachten. Een kronkelende tranenlach sijpelt door in een vernietigende genadeslag. Een harde wereld is het gevolg.…

ik vind het geweldig dat ik je ken met je kan lachen en met je kan praten ik vind het geweldig dat ik je ken steeds vertrouwen en elkaar vrijlaten ik vind het geweldig dat ik je ken mijn zorgen mag delen en met je kan huilen ik vind het geweldig dat ik je ken ik zou je voor geen ander willen ruilen…

Verbaal geweld Geweldadig verteld Woorden.... als kogels afgevuurd mondeling ingehuurd door de lippen bestuurd komen keihard aan Schelden doet meer zeer dan slaan.…

Geweld neemt toe, in de meest harde vormen, zou iemand weten hoe het tij te keren? Ik zou zo graag al was 't maar een klein beetje de mensen willen leren, dat geweld niks oplost. De ene na de andere stille tocht moet worden afgelegd, als er voor de zoveelste keer een slachtoffer is gevallen.…

Onherstelbaar leed Een klap te veel uitgedeeld Weer een dorp in rouw.…

Wij aten weer kalkoenen, ganzen, vissen Maar eerst vroeg papa: Heer verhoor de bede Wij vragen U, geef ons voor altijd vrede Dan kunnen wij zo heerlijk samen dissen Mijn mama had het niet zo goed begrepen En daardoor heeft ze hem toen flink geknepen…

zo geweldig alles is eindig gelukkig ook dit gaat voorbij vooruit of opzij achteruit of omgedraaid verdriet uitgezwaaid de wereld is van mij geluk verloren en hervonden door maan en sterren mijn hart oneindig verbonden met jou…

“Ik verafschuw geweld maar wil graag mijn zin Op dat gebied ben ik een sluwe vos Dan timmer ik er maar stevig op los Want geweld druk ik met geweld de kop in” “want ik, als Lid van de Tweede Kamer Weet wel raad met de Voorzittershamer” ------------------------------------------------------------ …Kamerlid voor de PVV Hero Brinkman ontkent…

De dag is een feest een klaproos je kan er niet omheen geweldig ze staan er met tientallen koeien een pracht van een beest…

Buiten, ver van het zonlicht Mijn ogen springend open Een flinke flits van een bliksemschicht Kapot en geslopen Regen druppels rennen weg Laat het stoppen ik wil me niet verstoppen Het einde is in zicht zie ik daar in de verte weer licht? De bui is over Ik buig me voorover…

Ik voel: mijn ziel zweeft want jij bent geweldig! Altijd zo geweest zo sterk gebleven in de beleving precies zoals je zei. Geweldig dat je nog steeds het bezielende leven bent! Geweldig, jij zo ongekend zo ongeloofwaardig.…

Steeds beter ga ik het beseffen Het maakt me warm Het maakt me blij O liefje, wat heb jij het toch geweldig Geweldig getroffen met MIJ!…

Slappe koude thee verroosterd brood verschimmelde kaas dat is zijn middagmaal en dat niet één dag, maar allemaal alle dagen loopt hij gekweld hij accepteert lijfelijk het huiselijk geweld zijn dagen zijn geteld.…

het stond niet in de krant de met kijken thuis wel opgevoede waarnemer heeft het waargenomen op de kijkersbuis door het hele land hebben ze gereisd weer niet gevonden de ellenlange lijst met immense potentie van vermoeid toch slapeloos verward en depri droef en redeloos wissel in de humeuren al die opvliegertjes alles in één moeite…

Inkomende raketten sirenes loeien de ogen wijd open vol afschuw om ‘t geweld in Jeruzalem Zoete schoonheid roos van Sharon gouden stad van herinnering met de man op de ezel die hier de poort binnenreed Och Jeruzalem stad vol leed indien ik u vergeet zo vergete mij mijn rechterhand Zo sprak het Woord in dit Heilig oord…