73 resultaten.
Le village abandonné
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 605 De hitte kruipt over het enge pad
Het alpine dorp ligt in ruïne
Hier hebben mannen, vrouwen liefgehad
Maar konden er de kost niet meer verdienen
De wilde tijm kan je van ver al ruiken
De hop hoept schril en onverstoord
Geen leven meer achter vervallen luiken
De krekels hebben hier het laatste woord
De bron, die leven gaf, is opgedroogd…
Wicklow
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 320 in groen stapelen
ruggen zich naar achter
waartussen nevel kleeft
als grijze klei aan dikke kammen
de kleine ruïne
is door steen en tijd
van enkel voorgevel met raam
tot standbeeld verworden
tegen de zachtgrijze hemel
grenst de kim
aan gele korenvelden
scherp geaderd in tinten
en zo een hoogte kleuren
de stroming kent
blauw ruisend…
De dagen gaan
poëzie
3.0 met 19 stemmen 5.053 Nu is de tijd voor oude heerschappijen;
Vermolmde staten wanklen - de Commune
Zal rustig rijzen uit de roeste ruïne
En zal een rijk zijn van de ganse aarde:
Herberg voor volkeren, verlost van wallen,
Bewoners van de veilge hemelhallen
En in de ogen Gods gelijk van waarde.…
Romania in sepia
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 203 Zwartgekleurde zilverdeeltjes
omgezet in sepia
Een ruïne onder wolkendek
op ruige, vormeloze grond
Hoewel amorf, glooit soms gesteente
heel bescheiden als jonge buste
koersend op 't mooi gewelf
Sepia qua kleur maakt herfstig
zon verlicht opeens veel minder
waar contouren zich scherpen
De binnenplaats wordt streng bewaakt
door een gebeeldhouwde…
De Grens Bereikt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 142 ontvluchtend haar dochters meesleurend
uit kruitdamp gehulde ruine stad
bedreigd onbeschermd zag een bloedbad
haar grens was bereikt hartverscheurend
velen vluchten richting route grens
rennend door bossen over weiden
probeerden geweld te vermijden
zelden zichtbaar tsunami van mens
andere staat ver weg van haar grens
voelde zich machteloos…
Afscheid
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.352 Nog eenmaal waar de landelijke wegen
elkander kruisen in het lage veld,
de holle wilg over het water helt
en ruine pluimen in de wind bewegen.
En waar het stadje rijst boven de wallen,
beveiligd binnen die vertrouwde wacht,
en waaromheen de brede biezen, zacht
en zijig, op het gladde water vallen.…
Vrouwtjesdag
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 173 Een maand voor onze lieve vrouwendag
Geldt vlakbij Beek en Donk op Eyckenlust
Voor alle poezen absolute rust
Geen krolse kater die 't domein in mag
De lockdown heerst hermetisch overal
Geen bronstig ruin, noch reu of everzwijn
Alleen de merries mogen op 't terrein
In quarantaine na het Hengstenbal
Zo droomt de poes op wereldvrouwendag…
De droom voorbij
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 74 Oorverdovend mooi klonk het
toen het doorzichtige anker
op de straatstenen uiteenspatte,
zodat de ruïne het luchtruim besteeg.
Zich langzaam mengde met
alledaagse wolken.
Je wist hoe laat het was.
Je had dit vaker gedaan.
Morgen zou je het puin wel ruimen,
uiteindelijk je koffers pakken,
doorgaan.…
Kasteel, Chateau Neubourg te gulpen
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 479 Waardeloos,
Kon ik er maar voor zorgen,
Dat dit gebouw geen ruïne wordt
Maar een gebouw om van te houden
En behouden
Voor het nageslacht.
Heeft iemand daar wel eens over nagedacht!?…
Vaak, als 'k aan mijn verleden troost wil vragen
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.225 . -
Verloren, lang, 't geluk van hen te dienen,
Zie 'k, vreemd en onverschillig, mijn ruïnen,
En zonder wrok om wat ik heb geleden;
En zonder bitterheid en zonder schreien
Voel 'k, zacht als 't stof, 't verlangen op me glijen:
Uitrusten, vredig, bij toch lief verleden.…
Eene seninghe van Sente Loysevele
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 853 Wie kent hem niet Sint Elooy
onder de echte paardenliefhebbers
nog steeds aanbeden en aangehaald
heilige bisschop met smidsverleden
vandaar ook patroon der smeden
Die ruin ros en mens laat delen
via tal van vaste formules van zegeningen
gaf zijn naam aan de aanpak van nagelgaten
eerbiedig Sint Eloois-evel geheten
Tot ons gekomen via onzichtbare…
De Notre-Dame van Parijs
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 20 Er zullen heel veel mensen, overal vandaan
komen, om de kale ruïne gade te slaan,
dromers, lezend in het boek van Victor Hugo:
- Dan denken ze de oude basiliek te zien, net zo
machtig en zo prachtig als ze was, een ode
die voor hen oprijst als de schaduw van een dode!…
Soms kan op 't berglandschap de zon niet schijnen
poëzie
3.0 met 17 stemmen 1.534 Soms kan op 't berglandschap de zon niet schijnen,
Dat kleine ding, zoek onder wolk-ruïnen;
Dan 's morgens staat, bij donder van lawinen,
'T kosmisch sonnet van kleuren en van lijnen:
Grens tussen blauwe, onwereldse kwatrijnen,
Hangt smal een wolkenstreep, geel als lupinen;
Omhoog, omlaag wijzen, aardse terzinen,
Sneeuwtoppen rood, en glooiend…
Naakt en wachtend
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 437 Ik slaap dag en nacht in de ruïne,
het denkbeeldige paleis dat ik zo graag
voor jou wil realiseren, de wijnkelders,
die ik het liefst tot het einde van ons
leven goed gevuld zie, shit!, ik gun je
absolute zorgeloosheid, maar vooral mij,
naakt en beminnend volgens je idealen.…
Monument voor vervlogen dromen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 195 Eens de droom van een onder-
nemer die tijdens de bouw trots met zijn
gezin rondliep, ik zie ze gaan, ze zijn ge-
storven, de ruïne de stoffelijke rest van hun
droom staat er nog, misschien zijn er sporen
van de familie; een eerste steen, tekst op
een tegel, een stuk gebrandschilderd raam.…
Drinkbaar ?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 96 Er weerklinkt geen samenklank,
eentonig raast de wind van alle kanten
drukt op de resten van de beschaving, het
slechten van de ruïne is het enige dat telt.
De wind heeft alle tijd, zijn onderste steen
wordt over de wereld heen gedragen, houdt
zich op de vlakte door ervaring platgeslagen,
maakt hem meester en overwoekert hem.…
Karakterschets
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 77 In een ruïne vond ik sterven,
dynamiet in een grot
en weerlichtkrachten
om te bloeden uit het oog,
aan vissehaken,
hakenkruisen
kruisen, drie op Golgotha
neem terug, het varken dat ik ben,
de sloot die stinkt naar rattegif,
verdronken in een dode poel
als een omgekeerde tor
spartelend met zijn pootjes
in een putemmer
vol met bloed…
stil stilt de stilte
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 178 waren het korenhalmen
vaders en mannen neergemaaid
vrouwen moeders en kinderen
in gods heilige huis gedwongen
worden niemand en niets ontziend
opgehokt verbrand en opgeblazen
het dorp en haar mensen
zeshonderd tweeënveertig in getal
worden in ijziger dan ijzige ijzigheid
vlammend de toekomst ontnomen
in van sadistische salvo’s de ruïne…
voor de laatste toon van dit refrein
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.342 ik bespan mijn koets
met schimmels, ruinen
en een zwarte hengst
ik tuig ze op, zwaai
en juich maar als ik
aan de leidsels trek
hoeven spatten
vonken uit de straat
als de koets zich langzaam
in beweging zet, nog draven
ze gestrekt, ik kijk niet om
zeg me waarom
we slaan op hol en stijgen
langs ogen vol afgrijzen
bolle koppen nokken…
Arcen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 144 Ruïne Bleyenbeek
----------------
Bouwval Bleyenbeek
Vol ijver gerestaureerd.
Verlangen naar toen.
Het Lange Ven
-------------
De bossen gerooid,
De slenk van het Lange Ven:
Herschep het landschap.
Uitkijktoren
------------
De uitkijktoren:
Weids zicht over het Maasland.
De kerktorens wiegen.…
Vijf-Luik
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 72 zomer te vol is
de winter te leeg
de herfst niet wil kleuren
lente beloftes niet vervult
Dan zoek ik
dan zoek ik
dan zoek ik
dan zoek ik
naar het vijfde seizoen
Aardbeving
Toen mijn aarde beefde
werd dit
op de schaal van Richter
niet geregistreerd
stonden er geen koppen in de kranten
werd er niet
voor mij gecollecteerd
Ruïne…
Aan mijn wandelvriendin
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 673 In Mesocco een picknick op de ruïne
geflankeerd door hellingen steilte,
turend naar verten en ijlte.
Hoe tussen gras, en je schoot, vermoeidheid,
je altijd alert, zorgend, zoekend
vertrouwend genoot en hoe we dankbaar
aan het eind grinnikten,
blij met een bus, een bord en een bed.…
Met vulpen
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 72 de planten in de tuin heen en weer
Ze vraagt zich af wie haar zo wil zien
Ik zelf heb geen ideeën meer
Hoe ik de dam van mijn eigen meer
moet zijn terwijl het al overstroomt
Hun die zijn verbinden ons, omdat ze ons mogen ontvangen en keuren onze omgeving af
Ik zie nu pas hoe mooi de naakte boom is die ik toen ook zag
Hoe afgebroken een ruïne…
Angst
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 424 Mag mijn leven,
door mij geleefd,
een ruïne lijken, help me dan,
om verder te kijken
en hoop te koesteren.
Want mijn leven ligt overhoop
en al zit ik met mijzelf
dusdanig in de knoop,
ik ontwarrel de zaak
als het even kan,
ook al ben ik
als de dood zo bang.…
Hijgend Hert
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 174 gesneven onder hagelvuur en schoten
een damhert en een reebok die bezwijkt
onder 't gewicht aan één muur in zijn kot
Bij zomertaferelen op de velden
waar edelen bij Egmond aan de Zee
op jachtterreinen hun trofeeën telden
en men een zotteklap uitdeelt of twee
Daar kwamen Belle en Rebelle nader
geruisloos op een merrie en een ruin…
Al die dingen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 93 piemel
Hoe pluche kinderonschuld omhult
We uitkijken op vlinders
tussen de vlinderstruiken,
de vijver die rimpelt
door roze visjes,
een kikker zien zitten op een steen
We 'n Afrikaanse zanger beluisteren hartstochtelijk Frans zingend,
omdat Frankrijk zijn land nu
We dan in een verzonken
gebied wandelen
Nu een wijd weiland
waar een ruïne…
DE ZEGGINGSKRACHT VAN VERVAL
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 38 een doorleefd verhaal
net als een opa op dat bankje
in wiens vertrokken rimpels je kunt lezen
dat hij daar in dromen van toen zit rond te varen
ze verraden misschien waar hij wil wezen
z’n verleden een andere wending geven
de hem ooit opgedrongen woeste levenszee
alsnog proberen te laten bedaren
verval spreekt soms zo’n heftige taal
de ruïne…
Belspel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.503 mijn fietsenschuur lijkt wel een ruine
dat is geen gecastreerde merrie
maar een tikfout omdat dat niet eens
toevallig functioneel is dus mag
ondanks enkele muildieren die zich
aan die steen blijven stoten.
De lijn is open, pak die telefoon!
We zoeken een heel erg prachtig dier!
Het rijmt op staart en ook op maart!…
Cordon sanitaire
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 87 Hier maakt men constant zouteloze grappen
de griep is daar, vergaat van lieverlee
snelle jelle kluunt met max verstappen
bij bredero, ruïne aan de zee
Het land van saeftinghe achter stavoren
valt droog, ligt braak, verzwolgen onder duinen
't ros van tonningen dringt zich naar voren
om langs de kalme vloedlijn te gaan struinen
hier…
LIJNPAARDEN
poëzie
3.0 met 1 stemmen 389 Aan de lange lijn gekoppeld
waar het zware schip aan drijft;
druipend van het zweet dat droppelt
langs hun lenden oud, verstijfd;
Willig trekkend aan de stangen
gaan twee ruinen, bruin behaard,
hunne stille slentergangen,
een van stap, langsheen de vaart.…