379 resultaten.
er zij licht (2)
netgedicht
3.4 met 25 stemmen 447 er zij licht
denk ik even
en word zonder zicht
voortgedreven
als passief verwijlen
in de draaimolen
van oneindig ijlen
ik zwaai naar
omstanders in de mist
zie slechts schimmen
waarvan de armen
zijn uitgewist
er zij licht
vaak
door schaduw
ontwricht…
zon
hartenkreet
2.8 met 5 stemmen 1.087 De zon
bron van alle licht en warmte
verbrandde de tranen
in mijn ogen
Ze verschroeide
de magische glans
die jij er zo zorgvuldig
in getoverd had
Er rest enkel
het wazige zicht
van vergane schimmen
De zon is de oorzaak
van schaduw en kilte…
kerven in het onwrikbare (de moeder 2)
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 94 op de dodenakker
verdwijnen de ijle
fluisterende schimmen
tussen stille bomen
de jongen een kind nog
moet verborgen blijven
voor het oog van het volk
voor de eer van het land
ze krabt met haar nagels
over de zinken kist
het mes kervend in het
eeuwig onwrikbare…
hoe eeuwig moet zijn
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 489 in strak blauw
klaren gedachten
verdwijnen schimmen
langs heldere lijnen
scherp tekent
de horizon hemel
contrasteert vandaag
filosofeert over morgen
toekomst is
kristallijn in haar kleuren
in het bouquet van haar geuren
proef je hoe eeuwig moet zijn…
Latent tot de lente
netgedicht
1.7 met 3 stemmen 117 Latent tot de lente
verschuilen zij zich
als entiteiten zonder ID,
verbreken de ketens
als fabelwezens
zwevende virale schimmen
Voor ieder ongrijpbaar,
ontsnapt uit de fles,
tonen de geesten
in wazige mist
hun valse karakter
op klaarlichte dag,
onstuitbaar, niet
langer te dimmen
Kruipen bij voorkeur
bij nacht en ontij
in…
lied van de wind....
hartenkreet
3.1 met 12 stemmen 1.902 lied van de wind
ontroer hun zwijgen
want stilte huilt
de eenzaamheid
waar zeeën van wit
als bloementroost
het rijk der schimmen
even verblijden
zal het zonlicht ten dans
de kilte verdrijven
ons hart zingt een lied
het lied van de wind…
kleine zieligheid
netgedicht
2.5 met 4 stemmen 643 het is niet omdat
maar juist vanwege
in stilte rusten
zal je nooit
en verder
leven ook wij
slechts schimmen
bij de herinnering
aan al wat wij zoal kunnen
dus nee, toch niet
zwijgen doet er niet toe
meer nog, zwijgen pas
kindermoord, maar dan echt
met voorbedachtheid beraamd
omdat het spreken toch
veel te moeilijk…
lotus
netgedicht
3.2 met 6 stemmen 124 ik praat van jou
al zeg ik dode woorden
en zoek in schimmen
van verboden lijven
restanten van liefde
die mij ooit toebehoorden
ik tracht dan
verstarde gedachten
over verloren gevoel,
doorheen wel
duizend nachten,
in teder maanlicht
te verzachten…
druilerige middag
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 62 Hoe triestig achtergevels,
verlaten in regennevels
met vensters, waarachter schimmen staren
Dode meisjes die vrouwen baren.
Zo verzinkt de jeugd in water
en pas vele jaren later,
sijpelen met het droeve water
beelden van een puberende schoolverlater.…
Schimmenspel
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 662 wakker worden gaat traag
ik laat vergeelde beelden
die langzaam vervagen
het spel der schimmen spelen
gevangen in mijn grond
als een boom
die met eindeloze pogingen
de hemel probeert te raken
het is de storm
die wakker maakt
en takken trillend
laat breken…
Sfeerverslag(en)
snelsonnet
3.7 met 26 stemmen 1.623 Ze staan als schimmen in de wind te wachten
De Koningin en de premier met plu
‘Waar blijft de president nou nondeju’
Zo lezen wij eenvoudig hun gedachten
Bush komt, klopt op de koninklijke schouder
En Beatrix toont weer een stukje ouder…
Ver van hier
hartenkreet
3.9 met 12 stemmen 2.175 Ver van hier
in mijn hart
zo dichtbij
tranen glinsteren
als zonlicht
in de rivier
gedachten lijken
dwaalwegen
als schimmen glijden zij voort
gelijk wolken in de nacht
dromen zijn onvatbaar
vast gehecht
aan de maan
ver weg
maar ik ben zo blij
dat jij er bent…
Gesprekken als wajang
netgedicht
2.5 met 4 stemmen 129 Gesprekken als wajang,
Schimmen zonder diepte
Een scherm tussen schijn
En werkelijkheid
Een veilige projectie
De schaduwkant belichtend
En zo verduisterd
Slechts de contouren zichtbaar
Fragiele nuances
Maken verschil
Tussen zwart en wit,
Iets wat alleen gevoel ziet…
Velden van isolement ~ Voor Ankie ~
netgedicht
3.3 met 9 stemmen 145 verstoten van huis en haard
dwaalde ze onbegrepen
door de velden van isolement
waarin het rijk der schimmen
de hare werd, zich ontpoppend
tot 'n schaamteloze gebruiker
kropen stemmen uit pakken melk
overal afluister apparatuur
de wereld was krankjorum geworden
zij verdronk..…
Voorbij
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 186 Schimmen uit het verleden,
schieten als kometen
tegen de randen van mijn heelal.
Gedachten splijten,
het toen en nu in een vrije val.
Zon schijnt op daken,
regen valt met bakken neer.
Wind schuurt langs muren.
Melancholie is hartzeer,
maar heelt, als alle wonden…
Verklonken
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 70 onweer klettert
gegrepen door onbegrip
wakkert het een intense
boosheid aan
die diep verklonken zit
binnenin, veilig weggeborgen
totdat een zeker iemand
gehuld in schimmen
zich uit de voeten maakt
hij had beter moeten weten
of dichtte zij hem echt
te veel wijsheid toe…
Kleuren toverbalden verdriet
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 1.106 Voorlaatste tree gemist
tussen waan en werkelijkheid
plekt bont paars-blauw
Allerlaatste tree gemist
kleuren toverbalden
een harde tint
van liefde naar haat
Nooit viel zij meer
zeven regenbogen
kleuren schimmen
in de schaduw
grauw ...…
De Stabij
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 1.087 'Bijke in alle opzichten'
Door de geschiedenis van de velden
liggen de schimmen
van het verleden
onomstreden
achter ons
Als hij zijn kop oprichtte
zich in de ruimte schikte
en het veld verkoos
Op mollenjacht en murdzjen
voor de schone wei
en hoge prijs
Viel de prooi
uit zijn bek neer
voor de baas…
Verschroeide aarde
netgedicht
2.8 met 4 stemmen 141 in het stralend licht
op de rots
zie ik mensen
zonder een gezicht
in het verleden en heden
moe gestreden
wachten in slierten van mist
omgeven door
ijlende schimmen
met open opgeheven handen
omhoog kijken naar
de hemel
hopen op regen die de
verschroeide aarde
bevochtigen zal…
Aankondiging
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 489 Schimmen waren rond zijn bed;
aankondiging van verval en ondergang,
een gevoel van vergankelijkheid groeit
met de dag: dit vluchtig beeld
waarin hij zijn zelf verloren ziet gaan;
een lange wandeling door de mist van
het onbekende, zonder doel, zonder huis,
niet wetend of het goed of slecht af zal lopen.…
Toekomst
gedicht
3.3 met 3 stemmen 13.425 Op een dag
likken de straten
hun gezichten schoon,
ze verjagen de schimmen
uit het verleden.
Op zo’n dag
wordt de morgen
geschreven, leg ik
mijn kleinste nerven bloot.…
waar Alzheimer koning is
netgedicht
2.8 met 14 stemmen 2.511 tussen dove, blinde muren
zwijgen stilaan al zijn zinnen
vervagen heden en verleden
in schaduw en trage dood
verbleken mensen en dingen
tot grauwe schimmen
leeft hij in niemandsland
waar Alzheimer koning is
zijn schrale lijf van geest
en ziel beroofd…
Echozucht
netgedicht
3.9 met 11 stemmen 184 stil
enkel de echo van een zucht
in een kamer onbeschreven
komt tot leven
in een oogwenk
komen schimmen turen
ze sieren zwart
op witte muren
handen komen grissen
ik wijs ze de deur
dat wat ze komen halen
kan ik nog niet missen
is het een droom
is het werkelijkheid
is het een kwestie van tijd……
Hersenschemering
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 123 In het schemergebied
Waarin het altijd nu
En gisteren is, drijven
Onherkenbare schimmen voorbij,
Vage schaduwen van dode
En levende wezens die evengoed
Allebei onrustig bewegen
In mijn hersenschemering -
'k Weet niet precies of
Ik nu de heer Parkinson
Of toch meneer Alzheimer
Voor de deur heb staan -
Ik ken ze niet meer uitelkaar…
TERUGKEER VAN HET LICHT....
netgedicht
2.6 met 5 stemmen 265 Het duister
vol huiver
spel van schimmen
......silhouetten
Het is....
twaalfde maand
maand van winter
weghollend licht
Hoop,
dat mijn gedicht
u allen bijlicht
in deze donkere dagen
Geniet
van de balletten
die tegen het vallen
van avond
tegen het decor
van hemel
zich afspelen
met in de hoofdrol:
zonlicht en wolken.…
Het vervolg
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 90 vragenrondes, workshops,
dialoogsessies, dagsluiting
nu het nog kan zonder
gezichtsverlies, bergen
in beweging of diepten
zonder vaste grond en
schimmen die niet verzaken,
vlekken in het vergeten
tot ontkennen van alles…
XLV - media vita - 1933
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 65 te kunnen zeggen -
het is even tussen stilten
heel luid geweest
in bezinning
overkomt een kloppend hart
het kille kikkerdril
over het kerkhof
gaan zilvergrijze schimmen
geluidloos schreeuwend
bijna paranoia -
somber met mijn sombrero
in de regentijd
bij het bosbeheer
begint werk ook in de winter
voor de dageraad…
Het Hazenlied
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 1.755 daar waar ik mij laatst verplaatste per spoor
liep het oneindige landschap tot aan de horizon door
de lange greppels die het weiland spleten
deden mij denken aan ravijnen in een woeste bergketen
daar waar ik een boer op een tractor had bemerkt
die fluitend het luie land bewerkt
deden twee schimmen mij verbazen
wat is het? wat is het?…
oogst
netgedicht
1.5 met 2 stemmen 296 bij elke stap werden wij zwaarder
alles was nat en klei
alles triest net als wij
wij waren die regen
wij waren die angst
ons zijn was niets
die avond zaten wij als
schimmen om de tafel
slechts de fles ging rond
zo in duister en stilte
voelden wij de honger
naderbij…
Alzheimer
hartenkreet
3.7 met 23 stemmen 2.575 Als de wereld
in schimmen verandert
en ik weet
niet waarom
de kaars dooft
mijn herinneringen
de dag die geen
verschil meer maakt
met de nacht
het leven
niet meer geleefd wordt
mijn gedachten
nooit meer
de mijne zijn
weet dan
dat ik
diep in mijn hart
jou niet
wil kwetsen
als de spiegel
zelf zijn eigen…