Alle inzendingen over Sterrenlicht

Hier stempelen wij voetafdrukken in door zout water geschoond zand hoeden wij schelpen in onze hand als waren het schatten concerteren schuimende golven onweerstaanbaar en dominant mooie sonates voor het strand lopen wij betoverd gevangen en aan de verre kim danst verlangen voorbij de uitersten van ons zicht onder flonkerend sterrenlicht…

schuilplaats hier sommige hebben al zicht op heden in verliezend verleden maar als tekens niet liegen en sterren nooit bedriegen zal een geboorte de vervulling van een belofte zijn uit de schrift te midden van hen door de volkstelling op drift is dit zo beschikt warm beschut gras vermoeide herdersbenen door de hoederse pas sterrenlichten…

ik wist de weg naar het land maar een vale zon scheen pal tegen wind waaide vol in ons gezicht de verte bracht regen met jou aan de hand als gidste je mij stapten we urenlang door over een pad dat zich na iedere bocht rechtte en geen eind leek te krijgen we rustten in het avondlijke zuchten van wind onder koud sterrenlicht…

Als een deur van de bus zacht sissend opengaat midden in de nacht op de grens tussen Irak en Iran ergens, identiteit gevangen op de grens van huid en ondergoed vastgespeld Een denkbeeldige lijn tussen moederland en vaderland de vrieskou van de woestijn IJspegels en sterrenlicht maken de morgen mogelijk Terug en weg naar Nederland…

Ik dacht de nacht te horen vallen in duister waar het was gebleven zo zorgzaam was de dag en nu verlaten schimpt de schim dwars door ‘t donker heen geen sterrenlicht voorziet in dromen geen akker omgeploegd waar velden dun bezaaid met bloemen de ware trots van slechts de éénvoud zoent hoezeer de rust van binnen stilt de storm de bomen…

Als een deur van de bus zacht sissend opengaat midden in de nacht op de grens tussen Irak en Iran ergens Identiteit gevangen op de grens van huid en ondergoed vastgespeld Een denkbeeldige lijn tussen moederland en vaderland de vrieskou van de woestijn IJspegels en sterrenlicht maken de morgen mogelijk Terug en weg naar…

het een en ander is gegaan al wat gebeurd is mooi en minder mooie worden herinnering en in de verborgen plooien van het onverwachte ligt nieuwe hoop gewikkeld wacht ongeduldig het nieuwe jaar om groots uit te pakken vouw dit jaar met liefde dicht proef nu van de kille stille wintermaanden en laat je gaandeweg omhelzen door het warme sterrenlicht…

ogen drinken op een dag het licht van de glinsterende zon ogen ademen sterrenlicht op een landweg in de Provence ogen lichten op als sterren die de nacht in vuur en vlam zetten ogen verdrinken in het licht boven een caféterras op een avond in Arles ogen turen knijpen samen als je onder woeste luchten Korenveld met…

Laat ons nog één keer samen dansen in het sterrenlicht van blije en droeve verhalen. Laat me rusten met een geschonden weemoed, 'k verberg mijn tranen, heel verwoed.…

sierlijk glinsterend domineert de glazen engel al jarenlang onze kerst haar voeten stralen sterrenlicht uit het verre heelal naar krib en stal het evenement is al eeuwen onveranderd maar de sleet heeft nu een slachtoffer geëist de engel is in duizend flitsen gebroken vervlogen naar van waar hij ooit gekomen is de stal oogt…

Voor die duistere luchten wil ik vluchten; maar ook in die duisternis glimlacht de vreugde van dat sterrenlicht. Dat niet voor mijn zorgen lijkt te zijn opgeborgen; maar ook 's nachts mij begeleidt uit een gevoel van vriendschap plicht. Met een beetje geluk kom je iets verder. Kom je iets dichter bij je doel.…

Het kerkje had zich al gevuld stemgeluiden liefkoosden het kindje in de kribbe een flonkering blonk langs de zoldering dat alle aandacht kreeg sterrenlicht scheen door gekleurde ramen streelde het orgel dat tussen de balken zweeg doch lager fluisterde op klanken van koor en kerstmuziek ‘Wij komen tezamen’ naast tranen van een ademloos…

De bezongen verwachting over een gevoel van warmte dat geen plaats meer vindt bij vele mensen thuis; maar zich voedt bij het sterrenlicht op de straten dat zich aan de hemel vormt tot een kruis.…

geest behangen kan mij een vreemd vertrouwde pijn bevangen die ik aan de vervlogen jaren wijt ik raakte veel van mijn illusies kwijt met stille weemoed en een vaag verlangen zou ik nu alle tranen willen vangen die in het leven door mij zijn geschreid maar als de lange nachten zijn gekomen en dagen grauw en somber zijn getint dan weef ik sterrenlicht…

Déze vrouw is 't late licht dat in mijn leven het sterrenlicht verbleken laat; Pas dan weet je wat liefde is en pas dan weet je waarheen je gaat... Wanneer die iemand jou laat bloeien als late lente, bloemen, gras, dan gaat je hart van liefde gloeien en wéét je weer hoe het ooit was, of hoe het zijn kon.…

met een soort lichtvoetigheid, dat elk woord onweegbaar met licht en liefde aanlengt Een lenig land voor dichter en troubadour waarin alles schijnt te buigen voor klanken en de kleuren van wapperend pompadoer voor de geur van wijnlekkende ranken Ik wil mij vlijen naast de gedichtenbron in het lome veld achter de gedachtenmuur tussen het sterrenlicht…

Water, heldere spiegel op bleke bergen koud sterrenlicht Eeuwig maagdelijk water zacht ruisend verhaal tekende zijn verre weg in onmetelijke rust En ik zag de glans van je schreden de wonderlijke gloed van de blauwe maan op je stil gelaat de schaduw van je tere silhouet dansend in het zilver van de fluisterende stroom Nu vraag ik…

Beglansd van zon en maneschijn en sterrenlicht, die aureolen kringden rond uw peinzend hoofd. Bemind van al wat roert in kruid en lucht en water... En in die weelde droegt ge uw koningstaf, uw ziel, het beeld van God, de Schepper van uw rijk, zo vroom en heerlik dat ge een bloem in 's Heeren handen wierd! Antwerpen 1908…

Dat ik je nooit meer in mijn armen zal mogen nemen, Om te verdrinken in jouw sterrenlicht. En dat ik je ook nooit meer zal kunnen geven, Wat nu nog dieper staat geschreven in mijn gezicht Die liefde voor jou, die verloren is gegaan, Als het altijd brandend vuur in ons bestaan.…

Ben ik reeds de sterrenlichte Poort der eeuwigheid nabij....…

Wanneer mijn verdriet 't verre sterrenlicht streelt en ondragelijke herinneringen de dagen opsommen wanneer ik denk hoe de mens is, alleen mengsel van geuren, dromen en kleuren snel vervagend in de stroom van de tijd en zonnebloemen, zwart, naar de grond staren met honderden vragen verzwaard, wanneer de maan als vergeten parel in een juwelendoos…

ik zie het sterrenlicht voel de diepte van onbegrensde ruimte met het tweede gezicht uit zwart schitteren in contrast de vele zonnen waarmee de schepping begonnen is door wiens hand is niet relevant namen sluimeren in oneindig weten zonder vergeten ik kijk naar de hemel voel de magie van ooit zijn verdwenen en nog zichtbaar in…

Een kaarsvlam is met sterrenlicht verbonden…

luister naar de hartenklop in mijn boezem en laat je woorden tot leven komen in de glans van het bestaan laat het vuur zwepen over het land giet de bliksem in een ton en laat het zinken onverwoestbaar ben je alsof je nooit was verdwenen zwijg niet want water kiest altijd de minste weerstand zul je me onthouden of zul je me vergeten het sterrenlicht…

In het dichte woud de galmende grotten van mijn geest wonen dromen Zij glanzen als kristal parels uit de diepzee Daar is het huis van mijn lief Ik hoor haar lachen in de branding van een schelp haar haar gebleekt in maan en sterrenlicht haar gewaad geblauwd in azuren zomerluchten O liefste laat mij knielen voor je gratie Laat mij…

de zang van zijn zoemt de dag sereen tot vrede niet ontvluchtend maar bezinnend in 't luisteren van een loom spel als van sterrenlicht of geklapwiek zonder vorm of eeuwige winden als van de kinderen die wij waren en nu en altijd zullen blijven…

regenen en te stormen in het grijze avondlicht storm, regen en hagel als omheining, geen ijziger woord dan tegenwind de eigenwijze zoektocht naar een kind moeilijkheden van elementen trotserend om het tegenlicht te vinden in het juiste evenwicht ingewikkelt het juiste kind te vinden, familie is van adellijke bloede in schittering van het sterrenlicht…

De maan gaat ongezien voorbij het sterrenlicht zacht, maar zo ver weg warmte geeft hij niet ik voel me weer een nacht weer een nacht een nacht ik voel me weer een nacht alleen, een zwarte maan een zwarte maan zwarte maan waar niemands licht op schijnt Ik adem ja en nee of morgenvroeg de zon zal schijnen in mijn tuin of er iemand…

Je bent bij me in de nacht waar het maanlicht dwaalt over de daken van de steden we praten over de bomen het sterrenlicht bij nacht hoe het gaat met het lopen we zoeken geen prooi meer het tongen is te intens het zoenen zo wonderbaarlijk dat het verlangen is verdwenen jij ziet soms dronken beren onderweg als je mijn benen streelt…

Voetstappen stempelen beelden in de vormende aarde tussen buigende takken wentelt zilver sterrenlicht in fonkelende ogen Melodieuze echo’s wervelen in nachtelijk leven als een rivier en tijd stroomt rustig kabbelend voorbij Overspoeld door gevangen genot licht als een veertje door het tijdloze gegeven moment uitkijkend, verlangend…