Alle inzendingen over Strand OR Branding

ik zag vanochtend zon de wolken schaduw vragen ze keken om en riepen hen niet op te jagen hij knipoogt naar de wind die jachtig giert langs strand en schaduw meevoert aan zijn hand naar branding waar de schaduw overslaat in golven en schuim de restjes zon in wit hebben verzwolgen winden zijn gebleven in stilte op het strand schaduw…

Aan de zee en op het strand, daar wil ik graag zijn. Dat is heus mijn ware land, daar voel ik me fijn. Rollende branding, hagelwit, de zee met al haar kleuren, golven hoog, met zoveel pit, de heerlijke zilte geuren.…

Het middaguur verblindt de stranden: ondanks de late herfst rollen licht en branding als warme uitspattingen over het zand. Boven de uitgestrekte leegte wordt het roepen van meeuwen verdrongen door de overdonderende stem van de Atlantische Oceaan. Ik lik het zout van mijn lippen en houd bijna op te bestaan.…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Branding De zoute branding komt aan land Met schuimkoppen in het volle licht De golven rollen over het strand Waarbij ze het mulle zand verdicht De waterlijn, ligt bezaait met wier en restanten van wat we hier laten De zee brengt ze met de vloed naar hier tot ze met eb ons weer gaan verlaten Het paalhoofd is bevolkt door meeuwen enkele…

Een snoer van meeuwen en strandlopertjes kringelt langs de branding, waar de hemel zich spiegelt in het natte zand. Wij stappen voort over het strand, over stroompjes en knisperende schelpjes, een snelvervagend spoor achterlatend.…

in ogenschouw een lucht vol wolken meeuwen op hun vlucht het doorkomen van zon die blauwe ogen geeft oplost wat nog vorm heeft in schaduw zich op strand begeeft en in het wit van branding sterft stralend opent dan de dag onder gezag van zon en zee meeuwen deinen op de golven mee…

Wat zouden bergen zijn Als er geen dalen waren Wat zijn rivieren Zonder oevers wuivend riet Wat zijn vlaktes Zonder nevelige wouden Aan horizon in ‘t verschiet Wat is een hemel Zonder wolken Zonder vogels langs het blauw Een strand zonder zee Een zee zonder branding Een vogel zonder zang Een helder ochtend zonder dauw Kortom…, wat…

mezelf in het hier van gisteren, uren en dagen berichtten wie ik was verdwenen in het schuim van een onbekend lichaam, de onmeetbare afstand schokkend geschuwd uitgespuugd door meedogenloze wijzers weerkaatst de tijd dichtgeknoopte gaten en herhalend geroep misschien leidt morgen me naar wie ik gisteren was…

Tussen bevochtigde zandkorrels loopt een liefdevol tenenspoor dat zonder enige bedoeling zandkastelen en andere illusies heeft vertrapt ik volg met een glimlach die vastgeroest en krampachtig lijkt te zijn vereeuwigd in een uit marmer opgetrokken gelaat langzaam nemen de golven op natuurlijke wijze en kracht hun rechtmatig gebied weer…

Dan nadert het moment waarop úw tenen, kuiten, billen, buikje met de branding kennismaken: best heftig hoe die hitte oplost... De zee vindt u vast reuze aardig. Hoor uw zegekreten kaatsen! Als kwallen zijn uw stadsneurosen naar de diepere lagen verjaagd. Plezier spat van de golvenkoppen! Herboren sopt u terug naar het strand.…

mij Geen ruimte tussen ons is veilig Meer voor zondige gedachten De lucht is nu vol brandgevaar Onderhuids kruipt stil de wil En staat de mond vol tanden Maar ook de wil is niet bij machte Zonder wens van jou en mij Onverwachts vlamt wederzijds De wens van zacht strelende handen Zet ons vuur in lichterlaaie Breken golven in de branding…

Als er ál wolven waren... zij leerden mij, ook wat mijn weg is. Wanneer duiven neerstreken, had kunnen blijken, op wie ik had mogen lijken... Maar, er was méér, dan dat: onwillig, willig ging ik zó ver, voorbij de grenzen van bekend zijn der beroemdheden. Ik moest verder; dat had ik mijn Lot beloofd. Niemand ooit op aarde, had zó stellig…

jouw nagels in de palm van mijn hand jouw tranen golvend op het strand eindeloos wil ik aanspoelen, de branding voorbij een zon gaat onder weerkaatst de maan in mij oorzaak van eb en vloed ik zoek geen spijkers meer want jij liet mij zoekend staan in een laag water een einde vraagt om een begin…

Aan het strand ontmoet, bedolven of ten onder gaan aan een overvloed van mens op mens het gevoel van branding. Laat mij de jutter zijn die de leegte van de rotsen schraapt dromenvanger van zee en overblijfselen, het oneindige begroeten, weer terugspoelen naar de bron. Dag zon, dag maan, dag mens ik ga.…

ze wogen wichtig verloren lichter golfden water naar de zee braken branding schuimden witter schreeuwden met de meeuwen mee verjoegen strand en stormden straf het jagend zand uit eerste hand ze wolkten hemel in een blauwe bries zongen luid het rauwe zeemanslied…

Zo de donkerkoele bruisende branding stroomt over een sneeuwwit strand hunker ik de gloeiende zon te vloeien tot een zwak scharlaken schemerlicht Ik verlang de lucht zinderend haar krekelgeluiden te mengen met het steevast bulderen van gepassioneerde kleurenpracht als peluw van de nacht zodat ik mijn schaduw kan rusten alleen gelaten…

Op de achtergrond rolt de branding en speelt met de schelpen die aan de oever liggen. De zon gaat langzaam onder de schemer glijdt over het strand geruisloos is de nacht gevallen…

Op een dag had ik je gezien meende ik toch jong en mooi een zilverster in de blinde nacht het lied van een windbazuin dwalend over een blij, zonnig landschap Als zindering van zomerhitte onder eindeloos azuur was je licht Als geruis van de branding over schitterwitte stranden was je lach Hunkerend wacht ik op de dag dat ik jou zal…

De branding rolt een fluwelen muur in golven van vierentwintig uur guur is het strand, eb trekt het open voorbije tijden zullen wegglijden gebeten door de tand der getijden rijden ze de stormen, ze waaien luid over wereldzeeën van noord naar zuid een flikkering in de mist, een belofte van knarsend bitterhelder zonlicht dat het land droogstoft…

vermeden to be or not to be, that is ...…

haal de branding uit de vaart laat de golven maar stranden geef je hart niet meer uit handen laat het tij de rust weer keren laat je voeren met de stroming mee geef je over aan een kalme zee laat een schelp je innerlijk beroeren haal de echo uit je oren laat jezelf weer horen…

hand in hand wandelen langs het strand eindeloos geen fax, mobiel bezinnen voel je ziel luister de branding spoelt zachtjes het geluid voelt rustgevend een rode gloed vloed de lucht bloedt indringend een bewuste vlucht vakantie weg uit haast stilleven Lanzarote 4.6.03…

We liepen samen op het strand door branding die zou komen en zagen in de blauwe lucht de witte vogels met een zucht hun vleugels zweven in een vlucht die zij hadden genomen De lome uren lagen wij te turen naar de stromen tot de zon ons niet meer zag en ik je aankeek met een lach en zei -het was een mooie dag die ik vannacht zal dromen-…

Als de zon haar kracht heeft verloren maar haar gloed nog even de rimpeling van de zee zacht streelt en laat gloren verdwijnt zij langzaam achter de horizon golfjes kabbelen ongestoord op het strand zij wissen alle sporen van de dag uit het zand alleen het geluid van de branding ruist zacht en de avond gaat over in nacht…

Ik volg het voetspoor van een dromer langs de kustlijn van jouw hand geven golven zich gewonnen en de branding waar ik strand spreekt van liefde zonder woorden schrijf ik zinnen in het zand onbewogen lacht het leven in jouw ogen keert het tij als een lied van stil verlangen waai jij even mee met mij...…

Langs strand en ruisende branding zacht ritmisch met de golven mee omsloten door behelmde duinen komen mijn gedachten in schelpenecho uit kosmische oorsprong terug vanaf regelmatige deining over water roepen duizenden stemmen aan van wat achter de horizon ons wacht in een toekomst om naar te leven klinkt vertrouwen voor lichte dag.…

Geboeid zit ik te staren naar je opeenvolgende baren, die in hun tocht komend uit de horizon, gedreven door de wind, de maan en de zon, de branding boetseren en het strand penetreren.…

strand onbegaanbare rulheid handenvol zand naakt alledaags in wit het zonlicht oneervol trotserend gestrand in patat braadlucht verwaaiend broodje knars tussen tanden of, in branding slissen en dollen rollen en tollen verschuimen en schreeuwen de golven plezier kinderen duiken springen en zingen het lied van de trekkende…

ik houd me vast aan duinen voeten stevig in het zand zoek voorbij het grijze einde vloed rolt golven op het strand de zee is wit opdringerig het water somber koud branding laat het donker zingen de melodie is stervensoud ze belooft het zachte wiegen rust en stilte in de dood verlossing van het vele liegen een ontsnapping uit de…