Alle inzendingen over Touwtjes

Wanneer ik alle losse eindjes aan elkaar knoop, Is het bijkans zeker dat ik niet meer voor- of achteruit loop.…

zij is een houten pop die aan wat touwtjes hangt die buigt en rekt en strekt levenloos zo uit zichzelf uit het juiste hout gesneden voor het schaakspel van de macht zij is een houten pop die aan wat touwtjes hangt waaraan zij danst zij buigt en rekt en strekt zij draait - zij wordt bewogen ZIJ WORDT BEWOGEN…

Van scheepjes in een fles wist hij te melden: “Die mast trek ik met touwtjes recht omhoog.” Al hoor ik nog niet bij de oudste oudjes, “In godsnaam, buurman, waar koop jij die touwtjes?”…

Trekken de touwtjes op en neer. Onze vlieger duikt en stijgt, naar onbekende hoogten. Bleek bestand tegen wind en weer. Wil met jou, nog wel 100 jaar samen, aan de touwtjes trekken als weleer. Met de wind van achter, of van voren. Naar onbekende hoogten, keer op keer.…

Woorden die een uitweg vinden door een manke geest Het leven is geen feest, wanneer de touwtjes trekken……

Zolang er mensen zijn die trekken aan de touwtjes waarmee wij zijn aangelijnd.…

gloeiend hete zon op gekrijte kassen diefjes af te rukken tomaten hangend in gekleurde trossen aan ijzerdraden met touwtjes opgebonden planten langs de paden nu vader nog met vele jaren in vaal groen uitgeslagen alpino op het hoofd die kwam de tuin niet meer uit flessen thee aan touwtjes in de koele sloot schilderijen in vele…

Vroeger, toen ik jong was, mocht ik op de kermis aan touwtjes trekken. Ik kreeg altijd een teleurstelling! Het was van plastic en ik had niks met dit soort prullaria. Als kind "trekt het je". Ik ontving een prijsje tegenover een té hoge prijs! Nu betáál ik míjn prijs van offer en offers der schaamte, schande en straf los te laten.…

geleefd heeft hij in grote lijnen maar het einde heeft hij nooit kunnen zien dat zijn de touwtjes van het lot want de dood laat ons maar ééns leven…

het landschap van mijn jeugd het was de deugd van opvoeding en maatschappij om in het gareel te blijven de dwang van rooms en rood in opbouw voor gelijken die sleur was doorbroken wij gingen onze eigen gang kozen voor alternatief met kleding en muziek in een tegendraadse samenhang we wilden geen marionetten zijn met oudjes aan de touwtjes…

Je kroop via mijn hart naar mijn hoofd waar jij mij kon besturen Stilletjes door mijn geweten sluipend heb jij mij Als een pop met touwtjes sleurde jij mij mee over bruggen en naar mijn grote angst Over het water liep ik jij hield mijn touwtjes van elastiek als ik trok trok jij mij terug In de grot vond ik een…

Een versleten bouwvakker uit Dalen Liep van het kabinetsbesluit vreselijk te balen Ik ben kapot en kan binnenkort met pensioen Wat moet ik hier in hemelsnaam nu aan doen Nu Minister de Geus de touwtjes aan gaat halen…

geweven gevangen ragfijn in ijle draden laat ik alles in het midden de touwtjes in handen u doet mij trillen ingewikkeld geef ik een doodsteek en ik zuig, ik zuig…

misleiding noemt men dat spelen met de gevoelens van de ander een poppenspeler die de touwtjes hanteert de marionet zo neerzet dat het lijkt alsof zij zelf heeft bewogen dat is knap je hebt niet gelijk door dat je wordt bedrogen…

omdat de pijn vandaag pas raakt maar als gordijnen morgen buiten sluiten en jij de touwtjes knipt, slaat simpele afhankelijkheid ineens keihard de voordeur dicht…

Dit stukje paradijs dat aarde heet een wereldorp voor iedereen die ademt waar God de touwtjes stevig in handen heeft gegeven aan mensen die lijken op hem maar soms ook duivels zijn gebleken…

Bij mijn geklus past evenwel een maar: Het hangt hier thuis met touwtjes aan elkaar.…

Wie trekt er aan de touwtjes? Wie heeft hem in zijn macht? Waar is de ware leider? Oprechtheid was zijn kracht.…

Touwtjes, zo uit elkaar Tussen statische uiteinden Dartelt een kantelmoment Een kleine knoop Is de werkelijkheid Van licht naar zwaar Zwiert een nieuw exemplaar Ontrafelt zoals mijn vader natafelt In zijn eigen tijd…

Dat zulke lobby's aan de touwtjes trekken bewijst de macht van wapengekke gekken.…

Rondzwemmend' haaien zijn niet bang voor jou Jij kan rustig en gedisciplineerd De touwtjes laten vieren, niets verkeerd Ook na vandaag, op weg naar dimensie Voor kust van Hadera in Israël Mensje-nooit-genoeg, jaagt op ze, dat wel…

Klaas Vaak moet uit m’n rolgordijnen waarvan touwtjes kraken als ik trek wil direct het pad naar Drukopknop waar Senseo goeie moggu spuit de bocht is weggeschept dus draai ik vandaag de molen om en blijf bij het gemaal…

een halve bol met touwtjes en daaraan wolken waaronder witte koeien grazen nee, nippen als met champagne van het gras voorzichtig strekte god zich hier uit voordat hij als een herfstblaadje verfrommeld werd en knisperend verdween de hemel is niet boven…

het eind is zoek de strakke streng rafelde bij onderzoek knapte toen volledig af ik heb de touwtjes nu niet meer in handen van het vervlocht verleden ontbonden is mijn heden ik pakt de draad van morgen maar weer op omdat ik toch weer garen spinnen wil in een toekomst die niet stopt…

we hebben u naar uw graf gedragen moeder vader de touwtjes zijn losgelaten elk gaat nu zijn weegs want u moeder vader waren onze verbinding de nu ontwarde Gordiaanse knoop maar wie weet misschien wordt hij ooit weer gelegd een stille hoop?…

je speelde in je gouden kooi het luchtballonnenspel frivool blies je gedachten op en kleurde ze heel fel hield de touwtjes losjes in de hand ook al sprongen vormen uit de band liet ze gaan op het moment suprême ze knalden zonder gêne in je gouden kooi…

Jarenlang op zoek Kennis zonder weten Zoveel geleerd En nooit wat opgestoken Door onmacht en verbijstering De touwtjes niet in handen Ongeloof en pijn De wens niet langer te leven En op dat moment Bezit is het enige dat je hebt Kom je tot de conclusie Ooit wordt het weer lente!…

ik draad een armpje hoog haar lach lijkt nog bevroren vierkant toch de vingers van het handje in een welkomsboog daar gaat de duim in warm ontdooien rood de lippen in toegankelijk ontplooien dit zijn geen marionetten of juist wel jij trekt aan de touwtjes en toch speel ik mijn spel…

ik dans op je lach zweef op je adem hoor woorden die me eindeloos bekoren nog ben ik buiten bereik van de donkere blik in je ogen weet dat jij daarmee tovert ben gek op jou maar hang niet aan touwtjes als een verliefde marionet in jouw kijkers droom ik me weg…

ik laat me niet dwingen om op hun tonen door allerlei sloppen en stegen te dringen op weg naar de top nog ben ik vrij maar het gepush onder dreiging van hun steelse instructies de dwang om te volgen is nog lang niet voorbij zij beloven gelauwerde plaatsen podium en bloemen goud voor de volksheld tot door hun touwtjes je kop wordt…