Alle inzendingen over Tragiek.

Één oog open één oog dicht één oog schaduw één oog zonlicht Éen wang zonneschijn één wang verdriet Z'n eigen ogen Zie je niet In zijn spel tragiek De kunst is zijn mimiek De lachers op z'n hand Al staat zijn hart in brand Elke voorstelling weer Opladen, keer op keer Nooit humeurig Nooit down Ach ja, hij was maar 'n clown.…

Daar blaast Neerlands staalfabriek, over het land ‘t giftig grafiet, maar, dat is de tragiek, aandeelhouder; u wil geschiedt. Waar de welvaart steeds moet groeien, waar slechts rendementen boeien, waar ze ‘t gif weelderig sproeien, zal straks geen bloem meer bloeien. Daar aan Neerlands mooie kust, worden we in slaap gesust.…

- toen explodeerde je gezicht in de oerknal van een lach zo schept elke god zijn wereld mijn shirt leek te wit voor je verkoolde lijf mijn short te ruim voor wat uitgemergeld bleek jij was nu toerist ik ervoer de tragiek jij hoorde het gefluister van de buren…

Hij had geen talent voor tragiek, verdonkeremaande rampspoed bij het leven, meanderde door een landschap tot aan een toevallige stad waar hij plotseling zag: hier kom ik vandaan. Af en toe viel hem in dat hij misschien wel bestond. Ook zag hij een vrouw van wie het bestaan met geen pen te ontkennen. Ze paarden en hadden geluk.…

opnieuw na meer dan zestig jaar verdriet en tragiek op ooghoogte in beeld gebracht een heimelijk teder gebaar verdrinkt zichtbaar in nog steeds niet voor te stellen wreed gedrag Polanski’s kijk op eeuwig menselijk tekort en toch zo tijdgebonden onverdraaglijk wee in Warschau gesymboliseerd door het leven van pianist Wladek Szpilman overlevend…

Verdriet zoals het wordt gedoogd en steeds wordt geproefd, dat zijn de tekens dat alles werd gedroomd zoals het niet zou moeten komen Een verwijzing naar de laatste regel soms een uit zijn verband gerukt citaat vaak toegeschreven aan die ander, waarin men een andere vorm of tragiek van een gekozen tijdsbeeld openslaat.…

met flair en je kracht vertaalt zo je invloed met praal en in macht ik heb je verdacht van manipuleren woorden verdraaien en liefde te paaien ze valt voor je aandacht heeft je attenties verwacht omdat je haar streelde met glitters en pracht jij bent de God die ze ziet in haar dromen ik ben voor vandaag nog de eeuwige slome tragiek…

als heuse boemerang keren problemen terug is onze zorg voor jeugd gedachte oplossingen halfbakken en verkeerd verergeren hen het leed de voornemens stranden in eigen belang en geld die de reflectie hinderen de eerlijke waarheid is dat wens en compromis ons doormodderen laten een oplossing is er niet die alles altijd en overal…

In die sfeer van tragiek en droefenis, schrijft hij spontaan een enkel woord en zie, de muze heft op zijn benauwenis. Dapper schrijft hij naar de slotakkoorden. Soepel verschijnen zinnen, weg de ergernis. Pluk de dag, schrijf een lied, zijn laatste woorden.…

berekenen kunnen zijn, als men de realiteit en verantwoordelijk beschouwd, z’n vertrouwdheid tevens als aanstekelijkheid verleid, blijft de kalmste zee ondoorgrondelijk ingeval de roekelozen de stilte van de natuur blijvend onderschatten en deze buur als veilig wordt beschouwd het onzichtbare blijft vacant tot de ingreep volgt, tegen die tragiek…

Rotsen schenken muurvast vertrouwen Water stroomt door het ravijn Vogels fluiten het concert van de dag Vrede voelt als een associatieverdrag Vogels zingen melancholiek Een ballade van romantiek, na tragiek Waterspreeuwen vertonen bad-rituelen Vredig gevoel met ieders hart delen Stilzwijgende diepgang uit het ravijn Waar je intens verbonden…

Als we de steen mogen geloven Dan rust jij, Wim, vier lentes net, Hier haast een halve eeuw al met Je broertje Joris, dat van boven Boem! op je buikje werd geschoven Als veel te groot verjaarspakket - Geen toetertje deed rettettet, Geen wimpeltje werd rondgewoven. Er is sindsdien maar weinig leven Behalve soms die doffe ploffen Zo'n…

Hij gaf geen krimp. Hij had de tijd steeds aan de lijn. Hij ging zijn gang onaangedaan en zonder onderscheid werd toegewijd zijn leven lang al wat hem overkwam bewaard. Niets ging verloren. Hij vergat zorgvuldig alles wat in kaart gebracht een codenummer had. Zo vond zijn leven plaats. Totdat hij, dwalend langs de schappen zich met zijn…

Bejaarde jongen, schaduw op de gang, warhoofd van zwarte ogen, donkere drang, klanken van onderwereld in je oor, dringt er geen alledaagsheid in je door? Waarom zo weerloos wachten aan de kant? Wie zet je over naar een lichter land?…

Een vader fietst door 't boerenland in de vroege ochtendmist en hij heeft achterop zijn fiets een kleine houten kist. Daar ligt de nieuwe wereld in waarop hij had gehoopt: zijn zoontje dat gestorven is voordat het werd gedoopt. Vader begraaft het kereltje in ongewijde grond. Daarboven lopen Onze Heer de tranen langs de mond. -----…

Wij lachten half vertederd, half meewarig, want tragiek daar wist je alles van en hij, heel oud, haast vijftig, niets. En dat het overging als je maar woordjes leerde, dat was iets zo absurds, zo dolkomieks dat het in omloop kwam als een gevleugeld woord.…

De trotse dag loopt op z’n laatste halmen en begraaft de aardse vuilnis achter zich, laaft zich aan de tragiek van de nacht, breekt in duizend splinters en gemalen tot stof in de transcendente ziel van een gedicht.…

Toch bij de grens bedenk je: ach, Lambik, al ga je je voor de schoolsleur verstoppen, in Vlaamse stadjes met hun romantiek, je vindt ook ginds dezelfde stomme koppen, en bovendien rest nog deze tragiek: je klas wordt zo toch nooit een half ei je leerlingen nooit meer dan lege doppen.…

gij met inkt op het edele pad naar werkelijk schone poezie zo weinigen hebben weet van uw talrijke woorden slechts enkelen vinden de weg naar het fenomeen De Slechte daar ligt nog voor een euro al uw uitgebraakt lief en leed dat u met passie hebt zitten knechten ach, u hebt nog geen bundel het licht doen verschijnen dan is de tragiek…

naar zichzelf te kijken, de kamspiegel tussen de twee voorbenen vastgeklemd, braaf als een grote hond die pootjes geeft en ze blijft maar kijken, al ontploffen er granaten om haar heen, al lopen er beeldschone hengsten hitsig langs haar lijf, al vergaat eens de wereld, onverstoord blijft ze opgaan in zichzelf, zoals Echo, maar dan zonder tragiek…

weer die sombere blik van tijdens je wanhopige huilbuien maar ik trapte er niet in versnelde mijn pas en slikte je weg ik heb het recht niet om als psychiater te opereren zou met liefde ook niets oplossen weet ik nu waar je op neerkeek rommel je nu in rond geen enkele vat meer op mij spiegel je mij een doodsstrijd voor met uiterste tragiek…

een prima ballerina op een dikke Duitser Heeft ze een afwijking Wordt ze gedwongen, gechanteerd Zoekt ze rijpheid en geborgenheid Of wordt ze simpelweg betaald Waarom ligt er een prima ballerina op een dikke Duitser Bewegingen zonder spatie De overtreffende trap van gratie Onze ogen horen de muziek Maar dan de branding, stranding en tragiek…

Mix van gedachten verscheurd door een onvervalst gevoel, waarin de inkt van het moment niet zal drogen en gestemd naar de toon te dragen in een apocalyptische tragiek.…

Wij lachten half vertederd, half meewarig, want tragiek daar wist je alles van en hij, heel oud, haast vijftig, niets. En dat het overging als je maar woordjes leerde, dat was iets zo absurds, zo dolkomieks dat het in omloop kwam als een gevleugeld woord.…

mix van gedachten verscheurd door een wisselende ethiek zoals het werd gedeeld wordt en om private reden wordt gedoogd, zoals het is niet zou moeten zijn als de stromen bloed zijn opgedroogd, onvervalste gevoelens, waarvan de inkt van het moment niet drogen mag in een apocalyptische tragiek waarin ons natuurlijke gedrag verdrinkt…

de penning is wordt bijzaak hoofdzaak en wordt sport vernis, dan lach je ’t leven toe/uit*, de vuist geheven Je bent soms grimmig of verongelijkt, op zoek naar zin of hoop of mindfullness, houd halt en luister naar mijn wijze les: het glas is vol als je naar Esther kijkt en luistert naar wat zij te zeggen heeft, de sloperskogel van tragiek…

tinten inkt nog slecht willen drogen, verdriet en hoop als het wordt gedoogd steeds opnieuw wordt geproefd, zijn de tekens dat alles werd gedroomd zoals het juist niet zou moeten komen verwijzend naar de laatste regel soms een uit zijn verband gerukt citaat toegeschreven aan een andere tijd of een ander waarin men een andere vorm van tragiek…

het klinkt of het haar ziel is de aller diepste levenskern opgeroepen door het strijken van haar snaren bewogen maar toch ook ferm kan ook ik de roering van mijn gevoelens ontwaren ik voel dat ik ben opgelucht iets liefelijk zachtjes melancholiek in mij wordt omhoog gedrukt haar trillende snaar creëert een geluid vol temperament en tragiek…

Het hele landschap heeft de zon vertaald: 'T aardappelveld in niet hoog artistiek, Maar deg'lijk proza; kleurige lyriek Geef 't koornland in een stijl, die vlamt en straalt; Episch in vorm, in kleur, in klank, verhaalt De eik van zijn zonneheros in epiek; De populieren zoeken 't in tragiek, Hoe op 't geen hoogstreeft, 't noodlot bliksemstraalt…

geprangd tussen oceanen en Evita’s tranen uitgestrekt gerekt slingert je land je lief langs de rand van een continent zo zwanger van tragiek in die smeltkroes van smeulende strijd stromen je woorden als linkse lava strooien in wonden van de kolkende massa de kiemen van Hoop de kracht van Geloof met die oer-natuurkracht maar dan lipzacht…