3456 resultaten.
Het labyrint van inzicht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 96 ik ben verblind
door de glinstering
van mijn glazen doolhof
waar vroeger alles
in sierlijk transparante
vormen gerangschikt was
spiegelen nu onzekerheid
en vage angst
mij overal tegemoet
het spoor van scherven
kan ik nog verbergen
met onhandigheid
maar de weg in
het labyrint van inzicht
ben ik al even kwijt
heb de lichten getemperd…
Leven is voor hen geen vraag
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 406 ik zag de straat
zijn spelletjes weer spelen
het kletsen en de lach
het hangende vervelen
een bal die kaatst
in glanzende portieren
de enge buurman verderop
laat zijn gordijnen kieren
onzekerheden schreeuwen hard
merken onderscheiden namen
ze voelen zich vaak heel apart
maar het liefste zijn ze samen
hun ogen zien alleen vandaag
want…
Trek mij mee
netgedicht
0.0 met 2 stemmen 203 Toen deed ze alsof ze het niet gehoord had,
nu glimlachte ze vaag en begon te vertellen over haar nieuwe vriend. Glanzend zong ze:
trek me mee
achter je aan
en dan rénnen
de hoge hil over
het hele eiland rond
Meneer Jeronimo 10…
Dieptepunt
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 2.118 ik voel me zwaar beladen
in het teken van de nacht
je hebt me nu verlaten
het wachten is volbracht
het weten van gisteren
de verwondering van vandaag
voor verleden en toekomst
de herinnering wordt vaag
je bent me nu vergeten
een leven lang voorbij
er is te lang verweten
de vrijheid is nabij
mijn toekomst is onzeker
mijn liefde is…
tweede leven
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 317 haast ongemerkt kwam de herfst
verkleurde haren
rukte vel in rimpels
zelfs de wortels losten
ondergronds
onzeker spiegelend
het nieuwe ik
tastend door de lege dagen
jonglerend met de tijd
verloren
voel reeds de koude adem
winter blaast me in de nek
vage angst het onbekende
wenkt en wacht
grijpt onverwacht…
Valt als een wit gordijn
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 276 herinneringen sneeuwen
nog niet erg hard
maar wel gestaag
de zuivere kristallen
die het binden
blijven helaas erg vaag
ze stuiven en dansen
ongrijpbaar door wind
speels als de lach van een kind
alleen in luwte
verpakken ze langzaam het zijn
binden is moeilijk te vatten
vragen blijven niet
aan het antwoord haken
onzekerheid valt…
Kosmisch krabje
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 77 Bemoste treden prikkelen buiten
mijn bereik mijn fantasie
Hier is vergeten een koning
gestorven, een geest heeft hij niet
achtergelaten, een schat misschien
maar je zou alles moeten afbreken
om dat te weten te komen
en langzaam gaat het zo ook
wortel voor wortel, spriet
voor spriet, druppel voor druppel
regen, zon…
landschap
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 187 glanzend
als zilverwerk
rechtlijnig
een slootje…
- Speelse Contouren -
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 280 Vage contouren
morsen raar over het landschap
in glanzend olijfhoutoptiek
en kunnen uitnodigend
van gezicht veranderen
terwijl ze adembenemend kijken
naar nog opengebleven plekken,
de wandelaars..…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
Een bankje
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 68 je stapte
onzekere passen
liep een vage
weg onder een
onbekende hemel
het voelde als
gewoon aan de
wandel alleen mensen
waren er niet geen
lachende gezichten
je miste de
zwaai en het
vriendelijk groeten
ook huizen hadden
een andere kleur
een bankje zou
fijn zijn om even
te rusten en dan
beleefd te vragen
waar we nu zijn…
Dat vage
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 105 er is altijd dat vage
voor een mens alleen
bijna niet te dragen
gevoel dat alles onecht is
ik zie maar kan
er nooit bij komen
de horizon is vaak een
obstakel voor mijn dromen
filosofeer over
de diepte van bestaan
daal dan af in een steeds
nauwer wordende spiraal
waar angst
de sfeer bepaalt in
een totaal verloren zijn
door existentiële…
Vaag
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 145 was de stilte
nijpend zelfs
langzaam kroop ze
over het uitgestrekte
landschap
waar ze 'n waas
van tranen
achter liet…
vaag
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 470 ver weg
verder
dan ik van jou
onvatbaar
omdat de rozen
niet rood zijn
in mijn hoofd
de hemel
onbeloofd
is donker
als de wereld
omdraait
als jij
de as
in mijn hart
allang
vergeten
was…
Vaag
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 126 het ritme van de taal
verschilt per kleur
zo vervaagt zwarte
inkt zienderogen
nog voordat woorden
uitgesproken en wel
zijn neergeschreven
vreemd eigenlijk
was het niet gemeend
of anders bedoeld
dan dat het klonk
blind het antwoord…
Mijn vage zelf
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 28 In lachspiegels en familiefoto's
zoek ik de grenzen op van wie ik ben
in gezelschap laat ik mijn lichaam deinen
mijn ogen verwachtingsvol verscholen
achter een goudgordijn van lange haren
lonkend als een ster, met getuite lippen
om te voelen hoe het is
om wereldberoemd te zijn
en dan des te meer mijn vaagheid te ervaren
verscholen achter…
Beangstigend
netgedicht
5.0 met 24 stemmen 141 vaag lichten zij
nog op in
matte schittering
draden vol onzekerheid
zijn gegroeid in
lange nachten zonder
stem omdat wij naar
antwoorden smachten
maar formuleren
geeft geen rust
roept alleen maar
andere vragen terug
de snelheid
is beangstigend
zonder oplossing breekt
morgen weer als dag
ik kijk naar
mijn gordijnen die
harder…
een glanzende schemering
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 287 een glanzende schemering
is wat je omringt
ook al kijk je door de ogen
het is alsof je van binnen zingt
en kontakt slechts is
om te gedogen
vragen om te dagen
zal verder gaan dan
zien door glazen
of openen van je mond
het zal je niet verbazen
als ik in stilte zeg
jouw bloemen staan voor mij
in onzichtbare vazen
wellicht schouw…
glanzend moment
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 470 Een glanzende dag
Laat je zwevend dromen
als de wolken in de lucht
en de vogels gestrekt over de oceanen
die geruisloos worden vervoerd
door de briesjes bij het zonnige land.…
GLANZENDE VONDST
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 114 In 't grote bos wenken speelse twijgen
me door woeste slingerplanten, warrig haar,
geurend naar lokkend geheim, slapend gevaar.
Ik zoek mijn paradijs, waar niets zal dreigen:
Eiken vol huiselijke schemer neigen
over een beek, die klinkt als eeuwige snaar
van jong elfenorkest. Pluk hier almaar,
eet bessen om wijze liefde te krijgen.
Vergeefs…
Als een tafelblad glanzend
gedicht
3.0 met 3 stemmen 3.723 Op bed kijken we elkaar
uit de kleren op de vloer
een jurk een hemd, meer valt niet
uit te trekken; hoe we ook op handen en knieën
bijenwas in de vloer wrijven
tot het hout was opgeeft
terwijl we elkaar op bed liggen te bekijken
op de vloer, glad as een tafelblad waarover dingen
uit eigen beweging beginnen te schuiven
tegen elkaar aan…
Vaag verlies
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.551 Nu vlei ik me in een vaag verlies.
Je schonk een fortuin aan een zwerfkat
aan 3 prille koningen met papierkronen.
Je zag een karatekampioen groeien,
die amper acht jaar geleden uit jouw schoot floepte.
Ik dacht dat ik dapper was en je redden kon.
Soms wil de drenkeling zinken.
Zelfs een volbloed met gebroken benen moet worden geslacht.…
BOARNSTERHIM ADEMT
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 166 Ochtendnevel rijst uit boerensloten
strekt witte grillige vingers uit
belust om al zoekend te grijpen
de verijlde zwevende dampen
omvatten met zonneglans verblijd
het gaarne bezochte dorp Grou
strijken vluchtig langs strenge muren
waarachter papieren en kunstwerken
verhalen van de geschiedenis
der beminde Friese grond
begeven zich tussen…
het mankement
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 157 ik heb gekozen, het bloed op de veranda
vlekken op mijn witte sokken beuken stralen
trots en het aquarium is inherent aan
het verlangen om alle schoonheid te omhelzen
oven zonder vuur de geur van verbrande cake
een strak gespannen roede die de liefde
niet meer herkent in de ogen van het
werkelijk beleven
een kind dat nooit zal lopen staat…
Die vier woordjes...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 238 Die vier woordjes, dat is mij veel te vaag.
Ik zou je graag nog eens vertellen,
je laten zien hoeveel ik om je geef.
Maar hoe moet ik dat toch zeggen.
Die vier woordjes, dat is mij veel te vaag.
Ik zou zo graag eens willen fluist'ren,
aan jou alleen, die woordjes in je oor.…
Syndroom?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 57 opstandig dier dat mijn
bloed laat koken, wereldse encyclopedie
waaruit emoties worden gestolen
wortelende zinnen soms wat te grillig
openslaat, sluipt binnen in een ogenblik
van de tederheid, leidt ons weg van de
dagelijkse vlucht uit onze winterslaap
wakend in de wellust van woorden,
een synoniem voor een moment geluk
Ach, laat dat vage…
VRAGEN ZONDER ANWOORD
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 57 Mijn haar is grijs, lichtgrijs mag ik zeggen;
er is echter iets dat ik absoluut niet begrijp
Iemand moet 't mij toch uit kunnen leggen
op mijn armen en elders is 't blond, 't is lijp
Toch is zulks wat vreemd, vind jij ook niet
is 't dat mijn hoofdhaar meer te lijden had
Vaak sturen ze mij met een kluitje in 't riet
en vragen ze mij ben…
onzekerheid
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.963 ons wordt
Ik was zo gelukkig
Tot kort geleden
Toen jij niet meer wilde
God, wat heb ik gebeden
Dat jij tot inkeer zou komen
Mijn hart heeft zo geleden
Dan kon niemand voorkomen
Alleen jij
Tot die dag
Dat je zij dat je mij mistte
Bij mij wilde zijn
Ik voelde mij zo gelukkig en fijn
Maar dat gevoel
Mocht niet van lange duur zijn
Ik ben onzeker…