Alle inzendingen over Vergeten OR leven

ik kijk slechts door de ruiten van mijn geest ik kan nog niet naar buiten chaos is weer langs geweest mijn handen doen niet wat ik wil, mijn lijf verkrampt zodat ik gil ik eis mijn eigen vel ik loop met benen die me niet meer mogen mijn voeten zijn weer blind met handen voor mijn ogen ik zoek de wereld bij elkaar gesprokkeld uit vergeten…

Ze leven niet echt, Het zijn dode dingen. Niet verstandig om er zoveel tijd aan te besteden. Er is immers het heden. Zij zijn het verleden. Maar delen ervan zijn nog in leven. Ken je ze nog, kun je aandacht aan ze geven? Herinneringen blijven. Je hoeft ze ook niet te vergeten, Maar leef met alles wat leeft.…

(met dank aan Scientias voor de foto) __________________________________ Op een zomerdag zeg ik je alleen maar dit Zeg mij geen gedag ...de herinnering leeft in de binnenzee langs de savannegroene rivier waar het universum antwoordt met de stem van het leven... Zing van de man Leef!…

stukjes leven die mij een gezicht kunnen geven…

Lieve mama, laat je tranen niet langer vallen in je schoot misschien word ik niet zoals je ooit verwachtte groot maar ik ben mijn vlieger achterna naar waar bloemen mij omringen en vlinders met hun vleugels de mooiste liedjes voor mij zingen... Lieve mama, ook al lijk ik ver ik hou je in de gaten want jij, mijn lieve mama, kan ik nooit…

Het keyboard lonkt bij aankomst en geniet van haar eerste slag en als een volleerd musicus begint zij deze dag Haar vingers beroeren vloeiend de toetsen der poëzie en langzaam verandert haar aanslag in een eigen symfonie Nog voor het avondvallen heeft zij haar lied gespeeld maar helaas voor deze kunstenaar wordt geen roem of glorie toebedeeld…

maar helaas in dit leven zal hij zijn duifje nooit meer zien.…

Jouw passie geeft het ritme aan je handen het refrein met je mond laat je stille woorden zelfsprekend voor mij zijn Samen zingen we het hoogste lied een eersteklas duet jij geeft de maat, ik volg met gepaste tegenzet In liefde voor elkaar geschapen de mooiste tonen om ons heen op de melodie van engelen smelten wij van twee naar…

Ik voel de kriebels in mijn buik het borrelt nu naar boven en dat het niet besmettelijk is kan ik je niet beloven Een eerste hi borrelt in mij op en ook de ha komt er al aan maar ook een ho, een he, een hu zitten nu al bovenaan En daar komt de eerste ha ha ha en alles schudt nu mee Het is niet meer te stoppen deze eindeloze schaterzee…

De Grieken, wie weet, hebben we er ooit een zonnige provincie bij en dansen we avond aan avond en zij aan zij de Sirtaki tot we dronken zijn en we de financiële pijn allang weer vergeten zijn...…

Gooi geen barricade voor je deur maar zet hem juist wijd open want alleen als hij niet gesloten is kun je vrij naar binnen en naar buiten lopen Gooi geen waas voor al je ramen verduister het niet met donkere gordijnen want wanneer het licht niet naar binnen kan kan het ook in jou niet stralend schijnen... Gooi je angsten overboord…

Neem mij neem alle controle over en beweeg je zodat je me meeneemt naar momenten waar herinneringen geboren worden waar tijd geen tijd kent en waar warmte zijn oorsprong vindt Neem mij neem mij mee, ontvoer mij naar wellustige gedachten die likkebaardend verschijnen en worden voorzien van het mooiste laagje vernis hoewel dat eigenlijk…

Wij hebben ons vandaag verlaat! Pas bij de laatste brug Waar 't voetpad tussen 't gras vergaat, Daar keerden wij terug. Achter ons dekt de witte damp De schemerende landen. Zó zijn wij thuis. Wij zien de lamp In loveren warande. . . Wat gingen wij vanavond ver Het werd alleen tè laat: Nog verder dan de gouden ster Aan blauwe…

Als reactie op een gedichtje van Egbert Jan: Ik ben KLAAR met vergeven Ook ben ik KLAAR met vergeten Ben net iets te hard getrapt. Men zegt: vergeven en vergeten Maar ik ben er KLAAR mee en daarom Blijft mijn hart en deur gesloten!…

Impulsief en onvoorwaardelijk. vroeg je mij ten huwelijk, die dag. Tussen twee zoenen, klonk het antwoord zacht: “Ja ik wil, maar ‘k poets niet jouw schoenen.” Ik hoor nog steeds jouw schaterlach.…

Versleten schoenen Vergeten leven Versleten kleren Vergeten mens Versleten lichaam Vergeten wie je ooit was….…

een baan een passie een leven mijn leven mezelf mijn leven verliezen of met passie kiezen voor vergeten tijd vergeten liefde wie mij kent weet wat ik verlies nu ik kies zij weten zo zoveel meer dan ik kan zeggen…

wie fluistert de dichter weer troostende woorden in als zinnen voortdurend beslaan wie houdt het net vast onder de woorddanser wanneer het ritme weer weg is wie reist mee in het oude hoofd waar de chaos steeds meer toeslaat woorden almaar dunner worden tot de zin ontbreekt…

Op een verjaardag zei mijn broer tegen mij hoe is het met jouw pensioen afbreuk we lagen samen in een deuk eind dit jaar wordt ik vijfenzestig maar wat is gebleken ik krijg er zomaar nog zes werk maanden bij met de verzekering dat mijn pensioenfonds een half jaar langer kan afbreken…

Maar soms, wordt ze vergeten dan zeggen we de andere dag: er brand een kaars op ‘t balkon, De gehele nacht!…

Om van het leven een dagelijks feest te maken. ze schonk me kinderen, ze schonk mij al haar tijd, Daarbij vergat ze vaak haar eigen kleine zaken, een feit dat ik mij nu zwaar verwijt. Elke dag blijf ik haar roepen, elke dag voel ik die pijn. Ook al mag ik schuilen in lieve mensen groepen, hoop dat mijn engel weer bij mij verschijnt.…

beesten aan mijn bed die ik, voor rede aan de kant gezet met geweld verscheurde Want als ik mijn ogen sluit en luister voel ik hoe je zachtjes grient 'het is niet eerlijk, waar heb ik dit aan verdiend' starend in het grauw oktoberduister voor een onontvangen schouderklop kan ik alleen nog om vergeving smeken judaskus, vooraf aan het vergeten…

Je probeert me te vergeten terwijl wij beiden weten dat een geluid een geur een moment maken kan dat je gedachten niet te controleren zijn ik voel je vaak nog steeds merk dat je aan me denkt herinneringen in je opkomen je probeert dat te verdringen onze band is onvergankelijk niet afhankelijk van of we elkaar zien en…

de laatste zon de hemel wolkt zich dicht winter mij bevries de warmte die ontdooide plak mijn adem in sterren op breekbaar glas vergeet maar niet wat was…

Ik zag het gat waarin hij was gevallen, dat hem als een graf omvat, waar pijn en leed zich samenballen, tot 't leven zelf hem vergat.…

Bang dat dingen vergeten worden, blijf je ze herhalen. In je hoofd blijft alles zich steeds maar weer vermalen. Tot je verhaal een eigen leven gaat leiden en je niet meer weet waar 't over gaat. Dat komt gewoon doordat je ouder wordt en niet iedereen je meer verstaat.…

ik was vergeten, glad vergeten maar vandaag hoe mooi het brein ik was vergeten, dat vergeten wat de beste weg kan zijn wel het verdriet, nooit de persoon nooit de persoon maar soms de pijn ik was vergeten glad vergeten hoe mooi het iets kwijt te zijn nooit de persoon, maar kleine dingen te verbannen uit mijn brein en dat het soms een enkele…

je vergeet me, ik vergeet jou. alles wat we samen hadden.. wie denkt er nog aan? ik.. ik denk eraan, als ik droom komt alles terug, jij.. jij die nu een ander hebt, jij.. jij die mij zoveel verdriet heeft gebracht, jij.. jij die mij 'die liefde' heeft gegeven, die liefde.. die niet klopte, die al een hele tijd bij ons weg was.…

Ik dacht dat ik je vergeten was Ik dacht, ik kom er wel over heen Toch zie ik je in mijn dromen Ik hoor je stem en zie je lach Dat is wat niet mag Mijn tranen rollen over mijn wang Ja ik ben erg bang Bang dat je me vergeten bent Alles wat je zei was zo hard Alles wat je zei raakte mijn hart Toch blijf je me kwetsen Kwetsen tot dat ik je haat…

vergeten zijn de woorden de zinnen het verhaal vergeten zijn de tekens het beeld de taal vergeten zijn de mensen de massa het moraal…