Alle inzendingen over Verzwakt

vergist zich vaak in de waarde van de nacht verkleurt beelden die ik lichter maak verdampt tranen uit mijn lach heeft aandeel in mijn tegenzin voedt wat was soms eindeloos betovert de man die ik bemin maakt dromen schaamteloos Sowieso vergist de tijd zich vaak in de waarde van de nacht hoe donkerte alles, dat het raakt, versterkt en weer verzwakt…

gezichten door paniek overmand, dijken verzwakt door watermassa. sommige plekken zijn al riskant en begeven het... bijna. ze worden uitgedund door de vijand: de zee, die triomfeert in deze arena. hand in hand vecht men voor het land, om ‘t te behoeden voor een drama.…

al het werkelijke dat ik je gaf is geworden tot overbodigheid en nu ik mezelf kleed met gedempte wind, de uren van herfst overhoop haal verliest elk geluid een naam mijn naam die als een afgewezen groet tussen houten lippen hangt verzwakt door de duizend splinters van huiverige gezichten ik val, onzichtbaar, uit dit geheel…

stort ze ineen Deels verzwakt, deels verrukt Na jaren nooit te zijn gehoord Is het haar nu eindelijk gelukt Om iemand te vinden Die eigenlijk haar gevonden heeft Zielsgelukkig realiseert ze zich Dat er iemand is die om haar geeft…

ik heb je stem herkend uit duizenden onmiskenbaar het Twentse accent vertrouwd het timbre dat weliswaar verzwakt wordt opgevangen nog steeds rillingen veroorzaakt een sterk gevoel van verlangen magnetische krachten verzaakt je zingt hoewel ondermijnd een eigen wijs straalt uit wat vele idolen node missen sympathie niet uit te wissen…

ik heb de hollandse bloemen in de wei zien verschralen het speelse palet van vroeger kunnen zij al lang niet meer halen ook in de sloten zijn vele exoten bezig aan hun vraatzuchtige mars het lokale leven wordt door import uit subtropische streken ernstig verzwakt diversiteit in mensen leek ooit een winst die je ook op zwarte…

Eminence grise verzwakt naar eeuwig koud. Geplooid is het denkershoofd.…

Gebeurtenissen van toen laten in het licht van nu een silhouet achter op de muur van de toekomst Een schaduwspel met een eigen verhaal beïnvloed door het lot geweven door onszelf De dimmer in ons hart versterkt of verzwakt het beeld dat overblijft op het doek van de ziel Een licht-en-donker-vogel ontsproten uit twee…

Dikke tranendruppels geven een dof onwerkelijk geluid doen haar lichaam beven haar verzwakte oude rug vormt een gebogen brug die oevers met elkaar verbindt zij hoopt dat zij vrede vindt.…

In het holst van de duistere nacht toen de verzwakte halve maan zich achter donkere wolken verschool heb ik met mijn bibberende hart tekeningen gemaakt voor vlinders en wolven In vroegte van druilerige ochtendregen begon ik aan mijn korte brief voor een vreemde verte Ik vertelde hoe trots ik was op mijn tekeningen en mijn geloof in…

vol van 'n dier met klauwen het zorgt onontkoombaar dat ik terug naar af ga Elke weerstand binnenin verzwakt door grommen, grauwen verhitte gedachten dringen in als substantie zonder massa Mezelf niet meer vinden is vreemd en abnormaal bezorgt me koude koorts en een ongrijpbaar gevoel Want dit virus zonder naam is als woorden zonder…

Gedwongen om te blijven, In een gat opgesloten, Verdoofd en verzwakt. Meer is er niet! Geen woorden wil ik meer horen, Geen ruzies wil ik meer zien. Geen pijn wil ik meer voelen, Geen leven wil ik meer lijden. Alles is aan mijn neus voorbijgegaan, Het geluk, de hoop, het verleden. Omringd door mijn tranen, Gravend naar de zin..…

Het was zo dichtbij En toch zo ver weg Het licht werd feller De tijden van donker Waren verdwenen Als sneeuw voor de zon Het diepe dal in het leven Was gevuld met hoop Waardoor het gat verdween Zwarte punten werden licht Hoge treden veranderden in lage treden De maan verdween voor de zon De zware storm verzwakte Waardoor jouw…

Geen enkele hartstocht verzwakt uw ogen affectie gefluister streling: de pluim wild dansende haren dulden gelijk Alexander de Grote god der overwinning gij zijt mijn lofzang uw sprong onderwerpt versperring wijkt eeuwig overbruggend stomende passie mijn zadel uw huid buig en kniel voor uw voeten waar roem terugvoert naar uw geboortemoeder…

verloop snijdt telkens het mes in verbintenissen die ooit de naam liefde beschreef omstrengeling verzwakt in verlatenheid tranen doordrenken is het misschien de mammon die bederf zaait zodat armoe kan binden?…

Mijn gedachten, ze verdwalen kijk, ik loop een eindje met me mee en merk hoe ik dicht op mijn huid steeds verder weg dool mijn gehoor verzwakt waar mijn stem steeds luider en luider wordt ik versta mij niet dus maan ik mij tot stilte maar de stilte is niet niets die geef ik door aan mij ik doe een stapje terug waar ik de nooit…

ruimtegebrek is een knelpunt de hulpdienst moet helaas prioriteiten stellen er rommelt iets in mijn bewustzijn een kapotte tegel wordt pijnlijk uit de puinhoop verwijderd ongeverfd hout ter zijde gelegd het sloopbedrijf is ingeschakeld om de puinhoop in mijn hoofd op te ruimen de grijper krijgt houvast de schoonmaak schept ruimte het gebonk verzwakt…

hoe voelbaar stil zijn onze woorden wanneer het licht over hemel en aarde huilt in vele nachten en het verdriet in de armen sluit, borst en buik verzwakt door het moeizame geschuifel van onze tranen hoe onzichtbaar vertraagt het handschrift van witgedrukte letters ver van elkaar in een avond zonder ochtend en morgen…

Nachtelijke wervelwinden en hun verteerde herbes de Provence flitsen grauw verzwakt over de gesmolten muren. Hij vertrouwde op verwrongen theelichtjes, ginds ver. En zijn verbonden vlieger klonk hem als Vivaldi in de oren. Spinsels en draden een melancholisch festijn voor zijn lede brilglazen.…

Vier mensen staan voor hun aanstaande woning broer en zus bespeuren achter het grote raam vage zwevende dievenvingers die blij verleden stelen verlatenheid driftig wenken leegte vergroten de verwilderde tuin blaast beiden honingadem tegemoet waarin verzwakt bijengezoem de stem laat horen van arbeidende vrijheid uitzien naar daagse…

laten we samen strijden broeder tegen de zwarte draak we hebben elkander verzwakt voor zijn grijpgrage klauwen laten we vanonder één schild de puinhoop vlammen overschouwen en met twee zwaarden hakken tot rust uit zijn groene aders bloedt laten we samen over de middenweg tussen hart en hoofd ronddolen zodat we telkens met één oog door…

Je draagt een schaduw in je leven, verdriet verzwakt je spreken. Je loopt gebukt door het lijden, bedolven door massieve pijnen. Patronen worden verbroken, schuldgevoelens worden geslepen. Langzaam gaat het je lichaam slopen, je gemoed zinkt in grijze nevels. Er is geen onderscheid meer tussen licht en duisternis.…

zonlicht absorbeert en je ogen moeten wennen aan een wereld zonder licht ontdek je vaag waarneembaar de contour van een gezicht dat zich tergend langzaam naar je keert en met fluisterend geweld komt jouw naam over zijn lippen voel je vingers benig hard je zwakke lichaam tippen en weet je dat protest hem niet meer deert en als de echo is verzwakt…

Nu zal tot vervulling komen wat de Heer heeft aangezegd: lentelicht voor winterbomen en voor heel de wereld recht; levenskracht voor de verzwakten en de lammen zullen gaan; oprichting van de geknakten en wie doof is kan verstaan, want een Kind is ons geboren: Vredevorst en God van trouw.…

vrees omklemt je trillend hart benauwt je tere longen snakkend naar verlichte lucht ruimte waar nog wordt gezongen gekrenkt jouw ijle wonderwezen bestemt verdriet je fijne lied klinkt enkel nog de jammerklacht van hopeloos vermoeid gezucht kom laat je krachten warmen met luisterwoorden in mijn macht jouw verzwakte klanken sterken bewerk…

Ze besloot het vet aan de weegschaal te geven Er kwam een nieuwe spiegel in haar leven Elke morgen trilde ze in een trainingsband Met knäckebröd in de ene en een tomaat in de andere hand Zwetend stond ze hoogstpersoonlijk perplex van haar fel verzwakte “hoe-heet-de-index” Ontberend claimde ze calcium uit kiwi’s Gewapend met bislook en…

Ik zal het pijnlijke lot moeten Leren te willen, om te kunnen Leven met het lot, en datgene Gewillig te nemen, welke mij schaadt Dan pas laat de roest los welke mij Weerhoudt mijn geest te bewegen naar alle Standvastigheid, niet verzwakt door verdriet en Alles wat een bloedend mens met zich meedraagt Liever geen pijn dan wel, maar pijn…

naar zacht wenkend perspectief opzoek naar verdwenen zomer kom maar vlieg voorbij het kale najaar nestel buiten ‘t wolkenlint hoe intensief waarheen doezel uit smachtend gezwind ontkil je vleugels naar lomer weg van de wind over zeeën van golvende weide van nattig gras met stervend berk en beukenblad los gerukt van schrale takken verzwakt…

Jij gedroeg je vol begrip, als wol- vin in schaapskleren Jij deed alsof 't jou interesseerde jouw hart sloeg over, bij het idee dat de norm moest vervagen Een verzwakte moraal doet lijden Plots verbrak jij in jubel, contact Gescheurd aan flarden trok ik aan een voltooid verleden tijd Het heden plengde een traan daar inmiddels geschaakte…

Haar hand smoort droge snikken in smeken strekt de arm zich uit kreten sterven zonder geluid in de wanhoop van haar blikken Knikkend zoeken de knieën grond het lichaam buigt voor het geweld moe van het strijden en geveld door 'n schrijnende diepe wond Verzwakte handen weggekwijnd vangen nog even 't vol gewicht voordat ze in d'r neergang…