Alle inzendingen over Vliegen en lopen

Als ik mijn vleugels uit kon slaan, maar ach wat wens ik nou ik moet lopen telkens weer stap voor stap in regen en kou. Ik kán mijn vleugels niet uitslaan domweg omdat ik die niet heb maar áls ik ze uit kon slaan dan vloog ik heel ver weg.…

ik heb je nooit zien vliegen toch heb jij altijd vleugels gehad je danste en liep zonder de grond zichtbaar te raken liet elegantie je dragen ook de bewonderende blik van de mensen gaf jou de spirit om zwaartekracht te temmen daar waar zonlicht jou schaduw gaf koos jij de zwevende pas op de rand van contrast wist jij verblinding…

Maar eens komt de dag Dat ik voor jou zal landen Gewoon zal lopen over stranden Omdat ik jou daar lopen zag…

soms in mijn dromen vlieg ik hoog door de lucht niemand houd mij tegen op zoek naar hemels geluk door wind gedragen zweef ik als een vogel vrij van alle zorgen zoals een doelgerichte kogel zweef ik over steile bergen, duik in diepste dalen, vlieg over blauwe zeeën, niet bang te verdwalen in hogere sferen komende wil mijn…

is vervelend die vlinders willen niet weg gaan waarom zijn ze hier vlieg maar en laat je gaan ooit zullen we het begrijpen waar ga je heen waar kom je vandaan daar loop ik weer onder een volle maan alleen op weg zoeken naar wat mist lopen van laan tot deze vreemde straatnaam…

met kabels als vleugels tart je de zwaartekracht vallen is vliegen als je geboren bent om te vliegen wandel in de lucht loop over glas van de hemel naar de aarde spring van de brug zweef en beweeg in ruimte en tijd go to the edge and peer over it wie ben je?…

dit zijn jullie vleugels , vlieg vogelvrij! plus est en vous! laat je door niemand knechten. weet dat voor jullie the sky is everywhere dank voor dat ontzettend vertrouwen ! vader en moeder allebei.…

Het regent namelijk dat het giet en echt: dan zie je de vogels niet, laat staan dat je ze ze vliegen ziet!…

Ik loop en kom vooruit, ik loop kijk in de rondte 'k loop, 'k voel m'n kuit alsof m'n been niet wil. De verte komt niet nader lijkt steeds verder weg toch zet ik elke stap omdat m'n hoofd het zegt. De einder is nog net zo ver als toen ik begon te lopen, m'n benen willen nu niet meer 'k begin naar het einde te hopen.…

Kindje wil lopen Kindje is moe Wagen wieg mij weer terug naar een zomer in Laren vlieg vlieg vlug weg door bladeren…

Meeuwen vliegen met de golven mee. Loop hier met jou samen hand in hand. Of het nu eb is of vloed, dit voelt altijd goed.…

Een vogel zie ik landen in de tuin. Of zou het dalen zijn? Hij doet dat omdat hij bij ons wil leren. Wat wij met vallen en opstaan doen. Zijn en onze natuur verkennen. Daarna vervolgt hij gewoon zijn weg. Zijn natuurlijke vrijheid tegemoet. Op weg naar alle openheid. Of zou dat stijgen zijn?…

Ik loop van steen naar steen de straat verdwijnt achter een stille zucht verderop het onbekende een auto claxonneert de bekende melodie van haast en jagen Ik loop en denk waarheen tegel na tegel lost op in lucht van alles wat ik kende en stilaan heb geleerd waarom wanneer en wie moet ik het antwoord vragen Ik loop en tel mijn pad met…

Harder lopen langer lopen verder van mezelf vandaan Gedachten in de achtervolging Gevoelens op me neer te slaan Altijd op weg maar nooit kom ik aan Harder lopen dan de waarheid verder van mezelf vandaan…

of niet maken tranen mij nu een miet of moedig blijf bij de tijd samen met mij samen lopen door de bladeren de winter tegemoet gegroet.…

Wankele stapjes verwonderde oogjes verroest mijn beentjes kunnen me dragen, een stapje en nog een, drie stapjes en ineens, loopt ze door de kamer, vergeten is het kruipen, want die voetjes, aan de onderkant, zitten niet meer aan de achterkant, als ze voorbij komt, maar stapje voor stapje, verkent ze haar groter wordende wereld. Nog…

In gezwinde pas, lopen zij vier avonden van jong tot middelbaar, ik zag geen oude, of toch ja eentje die het lef had te gaan lopen voor een kruisje, geen heilig kruis ach welnee, hij loopt gewoon voor de gezelligheid mee, de kinderen rennen, gillen en lachen vier avonden lang, tot aan de intocht op de avond van de vierde dag.…

Mijn kleindochter wat ben ik trots op haar, want daar, waar andere kinderen van hun vrije zaterdag genieten, loop zij in Rotterdam voor KIKA de benen uit haar lijf! Mijn kleinkind van acht jaar, ze DOET het toch maar, net als al die andere stoere kinderen, die zich door het weer niet laten hinderen.…

, want ik wil vliegen Ik wil vliegen naar de zon Over bomen wil ik zweven en neerdalen op een tak waar ik zo weer weg kan vliegen Lekker vliegen op m'n gemak Als mens voel ik mijn beperking Lopen schiet gewoon niet op Als een postduif wil ik vliegen Dat schiet toch veel vlugger op Ik kan de wereld dan aanschouwen vanuit een ander perspectief…

Ik loop door het zand, Op mijn blote voeten, Een fles water in mijn hand, Op weg naar het oosten Naar het mooie turkije Met mijn kameel aan mijn zij Nog maar twee weken lopen Dus dan ben in er in het begin van Mei Maar dan ben ik er wel Helemaal alleen gekomen Zonder luxe, geen mobiel Ik heb nu emmersvol met zelfvertrouwen En een blaar…

Twee vleugels heb je om te vliegen wanneer het lopen moeilijk gaat: de ene is vertrouwvol bidden want Hij is steun en toeverlaat; de ander is met humor leven want ons bestaan is soms ook grijs, maar zoveel moois is ons gegeven en dat te weten maakt ons wijs.…

je hebt geen vleugels toch vlieg je mij voorbij kijkt lachend om en wenkt naar mij ik loop op wolken naar je lach je ogen leiden mij naar duizelingwekkend hoog na het sterrenraken landen we voldaan in aardes warme schoot…

uit en vlieg in waar warmte op je wacht Windwhisper Zij die fluistert in de wind…

Op afstand draag je me op vleugels om te leren vliegen als een vogel zo vrij. Ooit vliegen we samen zij aan zij. Dan wordt ik en jij een wij! Voor mijn engel!…

Heftig zoenend op het drukke station velen lopen langs van en naar het perron Al die drukte gaat aan ons voorbij veilig omsloten is jouw hand in die van mij Vele lieve blikken vliegen over en weer voel de vlinders dansen smaakt het zo naar meer Het moment aangebroken om uit elkaar te gaan gewapend met 'n glimlach loop ik er opgetogen…

Buiten schijnt de zon en speelt de wind onschuldig met het groen ik zit hier dag na dag in een lokaal grijs en kil niets te doen zet het raam maar open en laat het zonlicht binnen lopen of vlieg ik weg op een wolk van veren over de daken over de bossen vlieg ik niemand die me ziet want in werkelijkheid ben ik daar niet ik schrik wakker…

De sneeuw is vroeg dit jaar ik loop naar de bushalte het is koud daar komt de bus he, hallo Danny! koud he ja!…

pluk de dag, doe wat je niet laten kunt, heb lak aan goede raad, pis tegen de wind in, spreid je armen en vlieg van de berg, leg zout op alle slakken, stoot je voor de zoveelste keer aan dezelfde steen, grijp die kans, vlieg tegen de lamp, zoek een kluitje en loop het riet in, spring over de maan, knijp alle katjes in het donker, schreeuw…

Hoe spin ik, gekneed en gevormd, met mijn hart een draad om over de weg van vroeger te kunnen lopen?…

Ik wil lopen zonder voetsporen ik wil gewichtloos zijn laat me vliegen laat me alsjeblieft vliegen Ik wil voelen zonder tranen ik wil stappen zetten zonder weggefluisterd te worden waar verdwijn ik naartoe?…