Alle inzendingen over Vlo OR zand OR nest

de lommer van jouw lijf is mijn bladerdak in het holst van jouw arm slaap ik best in de gloed van jouw lichaam vlieg ik telkens voor 't eerst op jouw stem die de storm in mijn vleugels beheerst keer ik elke keer weer naar ons nest…

Een verlaten nest hoe bezorgd als een handpalm ooit die leegte was…

ik eindig in een cirkel naaktvoetig en wit in letters gedoopt 'halt' roep ik deze lijn is eindig hier wacht ik op mezelf tussen alle mensen waar ben ik gebleven ooit ben ik kind geweest jij noemde me zo en ik mocht in je armen slapen als een deel van het deelbare waar is boven, waar is beneden waarom houd je niet van me ik…

steeds vaker wil ik het leven vergeten het handvat breken, achterstallig zoals de huur van het huis dat enkel in mijn hoofd uit muren bestaat zwart en rokerig in jouw ogen past geen dood zeg je ik luister verder op de nok van het dak, de wind plukt jouw stem als een veertje uit de schoorsteen, vliegensklaar wanneer de avond valt…

Hij bouwde eens een houten nest, waar de wolf 's nachts zachtjes huilt. Wurmde zich in het wollen vest, en heeft zijn goud toen ingeruild. De honingbij geeft hem honing, buiten staat de stalen zeis. Hij is vandaag alweer de koning, om zijn hals hangt de eerste prijs.…

Herfstwind houdt huis in weerloos volle bomen En neemt de kleuren van de zomer mee Ons hart is veel te ver geopend Nog eenmaal fietsen wij naar zee De lage zon legt heimwee op de wegen De kinderen zijn gelukkig groot Ons leven is voorbij gevlogen Een trein die voortraast naar de dood Straks mogen we het glas gaan heffen En toasten op een…

Ik gun de dieren een menswaardig leven, Vandaar dat ik aan kat en hond en schaap, Aan varken, schildpad, koe en geit en aap Mijn Europese stem zou willen geven, Maar op piranha, gifslang en muskiet En teek en vlo en stinkdier stem ik niet.…

Ze bereiden zich voor op wat komen gaat, de eksters de kraaien de mussen, de gaaien, ze knappen hun toekomstige woning op. Alsof ze bij de bouwmarkt zijn langs geweest, voor het raam is het een groot feest van vogels die aan het bouwen slaan. Ze piepen, nee joh, die moet recht en die ander ertussendoor, hij kijkt op en zegt; je doet…

Ik zag, toen ik een ommetje ging maken Hoe een natuurbeschermer in de wei Een vogelnestje met een kievitsei Gewapend met een buks stond te bewaken. Maar moeder kievit was natuurlijk weg. Die was door alle aandacht van de leg.…

Het nest De jury beraamde zich het was al de tweede keer Massamoord, was de conclusie het ging niet meer De toeziende koppen en kopjes kwamen bijeen Derde seizoen nutteloos gebouwd infaam gemeen Nu zou men overgaan in algemeen besluit Desastreus in oordeel het licht moest voor altijd uit Het was nu of nooit oordeelde men, wij erin en hij…

eitje uit het nest stukgevallen embryo wordt nimmer vogel…

In L'histoire de la poésie des Hébreux (in de vertaling Carlowitz, p. 269) geeft Herder een beeld van de immense hemel die rust op de immense aarde: ‘De lucht,’ zegt hij, ‘is een duif die, gezeten op zijn nest, zijn jongen warm houdt.’ Bron: http://www.dbnl.org/tekst/_ras001200401_01/_ras001200401_01_0040.php…

zwartgele vleugels brengen natuur te dichtbij er zwermt agressie…

Sommige gebeurtenissen zijn slecht te beschrijven bijvoorbeeld dat je als een hoop volwassenen tegen en op elkaar in elkaars armen huid op huid warmte op warmte zachtheid op kracht neus in een haarbos oor op een kloppend hart als een nest kittens spint, ligt en hoopt dat dit kan blijven deze koestering nooit overgaat…

vertel me niet van de buitenbeulen ze slaan het merkteken van de rode dood ze lachen in jouw ogen kom nu in mijn veilig nest ik heb de takjes glad gevijld de bodem zacht verdonst vouw je vleugels en vlij je neer hier staan we in onze vederlichte liefde als het winteren gaat de bomen kalend en jij nog steeds van mij en ik…

Eerst zoemde er een hommel uit, 't Was verder volgepropt met zacht groen, waarop een dood pimpelmeesje Op 't plafond iets vastgeplakt, dat 'k er niet vanaf Ik maakte 't schoon Toen hij weer aanbelde luisterde en zocht hij naar de vogelgeluidjes waar die vandaan In de geknotte connifeer Voor mijn deur De man van het nest…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Bladeren en kreupelhout dekken het grafje dat hij vormde met zwart zand want - zo vindt mijn kleine kerel- de uit het nest gevallen merel had het koud en hadden wij z’n zusje niet ook met aarde toegedekt toen de dood het jonge leven zwarte vleugels had gegeven ik buig het hoofd diep in verdriet en hoor mijn eigen tranen huilen…

Gevormd door de striemende wind de getijden zijn vervlogen Zacht adem ik over zee jouw naam golvend en zo bewogen…

Geharnast ver van gekooid Vergelijken is nooit overbodig vooral niet als het overtollige is verdwenen De bron van je erger(n)is onuitputtelijk Waar zit de bloedzuiger De luis (op een kale kop) of de vlo (tussen twee nagels) Knip … naar de moraal Je kunt niet beminnen zonder reden heb je leren haten…

De vlo speelde een levendig spel, gaf daarbij af en toe een grote yell, enthousiast riep hij dan weer uit: “Ik heb me toch een goede blow!”…

ik zuig immer zacht en traag van het zoete bloed zeg maar gerust, óók liefdevol zoals dat slechts een echte minnaar doet het is echter zo, zucht de stervende vlo dat mijn tijd van heengaan is gekomen steeds meer tref ik de verzuurde mens toen ik aan jou was begonnen wist ik het zeker het chagrijn is niet meer…

Woel me gedachten malend Naar het eind van deze nacht Slaap heeft het al weer Verloren van dringende Gedachten die door farmaco Een tijdlang waren stilgelegd - Nu zijn ze er weer, gedachten Van toen, gedachten van nu, Gedachten van straks als Het leven er niet meer is Dichtbij de aarde voel ik me nu En de turf waaruit ik geboren…

de ukelele lalaat lustig verleidelijke lambada’s in zinderende zomernachten hahahawaiaanse schonen heupwiegen hitsig hijgend rond zijn besnaarde leest krioelen kronkelend om het springende beest tot hij kreunend de aftocht sjeest poëzie pure…

eerlijk gezegd wens ik haar beurtelings ziekte en liefde - ik aai haar en krijg een douw zij is de leeuw met de doorn in haar poot, het zielige hondje de vlo die ik fijn knijp ze is terug en ik wil het er niet meer over hebben…

In ’t nest gelegd niets was voorzegd bij wie zou je gaan horen? ’t Maakt jou niet uit duwt elke spruit het nest uit naar beneden. Deelt met geen één het rijk alleen zo ben je pas tevreden! Kraak straks geen nest dat is niet best leer zelf een nest te maken. Bedenk dan fijn hoe het moet zijn moedergeluk te smaken!…

zand schenkt mij de gave te vergeten.…

Hoe ver ik ook keek zand en nog eens zand niets anders dan zand en in het verlengde van je hand die ene haagwinde die bloeide witter dan het wit van je oog zo wit zag ik nog nooit een haagwinde helemaal alleen in het verlengde van je hand zo wit in het zand…