Alle inzendingen over Voor hen

Voor hen die niet terugkwamen. Voor hen die vielen door het krijgsgeweld. Voor hen die destijds bevrijd nu reeds zijn overleden. Voor hen die hongerden en tot het einde van de tweede wereldoorlog streden. Voor die sterken die nu nog mededeling doen van hun eigen beleefde verhaal. Voor de vereeuwigde staker met zijn ontrukte hart van staal.…

Over de dood heen Reik je mij je hand Die mij zal begeleiden Door het leven Dat mij nog rest…

ik mijmer wat laat de wereld draaien volg het gewoonte pad ineens zien mensen me niet meer is geen ontwijken ze lopen dwars door me heen zonder op te kijken raken me voel het diep van binnen maar kan niets beginnen ben lucht voor hen maar zonder kan ik ook niet leven dus ik besta en ga gerustgesteld weer verder op mijn pad…

hoe mooi is het dat ik je dat zelfs over de dood heen nog kan geven.…

Sommigen bouwen hem om zich heen Anderen komen hem ineens tegen De bouwstoffen zijn soms van steen Echter hardhout kom je wel eens tegen Het is protectie boven alles uitgestegen Een gebied voor ons alleen Vind je hem op je pad kan je er niet omheen Afbrokkelen voorkomen we gedegen Kijk eens over de muur Is het bouwsel echt te vertrouwd…

altijd om mij heen voel ik jouw warmte zo dichtbij ben jij in afwezige aanwezigheid mijn ogen verbeelden in gedachten jouw gezicht van toen je hier was naar het hier en nu ik beleef steeds de tijd van de momenten samen die opgeborgen in mijn hart jou in mij altijd leven laten in alles wat ik doe en laat als schild van bescherming…

Aan ’t eind van ’t jaar betreurt men altijd even De lange lijst van hen die ’t leven lieten We zijn ontroerd, maar men wil ook genieten Waarom geen lijst van hen die heel lang leven? ‘k Noem Vera Lynn en Doris Day, die twee… Ze léven nog! Hiep, hiep, hoera, hoezee!…

Als ik aan de dood denk als ik aan de doden denk als ik mij hen wil herinneren denk is vooral aan het leven Denk ik vooral aan hun levens de levens van hen de levens met hen de levens door hen levens door hen doorgegeven Als ik zo aan de doden denk kan ik herinnerend doorleven!…

Vouw Uw handen om mij heen, drogend de tranen die ik ween. Het is al om hem met wie ik eens ging trouwen het liefste wat ik ooit bezat. Op wie ik durfde bouwen, hij was mijn liefste schat. Heer ik vouw mijn handen saam en richt mijn ogen nu naar u alleen. U roep ik aan in Jezus naam, nu het stil wordt om mij heen.…

Ruimte om je heen. De tijd gaat er dwars door heen. Die heb je te leen.…

In Utrecht pakt men de problemen aan Veroorzaakt door de boefjes in de wijken, Want om daar rust en orde te bereiken Wordt samenscholen hen niet toegestaan. En doen ze toch niet wat hen is bevolen Dan moet men hen desnoods maar samen scholen.…

Waar moet dat heen? De zomerzon. De vlucht uit de stad. Waar ligt de zin? Het verlangen om in de zomer de teugels eens te laten vieren. Waar ligt het hart, dat dan in zijn verlangen de vrijheid tart? Iets van zijn emotie met de massa deelt.…

Kijk eens om je heen al die mooie bloemen Nee, wij zijn echt niet alleen ik hoor zelfs een bijtje zoemen…

Aan hen die te jong gestorven zijn. Aan hen die het licht niet langer kunnen zien. Vaak moet ik denken aan ons stervelingen. Aan hen die elkaar naar het leven staan. Aan hen die als blinden oorlog voeren. Als machtelozen die streven naar macht. Vaak moet ik denken aan hen, die blijven geloven in de liefde.…

En als men vraagt, hoe dat komt, dan zeg ik ; Kijk maar om je heen. Er is nogal wat aan de hand op deze aarde ; hongersnood, oorlog, rampen en armoede. Die zich tot ieders woede verspreiden. Zo krijg je een wereld waarin vrede en vrijheid nog ver weg is. En er nog velen zijn die lijden.…

blijkbaar nooit het heen en weer.…

die zich lieten inkwartieren aan hen, die uitgezonden zijn Voor hen is het geen kerstboom sieren Voor hen is 't oorlog en geweld aan hen, die dit alles financieren Hadden ze niet liever- aan arme mensen kunnen geven Al dat weggegooide geld…

een toekomst zonder mij, laat hen mijn liefde vasthouden en help hen te beseffen dat houden van ook loslaten zal zijn ...…

Op de afdeling waar je werkt In de kantine waar je rustig eet Allemaal aardige collega's om je heen Een gezin vol liefdevolle mensen om je heen Je vrouw die van je houdt Een kind dat op papa vertrouwt Dan ook nog al je goede vrienden om je heen Een wereld vol mensen om je heen Toch voel je je, samen met je ziekte, heel alleen!…

Waar zijn de beelden heen? Gestort in de vergeetputten Van mijn stokkend geheugen? Waar zijn de geuren heen? In toegedekte beerputten, Klaar om te vluchten. Waar zijn de geluiden heen? In de doofpot gestopt. In de kiem gesmoord … Waar zijn de jaren heen? Verdwenen in de rimpels, De voren van een doorploegd leven.…

In elke dag die ik beleef is God altijd om mij heen zolang ik op aarde leef loop ik niet alleen waar ik ook heen ga God is steeds aanwezig. Niet elke dag dat ik leef is een dag met een ster treurnis die ik beleef is niet meteen over dan helpt het geloof mij want God is aan mijn zij.…

zal ik wel zal ik niet ik weet het wel ik denk het niet (ik doe het toch) spring heen en weer op één been morgen fiets ik langs hem heen ik zie hem staan ik spreek hem aan hij kijkt mij aan kijkt door mij heen ik fiets door... alleen…

Mensen die dichten zijn mensen, die hun ogen open hebben, waardoor ze zien wat er om hen heen gebeurt...…

tevergeefs...vlucht ik voor hen. Onbarmhartig overmeesterd staren mijn ogen, weer verloren tot aan het altoos grauwe ochtendgloren. Het grauw trekt op, ik stel me teweer krijs stil, niet meer, 'k herneem mijn kracht dring hen terug in enge kloven nauwe krochten en als het daagt heb ik de strijd beslecht..…

hij kijkt je aan zegt niets terug en kijkt weg hij wiegt heen en weer heen en weer heen en weer hij is in zijn wereld laat niemand toe zoveel kinderen zoals hij ze bouwen muren om zich heen wonen in hun wereld er mag niets veranderen alles moet blijven zoals het is alles moet hetzelfde zijn laat ze niet los ga met ze…

Hij woonde in Amerika en zij in Amstelveen, de telefoon verbond hen over grenzen heen. Door dementie getroffen sprak hij niet meer haar taal maar op een dag was er zijn vraag, ik ken ze allemaal. Ze zongen tot zijn sterven wat zij in hem hervond, zo deelden ze geloof en hoop door psalmen dat hen bond.…

’t Zal hen uit de buiken rotten, al het zaad, het zal uit hen bloeden, de ontzetting, zolang de angst in hen het voelen haat.…

Ik voel me zo alleen, zo alleen met al die mensen om me heen. Hier op deze plek, op deze stoel in deze klas. Zo alleen met al die mensen om me heen.…

misschien op mijn lichaam neer gaf je toe aan je gevoelens had je aan de liefde geen verweer Als het stil is om je heen en er niemand is die jouw blikt doorziet wat als we beide vrij waren geweest had het leven voor ons in het verschiet…

dichters liegen de waarheid niet, maar ze zoeken wel,de beste woorden om juist te vertolken wat hen boeit, door hen heen groeit en stoeit, als vlinders fladderen in hun buik en het voelen dan belangrijker wordt dan het denken bij de lessen seksuele voorlichting.…