Alle inzendingen over aanbad

Het jongetje waarnaast ik zat was vreselijk gemeen: Ik zei dat ik de juf aanbad toen klikte het meteen…

ik herinner mij een jonge god te zien vereeuwigd in de spiegel een flits ijdelheid hoe jij mij aanbad zo oprecht, intens en de nacht lag stil te wachten nog maar zwanger van genot…

mensen weenden luid om de man die hen verliet maar het ergst van alles: ze hadden verdriet om iets dat niet bestond de man die zij zo diep aanbaden was het kind dat al die tijd verstoppertje had gespeeld…

Ik wil alles jouw hart en ziel Ik wil alles net als toen jij voor me viel En me steeds aanbad die man in jou heb ik zo liefgehad Waar ben je man waar ben je gebleven Kom terug bij mij met jou wil ik leven…

Ze aanbad Ra Haar pittig hart, een offer aan de zon. Nu een star gebonden zonnebloem in 't grijze winterlicht. Verslagen huilt ze november-mist. Vergeten souvenier uit eerdere zomertijd. Zelfs niet tot vogelvoer herleid.…

Maar als ze naast me zat leek ze haast even groot voelde ik me een paar wilde dat ze me aanbad tot ze opstond rechtop dan schaamde ik me rood.…

Ik schreef in de spiegel een vrouw van ivoor, knielde, aanbad, en bleef groot. Ik kon niet verliezen. Vanmiddag heb ik haar weer gezien in de stad, volstrekt overbodig, op zoek naar een jurk die nooit meer past. Zij is schoon, al schoner dan oud. Ik heb haar lief. Zij gaat dood.…

ik zat met mijn ogen gesloten op de lijn naar de rode zon zij fluctueerde haar energie ik ontving een heerlijk pulseren wij kenden geen afstand zij was weids en kleurrijk dichtbij een meesteres die aaide en speelde met de magie van het energetisch draaien ik was de slaaf die kwam als zij met stralen wenkte wij aanbaden…

Als ik er straks niet meer ben Er niet zal zijn voor jou Lees dan wat ik met pen en wat papier jou hier toevertrouw Niet dat ik niet kon zeggen hoezeer ik om je geef Niet dat ik met dit schrijven een ander beeld hier geef Niet dat ik jou op momenten van puur geluk nooit aanbad Maar dat het op papier staat En je later terug kunt lezen Dat…

men wist dat er bescherming was een masker met de naam van Vrede en de faam van een fabriek die door de dramatiek van angst geen vaandel had veiligheid aanbad het spel van immer zeker weten elders, in de kamers waar een Jood werd weggesmeten stierven duizenden –tegelijk dat is waar ik nu naar kijk…

ik zag je bewegen met een lach ontsprong jij de tonendans jouw muziek was leven in het vrolijk kokette gaan klonk al applaus je ogen feestten in hun warme blik zij zongen licht er is geen wereld die jij niet veroverd hebt zij lagen aan je voeten aanbaden stilte jij hebt alles al gezegd…

ik veinsde stoïcijnse onverschilligheid voor het strelen met fluweel wist de tegendraadse vleug haar verboden deugd de zoete geur van bloed de vorens donkerrood legden in tekening de ingehouden passie bloot ik was geen slaaf aanbad haar slechts met de oprechtheid van mijn lijf liet haar domineren tot de rollen keerden ik eindelijk…

Je legde feilloos het verschil tussen emotie en intelligentie bloot in de vijver die ik aanbad met mijn nachtmerries en ik vergat de dag soms van de nacht te scheiden volgde de oerdriften van de held in mijn verhaal op een dag vond ik een dode haan onder de bomen van mijn achtertuin ik vertelde hem alle vergeten verhalen hield de…

Oh schone deerne, krenk mij niet in het oog van de tornado versterft mijn kloeke levenslied tot een angstaanjagend credo waar harten hebben lief gehad zullen najaarsstormen razen en al wat jij in mij aanbad zal tot halve haat verdwazen verstuif niet in de wervelwind die de waarheid wil verdraaien maar blijf het liefste mensenkind dat…

zoals altijd de gewone pigmenten gebruikt maar toch kaatst je huid exotische kleuren heb het licht prismatisch onderzocht haar straling in frequentie klopt tot in essentie jij bent het die in reageren licht anders laat breken door hemelse sferen ik aanbad je al voordat jij op het doek zou staan heb jou gekozen om de goddelijke…

Het is onrustig in het land Er worden standbeelden beklad Van hen die men voorheen aanbad Men zag alleen de goede kant De slechte wees men van de hand Daar men van veel geen notie had Het is onrustig in het land Er worden standbeelden beklad Wie helpt de mensheid uit de brand Is zelf een onbeschreven blad?…

Weet je, ik zag tegen hem op, aanbad hem, geloofde alles wat hij zei En nu, nu heb ik hem verloren, en vanaf nu ben ik nooit, nee, nooit meer blij Hij zei: vertrouw me, pak mijn hand en volg me. En ik deed alles, geloofde alles, echt alles wat ie zei. Maar nu, nu heb ik een Vriend verloren en ben ik hem zomaar kwijt.…

En toen was jij er in de vroege morgen terwijl de vogels floten in de schemering verborgen Wijl ik de slaap aanbad de nacht nog niet verliet de vogels nog steeds floten in slaapschemerend gebied Ik wakkerde uit mijn dromen de lente is ontsproten en toen was jij er terwijl de vogels floten En altijd zul jij er zijn in elke gedachtengang…

Het is de speling van het licht Door bomen en hun kruinen van naald of blad Het is het spel van zon die laag staat lijkt tot op de draad versleten maar wacht januari februari, maart zon niet langer vergeten Wie aanbad? het duister, de schaduw op z'n langst?…

een muzemeisje dat de poëzie aanbad het ritmisch rijmen voorjaarsvlinders liet ze dansen door een bloemenveld met zorgvuldigheid koos ze tedere zinnen voor haar liefdesheld floot met de vogels in de ochtendzon een sonnet en elke, ja elke letter uit haar hoofd heeft ze vol passie neergezet het muzemeisje leeft nog voort…

Onsamenhangend Hing je aan mijn lippen In woorden stil vangend Zodat niets jou zou ontglippen Jij, de ooit sterke, nu broze Man, die liefhad en aanbad Nu gevangen in een ander bestaan En terwijl jij aangedaan de nutteloze Dingen moest doen, schreiend betrad Jij zijn alles en liet hem gaan Gevangen in zijn verborgen ik Bleef je hem bijstaan…

Hij kijkt naar haar en ziet nog altijd haar schoonheid die hij aanbad…rust straalt ze uit. Van het verleden hebben ze geen spijt. Samen zijn ze volwassen geworden,ze kijkt hem aan en vraagt : nog een kopje ? Zijn lach is puur om hun samenzijn. De zachte blik in haar ogen, als ze naar hem opkijkt.…

ik rook de zomer en de hemel was dichtbij wij samen op een plaid nog groener dan de wei de foto van het pad met rust en stilte van een bosrand liet zien hoe ik je toen aanbad het bloot was rood verbrand een sprietje gras, een madelief met nonchalanche op de lippen ik was macho en een hartendief jij hoefde maar te kikken ik…

ik rook de zomer en de hemel was dichtbij wij samen op een plaid nog groener dan de wei de foto van het pad met rust en stilte van een bosrand liet zien hoe ik je toen aanbad het bloot was rood verbrand een sprietje gras, een madelief met nonchalanche op de lippen ik was macho en een hartendief jij hoefde maar te kikken ik…

beschermvrouwe zij was torens moesten eraan geloven lopers werden neergelegd om het pad naar hem vrij te maken paarden sprongen rond met onverwachte wendingen en haar onderdanen, haar pionnen, sloten hem in haar man overzag de slachting keek bewonderend toe hoe zij die andere koning in de val lokte en schaakte MAT die zij in stilte aanbad…

Mijn hart slaat als een schip in nood en ankerloos op drift geraakt schuwt mijn dood die ter lande werd geplecht toen ’t zwijgen me verried en boze tongen het lichaam wilden vierendelen doch slechts in daad want het gericht die mij van ’t leven wou onthechten sprak geen vonnis over mij als parvenu die het sterven aanbad met orgieën en iconen…

uitspraken omdat we geen respect kregen begon jij die liedjeszanger te citeren waar ik sliep in dat land onder die lage luchten en ik hield daar jouw hand vast toen je terugkwam na de daad een vreemde vrouw in de binnenstad maar ik droogde er jouw tranen omdat er zoveel was vergeten niets meer hetzelfde was als toen we schoonheid nog aanbaden…

ZIJ Zij was de sleutel naar jouw hart Zij was de liefde die je aanbad Zij was de kers op de taart Zij was jou alles waard Van de late avond tot de vroege ochtend Zij was de Lente en het feest Zij was de vitale zon die alle wonden helen kon Zij was het roer zij gaf je richting zonder enige verplichting Zij was de volle maan schijnend…

Groen was mijn gras Jong en smakelijk Bont kleurde ik de bloemen in de lente Ik was zo ongelooflijk aanrakelijk Heet de zomer, in de stad Frivoleerde ik het terras De zon die ik aanbad Ik wist dat ik er was Zelfs vallende bladeren Konden mij niet verkalkend veraderen Mijn leven, een en al kleur De herfst sublimeerde mijn geur Uiteindelijk…

'k Gaf hem tekst in al mijn jeugdverhalen hij was mooier dan ik ooit ervaren had 'k Verzon gebaren die ik bleef herhalen om maar te geloven dat ik hem aanbad 'k Vergaf de ruzies en mijn blauwe plekken hij had simpelweg de goede woorden niet 'k Weet, zijn oorlog bleef hem nekken de tranen die ik huilde, waren zijn verdriet 'k Voelde mijn…