Alle inzendingen over adelaar

Soms kan hij zweven als een adelaar en grijpt zijn prooi met dodelijke klauwen. Z’n kreten geven blijk van zelfvertrouwen. Hij rekent af met dreigend doodsgevaar. Hij dirigeert met simpel handgebaar, of stampt en vloekt en stroopt de ferme mouwen. Op hem en niemand anders kan men bouwen. Hij is een rots, een held, een tovenaar.…

onrust en maakt lange uren zwenkt tussen dag en nacht ademt haat en liefde braakt oorlog - fluistert vrede eindeloos zoekt zij balans tussen een en ander tegenstellingen binnen en buiten zingt zij de dag en fluistert nacht wervelend tussen licht en duister wordt zij vanuit haar midden harmonie herrijst zij even maar als vuurvogel en adelaar…

daar gaat ze, stappend in de sneeuw zie haar fluister in witte ademwolkjes verlangend naar de lente oh heerlijk voorjaar dat ijsbloemen om haar hart doet smelten ze wil meewiegen op de vleugels van de adelaar vrij zijn dartelen in de wind met klaarte op kinderlijke trant in de zonnegloed vloeit het lentegetij in een opwaartse…

Ik vlieg als een adelaar zo vrij. Goh, je bent in mij. Soms huiver ik en verschijnt een monsterlijk mysterie. Ik heb je echter lief! Dit is géén hysterie.…

Ik wil racen over banen als een speer over wegen gaan vliegen over bergen als adelaar mijn vleugels uitslaan als een vis door ’t water schieten als leeuw op de savanne jagen of olifant door ‘t dichte woud misschien een ijsbeer, ook al is dat koud in een raket naar Venus suizen door de ruimte met een schip heel de kosmos gaan verkennen…

Je lichaam glanst Een rivier veilig ingebed tussen de oevers van bossages grassige vlaktes Stroom naar de zee van je wezen verborgen nog deels Toont een zwakke rimpeling aan de adelaar tuurt met zijn scherpe ogen ondanks ontwaart in de diepte van je ziel Je gezicht een ontluikende druivenbloem in de vroege zomer Pluizige doorschijnende…

Meezwenkend, op de vleugels van een adelaar, genietend van lucht en licht zwevend als een los gekomen ziel vrij van het aardse bestaan.…

spelen ik ben blij en glimlach zink zo niet weg de zon straalt wanneer komt de omslag wil ik het wel of kan ik niet anders verweven in mijmeringen dwaal ik verder niets verandert om mij heen en toch wil ik meer weten het hoe of wat is mij nog niet duidelijk leeftijd doet er niet toe nu neem ik de vrijheid die mij toekomt een adelaar…

hij wroet zich traag als een mol door de tijd zij verteert het als een paling die door het water glijdt hoe je het ervaart en wat jij er uit haalt wordt door de tijd bepaald soms bij een opgeklaarde lucht zweeft hij door de tijd als een adelaar op z’n vlucht genietend van het leven soms als zij alleen maar donkere wolken ziet en…

schreeuw van een arend stil blijft de wereld de zon voelt geen schuld moeder van zonen telt wanhopig de kinderen waarvan eens warm haar schoot was met hun leven gevuld krampachtig gevouwen haar handen tot bedes als brandende lava de pijn in haar hart gesluierde vrouw moeder van zonen stilt met haar tranen de dorst van het land jonge adelaars…

Het maakt je een uil of adelaar een honderd jarige kastanjeboom terwijl de wind je oren leeg blaast dichter en dichter bij je ogen arriveert. Zetel je even in de zwarte stoelen met je onbekende huid en huig zal ik je laten meeleven en aanraken als eerste kus laten ervaren wat taal is.…

Toren toren kijk mij aan zal ik van jouw spits afgaan Stel, vlak boven het carillon zet ik af van het balkon Zweef statig als een adelaar doch het flappen valt mij zwaar En ook het bidden van dit dier helpt mij als springzondaar geen zier Het carillon zoeft snel omhoog uit het gezichtspunt van mijn oog Met mijn neus richting zenith waar de…

In de rode schaduwen Van een stervende zon Zingt de machtige adelaar Het troostende lied voor De eenzame leeuwerik.…

Als ik dan aan de kim mijn onvermogen zie, vlieg ik op vleugels van de adelaar, de toekomst tegemoet zonder vrees. Want God schenkt mij vertrouwen waar ik zelf niet kan, een toekomst zo verlicht, ik doe mijn ogen dicht, ik kan het bijna niet aanschouwen.…

Kijk fluistert de wind zie hoe de adelaar zijn vrijheid vliegt zijn vleugels wijd gespreid hoog boven in de lucht ergens verder ligt zijn nest waar hij zich veilig voelt vandaar uit maakt hij lange tochten zwevend over moeder aarde tussen de wolken door doe hetzelfde klinkt de fluister sla je vleugels uit maar keer steeds weer…

Hoge winden, zuiver mij van sexbeluste vrouwen, laat mijn ziel in vrijheid blijven, eindeloos, als een adelaar in vreedzame eenzaamheid, wat zal ik nog op vuile moerasgrond bouwen, voor het aardse leven ben ik vast te broos, liever zweef ik daarboven, van chaos bevrijd!…

Petra, loskomend van al dat lastig belemmerende, verwacht niet meer dat alle mussen, roodborsten en mezen dezelfde richting als deze adelaar kijken. Ze kruipen weg op de grond, onder bomen of in open veld angstig omhoog kijkend..…

De adelaar vloog weg geen poëzie bleef achter maar zoekt een nieuwe weg Zijn roepstem klinkt steeds zachter Langs de weg achter de heg en verdwijnt dan in de verte in het duister .…

gevoelens in het zand Want je mocht niet egoïstisch zijn Niet jaloers of gemeen zijn Niet zijn Zoals zij Dus hinkte je op één been Een veel te zware hinkepoot Van oneindig braaf zijn Een vernietigende molensteen Aan je been Gelukkig kwam de vuurvogel Die na een pijnlijk proces Uit haar eigen as herrees Die nu als een adelaar…

een verhaal van alle tijden (3) fatum duldt geen uitstel zelfs niet voor onsterfelijken Zeus ketent de held aan een rots de adelaar kijkt hoog in de bergen uit naar de avond elke nacht vliegt de koning onder de vogels naar zijn hulpeloze prooi en elke keer eet hij de lever uit Prometheus geschonden lijf wat nu als Zeus…

Het pamflet dat van schande spreekt Prijkt daar ergens op het internet Men moeten weten dat de leek Het vuur gestolen heeft, en het doorgeeft Het pamflet, het is de wond Waaruit dagelijks pikt de adelaar Voor altijd hangt het daar Om het kind terug naar zijn kamer te sturen Maar in de late donkere uren Waarin het voorbeeld voorbeeld is…

Hij ziet de verwoeste wegen, hoort de schoten, voelt de pijn, het tekort aan werk en huizen, schaamt zich adelaar te zijn. Verlegen plukt hij aan zijn veren - voor hij terugvliegt naar zijn ruif denkt hij, moe en ontevreden: liever was ik vredesduif.…

Uw rode vriend, de Machtige Adelaar, Kan uit zijn ziel de angstige vrees niet bannen; 'T is om uw skalp, dat ze allen samenspannen; Mijn geest is somber en mijn hart is zwaar.…

. --------------------------------------------- uit: 'Zeepziederij de Adelaar', 1994.…

Een hoopje schroot in een oude rolstoel duw ik voort Zijn beenderen omspannen door een witte doorschijnende huid De wind laat zijn slappe huid wapperen als een losgeslagen dekzeil Een heuvellandschap van rode tumoren op zijn magere hoofd Gieren wachten in kale bomen op het onvermijdelijke Hoog boven de heuvels spreidt een adelaar zijn vleugels…

De zon, de sterren en de maan de planeten in hun eeuwige baan het universum zo bijzonder is er door God, dus een wonder De jonge adelaar die zweeft het zonlicht dat goud om de wolken weeft het uitspansel zo heel bijzonder is er door God, dus een wonder De bossen, de hei of een meer en ook de zee trekt ons steeds weer de mooie Aarde zo…

tussen Den Haag en Gent loopt een lijn, die verder reikt dan je met je blote oog kunt bekijken de liefde voor Amsterdam voor Zeeland en Parijs vindt er zijn middelpunt zoals de wind zich nestelt in de kruintjes van de eik, de beuk en de berk in de gevleugelde vrijheid van de adelaar die met scherpe blik de wereld overvliegt de klanken…

Adelaar klip en klaar Ommezwaai licht en laai Fantasie Jan Marie Af en aan zwarte zwaan Minnen strelen lustpriëlen Van klatergoud naar lijfsbehoud Passiespelen strijdtonelen Witte winde ooit beminden Ledikant tweestromenland Eerst melodie dan tirannie Van liefgehad naar hazenpad Van ironie naar c'est la vie Hekeldicht tijdsgewricht…

Samen met Frans een lange nacht gehad In een hotel, twee kamers naast elkaar Dat het gebeuren zou was zonneklaar We zochten en we vonden onze schat Werden de vleugels van één adelaar Die zijn gewicht met wind en wolken mat De kracht en gratie die het dier bezat De schaduw ervan boven ons als paar De bliksemdrager zou verongelukken Uiteenvallen…

Een adelaar kijkt toe vanuit verleden en spreidt zijn brede vleugels uit ter bescherming van 't fragiele heden steeds spiedend daar zonder geluid.…