Alle inzendingen over alle nachten

Achter haar: een man, wiens hoofd op haar schouder zit -- zoals een havik.…

De storm rukt daken weg van zoldergeheimen -- verslindt verledens.…

Adam en Eva bedachten god en al gauw -- was die hen de baas.…

Mensen besmetten hun baby's meteen met de -- verhaalparasiet.…

Als alle leven om mij Heen is opgehouden te bestaan, Mensen en vrijwel alle dieren Hun leven hebben opgegeven, Ben ik alleen nog, in deze Zwarte nacht, waarin alle licht Gestorven is - Alleen het gekwetter van Scholeksters omgeeft mij nog, Zij laten mij niet alleen En blijven bij mij, Leiden mij door Het zwartst van de nacht…

Mijn vriendinnetje, ik laat je alle nachten dat ik tranen om jouw ontrouw heb gestort. Maar onthoud dit wel: ik zal geduldig wachten tot ik lach omdat jij ook belazerd wordt. En de leraar die mij altijd placht te dreigen: jongen, jij komt nog op het verkeerde pad, kan tevreden zijn en hoeft niets meer te krijgen.…

Hoe komt het toch dat in 't duister van de nacht alle hersenspinsels,zijn: zwarter dan zwart? Hoe komt het toch, dat zodra de dageraad zijn licht verspreid, je praktisch ontdaan bent van alle narigheid, die je in de nacht wakker houdt?…

De Parkinson kwam weer deze nacht, en wist mijn dromen te onderbreken... Die ziekte heeft toch best wel heel veel kracht, dat is vannacht wel weer gebleken... De nacht is nog niet voorbij nog niet bezweken, slapen wil weer eens niet vannacht...…

Staar in de stilte recht voor mij uit, geen sprankje van ook maar enig geluid. De leegte is zo voelbaar, de leegte is intens, aanraakbaar. Dit donker maakt mij bang, het duurt al een tijd, het duurt al zolang. Weinig wit, heel veel zwart, het maakt mij onzeker, het maakt mij verward. Wil je diep in de ogen kunnen kijken, het liefste…

Vannacht dansten wij weer onder de sterren, lachten samen naar de maan. Ik hoor het jou nu nog zeggen, kom lekker dichter tegen mij aan. Wij sloten onze ogen, vertrouwend op elkaar. Onze hoofden iets gebogen, voorzichtig streelde ik door je haar. Mijn mond voelde je warme adem, jouw handen gleden over mijn rug. Woorden als zoete balsem…

Binnen elk verhaal een nieuw verhaal, zo lijkt het -- heelal te werken.…

De grote optocht is voorbij, en nooit voorbij: onvergetelijk.…

Het dagelijks licht een feestmaal voor ons allen maar eerst is het nacht.…

Pijnlijk ingevreten graven Ongemotiveerd verlaat in Het thema zijnde onervaren In een blok van genegenheid Verstrengeld als eigen pijn Uiteen felle bewoordingen Stromen zij verder toekomst Steunend op wat eens mij was…

Neen, ik voel de gloed in allen.…

Feit: we krijgen het nooit ingehaald, nooit ontmoet één iemand allen. En was het maar díé nederlaag die hoogbejaarden gebogen naar de grond doet lopen eerder dan wervelslijt. --------------------------- uit: 'Lichtmeters', 2015.…

Laat mij je kennen nacht met alle kunstlicht je verlangen alle onrust in het zwart de duistere vensters waarachter men voor even lief heeft zelfbevlekking heet dat één gedumpt de nacht in crisis laat heel weinig weten ‘s morgens spint de kater…

[Haiku] De nacht dringt binnen - alle kaarsen huiveren op de vensterbank.…

Tevoorschijn zijn ze weer gekomen als insluipers in een donkere nacht zoekend naar alle zwakke plekken in kostbaarheden van het vertrouwde o machteloos de naderende stormen onheilbrengend in een lange nacht duistere denksels over de dood die almaar dichterbij lijkt te komen langer dan de dag duurt deze nacht bekende wegen allen doodgelopen…

Ik lust ze rauw. De slome parelduiker ruift als water, proeft zo rins als gesponnen chagrijn. De liefde kropt, zeg ik. En hij: zing maar een toontje hoger, moeder, als een bevangen Lorelei. Wat bindt ons dan en komt ons nader als we vervuurd en breekbaar zijn en het verlangen naar de einder een lichtgestalte verder weent? Haar kleed…

In de vijand zie ik geen licht, wel voel ik iets -- donkers in mijzelf.…

De nacht verzacht mijn gedachten Het moment van eindelijk rust Als alle mensen slapen En de maan de sterren kust Dit is mijn tijd voor ruimte Voor ontspanning en voor vree Want als de zon weer opkomt Moet ik een dag weer mee Weer mee in alle drukte Waar een mens zo moe van wordt Ik laat de gordijnen nog even dicht Mijn nacht…

De nacht valt. In een schicht ontwaar ik de klok. Een opname. Zo blijf ik op. De nacht duurt. Gutsend regent het oude wijven. Alle dagdingen verdrijven. De nacht vlucht. Fasten seat belts.…

Daar ligt ze Gesloten ogen Mondhoeken vrolijk gebogen Haren als een waaier over het hoofdkussen gespreid Haar linkerhand hangt over de bedrand De tastzin van schoonheid Ze is op reis door dromenland Op een fluisterend "Ik hou van je" wordt half in slaap met "hmmm…ikookfjou" gereageerd waarna ze zich wegdraait en je met alle…

het lied gecomponeerd de melodie is van het leven dat zich in emoties manifesteert in straten en op pleinen klinken de eigen refreinen zingen woorden verbondenheid met familie vriend en buur soms met wat ongure dissonanten die verkeerde passen dansen op een feest dat door ieder wordt gevierd een zachte hand schoont het vertier voor allen…

Proza dus woensdagavonden Persoonlijk ben ik geen televisie-zitster nooit geweest, oké het nieuws wat documentaires en ATW ja dat laatste al sinds jaren maar zèlfs nu niet meer elke dag maar voor een detective of een thriller of een misdaadserie daar sluit ik mijn ogen echt niet voor gisteravond met silence wittness had ik tranen…

“De nacht is een reiziger, die zijn mantel over de aarde sleept om zijn sporen uit te wissen “ Cicero…

Het is de lyriek van een wuivende griet die als 18 karaats de lucht doet strelen Het is de muziek van de kierewiet die weergalmt uit te luide kelen Het is het rood van de kersenwijn dat het verweerd plafond laat zweven Of het trammelant van de zwerver in een roemloos leven Of de lelijke eend die koekeloert in troebel spiegelwater…

Kom allen tot mij, ik zal je echt verkwikken door je te horen. Ik geef je vrijheid helemaal jezelf te zijn en dus gelukkig.…

zopas werd een vader begraven onder bomen en in de dag zijn hart was zijn zoon zoals het hare haar dochter handen waren moeder ogen en een kus het ontwaken werd een glimlach; de bewaakster van een kind dromen voltooiden nachten, het luisteren naar verdriet want haar liefde kende sprookjes en een deur naar omarming even groots…