77 resultaten.
Melodie
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 853 Zand sijpelt tussen tenen
stenen worstelen doorheen klank
rijke woorden omhelzen de kunst
om tarwe met aren toe te dekken.
Omhelzing tussen verlegen vijver
bewoners spitsen hun sprieten
genieten van het lenteatoom
anemoon van toon en tekens.…
Anders niet
poëzie
3.0 met 3 stemmen 861 anders niet dan wat licht, verloren
in wuivende aren,
wie vindt het weer?
Dat zal niet zijn dan een woord verloren,
op stofwitte wegen een bloem, niet meer.
Weg woei de wind in het zand de sporen,
ritselend vielen de regens neer
maar ach ! een enkele klank, verloren
in ruisende blaren,
wie kent hem weer?…
Wezembeek
poëzie
3.0 met 3 stemmen 357 Zachtlijnig glooit het veld van gouden graan
naar 't luchtblauw, diep in zomergloed verloren,
met ruisende aren die geleidlijk gaan,
in kollen openwentlend. - Heldre koren
vol klank- en kleurenspel, o eeuwig lied
der moederaarde, die haar schatten giet
in d' overvloed van 't wiegewagend koren.…
Levensmoe?
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 685 Razors pain you,
rivers are damp
acids stain you
and drugs cause cramp,
guns aren't lawful,
nooses give,
gas smells awful,
you might as well live.…
Kanker
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 51 jij hebt de pijnen
ervaren van verdrogende
boombast en de oogst
van leeg gele aren
zag hoe klei
scheurde tot een
rafelig patroon in
uitgewoonde beddingen
voelde hoe
verlammende angst
brekend krampte in een
al zwaar geteisterde wereld
ongezien zijn de
natuurgebeurens van
een al zwaar uit het lood
geslagen stervend bestaan
geen…
VERSCHEIDEN
poëzie
4.0 met 1 stemmen 551 De armen vol rozen
En gloeiend fruit,
Over dit blozen
Gesprenkeld kruid,
Bekranst de haren,
En warm de kin
Drukkend in de aren,
Zo treedt hij in.…
maaidorser
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 455 een dove, lome kater sliep in het koren
augustus, de boer verzilvert zijn oogst
halmen knakken onder het zwierend mes
een haspel tolt en voert ze naar de vijzel
de dorstrommel scheidt zaad van stro
op een rooster ligt het kaf, de ongedorste aren
de korrels rollen door de gaten van een dubbele zeef
naar de opslagtank in zijn buik
hij…
Hemels blauw
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 71 met zijn zeis
de bloei platlegde
van bloemen die
jij hebt gezaaid
waarvan wij de groei
hebben gekoesterd
in diverse nuances groen
waarbij het palet seizoen
getrouw van kleur verschoot
nog oogstte wei
zijn volle herfst blij tot
zij vielen door scherpte
aan de voet in hun
dodelijke laatste groet
zonder misbaren
zijn de mooiste aren…
MET KINDERLIJK GENOEGEN
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 176 Lang niet altijd ging het soepel
Zat ik in een tunnel klem
Crashte ik, want had geen rem
Sprong ik braaf door ieders hoepel
Jouw hang naar de blauwe koepel
Donker zwijgen, mijn woestijnstem
Leidden niet tot carpe diem
Onze levensstroom werd troebel
Nu we aren leerden lezen
Alle soorten vruchten proefden
Zijn we weer in 't paradijs…
ZO GROEN ALS GRAS...
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 231 We waren
jong,onervaren
moesten
wereld en elkaar
-aan den lijve- ontdekken
Gelukkig
waren er
-voor het oog-
verborgen plaatsjes
en plekken
De wereld
kon ons gestolen
worden
kon ons
verrekken
De natuur
in
hand in hand
dolen
door bos en veld
Langs dijken
met hoog opgeschoten
gras,waarvan
halmen en aren
kietelen konden…
Aldus gezwegen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 99 Genoeg voor picknickdagen, maar te karig
voor de velden
van verschroeiend licht en stugge aren.
Een oerbeeld van de eenvoud,
dat natuurlijk zelfbeeld is
en weinig.
Dan een- man, zonder naam,
jong, ongeschikt voor een verhaal,
maar met ogen gericht op luwe lippen
die vrucht en welbewaard zijn.
Die hoop.…
Louter droefheid
gedicht
3.0 met 28 stemmen 10.689 En staan mijn verzen later soms te kijk
in 'Gouden Aren' of in 'Dichterschat',
dan zegt de leraar bij deez' pennespat:
'Kijk jongens, hier had hij het moejelijk.'
------------------------------
uit: 'De Gedichten', 1974.…
Gedorst
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.216 Ik kan alleen maar langs
een tere strohalm naar je
kijken, wat zou later blijken,
strijken wind en regen kalm
over gemaaide akkers, in
verlangen naar een verborgen
dorst, verloren tranen drijven
op de vijver, wolken jagen
op elkaar in zachte onuitgesproken
woorden en zullen gezamenlijk
de kim bereiken, geschoren aren
los verspreid…
"Zaaien of maaien"?
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 249 Mijn zaaier was zorgeloos
vertrokken, met ongebonden
handen, haren wuivend aan
weerszijden van de akkers,
strelend de goudgele aren,
verwaait het stuifmeel van
kleine rusteloze zielen
tot waar de wereld reikt,
en lijken te kiemen.…
Dorimahé!!!
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 121 Deze drie pilaren, tussen de aren.
De eerste pilaar draagt een naam: godsdienst.
De tweede pilaar meldt zich als het geldsysteem
en de derde waant zich een 'empire': het empirisme.
Ze blijven onwrikbaar als dé absolute waarheid.
Er komt een zuchtje voorbij...
Die zuilen verbrokkelen opeens
bij het geringste zuchtje liefde.…
Al lang
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 227 Deze drie pilaren, tussen de aren.
De eerste pilaar draagt een naam: godsdienst.
De tweede pilaar meldt zich als het geldsysteem
en de derde waant zich een 'empire': empirisme.
Zij blijven onwrikbaar als absolute waarheid.
Er komt een zuchtje voorbij...
Die zuilen verbrokkelen opeens
bij het geringste zuchtje liefde.…
De twijfelzaaier
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 131 De twijfelzaaier was met
ongebonden handen vertrokken
met zorgeloze haren zwervend
over akkers, uitgewuifd door
goudgele aren, verwaait het
stuifmeel van het rusteloze
gedachtegoed, opgebonden tot
zover de wereld reikt maar
nergens schijnt te kiemen, het
spoor is niet meer wat het lijkt.…
BLOEI BIJ OORLOG
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37 Het door Rusland gekwelde
rijk Oekraïne
toont ondanks zwaar lijden
met onafgebroken trots
zijn wiegende graanvelden
het uitgestrekte koren
zwaait goudgeel verlangend
zich te mogen geven
aan omringende grond
en landen van het Westen
damp uit zwaar geschut
geeft de aren kwade reuk
angst voor verderf
en schokkende vragen
doen alle akkers…
De beslotenheid van het sparrenbos
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 35 Wandelen door intieme sferen
Waar je rust mag observeren
Besloten gelegen stukken bos
Sferen uit een avontuurlijke epos
Sparrennaalden in dikke pakketten
Reeën die opzichtig op je letten
Wuivende aren van het pijpenstrootje gras
Momenten dat je er rustig in je eentje was
Fijnsparrenbos waar het licht amper kwam
Menig boom met dode takken…
Van alles
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 225 Van alles heb ik
Moeten leren -
Koeien melken
In de grazige wei,
Aren lezen op het
Verlaten korenveld,
Maar evengoed
Over de Maagdenburger
Halve bollen moest ik alles weten,
En over het smeltpunt van goud,
Het gevaar van vloeibaar
Kwik voor de trouwring
Die ik misschien ooit dragen ging,
Van Immanuel Kant
En zijn reine Vernunft…
Stuifmeel,
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 146 Twijfel zaait onnavolgzame
schaduwen over stoffige paden,
doelen die in de loze engten
van de verten lagen, bleven
verscholen achter luchtkastelen
en onbereikbaar bleken,
zorgeloos was ik vertrokken,
met gebonden handen aan
weerszijden van de akkers,
strijkend langs goudgele aren,
verwaait het stuifmeel van
rusteloze zielen tot waar…
DE GESLAGENE
poëzie
4.0 met 2 stemmen 501 En in mijn droefheid die zo diep verwond
De bange last der smart niet meer kon torsen
Zocht ik de wellust als een lage hond, -
Ik, nijvre man die zaaide en maaide en bond,
Doch toen hij trad de schone oogst te dorsen
In zijn garven slechts loze aren vond.…
zomerse herinnering
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 148 vroeger wordt bewaard in schuren
alles was toen van hout
brood werd op de borst gesneden
krullend op de smeuïge tongen
klappend in het verleden
kon je je nog met zomer aankleden
de liefde ontsprong met de natuur
bruusk met geweldloos geweld
de weerstand breken in spaanders
knieën mennend naar het bekken
en zo kuste hij haar met de aren…
Mijn pen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 48 Iets net zo waardevol als brood dat ontstaat
uit puur de rijkdom van goudgele aren.
Wellicht ontbreekt het mensen soms aan liefde
die als vlinder net weer te vlug wegvliegt.
Mijn pen is net wat het potlood in mijn hoofd belooft
dan weer lont van een kaars, een die zelden dooft.…
Begenadigd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 312 Zie je Ruth lopen
met op haar rug
een zak vol gelezen aren,
zie je haar ogen
waarin de glans
van wat ze heeft ervaren?
Zie je Maria
die na het bezoek
van de engel begint te zingen,
zie je haar bewogen
hart, overmand door
zegeningen?…
En hoort uw hart
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.423 Brandde in uw brein al 't lijden dat het droeg
leg op uw hart uw hand, en gij zult horen
al de geheimen die, nog ongeboren,
zich voeden als aan een aren-zware voren
gesneden door uw pijn, o klare ploeg.
Niet gij beschikt de zwaarte van de schoven
en buiten u wordt alle zaad gekeurd.…
December
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 286 December stapt weer in het jaar
De beuken kaal, het eikenhakhout bronst iets groen
De vlinderstruik moet het met dorre aren doen
De perken kleurloos want de herfst is er mee klaar
December stapt wat vreugdeloos in ’t jaar
December glijdt weer in het jaar
De ochtendvorst, het struikgewas rouwt grijs berijpt
De hongerige kraai die naar een vetbol…
Tuin
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 490 Achter ons huis ligt een tuin
hij is niet eens zo klein
een stuk of dertig aren
moet hij zo wel zijn
éénmaal in de week
dan maai ik het gras
en loop daarbij te wensen
dat het gazon kleiner was
ik maakte ook wat perken
een bloemetje staat fris
ik weet nu ondertussen
wat onkruid wieden is
over het hele karwei
loop ik te klagen en te…
ZEVEN COPLA'S
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 854 Als 'k met mijn zaadben door de velden loop,
zie 'k jou al achter mij de aren strelen...
Maar 't is een waan, vergeefs is 't dat ik hoop.
Ik zal je met mijn woord en rijmen slechts vervelen.…
graancirkel
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 330 hoog in een glazen kooi
aan het stuur van een maaidorser
haalt de boer zijn wenkbrauwen op
om wat ogen niet geloven
lussen, cirkels, lijnen
verweven tot een groot klaverblad
iets woelde door de halmen
dwong de aren naar de aarde
al snel strijkt een zwerm neer
perslui klappen hun laptop open
fotografen klikken de breedhoeklens vast…