Alle inzendingen over baret OR stilte OR minuten

dus wat doen we, met die ene minuut van stil zijn doen we het voor hen of doen we het voor de schijn ? Ik vind één minuut stilte nog steeds niet genoeg niemand had om de dood gevraagd echt niemand die er om vroeg. die ene minuut stilte het zijn maar zestig seconden, denk eens aan hen die zinloos de dood hebben gevonden.…

Een vrede die slechts één minuut zal duren.…

Toen de klokken bedroefd luidden verstoorden zij de intense stilte niet Elkeen besefte waarop zij duidden die klokken vertolkten het verdriet Één ogenblik absolute stilte geven aan hen die veel te jong zijn gegaan Zij, die thans in zuivere stilte leven nadat hen de deur was dichtgegaan Alle gedachten dwaalden dan even naar die tocht die…

één minuut stilte ik hoorde een hond blaffen die wist van niks deze onmenselijke daden zijn mensenwerk  een onmenselijke oorlog gevoerd door mensen  de hond blaftte nog een keer  straaljagers buikbommengordels kalashnikovs het zwarte gat van moord + zelfmoord drones altijd voor een God   of olie of een vaderland op moeder…

En anders hou ik toch gewoon 1 minuut stilte? Zo eenvoudig gaat dat in 2012.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

En Balkenende, zo is uitgelekt, heeft twee minuten stilte geplaybackt.…

Niet te begrijpen, niet te snappen, vijf minuten stilte is alles wat we kunnen. Onbegrijpelijk…

Zo nu en dan Omarm ik de stilte Gevangen tussen muren Laat minuten eeuwen duren Soms, zoals vandaag Raak ik mezelf even kwijt In een doolhof van ontastbaarheid in een paar seconden tijd…

Duistere stilte, lichte stilte Foto´s komen tot leven Foto´s van oudooms En van oudtantes Ik wil slapen in de wind Tv kijken in de lucht Met op de achtergrond De foto´s die door de lucht zweven Zweven door elkaar Om de minuut zie ik een andere foto De mooiste foto en de bijzonderste Foto lacht naar me…

Fluisterend doorbreek ik de stilte zij de donkerte met haar licht, ze houdt de nacht in handen brengt dagen in evenwicht en zij danst zachtjes door de seconden, maakt de uren tot minuten als ogen diep tot in haar gluren Zij doorbreekt stilte en ik donkerte met smeulend vuur, zo overleven we samen dansend tot een hemels nieuw ochtend…

Ik sta naast je de blik verneveld door de innemendheid van een vreugdetraan mijn hart razendsnel ingesponnen als een prooi om nooit meer los te komen ik bid een wonder dwing geluk wil schreeuwen en mezelf tonen de tijd in glazig blauw verstoppen wakker worden en niet langer dromen dan wordt de afstand groter lichtvoetig van…

de zwaarte van vandaag is voelbaar in het land de vlag, die nu halfstok hangt toont ingetogen rouwfloers twee minuten stilte slechts met lading, die onhoorbaar is elk jaar weer de merels die luidkeels vrede zingen…

Een schreeuw vanuit het binnenste der aarde Die twee minuten stilte torpedeerde Een kreet die aan een oerangst appelleerde En op de Dam acute onrust baarde Gaf zó’n kabaal dat bij de sterke macht Al aan een tweede schreeuwer wordt gedacht…

Wij zijn gewend aan het lawaai op straat, Het gieren van de remmen, het getoeter, De kreten, het gebral en het gefoeter, Maar met de stilte weten wij geen raad: Toen men daar twee minuten tijd voor nam Klonk één schreeuw en het hek was van de Dam.…

herdenk de doden in twee minuten stilte een nachtegaal zingt een ode aan het leven dat gewoon doorgaat ondanks de wroeging de ijle klaagzang in volgepakte treinen ondanks de stilte zingt een nachtegaal in het struikgewas ondanks hamert een verre specht met tikkende kop acht keer per seconde tegen een dode uitgeholde boom…

zeg niets. mijn slaap blijft anoniem naast de anderen, veel meer nabij dan mijn geluidloos wachten ik neem wel een minuut stilte in acht om al de gevallen woorden die niet eens uitgesproken zijn mijn haar wordt grijs, ik ga naar huis ontwaken kan ik morgen nog, al zal het slapen onbereikbaar zijn…

Je taal bekoort klanken zo eigen-zinnig als heksenkinderen Je groene en rode luiken staren me aan vanuit witgekalkte huizen Rode baretten vertellen je verhaal terwijl ezels zwijgen en hier en daar een hond de schapen drijft Zoals de zon de schaduw van bittere jaren verjaagt en blauwe hortensia's de vrede verklaren aan wie jouw ziel…

met felgekleurde pauwenveren Met brede kraag, een zak vol pepernoten Hij zal zich dus opnieuw uit moeten vinden Puk en Bell zijn hem voorafgegaan En Smeerpoets heeft als Roetveeg afgedaan Zijn Regenboog gaat langzaam aan verzwinden Maar 't kind heeft hem het vege lijf gered: In kousen, pofbroek, glimmende baret…

van mijn kalenderjaar rest na een verschrikkeld jaar slechts een sterfdag een dag dat minuten opgaan in het nu dat ik je opbel om je weer eens te zien toen je zichtbaar laat was voor je pianoles om leven zijn geluid en inhoud weer te geven botsend jammer dat haar adem verkeert in mijn doodse stilte…

Ik klets in tien minuten een half uur aan elkaar loop vijf kwartier in een uur en bij de start ben ik al klaar. Ik doe de afwas na het drogen slapen wil ik overdag en met gesloten ogen was ik de enige die alles zag.…

Hij gaat haar een orgasme schenken Ze hoort hem aan het likken slaan ontkent Descartes, wil niet denken wil drie minuten niet bestaan Ze lacht haast, denkt: Es Ding an Sich laat zich geduldig penetreren nog tien seconden en dan liegt ze zoals al die and’re keren Tentamen en ze leest de vragen en weet dit is haar finest hour begroet de vrienden…

twee minuten laten we stil zijn om oorlog, om haten om hen die gedwongen hun huizen verlaten Endlösung, zuivering het blijft gewoon moorden maar laten we stil zijn 't is te gek voor woorden laten we zwijgen het is toch gebleken dat het geen zin heeft harde woorden te spreken Ghandi, Joes, King het blijft gewoon moorden…

stilte spreken hun eigen taal…

Drie minuten stonden we stil bij een aanslag zo onverwacht, en de terroristen hebben weer een stuk van de wereld verkracht.…

Tien minuten lopen is het maar de straat uit en dan de verharde weg op, heerlijk langs de Vecht die door het slaapstadje stroomt flarden nevel raken net het water niet en ik glimlach om de vogels in deze vroege ochtend lijkt het wel of ze met mij mee vliegen ach had ik vleugels, nee niet denken, doorlopen het is bijna koffietijd en stel…

Elke minuut van de dag Denk ik aan jou Aan jouw alles Elke minuut van de dag Voel ik me verdrietig Wil ik bij je zijn, je voelen Elke minuut van de dag Ben jij in mijn gedachten Voel ik me leeg Maar voel ik me met de liefde die jij me gaf.. ----------------------------- Gedicht aan mijn vader die ik in 2002, op 12 jarige leeftijd moest…

Als de woorden zijn gesproken En de kransen gelegd Spreekt de stilte...…

zwaar en traag buigt de stilte door het taaie stroperige onvermogen neemt ons in de tang de tijd zuigt minuten uit verzengende uren zwermen muggen leggen strijdend hinderlagen klaar ze heeft ons beet de witte woestijnzon onze schrale harten wachten op een groene boom wellicht volgt de zangvogel die de zware trage stilte…