Alle inzendingen over betoverde kastelen

Wolkenstapels verzinnen witte feeën en kastelen, hoog in de betoverde lucht, waar ze meedrijven op mijn gesloten ogen. De koele aarde penseelt deze indrukwekkende stilte in mijn leeg en wankel hart en vult het met warme beelden van deze ontroerende dag.…

jawel, ik ben betoverd en woon in mijn kasteel waar ik verlegen naar je kijk omdat je me hebt veroverd je bent geen ridder of een prins het witte paard zag ik niet staan ik hoorde slechts de woorden die je liefdevol en fluisterend door mijn hoofd liet gaan toen ik in alle stilte mijn hoofd nog op je schoot met tranen nat en zilt zo.. van…

vandaag kocht ik een kroontjespen verguld dat ze zilver kon schrijven, maar steeds als ik jouw naam neerpen blijkt het goud met geen pen te beschrijven…

ik lijk gevangen in een hype over hangen de kale schuur met een touw om mijn nek word ik gek heb alles wat ik wil niet in de goede volgorde maar gemiddeld toch wat meer dan een ander wenst alleen in geluk scoor ik geen tevredenheid en dat ligt echt niet aan een grote mate van hebberig zijn ben altijd betoverd door liefde…

Betoverd, door jouw schoonheid leer ik langzaam liefde lezen het wonderlijke van het beminnen heb jij mij in stilte onderwezen, de liefste dromen van het geheime leven ons samen in een liefdeshart gegeven om door te gaan in zoetgestemde dromen uiteindelijk samen tot eenvoud van geluk te komen.…

Mijn handen die jouw gezicht teder omhelzen Mijn mond die jouw lippen kust Mijn lichaam tegen dat van jou gedrukt Omringd door het maanlicht van de opkomende maan schrijf ik dit gedicht Ik ben gezwicht Ik geef me over Mijn hart is veroverd Je hebt me betoverd Een tinteling was hetgene wat me tot beroering bracht Een aangenaam gevoel, lang…

Betoverd is de vent verliefd op haar fortuin. Hij heeft gerekend en hij trouwt met haar. Al spoedig blijkt z'n rekenfout: z'n sprookjeshuw'lijk heeft een groot bezwaar. Er gaat in haar kasteel van alles mis. D'r rijkdom lijkt geen sleutel tot geluk.…

Betoverd ben ik, mijn hart nog in de boeien, maar wil weer vrij zijn.…

Een chateau ofwel kasteel, zie je over de grens in overvloed. Wat eurootjes lichter, dwalen we door gangen en zalen. Eventjes wanen we ons in de vorige eeuw, bij 't zien van al dat moois, op de kerker na, die heeft iets lugubers met z'n ketting aan de vloer en de kegel eraan vast...…

Ik hou van kastelen en ik hou van stilte Maar dit hoeft voor mij niet meer Ik heb bewezen dat ik om kan met de kilte Zeg me, wanneer voel ik de zomer weer? De gloed van verlangen over mijn huid De zucht om de weergevonden rust De glimlach die alle kelders sluit De kus die alle draken sust…

Ik dronk op de liefde gouden bergen glinsterende torens je zei nooit wat je dacht ongeboren woorden in je ogen geschreven te prematuur om te bestaan een luchtkasteel aan gruzelementen ik lijm de scherven hef het glas op wat nooit was drink en vier het leven…

de winterzon zinkt koperrood achter de bomen van het park de slotgracht dichtgevroren omsluit dit pronkjuweel het licht tovert de buitentorens tot een steekspel om zij zonder schroom ontbloot charmeert in avondrood de middentoren fonkelt opgetogen de ophaalbrug kraakt zacht ik hoor een licht gekreun het ijs sluipt dieper in de gracht…

Kasteel van mijn dromen.…

Terwijl de eenden langs haar muren zwemmen, en geliefden elkaar nog bij de poorten eeuwig trouw beloven, hoor ik zacht hoe zoonlief, amper vier jaar oud, tegen me zegt: "Ik wil ook een kasteel, papa." En ik herinner me hoe, jaren geleden, iemand me zei: "Het is een waterburcht." En dat is het.…

Voor onze blikken rees nu 't oud Kasteel Met hoge toren tussen iep en eiken, Waar duizend bloemen stonden stralend geel Op 't groene grasveld in de zon te prijken.…

droomt zich geen kasteel een gracht met ophaalbrug Een jonkvrouwe die met een blos... aan haar venster staat te wachten Het 'teveel' niet of nooit binnen handbereik naar aardse nuchterheid terug De lakens in dekens verknoopt en verward onder het bed op zoek naar sloffen Kasteelheer... in het diepst van m'n gedachten.…

Een Frans kasteel een Franse heer een Franse aap die wilden ze niet meer. Hij zat in een kooi vastgeketend kon er niet uit een Franse aap in een Frans kasteel met hiv besmet, ach, weten die beesten veel. Ze is gered van dat Franse kasteel.…

Cultuurerfgoed der lage landen: geen imitatie lustwarande in 't Gooi, aan Vecht of Heuvelrug, maar een kasteel met ophaalbrug, manege en een volière 'n hortus en een orangère, een authentieke bibliotheek, daar waar men 't liefst in stilte leest en koopman-dominee ontweek: cultuur als adel van de geest.…

door de Heer en Vrouwe met hun eigen handen en de smaak van het nog warme vocht is op smaak gebracht met chocolade en stroopwafels We praten langs de gebaande paden over weer en revolutie, van tuin en edele dieren totdat wij mannen de Heer mogen volgen opdat zij door hem rondom zouden worden geleid om de gratie van het kasteel…

zwevende bloesem als papiervlinders vol kleur betoverd door geur…

Verblind betoverd aangesproken in de trein volg het volgend spoor.…

betoverd werd hij door haar betoverd door haar woorden haar lach door haar stem zoals schippers bij 't verleidelijk zingen van de Lorelei met hun schip op de klippen liepen zoals Odysseus bij hemels gezang van Sirenen aan een lokkende dood ternauwernood ontkwam een betovering die werd verbroken in één enkel moment…

Kastelen in de lucht in een zucht klim je er naar toe.…

In het hemelbed van haar kasteel versmolt ik met haar blote ziel...…

Mijn huis, mijn kasteel, ik zie het staan ik zie het vanuit later, veel later dat huis waarin ik eens leefde, het stond er, het staat er nog steeds. Dat huis, mijn kasteel aan die brede laan waar de prunussen bloeiden, die oude laan. Jij mijn lief, samen wandelden we door de tuin achter ons huis.…

een schaduw strekt zich een kasteel aan de amstel springstof en water…

Oude kastelen voor Achterhoekse heren: dromen op de fiets.…

Haar harp wacht nog steeds in de muziekkamer van mijn Spaanse kasteel...…

we gaan door met bouwen kloven en schaafwondjes doen niet zeer het kasteel wederopgebouwd met een punt zo hoog als de wolken waar liefde zal spreken in vertaling gezongen door tolken van ver iedereen is welkom bij de oplevering van het kasteel de weg is lang maar als u goed kijkt heel ver daar aan de horizon ziet de toren al blinken in…

gewoon nee ik wou het niet, ik wou niet met hem mee Het was ik die hem veel verdriet deed Het was ik die je hart brak Maar nu is het te laat, mijn eigen schuld Ik speelde op zijn gevoel en verpestte zijn geduld Ik moet nog telkens aan zijn woorden denken Wat hij zo mooi tegen me zei “Pak me bij m’n hand, ik neem je mee naar het betoverde…