Alle inzendingen over bijna dragelijk

en daarna, fluister je wat komt daarna ik voel de herfst door me heen gaan, enkel de herfst en geen andere vragen die sporen dragen van holle huizen waarin niets zich kan hechten behalve de onmacht, immer herhalend zoals witte kruisen, lijf aan lijf nooit uit marmer of uit letters van leven wel liefde, liefde, zoveel liefde…

Zo mooi, bijna onwerkelijk zo lief, bijna verwerpelijk zo leuk, bijna onaantrekkelijk zo stil, bijna opmerkelijk zo zacht, bijna hard zo koel, bijna verward zo vertrouwd, bijna pril zoveel te zeggen en toch stil...…

Als je er was en dan niet zoals nu maar zoals toen in mijn gedachten dan zouden we samen bedenken dat het best nog wel gaat tussen ons en dat er bijna geen ruzie meer was…

Twee mannen liggen in het ziekenhuis, de zusters komen langs met pillen, de ene slikt ze zo door, de ander schijnt niet door te willen. Na hevige slik en proestpogingen zegt de benauwde man: wat een giller, heb ik de operatie overleefd, zal ik stikken in een pijnstiller!…

je kunt je zult je moet je hebt je gaat je wilt je bent je denkt terwijl de storm en de regen zonder reserve over je huis trekken en je daar staat op je balkon zwarte wolken jagen voorbij je kijkt terwijl je de maan kust haar licht tussen gedachte en gevoel bijna…

Als je je laat (ver)leiden door klassieke muziek heb je per saldo dragelijk verdriet wat de basis is van wezenlijk geluk want dat krijg je bovenmatig van klassieke muziek Opgedragen aan Gaby L. medewerkster Beurs van Berlage Amsterdam.…

ik heb al te veel stukjes zien sterven te snel omdat er in de laatste ademfase geen adequate hulp meer was niet om de processen te keren maar om de pijn van het flamberen van leven te nivelleren het gaan dragelijk te houden zacht is de troost van het samen lijden in een strijd die al verloren was maar die de conceptie van…

Oorlog, je weet niet wat je ziet, je droomt van leven maar dat heb je niet. De zon die huilt de lucht is grauw Mensen leven in de kou Het stond pas weer in de krant er was een aanslag in dat land Oorlog, je weet niet wat je ziet Je droomt van leven maar dat heb je niet. De zon die huilt de lucht is grauw mensen leven in de kou.…

dan de donkere regenwolken de natte grijze luchtkastelen die over zijn heimwee hangen hij proeft voorzichtige genegenheid bij vreemden die op vrienden lijken hij voelt berekende afstandelijkheid bij verre familie die ooit dichtbij was en schrijvers, ze roepen hem toe blijf jezelf in wat je bent hoe je ook een ander kent eindelijk dragelijk…

Yoga de ‘yoganisten’ ze zien het niet als geloof, religie of overtuiging maar de ‘yoganisten’ 'evangeliseren’, informeren, leren er wel lustig op los Met hun naakte zin- en zen overtuigende werkelijkheid ze slaan nog net niet, nog niet, net nog geen voet tussen de deur trekken nog net niet de kleren van je lijf maar wel peuren, leuren…

je krijgt weinig zomaar cadeau omdat een maatschappij draait om te geven draai maar om een ontvangend feest te gaan verdienen…

De mens in mij loopt achter de woorden aan waar tijd geen letters kunnen vertalen tikt liefde de uren nog immer vooruit geen klok tikt haat zelfs niet op de halve uren wanneer een enkele slag raakt, tikt de tijd door naar één minuut voor twaalf nu nog zestig seconden...…

Met langzame streken strijk ik het verleden van de muren en fluister zachte woorden van liefde weerkaatst door het felle zonlicht, ontvang ik die éne straal en lach heel stil de dagen voorbij elke lijn of rimpel zoekt in het leven haar weg naar gehuilde tranen, sneeuw veegt wit in de vroege ochtend jouw naam in ijspegels langs…

ik ga binnen; het waait rust door ramen, de levenden en de doden het vederlicht murmelt langs gekleurde glasvogels, te midden van zeeglans, het houden van je staat gebogen zoals ik eerder in volgegoten schaduwen van de dagstilte, veroverd door verleden eeuwigheid ik adem diep wanneer je hand beroert en leg me neer,…

Als ik met gedachten speel, ontstaat er chaos vaak vrede, soms onzekerheid mijn omgang met complexe persoonlijkheden maakt het leven niet saai da's een feit Maar steeds een terugkerend gevoel van er mee moeten stoppen, het voegt niets toe Dat het me zo bezig houdt, negatief en positief, dat maakt me geestelijk moe Stoppen met alles en iedereen…

maar in de toekomst lijd ik Dit gemis is haast niet dragend Zo nu en dan ben ik daarin ook verloren Probeer ik mijn weg te vinden Door afleiding is de wereld wat zachter In mijn hoofd, waar veel in gebeurt Door te werken aan positieve gedachten Laat ik ook negatieve gedachten toe Hoe zwaar of licht zij ook zijn Want iets wegstoppen is niet dragelijk…

Misschien wist ik in mijn leven steeds weer met name van bedreigingen projecten te maken waarin kansen lagen het dragelijk te houden en mensen op afstand met name familie,medici,psychologen Misschien, ik weet het wel (h)echt zeker daardoor heb ik nooit antidepressiva gebruikt ik zorgde voor eigen antigif door met name de Bijbelse woorden…

Ik ben al bijna bij je. Als een zuigeling een wereldoorlog zul je mij smaken. ----------------------------------------------------------- Uit: Raster 89, 2000.…

bijna rot woord betekent meestal pech behalve bij bijna dood geluk…

Twijfel of ik je zal bellen. Misschien beter toch maar niet. Mijn zeer wil ik vertellen, Jou kwellen met verdriet. Breken wil ik jou, Om daarna weer te maken. Door te zeggen dat ik hou Van jou en dat soort zaken. Eén opening gehad Die verdwenen was meteen daarna. Waarin ik keer op keer vergat, Ik bezat jou op een haar na.…

Verloren dwalen de lichten waar ik mijn gedachten zoek. De avond is de stilte die me alleen maar schaduwen laat vinden waar woorden en echo's mijn stem niet kunnen vinden. Want ik ben een schim die zwijgend niets meer bezitten kan en steeds volgt wat hij verliest aan de dood en de liefde die alleen nog in vreemde voetstappen…

een obscuur begin van denken dat ons raakt, een hand in de nek, geeuwend tegen de planken een catastrofe van het moment die al plaatsvond, bruinrot; duizendschoon; besmetting; trefwoord; crash; alleluja; gaslek; vernuft geen haar gekrenkt daat zijn: de violen Je tegenwerping En dan, baby, dan -----------------------------…

Totaal ontspannen In het zicht van Nirwana In schaap gevallen…

Ik was er bijna. Er ontbrak alleen nog maar die kus, echter dat ging hem heus echt niet helemaal worden dus, misschien omdat mijn vriendin er al die tijd bij was geweest.…

Ik was er even heel kort bij, tot aan mijn knieën in het getij. Tussen eb en vloed, verliet me de moed. Je te troosten in mijn armen, of met een goed bedoelde kus. Ik liep terug, langs de uitgestoken brug. Liet ik je staan, met in je oog een traan. Voor mij!…

stilte de gehavende thuiskomst alles komt binnen bijna alles gaat voorbij in de slenterende dromen van ongeschreven poëzie…

handen die verlorenheid dragen de duim, de vingers gekromd een mond die wil spreken in een herhaling tot stilte verstomd gedachten van een vader gedachten van een kind hoe bloeiend blakend was eens de akker schreef er de zwaluw zomertijd - ik smeek in een vraag, een verlangen maak het eenzame hart wakker vol van kracht en dragelijkheid…

Dragelijk is het moment in mijn hoofd wel, als een weke foetus hangt het daar maar stil aan een draad te wachten om te verdwijnen. Ik geloof dat ik Freud zou moeten raadplegen. Wat betekent wat en hoever kan ik daar in mee- gaan? Als om tijd in te halen stapelen daarna gedachten zich op, verdringen zich haast.…

Misschien, vriend, is onze vriendschap nu volwassen niet meer achterhaald door verleden en dragelijk in het heden daar waar droom en schaduw elkaar genegen ontmoeten voel ik de eerlijke behoefte jou opnieuw te begroeten met alles wat in mij leeft over wildernis en groen in wat de natuur ons geeft door nalatigheid van doen Waarschijnlijk…

Vingertoppen gegoten in zuiver dons dragelijk voelbaar een stralende contour buigt zich diep voorover rillingen zonder koorts op het puntje van de tong loopt over de gevoelstrap van de ruggengraat loopt via de heupen naar de diepten van de bron de hunkering ontspringt in de hersenschors, de verleiding tokkelt op de snaren van…