Alle inzendingen over blauwe paard

Twee die zich minden paarden troepten op een kim hun staarten wuifden…

Het zijn gitzwarte ze glimmen ze glanzen ze dralen zo uit de hoogte zo van wat wil je ze grazen ze talmen het eerst ze buigen ze neigen ze rekken ze strekken zo nobel als steeds…

Het paard van Sinterklaas gaat met pensioen Na 15 jaar ontheven van zijn taken Die kou en dat geklauter over daken En altijd weer die wortel in zo'n schoen Geen stoomboot meer of staakt uw wild geraas En ook geen trek meer in een nieuwe baas. Net als Sinterbram, heeft ook Amerigo dit jaar afscheid genomen.…

De zware paarden bij het bruine hek met hoofden half geheven naar elkaar likken in een zacht en teer gebaar de stugge haren in hun beider nek. Soms gaat een hoofd wat meer omhoog alsof het wacht op een vertrouwd geluid dat op zal klinken uit het fluitekruid zonnig weerspiegelt in een glanzend oog.…

Men gaat nu onderzoeken wat voor vlees Er door uw diepvriesmaaltijd wordt gemalen In koeienletters zien we straks schandalen Dit muisje krijgt een staartje naar ik vrees Zo jagen we de consument op stang 'Maar stond er net geen paard hier, in de gang!?'…

We hinniken wanneer er niets te lachen valt galopperen over de heuvels op zoek naar graslanden kuddedier voor ons plezier, onze nachten hengstig merries drachtig. veulens, zomer, gras er hangt een geschiedenis aan onze hoeven werkdier, sportdier, plezierdier, maar bovenal hoefdier laat ons grazen zonder te vrezen, we doen het graag in zomerse…

de vijand vluchten onwillekeurig trekken zijn spieren zo staat het paard te suffen in de kou…

Ooit snelde de auto zijn dienstbaarheid voorbij, nu wint zijn paardenkracht...…

Natuurlijk wil ik geen object zijn maar mens, een subject niet volledig vrij misschien maar ook niet in de hel van andermans oordeel want ik negeer niet dat ik een individuele wij ben een individuele liefde die tekortschiet soms individueel wreed eigenbelang, kortzichtig door ingebouwde oogkleppen tegen mijn nerveuze angst voor…

Een paard sprak laatst in Amsterdam Zodra ik hier mijn manen kam Dan denk ik En dat is het zotte Dat doe ik liever aan de Rotte…

Het zal nog uren donker blijven De laadklep valt met zwaar geluid Daarbinnen dringen paardelijven De schooljeugd is het bed al uit Bij daglicht komt het volk opzetten Van heinde en ver, vaak boers gekleed Veel bruin en groen en grijze petten Het ruikt naar paardemest en zweet De handel bloeit, men dromt tezamen Slaat vinnig toe, van hand…

Op een dag was een paard heel spontaan Bij een kunstenaar op visite gegaan Hij hinnikte blij Zeg teken je mij Dan kan ik ook eens op WWW.nederlands.nl staan…

Als ze konden praten zou de hele gemeenschap die hufter op staan wachten, niks geen beloning voor de gouden tip, die moet onbetaald gegeven worden, want geen enkel rationeel denkend mens kan, mag, moet dit tolereren, maar oh, Konden paarden maar praten.…

een ware weelde schiet knalgroen uit de bladoksels van de tuin springt vermetel door het takwerk heen als niet te stuiten paarden zonder ruiter die ik nu temmen moet nog voor de herfst het eerste goudblad schouwt.…

een fjordenpaard zo sterk en fris, jah dat word een hele belevenis. pas 14 maandjes oud en nu al een hart van goud. je bent nog jong en moet alles nog leren, maar wij zijn vriendjes dus we gaan ons zeker amuseren. jij,VIDAR zo in de bloei van je leven,kan ik niets anders dan je alleen maar liefde geven. wij horen bij elkaar dat is een feit, VIDAR…

Een klein zwart paard met lange manen op zijn voorhoofd zijn ze rood met grote ogen staat hij mij te woord spitst zijn oren als het hem bekoort…

En voor de zon hoog aan de hemel staat, zadelen wij de paarden op en bedaard, rijden we over de heide, heel tevreden, zien overal haar purperen kleden. Voor ons een heuvel en in galop, galopperen de paarden er tegenop, door het bos zijn we gegaan, tot bij de beek, daar stil gestaan.…

Het Belgisch Koningspaar gaf een feest men werd met een koets gebracht Echter sloegen de viervoeters op hol, iets wat niemand had verwacht Wat een scha ze aan kunnen richten, men heeft werkelijk geen idee Maar weinig P K’s zijn er nodig om te belanden op de IC!…

Als een knokig karrepaard merg uit bot gezogen verschoten flanken ijzers afgetrapt door het eindeloos bergopwaarts de piek nooit genomen. Om vervolgens uitgewrongen dorstig een traject over de zwoegende dijk tegen storm en klippen op met aanloop te nemen. En dan ook nog loodzware aktetassen meezeulend. Het volle gewicht dat…

Er waren een jongen en een meisje die twee paarden in het hoge gras dicht bij elkaar zagen staan Ze dachten dat het een paartje was.…

Na honderd jaren voor de schillenkar, stond een oud paard in de wei genietend, iets in de war. In de trouw gezworen ochtendmist hoorde hij gehinnik. Het was zijn oude vriendin, dat's wat hij wist. Verward maar toch heel blij keek hij rond. Zag haar weldra staan in de naaste wei.…

Hortend gaan paard en wagen over de ophaalbrug onder een blauw geverfde hemel Op de oever zingen de wasvrouwen een lied - van zon en geluk van het hart dat bevrijd is van smart Kringen verschijnen in het water en verdwijnen De man op de bok schouwt in de werveldans der kleuren droomloos in de verte als een wijze die de Diepte…

Elke ochtend na het reveille fietsen we om het hardst van het kamp naar de Maas In vliegende vaart rijd ik de laatste bocht om, recht in spiksplinternieuw prikkeldraad onzichtbaar in het licht van de zon Als volleerde beulen botsen er meteen twee anderen op mij Lekke band, kapotte kleren In een stripverhaal zou ik nu horizontaal blijven…

De dag heeft boventonen maar ademt zwaar in mij Ik kan met de thema's spelen en buigen voor het applaus ik kan een tegenstem zingen me uitputten tot de avond maar de nachten zijn te kort om bij te komen, ik moet me willens en wetens in de strijd werpen, wat er ook van komt Een dag niet geleden is een dag niet geleefd een dag…

Je gezicht is als een doek van een schilder vol emoties je handen zijn zacht als frisse rozenbladen je mond oneindig als de horizon in de verte maar je ogen, dieper blauw dan de oceaan, nemen me mee naar een diepte waar ik verdrink……

de eenzaamheid is zelfverkozen en spreidt zich uit ik hoor haar stem en zie haar gezicht het hart zingt zelfs verstrikt de ontkenning is net begonnen maar ontkent zich niet die blauwe ogen achter die blauwe ogen die eeuwige spiegel van de ziel die eeuwige herkenning van eenzaam zeldzame liefde…

Naakter dan bloot omhulsel ontsloten de geest is geflest ontkurkt onzer tijd Halsen gevormd genekt in de lengte onttrekt nepperij aan fiscale strijd Schat laat je kisten op git paperassen aanslag ontslagen splijt realiteit…

De maan kleurt blauw een wak in de wolken stilte woorden weerkaatsen in verdronken zinnen dit is de verkeerde haven wat kan ik nog doen ingehaald voor het ooit begonnen is aan het einde van de oceaan samen alleen…

soms zoek ik naar de wereld om los te raken van het raam en de hond die luid blaft wanneer ik de dag vergeet ook het spreken met de maan, verdroogd op mijn knieën, zoals de bomen die in mijn slaap sterven omdat de wind niet durft te dromen en regen begraaft diep onder mijn kamer; halfdonker en dicht soms zoek ik…

De hemel is blauw ik doe niets zit in de zon er is blauw genoeg…