Alle inzendingen over bloeien OR bloem OR vergeefs

Pas toen wij daar aankwamen besefte ik bij de oever van de rivier van spijt dat de tijd nooit meer kan goedmaken wat er is gebeurd wij stierven daar gezamenlijk alsof wij beiden te ver gingen in onze haat en nijd geen grens kon ik bereiken geen kus kon of kan mij ooit nog bevrijden omdat de tijd geen wonden heelt daarom zijn wij het liefhebben…

Ik vergeef je dat je keek zonder te kijken. Aanraken zonder gevoel te laten blijken. Ik vergeef je dat je mij in een droom liet geloven. Dat je niet aan mij dacht zonder het te hoeven beloven. Ik vergeef je waar oren geen gehoor kregen. En donkere wolk om het hart vol met regen.…

laat je niet gevangen houden door wettische gebouwen met ogen vet en wil is wet die noch van mens of broeder houden de getrouwen hun woord de strot in douwen roofzuchtig hun aardse huisje bouwen de begerige ogen astraal gaan ze keer op keer met dat wat een ander toebehoort aan de haal met een hart van staal…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

De hei is gaan bloeien, Mijn hart deed zo zeer - Maar dat één' mooie bloempje Dat vond ik niet meer. De herfst die maakte Al de bladeren goud - Mijn hoofd en mijn handen En mijn hart werden oud. De sneeuw is gevallen, De hei die wordt wit, - Daaronder - daaronder Dat bloemetje zit!…

Het Liesbos toont onder zijn kale eiken lentevingers, die grondbloei bewerken, dan voldaan wegzweven op lichte vlerken, in Ulvenhouts wonderwereld neer strijken. Ze mogen park en moeraswoud verrijken vol fijn versnipperde schilderwerken, daarbij schoon Landgoed Valkenberg sterken. Winnende bosanemonen prijken! De Oranjestad houdt steeds…

God laat de bloemen groeien en bloeien Geniet van deze geweldige bloemenzee Geniet er van en wees er gelukkig mee Bloemen, steeds blijven ze mij boeien.…

ik voeg steeds nieuwe bloemen toe aan mijn droogboeket recht in het hart zodat het stof de kleur niet kan vergrijzen pas later in het valer worden zullen zij naar ouderdom verwijzen ik selecteer en plaats de bloemen bij elkaar in contrasteren door hun bloeien heb ik alles van het leven op het scherpst van de snede meegekregen…

Bloemen, waarin wij bloeien zonder bodem, zijn onze leden in elkaar gevouwen en ons gelaat is niet meer te benoemen. Wij worden koning in elkanders bloed.…

mag ik nog iets liefs voor je schrijven een bloem plukken en even bij je blijven neem de avondstilte mee om samen de dag te overdenken wil jou de kleuren schenken van mijn bloem die in jouw handen zich zal openen in alle geuren die wij samen denken…

het grijze veld had weer een bloem nog bloeiend zonder steel grijs werd wit en zwart de bloem was dus teveel…

je bloeide altijd in de tuin van anderen gaf bladeren en groen als de mensen keken opende je bloem de echte kleuren liet je aan mij zien misschien ben ik de wind waarin je geuren kunt heb ik de ziel gezien die jou het echte leven gunt…

als de bloemen weer gaan bloeien kan ik uw Naam, de allergrootste liefde noemen heeft iemand ons zoveel schoonheid gegeven als de zomer; hemelse tuin van jubelend leven!…

mens hoe klein ook rust de wens om te ontluiken als een bloem…

het ranke heeft je opgebroken nog wieg je in de wind en zonder knak is het tot heden goed verlopen je tulipt uit een nieuwe bol met een grote meerkleurige bloem bekroond in fris groen dat lente je heeft meegegeven jouw tweede bloei is gewonnen levenstijd voor een extra generatie door liefdevolle verzorging is er nu deze unieke…

je was altijd een bloem aan warmte en koestering gebonden maar nu hebben eigen wortels eindelijk de goede grond gevonden groei je grandioos laat de bladeren maar kleuren en lucht je eerste geuren keuren je bloemt pracht en hebt jezelf in een volwassen perspectief tot bloei gebracht…

als een dichtvriezende rivier ontloop je vergeefs het meesleurende niets dat onder je door stroomt en toch je gaat ze te lijf de pijnlijke groei de spartelende worsteling met angst en agonie ruk je je los je wordt die je bent met onvermijdelijke moed en dan dichterbij de dood de omgekeerde bloei: leeg genoeg om vol te lopen…

De bloemen op het behang bevroren in de tijd Vast gelijmd tot het eeuwig bloeien Voor de ogen van zijn bewoner Zonder protest kleuren zij de kamer Tot het plezier van zijn bewonderaars Maar de jaren verstrijken En ook al sta je nog in volle bloei Het behang zal vergelen En de bewonderaars zullen je verwijderen En bij het vuilnis smijten…

Bloemen bloeien overal frisse kleuren vouwen steel en blad soms samen handen grijs en grauw sluiten een verbond met nummers geslagen maar voor altijd naamloos zij duikt onder en graaft in het onnozele waar verval ooit eigen wetten schreef letters krassen tijd waar onbekend rust en een kaarsje brandt bloemen bloeien overal…

De bijen zoemen en de bloemen bloeien. Een ster wenst en de mens `menst`.…

witgepluimde bloemen worden bezocht door bijen ze dansen onder de zon hun honingdans bloesems worden bevrucht als zij met stuifmeelklontjes heen en weer vliegen op weg naar nectar imkers blazen vergeefs rook naar slachtoffers van Varrao…

camelia, ik zag je bevroren in de bloei, ook al is er nu geen enkele groei; je moet eerst nog even in de wacht, en dan kom je in volle kracht tot wonderschone pracht; als de tijd daar zal zijn toon je trots je bloemen, je bloemen zo sierlijk, zo teer en rein…

Maar eens ..... dan zal deze kleine bloem, zo krachtig bloeien, dat hij zal stralen, in de bloemenpracht van het leven.…

op de top van de berg rivieren tranen een weg naar het dal andere bloemen bloeien weelderig ik zie ze overal weides groen geschilderd op een geknakt blad waar kleuren ontbreken langzaam bloei ik weer het échte leven heb ik nooit ontweken…

Toen vroege bloemen zich niet met bloeien hoefden te bemoeien geurden ze fleurig beurtelings gekleurd Nu zijn ze eigenlijk alleen maar bezig met het overleven zonder door te groeien laat staan nog te bloeien Leeg bleef liefde liggen vage vragen knagen aan de volheid van het samenzijn…

voor Jan Arends opdat hij mensen zou horen lachen bij zijn graf opdat er bloemen bloeien uit bloemen van gisteren opdat zijn handen eindelijk eindelijk zijn lege handen nooit meer spaarzaam moeten zijn Lejo van Kuijeren…

(voor Jan Arends ter nagedachtenis) opdat hij de mensen zou horen lachen bij zijn graf opdat er bloemen bloeien uit de bloemen van gisteren opdat zijn handen eindelijk... eindelijk zijn lege handen nooit meer spaarzaam zullen zijn…

de mooiste bloemen bloeien gedompeld in rust even vergeten het grote niets breekt open waar een mond geen spreken kent…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…