Alle inzendingen over bloemstuk

Een kerkhof straalt toch altijd rust hoe somber het vaak ook lijkt en menig graf wordt opgesierd waar hier en daar een bloemstuk prijkt.…

dat je lef hebt Je laten gelden als de man Die voor zijn vrienden opschept Dat hij nog wat harder kan Plots is er geen controle Een slip, een boom, een heg Wat rest is slechts dit bloemstuk Mistroostig langs de weg…

En tevens zorg ik als terreurbloemist Ten slotte voor een bloemstuk op uw kist!…

ik had je keurig moeten kelen je warme bloed proeven in kleine slokjes, als een grote kasteelwijn, je zorgvuldig bereiden, delicatesse per delicatesse en je opeten, aan een feestelijk gedekte tafel, met kaarsen en een bloemstuk dan had ik je rustig kunnen verteren en was je niet zwaar op mijn maag blijven liggen…

ik heb een grafhekel aan bloemen de mooiste bloemstukken krijg je niet te zien men heeft je ogen gedicht en je lijf in een kist geschoven dichtgetimmerd uit het zicht de mooiste bloemen staan boven en ondertussen ravotten maden speels darmen en botten het is mij om het even maar waarom geeft men die ruiker niet bij het leven ?…

wel dagen kan ik zingen de Vlinderstruik staat op springen, het bloemstuk van mijn dromen staat bijna uit te komen voortdurend kan ik juichen met vreugde mijn lof betuigen, mijn zoete tranen stromen het is niet te ontkomen hij is aan het ontluiken de fleurigste aller struiken, ik ben niet in te tomen straks laat hij vlinders…

De graven werden beklad, de bloemstukken gejat. Struiken werden uitgetrokken, en voor zij vertrokken, zijn ze nog een kapelletje binnengedrongen, om de sarcofaag te onteren. Wie doet nu zo iets, wat is er in hen verwrongen? Hebben ze geen eerbied om te eren?…

Mijn handen zullen nooit geweren zijn dan zou mijn lichaam een apparaat wezen, ze zijn eerder een wieg voor lief jong grut een aardenwerken schaal voor een mooi bloemstuk. Vandaag was het toch even als of een flits insloeg mij even op stang joeg al was het maar een flits het wilde verbinden alsof waren twee delen een rits.…

Ik waande mij in het dodenrijk En naar ik er langer was Werd mijn waan meer werkelijkheid Er stond een familiegraf open Er zou een kist aan worden toegevoegd De vierde, de laatste; vol Ik keek in dat keldergraf Ik keek te diep in de diepte Het roerde de diepste dood in mij De bloemstukken vierde het leven In al haar pracht en uitbundigheid…

geluk ligt in jouw ontwapenende blik in de overgave aan het spel van een onschuldig kind in dat overweldigende mooie bloemstuk in die alles zeggende snik als mensen elkaar na jaren weer terugzien het zit vaak in het kleine en valt niet af te dwingen het waait je soms zomaar aan met de wind het ligt in de eerste voorjaarszon die…

het bloemstuk staat voor leven, de buitenkant gekist omdat binnen langer zweefde nog meer van de hemel wist ze kiezen voor muziek die zacht en teder is en langzaam over lijken gaat je diep in je emoties raakt maar dit kan jij niet zijn de hand en kus zijn koud alleen mijn warmte voelt nog pijn en dat ik van je houd ze durven meer…

vanwaar komt die tocht onder het verhullende gordijn dat ooit werd gestopt met oude vergankelijkheid op stok De bloemstukken van weleer.…

Wij zussen hebben altijd een workshop zo noemen we het voorlopig maar Pasen Pinksteren Kerst noem maar op we zijn dan weer gezellig bij elkaar We maken dan vier mooie bloemstukken voor vijf innig geliefde mensen hiermee willen we de pijn onderdrukken ik kan geen liever zussen wensen Al zijn we samen door een hel gegaan zoveel verloren in…

Vier mei 2012 een mooi moment een moedige minister een heel rake toespraak miljoenen mensen vermoord honderden homo’s duizenden anders dan de norm een krans namens het Kabinet tientallen organisaties drie sprekers daaruit tientallen bloemstukken acht uur klokslag twee minuten stilte tientallen gevoelens een droevig moment een goed moment…

Razende stormen gieren rond het huis mijn zuchten vallen daarbij in het niet Ik lig hier even alleen en draag 't kruis en overdenk wat in 't leven is geschied Zachte winden glijden in mijn innerlijk dankbaarheid, 't blijft een deel van mij Naast mij staat 't schitterend bloemstuk 't is 't oud trouwboeket van ons allebei Strakjes…

geloofden de leeftijdsgenoten die zeiden dat God Niets was en door onze punkkapsels shockeerden we de brave burgerij terwijl we overtuigd waren van een nucleaire wereldcatastrofe ja, al in de zeventiger jaren wisten we dat het kapitalisme not-done was we dweepten kwaadaardig met het communisme en bij het graf van Karl Marx legden we te dure bloemstukken…