Alle inzendingen over borderline OR ziekte OR eenzaamheid

(voor Amy Winehouse) Je kampte met boulimia, maar in wezen met borderline, waar niemand aan mocht sleutelen, zo bang was je voor jezelf en de duivels in de kelderkerkers.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ik schreef kleuren op je huid trapsgewijs van licht naar donker je onderging de steek van het puntig pluis gelaten gaf jij niet thuis in emoties die de kop opstaken voeren wij op onbekende wateren gingen nergens heen in het intens verlatene waar aantrekkingskracht geen baas over de polen was…

Niemand die naar je kijkt of je iets zegt Geen mens die naar je luistert Er wordt geen woord tegen je gezegd Er wordt zelfs niet eens gefluisterd De minuten worden uren De stilte duurt maar voort Het kan nog heel lang duren…

Al wat ik aan liefde ontvang - het is niet gering -, ontglipt me snel, ik ben te bang, ik blijf zonder beding. Dat ik leef heeft geen belang. Het is alsof ik verdring, te bang ben om vast te houden. Ik ben geen mens maar ding, en toch te schuchter om op te bouwen, om mee te sluiten in een ring. Ik heb geen grip op het bestaan, het glipt…

Leegte gevuld met stilte omringt door muren Geluiden ver weg, gedempt verstrijken in uren Elke band verbroken geen licht ziet de duisternis Eenzaam wachtend op eindig verdwalend in pijnlijk gemis Decennia verloren gegaan herinneringen worden vaag Ziekte sloopt meer dan zichtbaar en uit zich in geen vraag Te lastig, te moeilijk wat…

koortsachtige warmte omgedraaide maag koude rillingen de wereld vaag geen pillen nodig het gevoel is fijn liefde is de ziekte jij het medicijn…

Wat een onvoorstelbaar bericht, je hebt akute leukemie. Met recht een klap in je gezicht, hoe krijg je dit onder de knie? Men zegt dat je kracht naar kruis kunt dragen, maar is dit niet wat veel? 't Roept op tot zo onvoorstelbaar veel vragen, hoe wordt mijn lijf toch ooit weer heel? Voor jou ben ik een totale vreemde, 'k weet dat je ziek…

onderhuids doet de ziekte haar werk en ondermijnt ondergraaft verminkt nog onzichtbaar voor het oog maar vaag voelbaar er klopt iets niet meer een vijand is binnengeslopen in het geniep terwijl de buitenkant nog glimlacht stromen binnen de tranen om wat wegvloeit onherroepelijk zoals een uitgesproken tekst die nog even blijft hangen…

Over mijn ziekte valt een ander weinig uit te leggen. Ik kan vertellen dat ik dan weer kan praten, dan weer het zwijgen er toe doe. Niet omdat ik niets wil zeggen, maar de woorden zijn soms zo moe. Ik kan vertellen dat ik dan weer kan lopen, dan weer verstijfd moet zitten zo moe, zoals deze regels: niets doet er dan meer zo toe.…

ik las vandaag een bericht dat Nederlanders Engels schelden ik denk dan, krijg allemaal maar de kutkankercholeratyfus heb je iets om over na te denken…

gedachten laat die ziekte nog maar 30 jaar wachten...…

Haar grijze haren wapperden nog één keer in de wind. -daar stond ze dan- Ze keek uit over haar leven, haar doen en laten. -wat zou ze denken?- Haar vingers van plastic omsluiten haar schouders, haar ogen staarden in het licht. Haar mond was open, -wou ze wat zeggen?- geluid was er niet. -stille vogels vlogen in het rond- Haar benen…

En de sombre klacht Die door het duister vaart is welgekomen: Men weet zich eenzaam, alles lijkt volbracht. Zó is het best, zó hoeft de strenge dood Met zachte waan ons niet meer te overreden.…

ik ben gek maar heb alles in de hand weer klant in de snelle trein van borderline heb geen haast maar ik wil sneller dan licht verdwijnen in het zwarte gat van jouw gezicht in je lijf rondspoken ziel en zaligheden bij opbod verkopen een spiegel duikt plotseling op wij breken ik stop mijn ogen schichten verschrikt…

Waar ik in mijn dromen soms voor vrees is niet de pijn van ziekte of van ouderdom noch al die lange nachten of de eenzaamheid, maar het stil vergeten van je naam, het niet herkennen van je stem, je gezicht te vrezen als een vreemde vlek op het tapijt.…

mijn dank voor jouw duizend gezichten de tonen in je stem waarmee jij mij hebt opgevoed je ogen altijd in een warme groet de open blik op leven die jij hebt doorgegeven handen die beschermden zich over mij ontfermden jij mijn toeverlaat bij ziekte pijn of eenzaam zijn ik heb je losgelaten maar blijf met jou voor altijd lijfelijk…

nu de stroming ons naar open zeeën voert denk ik aan Atlas die de hemel op zijn schouders droeg nu in het geheugen een onverlichte plek naar daglicht tast zie ik gebroken vleugels die binnen moeten blijven nu het lichaam worstelt met wat voorbij de tijd ligt ben ik bang bang om jou te verliezen…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

Ziekte sloopte haar lichaam nu is hij voorgoed alleen. Geen mens ziet hem daar staan zo eenzaam en verloren. Hij denk aan haar, haar stem maar zal hem nooit meer horen. Hij draait zich langzaam om en wandeld weer naar huis. En als hij binnen is dan weet hij; dit, nee dit wordt nooit meer "thuis".…

Een ziekte met een naam maar zonder gezicht Van buiten niet te zien, wat het bij mij van binnen heeft aangericht De vermoeidheid, de lusteloosheid, de pijn worden niet begrepen in een wereld waar alles te zien moet zijn Ik lach, doe ´vrolijk´ maar niet altijd even oprecht Het sloopt me van binnen, het is een lang en eenzaam gevecht…

Als een nergens op passende sleutel Als een deel dat nergens van uitmaakt Mijn waarneming duister en zwart Het lijkt alsof het hele leven staakt Tegen mij, mijn zijn, mijn hart Mensen willen de clown, het lachende gezicht Ik kan het niet, ik ben uw geld niet waard Mensen blij maken behoorde tot mijn plicht Ik ben het omhulsel dat mijn moeder…

Zij moet iedere dag een berg beklimmen om niet te verzuipen in ‘t zilte water wandelt zij eerzaam dwalend over zee en ook de vogels weten van haar falen in zang reeds voor een droevig later haar rugzak torst zij moedig mee in zielenstormen van eenvoud overal rond haar hoofd zwemt er een zoute wereld en klimmen er mensen uit de put.…

De eenzaamheid noopt ons tot nadenken en leert ons, in onszelf gekeerd wat de mens kan schenken wat de wereld ons verleerd heeft door misleiding, straf of schuld Mens, zoekt naar de waarheid en onderscheidt het goede van verkeerd Weet wat u te wachten staat, als het om beproeving, dood en ziekte gaat Het kind in ons weet alles beter dan…

Een ziekte met een naam maar zonder een gezicht. Van buiten is niet te zien wat het in mij heeft aangericht. De vermoeidheid, de wanhoop, het verdriet, de pijn. Worden niet begrepen in een wereld waar alles te zien moet zijn. Ik lach, ik doe vrolijk, niet altijd even oprecht.…

Een ballerina op een bepoederde spiegel in pirouette een ballerina van glas, zonder ogen, zonder hart zie hoe ze cirkelt in haar eenzaamheid onbevlekt wit en onbevangen er ligt geen deken van onverschilligheid over de waandenkbeelden die haar vader bezig houden tijdens het ijlen in de koorts-tocht van zijn ziekte op zijn vlucht langs de…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…