15894 resultaten.
In de duinen
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.661 Daar is het blanke zonlicht overal
en vult de dag zijn beker tot de rand.
Hij spiedt de kleuren, die in 't fijn kristal
spelen, als in een kelk van diamant.
Lichtdruppen storten in een parelval ;
hij ziet niet, hoe zijn achteloze hand
de blanke lichtdauw spilt, een zilverval
van zon op witgrijs zilvermos en zand.
Stil ligt hij in de diepe duinendel…
duinen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 223 het zout
op je gezicht
te proeven
die bitterheid
vervaagt
de wind
in je haar
te voelen
die wolken
opjaagt
naar de nacht
als onze hoofden
op een kussen
rusten
in de zon
en zorgen
veilig slapen
vergeten we
dat de morgen komt
bewaren
de geur
van de zee
als herinnering
dat ik weer zing
voor jou…
Duinen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 416 door zijn zee
Bewegend naar dat ene
Haar eeuwig dansende benen
Ritmisch deinen duinen mee…
Op het duin
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 337 We stonden op het duin en overzagen zee,
waar zeehonden op de platen huizen,
de zon nog net niet onder
en praatten over man en zoon,
wij, beroepsgenoten,
in 't zelfde schuitje hadden we gezeten
waar we afscheid van hen hadden moeten nemen,
hier op die top,
aan d' ene kant de ondergaande zon,
schuin boven ons de volle maan,
we keken…
Duin
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 395 Wolkenloze schaduwen tussen duinen
Alles is ver weg, als de branding
Jij slaapt, rust in een duinkom
Ik raak enkel huid en zand…
Ja, duinen en dan ...
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 152 Ik ploeter niet meer door het rulle zand
en de duinen zingen niet meer,
zielloos beademen de golven het strand,
diep in mij gaan hamers tekeer,
stampen weer beelden in mijn hoofd
van de drukke zonovergoten kust,
waar ik je eeuwige trouw heb beloofd.…
Een nieuwe hemel en een nieuwe aarde
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 1.040 Ik zag de hemel nieuw en nieuw de aarde,
want d' eerste schepping was voorbijgegaan
er was geen zee- haar dreigen is gedaan,
nu onze God het koningschap aanvaardde.
En uit de hemel zag ik nederdalen
de heil'ge stad, een nieuw Jeruzalem,
als bruid getooid voor haren man door hem
wiens gramschap brandd' in zeven gouden schalen.
En 'k hoorde…
Over het conclaaf
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 184 Allemaal braaf
Naar het conclaaf.
Daar gebeurt het grote gebeuren
Achter gesloten deuren
Weer een nieuwe paragraaf.
Achter slot en grendel
Bespreken ze het gezwendel.…
Zwerfkei
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 1.033 Boven op een duin
wil ik mezelf achterlaten
in levende letters op steen
Mijn ogen gesloten
onder de wijde nacht,
gedachten waaierend naar zee
Nederig op het zand
toon ik de wereld mijn ziel,
in vogelvlucht, jij en ik één
Heel in de verte hoort
men het deinend gefluister
‘strooi mijn assen in de wind,
nooit ben ik nog meer’…
Wanvertrouwen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 843 Snijden gedachten wonden
in het zijn van geleefd
verleden en is het pad
van de toekomst soms
slingerend en onbegaanbaar
struikelt wantrouwen niet
meer over vertrouwen in
het nu, dan zal morgen
tijd geven in dagen die
lengen, de zon zal roepen
en ik zal wachten boven
aan het duin waar zicht
geen vergezicht meer is
en de…
de veren van de vogelman
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 99 achter de duinen heeft hij zich
vleugels aangemeten
nu fladdert hij
de vogelman door het
zand naar het water
boven hem strekt een
oneindig blauwgrijze deken uit
hij houdt de vleugels hoog
tot hij als een vogelstip aan
de horizon verdween
de veren van de vogelman
komen bovendrijven
wie ziet zijn unieke veren
wie haalt ze uit het water…
de zee die altijd terugkomt
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 108 zo ver
boven duinen uit
eindeloze golvingen, soms gedragen door het schuim
dat duizend schelpjes brengt en korrels
oude tijd
helm verkleurt er met de jaren, rozenbloei
scheidt vlinders van het zand
vingers strelen nog jouw bruine huid- een kus
in zonlicht, achter maanbeschenen woorden
streelt een hand
neem maar wat er komt en neem…
De wind maakte zich los
gedicht
2.0 met 64 stemmen 9.377 de dichte loodrechte regen
het scheurende smalle weerlicht
de echo's van geluid
boven de zee boven het pad
------------------------------------------
uit: 'de liefde verwilderde niet', 1990…
Blikveld van dromen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 159 Door warrig geheugen
het gebroken ijs ontlopen
dusdanig ontroerd dat verder
bevriezen geen doel had
tot de conclusie gekomen
om eigen woorden begrijpend
de maan weer zien schijnen
boven duinen en zee
in het blikveld dromen
dagen van vroeger vragen
besluitend zonder antwoorden
doorlopend de wanen
een broek voor de nacht.…
fietstocht door de duinen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 437 Ik fiets door de duinen
langs de plek waar Kelten
zwierven in de ochtendnevel
aan het Noordzeestrand
Ik fiets door de duinen
langs de plek waar Bataven
vis vingen in een moeras
aan het Noordzeestrand
Ik fiets door de duinen
langs de plek waar Geuzen
hun roes uitsliepen na ‘t plunderen
aan het Noordzeestrand
Ik fiets door de duinen…
Lage branding
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 169 In de luwte
van laagte
lijkt de zee
uit te steken
boven mijn kruin,
of zou het komen
door de hoogte
van het duin?
Langs mijn eigen hijgen
hoor ik palmen ruisen,
ondanks dit blindzwijgen
zie ik de zee immer bruisen.…
Vredesduif
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 336 Of draai vanaf strand en duinen
over branding van de zee
neem boven het ruisen
mijn verlangen over de horizon mee.
Strijk neer witte vogel waar ik verwacht
dat gedachten tot rust zullen komen
geen pijn of angst zal zijn
maar alleen vervulling van vredesdromen.…
Zeewering
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 100 De zee
willen we weren
het tij keren
want wij hebben
weet van water
dat springt en kolkt
brult
boven de wind uit
herkennen het geluid
van pijn, van hulpgeroep
van een onstuimige zee
en nee, niet meer
Zee komt
tot inkeer
weet zich eb en vloed
wat er toe doet
in de Lage Landen
waar duin & dijk
..........waken
als ouders…
Woorden van licht
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 445 de zee droomt het landschap
het neerleggen op mij
de rust, het keren
de kleine verzen
dwalen mag ik
licht boven licht
op blote voeten
het zachte praten
op en neer van
volmaakte ogen
het zuiden, jouw ziel
teder het voelen
de warme buik
van duinen en gras
de zon spoelt aan
in' t stijgende water
zo onvertaalbaar
heb ik je lief…
Zomerzonschijnen
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 66 als schotsen
en scheven
komen zij het
landschap
binnen gedreven
dwars en
tegendraads
maken een
lachertje van zon
die normaal
stralend staat
boven zoute
zee en luchten vol
zoetwaterregens
die vluchten
in de vallende
half doorzichtig
gordijnen
en verwaaiend
zand van het
strand meevoeren
naar het duinse
helmgrasland
dat…
Blues van Boven
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.094 'k Was thuis, las krant met radio aan
't Nieuws deed even alles bitter smaken
Diep In Mijn Hart, weet ik: natuurlijk,
't Gebeurt
'n Blues-legende's tijd is gekomen
Leeft voort in zijn muziek
Blijft harten raken
Met Een Beetje Verliefd, bekend bij jong en oud
Amor, Amor, Amor en Ik Meen Het
'n Vriend was Hazes met zijn muziek voor velen…
Kleinburgerlijkheid
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 127 Van onder naar boven
En van boven weer naar onder
Je zult altijd blijven steken…
boven de waterlelie
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 652 wikkel me in jouw gedicht
zodat ik weet
want vandaag nog
zullen de wachters uit mijn lichaam
vloeien
zal ik het heengaan moeten
aanvaarden
zoals de waterlelie
diep in ’t water haar laatste schaduw
ademt
niets zal zich nog vergissen
geen wens met tijd
of tover
geen woord met sterrenlicht, stamelend
volgestouwd met zachte…
Boven de taalgrens
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 152 Toch weer dezelfde clichés te
vinden en de woorden goed te
praten om vergankelijke gedichten
te vullen die kennelijk zijn zoek
geraakt, boven de taalgrens waar alles
ijl is, vrij te ademen soms in oeverloze
regels die geen twijfel overlaten.
“Soms dicht een vers zichzelf en
soms slaat de dichter dicht ”
Pama…
mogen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 88 hoogmogenden
zijn de baas
over laagmogenden
die mogen niks
die van boven
kunnen niks…
Wat onder is, komt boven
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 228 Iedere zucht
wordt breed uitgemeten
in een te nauwe context
Peinzend
schrijf ik “ zelfbezinning “
in ledige hoofden
Hun woorden schreeuwen
op de blinde muur
die zij steen voor steen bouwen,
liefdeloos
Zij donderen
als jaloezie hen messcherp souffleert
en zij zachtmoedigheid verwoesten
Als kleinzerige dwazen
verbranden zij…
Het groeit me boven het hoofd
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 356 Het groeit me
boven het hoofd,
het wordt me
wat teveel,
was me
ooit beloofd
dat iets
makkelijk zou gaan?
Het groeit me
boven de kop,
ik loop, kijk omhoog,
de zon aan de ene kant,
de regenboog
aan de andere,
terwijl ik
in de regen loop,
denk ik:
er gebeuren
wonderen!…
Snorkelen
gedicht
2.0 met 44 stemmen 10.248 Half in de zee, half in de lucht, gedragen
een schoorsteen op en naar beneden kijken
vragende vingers van de waterplanten.
Kont in de lucht, rug naar de wolken
voeten met vinnen, hun gelijke lijken
maar hemellichaam blijken in den hoge
voor stille vissen, bezig er te zijn
glad rond de graten, ogen altijd open
en geen benul van het immense…
Over onderste boven.
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 142 Je staat verstomd
als het onderste boven komt.
Niets zal blijken
nog te lijken,
verdomt.
Maar nu, als de donder,
het bovenste maar weer onder.…
Met de wortels naar boven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 166 boven gezocht,
Vormen een opnieuw geboren
Boom die bovengronds naar
Nieuw leven reikt…