Alle inzendingen over broeit

Er broeit iets in mij, word ik ziek? Drink ik soms te veel? Er broeit iets, maar ik weet niet wat Er broeit iets diep in mij in mijn urine, in mijn bloed, vond de dokter niets dan goeds!…

sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw maar zomer broeit al…

die plant daar die groeit ik zíe het niet maar ik wéét het die plant daar die groeit hier sta ik en en ik zie je jij wist het al lang kanker broeit ...…

Het broeit, elke keer.. In de dicht getrokken hemel schiet de spanning heen en weer. Luid klinken alle slagen, voor de zielen die zich in de lading wagen, is de rede er geen optie meer. Het ruist, broeit.. Door alle eigen waarden, is er niets meer te verstaan. Laat het gaan, vraag niet wat ons bind.…

onmacht broeit en groeit in een beweging die niet te stoppen lijkt met bloed bekochte opstand doet de gemoederen koken vrouwen jammeren als de onschuld wordt vermoord het gereedstaande vliegtuig een stille getuige…

De aarde broeit en schroeit, raakt zwartgeblakerd Daartegen komen groepen in 't geweer Terwijl ik eens het water uitprobeer Ik ben nu eenmaal niet zo heetgebakerd Heeft iemand niettemin voor mij een spandoek? Want ik vergat verdorie weer mijn handdoek!…

het broeit de ogen glanzen weer mensen pikken het niet meer zij willen vogels horen fluiten zonder stress naar buiten het economisch groeien kan hen niet meer boeien geen jacht op geld en macht breken met afhankelijkheid van kapitaal en speculaties een eigen koers zonder hun malversaties de maatschappij zal in zijn voegen kraken…

emoties trekken spanning aan het onderdekse broeit een felle flits nog traag de donderslag bij heldere hemel muiterij breekt los matrozen pakken macht gezag verdwijnt met stuur en kapitein de scheepsrol is nu omgekeerd zeilen bollen vaart zet aan de nieuwe richting zal het scheepje voor de wind doen gaan…

Blauw plastic broeit boven zwetende hoofden vol vervlogen dromen zon schijnt en brandt boven hoop hoop op anders leven en overleven in donkere ogen lege buiken huilen…

Verwachting broeit naar koortsig klam, vingertoppen trippelen, leggen mijlen af naar haar. Raken het allerzachtste, waar ik te wonen kwam.…

We weten hoe het onderhuids al broeit En kijken uit naar de EK-finale Die onze jongens zeker zullen halen Liefst tegen Duitsland! (Jong, sterk en...gegroeid) Maar, ongeacht wat ons Oranje uitricht: Wij blijven kampioen in het vooruitzicht…

is het liefde of jaloezie dat innerlijk broeit geen ziel kent haar zijn verlangen waar de nacht zich schuil houdt in het donker klopt de schoonheid vanuit het hart onderhuids…

Na lang aarzelen maakt de zomer plaats voor herfst zij scheurt het weerbeeld in twee zoals regen op een zonnige dag stormwind en regen jagen wolken vooruit onderhuids broeit een stil verlangen intens vol kracht naar een nieuwe lente…

de klei dampt zuchten der gestorven stronken het is heiig een beslagen spiegel over het veld als een deken waar iets broeit maar de dood nog even duidelijk is als wedergeboorte alleen een diep invoelend mensenhart of dierenoog ervaart de spanning van de toekomst in het nog onwelriekend zwart getint tapijt…

ben mijn beminde kant verloren ook mijn zachte ik is even zoek weer in de verdediging geschoten onder het zachtzinnig oppervlak klopt nu opnieuw het groen venijn zuigt giftig nijd mij uit en broeit weer het begeren ben onuitstaanbaar juist van binnen misschien helpt het me wanneer ik het in deze woorden uit…

Bij blozen wil binnen naar buiten; wanneer ongemak het oppervlak van aangezicht kleurt, en roze roder wordt, naar nog roder, roodst, Verraadt dat iets van binnen gloeit, dat iets broeit en groeit, dat met het verschieten van kleur, bekent te willen ontluiken, dan bij een gesloten mond poogt door porieën weg te sluipen.…

het gras groeit de bloem bloeit keer op keer de natuur boeit altijd weer de baby groeit de peuter stoeit de tiener loeit de puber broeit de mens knoeit en groeit en is vermoeid toch vraagt men telkens weer waarom het leven steeds zo boeit en heeft daartegen geen verweer…

Wijzer dan wijs; de wereld broeit gemeen. De Freudburger.…

Het hiaat in de communicatie blijft zich moedeloos herhalen in deze woordloze gebaren in broze kalmte broeit stilte op nieuwe geheimzinnigheid om open deuren te sluiten nieuwe wegen te vinden er groeit een pril verlangen door diepe rust gevonden om de stilte te verfraaien uit eigenzinnige bron nieuwe sereniteit in de nacht.…

Overal broeit het Drukkend en zwaar Geruisloze woorden Beducht ongrijpbaar Tussen de zinnen Een subtiel gebaar Een snuif, een kuch Een blik naar elkaar Ze branden naar binnen Puncteren mijn huid Vullen mijn hoofd Oorverdovend luid Alleen in mijn schoenen Sta ik en ervaar Gesluierde meningen Beklemmend voelbaar…

Je laatste glimp ver voorbij, een wazig beeld broeit in mij. Spijt gutste door alles heen, lange duisternis toen jij verdween. Spijt zal mij altijd achtervolgen, jij was mijn eerste en mijn liefste die mij compleet heeft verzwolgen. Je laatste glimp ver voorbij, je wazig beeld verscherpt in mij.…

Het kan niet ver weg zijn Ergens tussen stapels In chaotisch klemmende lades Tussen bedorven nachtmaaltijden De brieven herpakken, herschikken Ik moet er nog aan beginnen, ooit In een afgesloten kamer Waar het licht van buiten nog broeit Aanwezigheid nog nagloeit Gefilterd, met schuchtere beetjes Met kabbelende golfjes Waarmee de…

waar de wereld alleen zichzelf omvat vallen laatste vlokken in kleuren grijs niet gekend in blauwdruk maar tinten door de pracht van hitte driften sissende wolken waar zij koude raakt broeit zij in haar voegen en laat een eerste legsel te water waar de dood haar niet deert kent zij het later niet er ontbeert haar niets; zij is…

uit de band springt de hoge wolk in het land zingt het gewone volk in het ijs blinkt de zon die aan de hemel staat in de dag klinkt de nacht die komen gaat uit grijs groeit lichtend blauw uit ijs bloeit het licht van de kou in blauw broeit de kleur van de nacht in de nacht vloeit de dag die wacht…

De warmte heeft de overmacht en kleeft zich vast aan de aarde In een klamme vochtigheid broeit de zindering voort Het glooiende landschap verdwijnt in een dor geelkleurende woestenij Niets ontzien de stralen van de koperen zon en laten een spoor van verzenging na De warmte heeft de overmacht Voert de boventoon van natuurgeweld Langzaam…

Een zure beul doolt in mij Hij broeit op een geheim plan, verscholen in de grotten van mijn lijf. Twijfels. Het onderzoekt mijn strengen, spiralen, de vorm van een erfenis. De beul betast het gebinte, geraamte van mijn tempel. Kalken schilfers vallen door mij. Hij beitelt spreuken in mijn schedel. Pijnscheut.…

In je kamers huizen heksendromen slaapdronken duik je op terwijl ik nachten wakker lig je ingewanden voel verstenen in mijn vermoeide lijf je verhaal broeit onderhuids laat zich lezen in een glazen bol waarin vleermuizen luchtledig schud me wakker leg je stenen ziel bloot laat de zon het uur aanwijzen het is tijd om terug te keren…

Even vliegt er een vlek over de muur, een meeuw de avond broeit en ik lig in mijn hemd op bed terwijl ik Plato lees, de gelijkenis van de gevangenen in de grot Ik hoor mijn man, sla snel het boek dicht en draai me om met mijn rug naar hem toe doe ik alsof ik slaap.…

altijd is er de massaliteit die broeit waar anonimiteit de kiem is voor kwaadaardig verzet alleen stilte en het persoonlijk gebed laat onze weerstand komen tegen de dwazen die op wereldmacht azen zwarte schapen worden als eerste geliquideerd omdat zij de kudde met onrust omgeven in hun niet gemanipuleerd leven nog steeds restten…

De keuzes De donkere waarheid een vloek Vorming Van verdorven geesten Van beesten De minachting Van een ras Daar waar vrees onstaat Broeit het kwaad Het bloed Kleeft aan handen Van mensen die boeteloos ten onder zijn gegaan Hun gezichten Blijven demonen In ieders mensenleven De geest Blijft verbonden Met dat wat er was Uitroeing…