Alle inzendingen over buiten OR glorie

Voorzichtig. Omzeil de verrukking, dat zinkt toch maar als reumatiek het gebeente in. We heffen aanvankelijk de jurk tot op de heupen slechts. De maan fonkelt maanlicht op je naakte dijen. ‘Een waarheid,’ fluister ik ‘herhaalt zich niet’ & ‘je trekt mij als het trekken van de maan.’ Stilte. Het droge zand schelpt je nog omstandig haar nee…

stemmen, lichamen te groot voor peddels waar zij mee roeiden, werden intieme vrienden in woelige wateren van de nood, reis op beider voeten sinds zij groeiden, door mild en vertekend land, vindbare lidtekens gaan van hand tot hand, geschreven op een vervlogen krant, waait ritselend op in een gestorven zucht om de tijd te ontmoeten buiten…

Alles lijkt in bloei te staan geuren vinden hun weg naar mij hier word ik vrolijk van zelfs de hond kan lachen ik lach met hem mee de vogels vinden hun weg in mijn tuin kwetteren en fluiten hele verhalen ik versta er niets van maar ik lach tot ik niet meer kan.…

van binnen naar buiten de deur valt achter mij dicht op dat moment kan ik geen warmer woord bedenken dan zijn naam ik struikel over verwondering opnieuw de authenticiteit van zijn hart en handen trekt me overeind wrijft over mijn kale kop wanneer hij de blauwe plekken - van angst en 't lage zelfbeeld- uit mijn hoofd trekt…

Regelmatig kun je buiten vertoeven, mooi dat het kan en mag. Het coronaleed heeft de mensheid in zijn greep, maar wij moeten overwinnen, ook al duurt het heel lang. Wij moeten volhouden, wees sterk en houd je gezond.…

onder de oude olmen staan ze stil doen een stapje terug uit het landschap in de verte blaft een getergde kettinghond zwermen kraaien spatten op hardhandige westenwind beukt door de bomen door de weerloze lijven op deze verloren plek het stillen met zachte woorden een rite in grondtaal ze gaan het landschap in kraaien zwermen…

Heerlijk buiten weer warm en zacht vinden elkaar zomerhemel heerst Wanneer in de vroegte blauwe losse puzzelstukjes worden samengevoegd tot ontwakende hemel waar ook zon zich weer van haar beste kant laat zien en vogels van diverse pluimage de luchtlagen strijken of zich laten horen met enig klankenstroom.…

Innig omwikkeld houdt hij verwoed vast aan wat ooit was daar de leegte te donker is en onmens diep koestert hij vergane glorie alsof hij niets meer waard zou zijn…

een nieuw kind op aard verwekt in volle glorie en zeer vlot gebaard Mina zingt haar melodie ouders blij… in euforie!…

We kunnen er niet over praten Alleen zeggen we hoop te hebben Terwijl een orkaan over land gaat Geen mens meer is te redden Pas na een verwoestende storm Als zijn krachten zijn afgenomen Zijn sporen een nieuwe vorm Van wat hij heeft afgebroken Zo zie ik mezelf ook Zonder een echt verzetten stap Ik had blijkbaar alle hoop In dat klein…

De glorie in mijn Leven van mijn Liefde, lag niet in succes of roem maar in de rust waarin ik jou herkende en de Vrede die ik bij jou noem was Al, de grenzen die ik in mijn Leven kende.…

van doods-kou, met de haat en 't lieven Van ál dode uren, als een urn vol sintelen; En buiten-op staat in de poort gedreven: Laat nooit uw oog in andrer oog weertintelen, Want twee mensen-ogen liegen als twee dieven.…

deuken in haar geteerde huid ongekrenkt door zeeschuim uit op buit oh vrouw gij eeuwig fregat klieft door golven van scheerzeep gestuwd door laken bollende winden alle respect voor haar tuigvorm merkt zij geboor van de paalvorm die zachte onderkant snel wegvreet…

De blokken zijn geteerd gaten gestopt met wier de meeuwen plakken vast op witte zeilen het waait op Westkapelle als hij zijn armen rond haar middel legt valt er geen zeester te betrappen Ze zegt dat ze de geur niet meer herkent en dat het licht verandert is hij schopt een steentje weg draait om zijn as Ze droomt haar kind weer op de pier…

Ik was slechts een koning zonder zichtbaar gelaat Een statige landheer met een groothartig streven. In een gitzwart gewaad trok ik moedig ten strijde En vocht ik verbeten voor de roem en mijn leven. Ik overzag het slagveld met een enkele blik Met naast me een toren en een paard van zwart hout En zag hoe mijn mannen de vijand bestormden En mijn…

Vaak wanen wij ons stiekem kampioen In op de naden lopen, tegels tellen En meer van die imaginaire spellen Waarmee we heimelijk wat tijd verdoen Zo mag ik graag een titel confisqueren In ´t rijmend-op-dit-nieuwsfeit-reageren…

tijd geeft geen weg terug gruis kraakt na tot stof een spinnekopmolen draait snijdt klappend met de wieken kil dwars door de lucht wind fluistert een prevel iets kwelt verbrand doofstommer het koren dagelijks voor het gloren hoor ik het ploegen van andere akkers zo triest zo triest geen kleine tjilpje van een gevederde vriend…

Passie is pase Er is hoop voor nieuw leven Vernieuwd leven Als de frisse groene blaadjes In hest vroege voorjaar Van de Pasen krulwilg Die zich stevig wortelt uitgroeit tot een boom van een plant Hij Christus was geen vent van een kerel Hij was een naakte man een oermens die dit mogelijk maakt Gods zoon en die van Maria Hem zij de Glorie…

De Aussies dragen Hiddink nu op handen, Want hij gaat straks met hen naar het WK En Leo Beenhakker deed het hem na, Hij plaatste zich zelfs met een tweetal landen: Hij komt met Trinidad én met Tobago En zo krijgt hij een dubbel groot imago.…

waar tegenpolen elkaars hardheid meten aan het licht stralen sterren nog vergane glorie in ons dagelijks zicht snelheid en afstand geven hen bestaan terwijl hun resten zijn vergaan is fictie ons heelal verte en diepte moeten nog komen groeien of krimpen we al…

ons Rooi dat is een dorp al jaren een attractie rijk het is een gat in de markt velen geven daar van blijk het is alom bekend van Vessem tot Stiphout zelfs van de Maas tot aan het Dommelvolk een hele generatie is ermee vertrouwd vanaf de kiosk op de markt ziet men over de Rooise muur een gapend gat vult de blik met de unieke wijnkelder…

Daar stond je dan In jezelf gekeerd De toon in je groet was voor mij voldoende Afkeer volgde tegen mijn wil in Het had zo mooi kunnen zijn Maar donkere wolken En je harde stem Deden het fragiel verband Onmiddelijk breken Niets is meer wat het leek Je bent niet meer wie je was…

We gingen op bezoek bij de Chinezen, het Nederlandse boek stond er centraal. Dus waren de auteurs er allemaal om er hun vrije woorden voor te lezen. En al die streng vervolgde dissidenten? Nu even niet, we kwamen voor de centen. ----------------------------------------------------- Nederlandse auteurs op bezoek bij de Chinese boekenbeurs…

De zee is woest en zilte ogen vol vergane glorie voeden de kilte. Verdwenen alle hartstocht, de jaren gebonden aan onverbiddelijkheid, terwijl menigeen daar onder lijdt. De wolken grijs, grijzer en de mens wijs, maar in wezen toch niets wijzer. Terwijl een regenboog altijd blijft bestaan zullen kennis en macht vergaan.…

Waar de ochtendzon prijkt Zonneharpen spelen En jij naar wolkjes tussen blauwe luchten kijkt Zand en dennen het landschap delen Sereniteit Waar windzuchtjes met dennennaalden spelen Je voelt je gevlijd De stilte in natuurschoon te mogen delen Hier heerst Veluwse armoe In een lustoord van schoon Gemoedsrust kwam je toe Waar slechts een…

het zuiden van frankrijk wordt zonniger dan zonnig wanneer in moulin saint-martial greet als hollands glorie haar arena neemt des arcades kraai zingt voor volk en vaderland in het geheugen wakker van en uit de hemel de sterren van weleer johnny's jordaan als brandend zand hartstochtelijk bezongen vindt gevleugeld een vervolg in de…

in alle rust en kalmte raken stralen hier de aarde bevrucht alles door de warmte om een mooie dag te maken dieren en vogels gaan naar buiten wolken drijven over die de blauwe lucht deed sluiten een felle bol zweeft hoger velden worden zichtbaar door knijpende ogen heen een nieuwe ochtend is daar laad alles op, neemt alles mee het…

de spiegel lijkt… je beste vriend als het glas je ego streelt, stralen ogen vol van glorie, bereikt je geest het hoogtepunt een moment van pure geilheid tussen spiegel en jezelf… die abrupt wordt afgebroken wanneer je de spiegel de rug toekeert!…

Verlaten tussen onkruid en struikgewas, staat wat eens een huis was. Een dak vol gaten, de ramen zonder glas. Eens woonden hier mensen. Leefden hun leven, met al hun dromen en wensen. Nu rest verweerde steen en rottend hout. De kachel brandt niet meer, het voelt hier koud. De neergaande zon, kleurt de lucht in alle tinten rood. In de…

kijkend in de spiegel ziet hij de jaren die rimpels trekken in zijn hoofd en handen ouder is hij toch dan hij wenst en weten wil spreekt hem de reflectie vergaan is toch de glorie kijk nu toch hoe sjofel geforceerd ook de grandeur van het ooit goddelijke lijf dat hij zo graag verkocht voor deze gigolo oud en moe wiens ogen eens toch…