Alle inzendingen over cadans

nog even en de trein vertrekt in metrische cadans op weg naar een afgebladderde bestemming gedurende de tijd dat we verbijzonderen zonder dat ooit sprake is van ‘halverwege’ al doende gaandeweg te louteren voorsorterend geknipt, geplukt, gemazeld…

Tergend cadans uitdaging ten top ergens puur natuur, vuur Hand om de hals en ietsje meer al doet het wat zeer. Bolero van Ravel, dansend romancend, passiebloem ontwaakt De zo gewenste overgave, figuurlijk gekleed zo naakt.…

Zonnestralen zorgen voor de belichting meeuwen functioneren als een vrolijk koor Op de cadans van de zingende golven drijf ik voort en zing zachtjes met ze mee.…

Welaan dan, pak op deze site de kans Om puntig, in acht regels, met cadans Uzelf tot toegewijd publiek te richten Ik kan u dicht- en puzzelpret beloven De versvorm staat – door metrumdwang - hierboven…

zoals het blootgeven van gevoelens beschrijven in louter lyrische zinnen die ritmisch meedeinen op de cadans van taal om vroeg of laat wel tot een climax te komen aarzeling is twijfel aanvaarden voordat je toegeeft aan de extase die je drijft...…

alles is gedicht de woordenstroom aan zinnen geordend hiaten verholpen haperingen aaneengeregen als een prachtig collier de valkuilen geëffend en toegedekt met klinkers en medeklinkers die lopen als in juiste cadans... alles is gedicht met dekselse verzen waarin de dichter zich kan vinden…

Ik ken een lied dat niemand anders kent Het is het lied van mijn leven Ik ga zingend door het leven maar niet altijd harmonieus Ik dans op het ritme van passie begeerte verlangen maar kan geen maat houden Heb wel een eigen cadans Een eigen expressie van muziek…

in zijn hoofd dreunt een trein de cadans van het leven nog eenmaal met haar dat ritme beleven nog eenmaal met haar de wereld ontdekken het station binnenrijden en nooit meer vertrekken met haar de toekomst inglijden nog eenmaal de vrijheid tegemoet in zijn hoofd dreunt de trein waarmee zij is verdwenen, voorgoed…

Zonnebloed gutst over een spiegelgladde zee naar de ingetogen kust en brandt de cadans uit mechanische ijver van klerken op het land waar het vloeibare goud door de loopgraven van ingesleten patronen danst de weerlozen smeden broze pijlen en richten ze zacht op het zonnehart…

een doelgerichte blik felle kleuren in het ogen wit het blonde zongestreelde haar golfde highlights in de wind vloeiend gingen armen in natuurlijke cadans top en tas in kleurbalans een vlotte meid in het snelle gaan zag de rolstoel niet eens staan…

jij scheen licht dat om je heen geen schaduw gaf wel zachte kleuren van de regenboog had zonder spetters nat fluctuerend vielen de stromen zo door je heen met een harmonieuze cadans die je paste als natuurlijke dans in artistiek ontladen gaf jij ons alles wat je had aan liefde en genade…

De herfst slaat om zich heen of reageren wij de luchten, bomen, dieren, mensen omdat het tijd is Natuur verwoordt het zo in cyclische cadans seizoenen, vreugden, zuchten, hopen en wachten langzaam Momenten zijn aan zet dicteren wat gebeurt maar ik wil huilen als ik pijn heb en zelf beslissen…

Kijkend naar sterren, die dansen op cadans van de nacht. Word ik heel klein en stil bij het grote hemelse heelal. In schaduw van mijn gevoel straalt het licht van de maan. Waar de uren in minuten weg tikken naar eeuwigheid. Besef ik dit is leven het is een deel van mijn bestaan.…

daar waar ’t licht bloesems kust dans ik in jouw ritme de hemel neer verwaai me je handen voelend bij mijn middel met jouw liefde om en om de zon in cadans de aarde rond tot werkelijkheid onze dromen kruist verbondenheid zich zuchtend met ons neervlijt…

ik sprak met een klaproos ze wiegde cadans in de wind haar antwoord was rood ik was boos plukte het hart haar bloem zal niet bloeien melkwitte tranen verdruppelen de stam dood verkleurt rood violet ragfijne bladeren verlept in haar aderen groen ingebed hebben niets meer gezegd…

is dit poëzie vroeg zij voorzichtig ik las de tedere keuze aan geordende woorden en moest bekennen dat ik hier te maken had met een natuurtalent geen letter teveel woorden in cadans en zinnelijke zinnen die er om vroegen gelezen te worden zelf zocht ik in opperste verwarring vergeefs naar woorden dus knikte ik slechts bevestigend…

Ik zit voor mijn computer vergezeld van Afro muziek mijn lichaam deint mee in cadans met haar ritmiek Eigenlijk wil ik dichten maar mijn hoofd is een vacuüm ik beweeg mijn handen mijn vingers slaan ’n drum Gek van wilde ritmes dol op poëzie dus waar ik nu mee bezig ben is een compromis…

in kille regen, marcheert over druilerige perrons op een vroege, bleke zon gericht, gedachten boemelen naar lege horizons, passagiers tot niets verplicht, lange stramme ijzers en gevoelens smelten samen in een optisch bedrog, uit synergie een eigen doel beramen met de losse eindjes in hun zog, strakke teugels in luie loom, trage cadans…

___________________________________ NB: in dit jambisch kwatrijn worden syllaben binnengesmokkeld waardoor de ritmische cadans verstoord raakt…

het was stil in het lawaai van afwezige ogen geluiden van hun ziel beroerden ons aller hart toch brak het ijs toen na klanken van gedeelde smart ‘t licht zich af kon stemmen op het heden ieder werd op zijn unieke wijze verder vrijelijk in eigentijdse cadans medegezogen opdat zo weer de toekomst kon worden beleden…

over de zeeën en bergen vrij en hoog in de lucht vanuit een oerkracht begeven zij zich op weg in een eigen cadans op weg naar overleving eens naar het noorden dan weer naar het zuiden elk jaar opnieuw in het ritme van het seizoen vliegen zij in groten getale met zo nu en dan een stop om even uit te rusten en bij te tanken tijdens…

Gezeten in een treincoupe stroomde het landschap voorbij het voelde als een afscheid was dit de laatste reis voor mij Stemmen die mijn oor niet bereikten omhulden mij met stilte schimmen trachtten mij aan te raken doch ik voelde alleen hun kilte Onmerkbaar voor de anderen met het wegsterven van de cadans komen lichaam en geest weer samen…

je ademt sleutels waar ik sloten had gemaakt danst over mijn balken in een eigenzinnige cadans bast mijn contra open met mateloze overtuigingskracht molt alle hoge accenten uit mijn eerste repliek ik kruis de ligging van de klank met een chromatische krul en ladder dan mijn eigen melodie rond jouw toonaangevende geluid…

Had ik eens de rol van dichter nu een ambitieuze debutant ik word overmand met inspiratie en vraag je om een kans Geloof in iedere creatie luister naar de cadans vergeef mij dat ik me heb vergist Laat mij jou opnieuw beroeren want dat heb ik zo gemist.…

al het kruid dat verschoten de ruimte beheerst die we eens hadden gevlochten tot een samenzwering in liefde en cadans nu grijpen we naar de eens gezochte paden en trachten de balans te ervaren waarin we liefde delen, samen maar ook in paren lief, jouw pad is mijn struikeldraad, want hoe kan ik houden van wanneer er wolken zijn die lager…

ik laat mijn vogels vrij gisteren en vandaag onbeweeglijk zwart in diepte, zee en velden schaduwen verliezen naakt de oevers aan mijn zij waar ik mijn stem laat spreken ik kan nooit meer zijn laat me daarom varen naar uw spiegelken van lichte dromen waar gij me zuiver laat rusten in de cadans van lieflijke woorden ---------…

In de zoute werveling van zon en zee dalen mijn gedachten tenslotte neer om zich te herenigen met die eeuwigdurende cadans. Mijn hart legt hier nog eenmaal aan, om in die langzame, blauwe deining als laatste troost het zo lang vergeten wiegen voor even weer te ondergaan.…

je hebt de trom geslagen geroffeld op het vel met stokken die de pijn zouden vertragen kon de stilte niet verdragen van zoveel vragen waarom jij het weer moest zijn toch hoor ik nu een andere cadans verandering in tempo spelen het één op twee en drie is nu vervelen hoor de lente in een nieuw geluid ja jij breekt uit en gaat…

ik wist dat je ging schaatsen in je wit kristallen pak strak aan je lijf om nergens aan te haken en toch snelheid te maken als een flits voorlangs het riet dat zo zijn eigen tonen zwiept in een krakend lied in jouw cadans langs deze rij het kleurgezang met wuiven van de gouden kant voor je uit op het zwarte ijs jouw…

let wel het is teenkrommend de Halve Egmond over duin en strand als voorlaatste met grote haast aankomen groots in cadans op kilometerpunt 17 bij bananenstal ONZE HAP TEGEN HONGERKLAP met een in alle rust je banaan pellende mevrouw die lacht zet door blijf er voor gaan bent er bijna dat is pas echt krom om niet te zeggen bij…