Alle inzendingen over cadans

ik ga mee met de mensen volg het bewegen weet niet waarheen zie spanning in hun ogen voel de drive waarmee ze lopen hoor de stemmen maar versta ze niet ken de tonen van hun eenheidslied ze zijn op weg met duizenden in een cadans die doet huiveren ook zij willen leven net als wij in weelde baden maar de grenzen zijn gesloten…

speelden de lichte tonen in het scenario van jouw muzikale lichaamstaal toch blikten je ogen af en toe even snel een nog niet geziene uiterst bijzondere hoge aria waarbij het naamloos stemmingskoor de klim steunde met wat jonge talentvolle sopranen handen en armen omstreelden een zwierige ritmiek in een sprankelende cadans…

de zon draait haar ellips in een transpirerende ruimte en het veld golft in vermoeide cadans vee herkauwt schaamteloos de dag voorbij een horizon verjaagt een anonieme hond het geluidloos uur en schaduwen strekken zich lui van boom naar boom waar vogels schuilen die zien hoe de avond het vuur vergeet dan sluit ik de vensters ga…

blankzachte halzen Synchrone begeerte; het baltsen staccato en rap geformeerd Een zwenkend, gelijktijdig duo met snavels, scherp als stiletto's boven de sierlijke torso's en poten in vloeibaar picot De vleugels omhoog in een krans vertalen zich in een nadrukkelijk 'ja' Een fel en herhaald vice versa van nikkende koppen in straffe cadans…

Zoals een zwaan een v trekt over water zal ik schrijven, in trage cadans, beetje zen. Met woorden nog aangevroren in mijn pen. Om langzaam van jou te genezen moet ik je lezen.…

tegen de felgekleurde horizon dansen schaduwzwarte manen zuiver gezang klinkt golvenhoog zilte wind fluit spelend mee ritmisch klinkt de passage van lichtvoetige lange benen volbloedig gestrekte spieren glanzende schoonheid in cadans natuurgeluiden volgevangen laat hen dansen op het strand majestueus figuren draaiend zwarte paarden op…

Dichter is dit nu dichterbij of dichter meer gesloten of is het de dichter die dichterbij brengt contacten legt door versmelting van woorden in cadans van de eenvoud dus de dichter is de middenman die gedachten dichterbij brengt die door aaneengesloten woorden het samengaan van denken in gedichten overzet dus ga ik dichterbij in zinnen…

nu is de tijd gekomen om de allerlaatste sluier van weten tussen jou en mij het enige nog -in liefde te onthullen als nooit daarvoor dichtbij tot hier toe zijn wij voortbewogen door het ritme van de ziel tot in het aller - diepste diep en ondanks stormen blind gevaren naar waar de stem ons riep nu wil ik samen met jou dansen op de cadans…

licht gepassioneerd klaagt de bandoneon met klanken die de ziel schrijnen gevoelens van verlangen liefde en pijn vloeien samen het trage ritme beroert het hart de tweekwartsmaat daagt voeten uit voor de ontmoeting van de dans, El Paseo vioolmuziek wordt gedragen als poëzie uitnodigend is daar het spel van de dans om met de melodie in cadans…

ik zag je bewegen kwam in kracht en sierlijkheid je ziel tegen rechtstreeks stralend uit de zon jij leek in hogere sferen te verkeren ogen gesloten mond met tandenwit tikje open alles in cadans dat training en doorzettingsvermogen vereist door verfijnde afstemming en optimale concentratie op het eigen patroon dat het blonde…

er gingen heel wat treinen voorbij in mijn hoofd en voor m'n ogen zoveel dat ik de tel ben kwijtgeraakt af en toe op windstille dagen hoor ik ze nog in de verte het ingetogen bonken de cadans van wielen die op weg zijn naar bestemmingen in het duister en altijd maar met de onrust van reizigers die niet weten wat hen te wachten staat…

Niets breekt de zachtblauwe lucht dan een vlucht wilde ganzen op zuidlijke wieken in stugge cadans 't gezoem van een enkele mug trilt met de damp uit het dauwige gras ik waad door het veld dat golft met de bomen, ver weg ik leef met het leven dat eindeloos danst in de zomer dat kaalt in de herfst verstart in de winter En dan als de…

De hartslag is het algoritme van cadans. Nu de nacht is ingetreden vertoont de maan haar stralenkrans. De nacht is helderschoon. Voorbij de muren van de kamer wacht het voorland op gedempte toon.…

je spitzen trapten op het koord je stapte zonder zinnen vroeg me om opnieuw beginnen ik nam je bij de hand je danste in fragiel bewegen samen kwamen we de woorden tegen die duidden op een vals cadans jij gaf mij de kans het koord weer aan te spannen zodat oneerlijkheid geen ruimte kreeg om van het touw te vallen je…

ik droom mijn dromen dieper in het duister van de nacht ik doe alles wat jij wilt ik lijk wel gek de eerste twijfelende traan rolt over mijn slapende gezicht wat ik nu voel is onbeschrijfbaar mijn avontuur wordt intenser in de cadans van mijn zielloos hart droom ik mijn dromen grondig ik zou iets willen dichten maar mijn droomslaap…

't Wad maakt zo van een kakofonische dans een geluidloze symfonie in een eindeloze cadans.…

Regen valt met verstild getik op elk boomblad, varens buigen en knikken in druppelende cadans. Blonde grassoorten, tussen beuk en esdoorn verscholen, rimpelen goud-deinend in een bries. Het korstmos op stenen schittert in haar helder gelige roestkleur betraand door ochtendvocht.…

hoe blauwe ogen iriseren, lichtgebonden rond het zwarte gat dat missen heet ik weet dat het goed met je gaat- je huppelt blond rond bronnen vol jeugd jouw vlechtjes vrolijk in cadans de trance van nu mijn tafel draagt ook roze tulpen elk laat zien hoe mooi- je bent ik hoop het dat jouw tijd ook zomers kent en winters onder witte sneeuw…

ik olie je lavendel ruik in Grasse je geur proef groenblauw je ogen streel je zachte geur jij bent mijn Provence in jouw cadans Camarquen wilde paarden zie ik soms nog zeldzame wijngaarden je gloeit licht in zacht glooiende heuvels groen is aromatisch ingebed kleurt tederheid op mijn palet in vleugjes wind overstijg je alle…

op de snede van het ongeschreven boek waar bladzijden wit en ongelezen zijn rode wijn zijn best gedaan slipte spontaan in foute hoek sporen van proberen aan te gaan onevenwichtig uit cadans poëtisch ritmische beweging krijgt amper kans spatten op de schoon gesneden rand brengen alles uit balans zuiver wit niet onbevlekt gebleven want…

Cadans, 1991.…

Elk woord dat op cadans de poëzie erkent door de melodie van onze favoriete band dat tijdens het dagdromen mij aanmoedigt.…

samen zijn wij even weggeweest naar een feest zonder wereld alles hebben wij losgelaten geen agenda of afspraken richtingloos hebben wij zonder kaartje de trein gepakt hij stond voor ons op wacht vertrok meteen na de fluit reed snel het anoniem stationnetje uit nog tikken de wielen hun maatschappelijk verbonden cadans…

In zonnestralen streek je, neder op een bloem, op een cadans, zonder enige hinder... Je vleugels in de wind, versiert met prachtige patronen, content te genieten... Daar zat je, als een koningskind, misschien wel weg te dromen, tussen hemelhoge grassprieten...…

Ik ben betoverd door de diamanten; ze creëren hun eigen dans op serene golvenmuziek zingend in cadans met schoonheid… daar zijn geen woorden voor.…

De stap, niet meer gezet hangt bevroren in het tij dat nog niet keert doch vluchtig aan mijn zij zich schuchter bekend tracht te maken om het voorhangsel te scheuren, mijn hart te raken kloppend in een stille onstuitbare cadans glijden onblusbare lichtstralen dieper binnen troostomrand verpakt bieden ze een nieuwe kans om opnieuw…

Hij leerde nooit hoe kwijt te raken wat mensen aan hem hingen, hij sleepte ballast van velen mee en het diepe spoor dat hij zo uitsleet werd de bedding van gieren en hyena's De namen die hij droeg hadden zijn witte lijf uitgeklaard, de klagende cadans had gat gemaakt en in het bekken van zijn verre draagzaamheid echoode de gal van kwalijke…

Zo fietste ze langs hagen en door mistige velden haast in trance hervond ze haar cadans Zo heerste ze en wekte mijn verlangen, ze wist me steeds te vinden waar ik me ook verschans. Wanneer ik slapeloos te bed lig en aan haar mooie, rooie haren denk dan broeit in mij een scherpe pijn.…

Weg de cadans van komen en van gaan, alleen de echo’s van het heinde en de verte blijven. Verlangen naar geluiden die verdwenen als geknars van staal op staal, een gele koplamp die de mist doorschijnt, een knipperlicht dat in de verte seint en zegt dat er nog steeds een trein kan komen.…

Opgaand in het landschap en in het ritme van de muziek zetten we in vloeiende cadans onze voetstappen in vruchtbare grond We wisselen gedachten uit elkaar behoedend voor al te grote sprongen Vanuit het oude vergezicht stijgt de mist langzaam op en in de warmte van de zon boven het kronkelend pad wordt het voor ons helder vinden we…