Alle inzendingen over chemie gevoel

Hopelijk snap je mijn zinnen, wat ik zeg wat ik bedoel Ik kan niets anders zeggen, zo is mijn kwetsbare gevoel..…

gevoelloos zijn de vingertoppen waar chemie in warmte huist reflexen als gesloten deuren blinden die steeds zwarter kleuren de huid ervaart geen streling meer in liefde speling en geluk verdroogd en schraal gelooid door weer en wind kooit zij in kou haar ziel terug naar de moederschoot waar dood opnieuw geboren wordt in stralend…

lucht en bomen zon en wolken niets kan stuk laat gras en groen maar bij mij komen een steek van jaloezie de blik van schrik het zaaien van de twijfel de onlust in de lucht het is de rust die vlucht stemmingsval is groot de oorzaak wel te duiden het zijn gewoon hormonenbuien waar liefde ademt en verwarring stikt beschikt chemie…

Zij was een kleine kattenkop Sloeg Dicky Pallie in elkaar Daar zij de baas was - klip en klaar Zij was de regelneef non- stop Had je een snottebel, dan snel Je neus gaan snuiten bij je moe Dan mocht je meedoen met een spel De regels maakte zij en hoe Zij was de leider van de flat Onder de rook van de chemie Haar sterke wil was altijd…

van de 2e Kamer Ik gun het ook zijn partij de PVV Met als enig lid, de heer Geert Wilders Al 18 jaar bedreigd Al 18 jaar beveiligd Met nu 17 kamer zetels Maar uitgesloten van deelname aan ‘n kabinet Bijna ingesloten in een cordon sanitair Daarom gun ik dit de heer Martin Bosma wel Omdat hij onafhankelijk kan zijn in die rol En heel veel gevoel…

soms is er een opening waar woorden zinnen gaan ontstijgen een eigen intonatie krijgen beelden laten spreken die een eerst bedoelen zijn ontstegen en nu een eigen leven leiden in ontsnappen uit de context die hen begeleidt en diep in de emoties van de lezer snijdt is dat chemie waar schrijvers steeds om vragen hun woorden die door…

Ík vind jou lief en lekker en dat is alles wat er telt Het gevoel wat ik bij jou krijg is niet te koop, voor geen geld De chemie die tussen ons bestaat in geen labaratorium te maken De zoenen die wij uitwisselen kunnen bij een ander nooit zo smaken De strelingen die wij delen door geen masseur te evenaren De mooie kindjes die wij krijgen…

of kwijlt mijn mond die scheef getrokken door ’t infarct de lekkernijen niet weerstaan en sterft mijn lichaam in ’t proces van de chemie waaruit ik ben ontstaan…

waar ik in fabelen door krochten marcheer en hoerensteegen markeer door te urineren tegen hoekstenen van steeds een nieuw adres de diepgang van de gracht waar mijn kiel in is blijven staan of gehaakt aan de bodem en het eind van een oud leven ergens blijft mijn hart steken in bovenstaande woorden en wil ik vluchten in de nieuwerwetse chemie…

Alleen ik ben degene die bij dit onheilspellende gevoel is blijven steken.…

hadden verzameld nog was er geen contact omdat wegkijken meer beloning was dan straf confronteren mocht alleen onder begeleiding een streng protocol voorkwam het trial and error proberen het was een creërend scheppen uit de begindagen der aarde waarbij emoties en driften nauwelijks gereguleerd werden door neurale stimuli en chemie…

Voordat ik ondersneeuw in fantasie, En verwikkeld raak in het spel, Voordat ik verzink in de chemie, En ik jouw zoentjes tel, Voordat ik verslaafd raak aan je stem, En zwijmel zoals het hoort, Voordat mijn hoofd rust op je boezem, En ik bij je lig... ongestoord, Voordat ik je streel, En intens geniet, Voordat ik alles met je deel, En…

Ergens te midden het beklemmende woud van z'n geest verdampte de euforie z'n passie Trompetgeschal kondigde voorheen 'n overhaast vertrek tegenstrijdig aan 'n schaduw is het tastbaarst van zo'n weggeblazen herinnering 'n Klaterende golf van gestolde chemie barst middendoor op z'n slippende verstomming en al lachend beschreit…

Ik hou van je Zou deze lieve woordjes Heel zachtjes hebben gezegd Mij naast jou naakt hier neergelegd Stel me voor je open Bang hoe het zal lopen Hou je wel van mij Is er chemie te ontwaren Ik kus je lippen, streel je haren Geef me helemaal bloot Ben als de dood Dat ik zal lijden Afgewezen af zal glijden Zonder jou alleen Ik hou van jou…

ik focus maar je breekt mijn beeld als schicht tussen verschoten licht peutert dood tussen mijn ogen versnelt chaos in verstervend zicht je vingert hersenen met vals chemie ontlaadt gevoelens in hypnose mijn opgedrongen hunkering naar jou is gruwelijk onderdeel van mijn psychose ik braak maar jij verdomt het om mijn strot weer lucht…

Hoe Kom ik hier Uit Alles Zo Onwerkelijk Niets Lijkt op Wat het is Zo Onwerkelijk Ik kom Er Even Niet uit Alles Voelt Zo ver weg Weg Van mij Verwijderd Van mijn Innerlijke Wereld…

Beredeneren, realtiteit, verstand gebruiken, van tijd tot tijd Orienteren, adequaat, concluderen, met regelmaat Emoties tonen, nemen en geven durf te voelen dat is leven!…

Ken je dat gevoel van binnen Liefde heeft je in zijn macht Gevoel, dat kun je niet verzinnen Dat heb je, want dat is zijn kracht Dag in dag uit die warmte voelen Dat is het mooiste wat er is De kriebels na het samen kroelen Dat kost je niets, dat is gratis…

Mijn gevoel, zo leeg, zo eindeloos alleen. zoals een golf glijdend over water. hopend ooit de kust te halen.…

Gedachten in mijn hoofd schrijven poëzie voor jou Gevoelens in mijn hart maken de man in mij wakker Tinteling in mijn vingers voel ik bij jou Jij kan onweerstaanbaar beminnelijk zijn Samen met jou de ladder naar de hemel beklimmen Ons paradijs hier op aarde Wij zijn voor elkaar geboren Wij zijn voor elkaar…

Alles om me heen grijpt me aan alleen mijn houvast zal blijven staan gedachten stellen niks meer voor het houden van dat gaat door Het kan vol van liefde zijn koesteren zul je deze tijden zoals de smaak van een oude wijn door "deze" liefde moet ik je vermijden…

Als ogen mogen voelen Waar lippen aan proberen te tippen Is de liefde niet alleen lust…

Een tinteling, een gevoel. Misschien is dat wat ik bedoel...…

omarming doet verzachten, maar het zijn alleen gedachten, die sterven door obsessie, machteloosheid en agressie, want de realiteit zo meedogenloos, laat jou gaan, belangenloos... zonder te weten, zonder pijn, dat ik in de menigte wegkwijn....…

Niemand die weet hoe het voelt om in een kooi gevangen te zitten samen met DAT GEVOEL!…

Op zijn mond ligt een lach Maar zijn ogen staan grimmig En zijn blik is strak De regen stroomt langs zijn haar Vertroebelt zijn zicht Even is er twijfel, maar dan wordt zijn geweer gericht De gil doet zijn ogen niet knipperen Geen reactie op het bloedige beeld Op het beeld dat hem later zal verbitteren Dat later in zijn dromen speelt…

Toen ik jou voor het eerst zag en jouw ogen mijn gedachten verdreven wist ik opeens niets meer voor heel even Sindsdien heb jij mij volledig in de ban kan ik nergens anders aan denken en jij weet daar niet van Rommelig, druk, chaotisch en onrustig leven doet me niks want jij hebt mij extra spirit gegeven Denken aan jouw glimlach…

op vakantie zag ik jou gevoel bekroop me van binnen gevoel niet te beschrijven jij voelde dit ook gevoel voor mij alleen voor mij geluk stroomde mijn lichaam binnen geluk dat ik met jou deel geluk nooit teveel de laatste dag gevoel gevoel dat ik niet wil voelen pijn verdriet afscheid voor eeuwig? tijdelijk?…

Raar kan het gaan, Zo denk ik dan. Een Zoen, daar blijft het dan bij. Intens, maar heftig. Een moment, niet meer en niet minder.…

Hij schreeuwt in alle talen maar de hare kent hij niet Toch is het snel weer stil als hij haar tranen ziet…