Alle inzendingen over cirkel van het leven

mag ik in jouw kringetje ja we raken omdat de kinderen contactjes maken heb jij mijn cirkel al gezien huisje en wat extra’s misschien wij zijn erg gesloten er is geen tijd voor open alles kost nu eenmaal een vermogen jaja de buren ronden niet meer met elkaar zij en de kinderen wonen daar fijn dat we samen praten onze cirkels even…

de lucht was dunner dan ik dacht ademde in lichte woorden voelde hoe de geest zich minder stoorde aan syntactische verankering zocht vrijheid in geluidloos roepen zonder de beladen resonans opende in licht smolt samen met de kleuren tot het naamloze geboortewit…

in cirkels almaar cirkels vechten gedachten kromme gedachten brein vertroebelt de waarheid waardoor het zicht oppoft wat het gobbelen vergoelijkt in cirkels almaar cirkels vecht de worsteling met de desperatie…

ik draai cirkels zonder pijn doelloos in gevangen zijn kan niet eens ontsnappen omdat niemand mijn uitgestoken hand wil vatten versleten is de tred rond de molen van het leven te veel stappen zijn er al gezet iedereen heeft haast is in stress onderweg contacten worden zelden gelegd heb gebroken met zinloos lopen de cirkels naast…

Onbeholpen loopt zij cirkels Tempo Dan weer traag Beent gedachteloos hopeloos En woordeloos cirkels Haar sokken slijten Het tapijt toont sporen verwarring De donkere lucht weent met haar mee Al drie herfstseizoenen geleden Toen hij haar verwardheid vond Cirkels almaar Cirkels…

het leven is nemen Het leven is respect en liefde geven Maar wel aan de juiste mensen in Het leven Die kom je niet zo maar tegen Mensen liegen, mensen bedriegen Die mensen kan je beter uit je leven verliezen Hou je cirkel klein, hou je cirkel fijn Met eerlijke mensen die er wel voor je zijn Wie goed doet die goed ontmoet…

waar cirkels zich vermeerderen in een eeuwig zoeken blijft het stil in de palm van mijn hand ik begeef me vaak naar binnen droom daar de laatste wolken niet groter dan de woorden het houden van ik sluit de vloedlijn op mijn huid loop over 't schuim van leven en dood in het daglicht dat de nacht nog meer verstoort volg…

Vogelvrij zijn zij, de vogels ze vliegen, zweven cirkelen hun leven Vliegen op -bij onraad- en strijken neer als zweefvliegtuigen Ze zien alles van bovenaf en van een afstand meer van lucht dan van land Hun vlucht vaak op rij in de vorm van een V En nee, ik ben niet jaloers of afgunstig op hun vliegen Ik vrees de…

In de cirkel van verbinding ben je zeker niet alleen je vormt een cirkel met anderen je voelt mensen om je heen Het gaat om de verbinding niet om sec, hij of zij in respect voor ieders mening verbonden in ‘n cirkel, dat zijn wij We sluiten in, we sluiten niet uit respecteren basaal ieders mening aandachtig luisteren vormt een positieve…

Verborgen onder lentegras ligt haar leven ademloos wanneer trompetklanken het licht voorzichtig begroeten ziet zij, terwijl nevel nog over verloren leven danst, twee gouden cirkels gisteren verbinden verborgen onder lentegras ligt zijn leven grenzeloos…

Vervolg de tocht van je leven, vergeet mijn stilstaand heden. Scheur onze schuwe banden los, 'k leef wel verder in mijn eigen chaos. Laat me nu maar gaan, vergeet ik heb bestaan. Laat deze laatste cirkel van tranen vervagen, in een plas van tedere dagen.…

Aanstormend door mij nimmer gehoord komen doden gedachten wreed vermoordt klinken hol en leeg mijn klanken van heden gekende terreinen op de tast betreden Glijden zinnen gespiegeld glad in alle vormen om warrig zoekende haar rode draad los te tornen Verwachtingen laat in tijd steeds voorbij te staren misgrijpend zoekende ondergane levens…

Gevangen in de ronde cirkel Ben ik als vierhoek vals misplaatst Bemerk ik alles op het laatst Krijg ik aan de ronding hekel Doch draaierig van het verdwalen Zoek ik door naar mijn ontsnapping Verliezend in de overlapping Van de tijd die mij laat dralen Zolang ik niet vergeet te hopen Zal ik wachten, zoeken, leven Nimmer een hoek van mijn…

prachtig, zoals je wegloopt, zo oppermachtig met in je kielzog woede en gelijk. nadat ‘waarheen…’ mij stamelend ontsnapt blijft enkel onvermogen. nu lange monologen zijn vervlogen kijken de honden op, herkennen dit als simple waste of time.…

Geboorte volgt dood op; nieuw leven begint bij het eind. Het leven is eindeloos.…

Gevoelens uiten zich in woorden aaneengeklonken in zinnen en vormen gesprekken die leiden tot discussies om te eindigen in strijd zo worden woorden weer gevoelens maar dan van onmacht en spijt…

het laat me niet los; steeds weer te zien en te beleven hoe interessant is niet het leven in de tijd die je hebt hoeveel moet je niet slikken en hoe dikwijls moet je niet geven het mooiste in je leven; het hart keer op keer raakt en rept het leven is als een carrousel en voelt als muziek waar heb ik dat aan te danken, dat ik een van de velen…

m’ n gedachten linksom of rechtsom draaiend kom ik toch steeds weer op het zelfde punt uit…

jij schrijft je geschiedenis al weer ergens anders terwijl ik hier nog steeds in cirkels om me heen loop te krabbelen…

we rijgen rituele woorden aaneen maar de zin laat zich niet vinden de taal van taai verdriet verankerd in de ziel laat zich niet snoeren wreed woekert ze door in het oog van de orkaan ademen we slechts het verleden uit ons onstilbaar verlangen naar toen en daar oneindig cirkelen we rond als gewichtloze doden in de ruimte…

De toenadering houdt ook het afscheid in het einde vervolledigt de cirkel en legt aan tot het begin.…

De cirkel is weer rond net als de zon en einde weer begin zoals de dag begon...…

durven was een openbaring waarin ze eindelijk zichzelf begon te vinden maar zij wilde meer dan gewoon gelukkig zijn in een hopeloze poging tot zelfbevestiging verdronk ze haar gevoelens als een nest jonge katjes in een teil water en het laatste dat nog niet dood wilde werd doodgeknepen pleinvrees kortwiekt de holle vrijheid…

In de verstikkende nacht smoor ik de schreeuw van mijn hart de kou die in mijn botten is getrokken laat mij huiveren Ik wil jou niet meer kennen want weten doet pijn herkenning van het niet herkennen jouw ziel die valse tonen speelt Ik wil het niet horen want dan moet ik toegeven dat ik jou voorgoed kwijt ben schreeuwt mijn hart en begint…

Alvorens de cirkel te sluiten keek hij nog één keer om zich heen zag hoe de meeuw in de gevel verdween stof het uitzicht smoorde met een stormgordijn, de laatste steen zich opmaakte om te verdrinken.…

Cirkels. Zoals die, van jou, en mij.. -…

In de kern van cirkels gevormd door één regendruppel vergroot mijn visie door de deining aan de waterkant. Het meer dat zich laat schitteren door het avondlicht leeft jouw warmte op waar ik met gedachte ben gestrand.…

Geen begin maar ook geen einde, steeds weer draaiend in het rond. Als de eeuwige getijden, eb en vloed bewegend in een open wond. Zwart en wit, angst voor het donker. Heftig wanneer je er alleen mee zit, wachtend op dat ene kleine wonder. Waar je soms vanuit de verte eventjes naar mag kijken, een dartelende vlinder ronddansend in stralend…

hoe vaak de dag zich hechtte aan de nacht om samen in verstikkend zwart te wachten op wat werd verwacht en andersom de nacht op sleeptouw door de dag voorbij 't middaguur zijn krachten wist te putten uit een restant van licht waardoor de mens bij tijden wat verlicht zich schikken kon in levensvatbaarheid een jarenlange strijd van…

Naast elkaar stonden wij met tussen ons in een cirkel. Je zei: “Je weet met hoeveel gemak ik stap in deze vorm. Loop ook eens naar voren.” En maanden later fluisterde ik je naam en kon ik zeggen dat ik van je hield, door deze beweging voorwaarts.…