Alle inzendingen over dagen OR weleer.

die mooie dagen van weleer ze zijn voorbij komen niet weer de mooie dagen van voorheen ze bleven achter in een zweem van onvolmaakt geluk...…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Die dag in mei, toen woorden overbodig werden je ogen en je handen zeiden meer dan kussen, liefste, strelingen, de bomen verhieven weer hun kruin, in vreugde en verwachting, hun blaren ritselden en ruisten als weleer.…

de wind waait herfst door je haren lichte zomerlokken spelen met elkaar op het donkere bed waar schaduw zich heeft neergelegd gebruinde benen stappen frivool gerokt terrasjes voorbij ogen kijken blij op deze dag vol zomerlach toch draalt zon niet meer zoals in lange dagen van weleer waar donker pas de nacht erkent als…

Er niet om liegen dat ik ze soms zag vliegen meisjes van weleer.…

Toen alles zo donker als roet was, schiep God, die het toppunt van spoed was, 't heelal in zes dagen. Het kon 'm behagen. Hij zweeg, daar hij zag, dat het goed was. De paus gaf in Polen z'n zegen, verbaasde zich over Gods wegen en vroeg aan de Heer: 'Waarom hebt u weleer bij de holocaust immer gezwegen?'…

Sluit je ogen herken diezelfde plek de zuchtjes wind je èènzaamheid alles is ver weg de mooie dagen van weleer een kind speelt om je heen eist al je liefde op je streelt het blonde haar je begrijpt, dat nu het antwoord komt op vele nooit gestelde vragen je denkt en weet maar al te goed ja, daarom!!…

Geen snert met spek, dus denk ik nog een keer: Waar zijn de strenge winters van weleer nu ons klimaat in zachtheid is ontaard?…

daar waar dagen in uren doorleefd worden met een tastzin in de hoogste frequentie trillen alle dimensies ik weet waar je huid is opgeschuurd geplamuurd door veelvuldig raken in gepassioneerd contact maken de weg terug vol verlangen naar meer de blik besmuikt omdat de wereld in jouw lach geheimen ruikt van weleer…

Lang gedragen Zou het dagen? Die droom van huislijk welbehagen Uit hoop en ochtendgloren Glanzend werd een huis geboren Deuren Ramen Zwaai ze open Klop het stof uit oude poren Hamer Kwast Ze gaan tekeer in dit oord met echo's van weleer De rust nu weergekeerd Een ziel ligt aangemeerd…

So werk hul nagte deur die dokters van weleer. Probeer red elk bebloede diamant deur loopgrawe, deur brand in enige oorloggeteisterde vaderland.…

landschap was jij hier ademde jij hier niet was jij niet onbegrensd? landschap van sterrenfonkeling sluimerende bomen bergtoppen in mist gehuld landschap van gekleurde wolken moedeloze hemels drager van mythen en sagen landschap van haver en rogge eindeloos ontvouwen van nabije dingen en verder weg landschap was jij hier ademde…

De schrijver schrijft gepassioneerd, verhalen van weleer... Denkend aan die tijd, geveld door zoet hartzeer Nostalgie is hetgeen hem drijft en doet hem even leven, in de tijd die hij beschrijft. Al is het maar voor even...…

Gij hebt mij vaak ontroerd, En in vervlogen dagen van heil terug gevoerd. O, oud, eentonig liedje, Hoor ik u thans niet meer, Toch klinkt gij in mijn harte, Zo helder als weleer. -…

1 in dromen van dingen die ik ooit... wist ik de toekomst destijds nog ver later dacht ik later... 2 thans denkend aan de dingen uit mijn jeugd heb ik het verleden achter me gelaten vroeger weet ik vroeger...…

wat verdwijnt komt nooit terug het zijn de foto's die getuigen van weleer... we weten dat niets blijft zoals het is maar dat doet niets af aan de pijn en 't gevoel van dat het wel wat snel ging…

ongerept en onbetreden krijgt de tijd iets van weleer samenlevend in 't heden blijkt verdraagzaamheid soms teer... Lejo…

mijn ogen lezen al ruim zeventig jaar maar zelfs als kleine jongen las ik al zonder te lezen ik las de gezichten van de grote mensen en en passant het gedrag hetgeen mij zo dikwijls in grote verlegenheid bracht terwijl ik dit schrijf en wat over mijn leeservaring van weleer zit te filosoferen kan het mij niet meer deren maar destijds…

kerstmis was destijds gewoon een boom met echte kaarsjes het sneeuwlandschap van vaders hand breed uitgestald op het dressoir behaaglijke warmte van met z'n allen en ook iets van soberheid aan een tafel van fragiel geluk... nu wij zoveel materiëler zijn geworden weet ik mij een illusie armer…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

wanneer ik al die telefoonboeken van weleer maar had bewaard dan zat ik om geen enkele naam verlegen...…

het duurt mij een levenlang, voor ik kan zeggen; het is goed verzoenen met wat er gebeurde wanneer aanvaardt mijn leven dagen van weleer, nachten waarin ik schaduw zag ontvouwen mij telkens weer rusten in de nacht zonder de schaduw die het leven gaf soms dan lijkt het te komen, verzoenen met het verleden, maar het zijn heldere…

Al wordt het nog steeds dag en nacht want de wereld draait toch door..vraag ik me af: wie heeft voor het geluid van de noodklok nog gehoor? Alle mensen, alle landen willen klimmen uit dat dal, maar niemand weet vandaag de dag of dat lukken zal. Is de weg terug een optie, terug naar de oorsprong van weleer?…

Zo verstreken de dagen, oh hoe gelukkig waren wij, geen gesprekken dus ook geen vragen, Samen maar eigenlijk veel te vrij, En nu na de zoveelste ruzie, verlang ik naar die rust van weleer, alsjeblieft niet meer de zoveelste discussie, Want oh god je doet me zo'n zeer.…

gisteren naderde het zwijgen rugwaarts als symptoom van een lijdend ritueel traag, teveel mijd jij mijn dagen zelfs die van weleer ik wilde je van de wind vertellen en het wondere golven onder mijn borst hoe ik liep, licht als een vlinder door het gedicht waarnaar ik zocht onaangedaan, te diep trok jij de stilte scheef…

de dagen zijn nog niet voltooid, ze dralen van nieuws naar onvoorstelbaar nieuwe tijd een kind speelt weer op straat, een step, een bal, het lijkt een plaatje van weleer, zijn er nog knikkers?…

vurige tongen spreken van weleer. God laat mij bloem wezen, laat mij bloeien voor een keer.…

Het licht gaat dagen voor mij uit De donkerte voorbij Waar ik hoop te vinden Een nieuwe dageraad Verveeld ligt zij te wachten De komst zal er niet minder Om zijn Schouders hangt hij teder De gedachten van weleer Te drogen voor een nieuw Begin ermee Waren mijn gevoelens Plots van kou voorzien En snel voorbij Oh lentebloesem Verwelkom mijn…

En nou is ze er niet meer, het kleine handje van weleer, zal niet meer verschijnen in de grote knuisten van.... ...Dag Jennifer...…