Alle inzendingen over de eindstreep

Zonder littekens geen eindstreep.…

Zwijgend zwoegend zitten examinandi op vragen en opdrachten hun hersens te pijnigen zonder confidentie om met intellectuele krachten de eindstreep definitief te passeren na jaren van woordjes en wiskunde leren. Een stoel kraakt luid, als die ‘t maar houdt. Een pen krast rigoureus door een grote fout.…

I Je verlangen naar zijn trage wurggreep botst met zwakke zuchten naar de vrijheid slaafse trekken weten van geen eindstreep zochten macht in jou op vroege leeftijd jij begon en jij zult moeten stoppen niemand anders kan jouw wil verlossen maar je kunt voor hulp op deuren kloppen om zijn pijn je lichaam uit te rossen II Vruchten moeten…

ogen Krabbel je ooit weer op het drogen Tijdloos tegen zelfs je zelf gelogen In je spiegelbeeld vind je geen mededogen Je bent een rebel van begin tot eind Echter het geweten heeft je in zijn greep De lonkende wereld wordt in zijn geheel verkleind De plassen eens gerimpeld zachtjes uitgelijnd Zie jezelf als een vriend en trek hem over de eindstreep…

Aaneengeregen prachtige tijd, voortijlend naar de eindstreep, jeugdherinneringen in kleur komen steeds dichterbij, traag en onverbiddelijke is de vaste kille greep. De midzomermiddag bracht een gouden zweem van waan, ontastbaar, een enkele wankele gelukkige dagdroom, die als eendagsvlieg, stervend bij schemer is vergaan.…

Mocht de tijd komen dat ik word gehaald dan zal er muziek klinken van boven ik heb op aarde de eindstreep gehaald blij dat ik altijd in Hem bleef geloven maar ook al die mensen zonder geloof worden door God echt niet vergeten al roept men: mijn geloof is doof er is er maar Eén die dat kan weten.…

zelfs niet meer gebarricadeerd in een masker of bepleisterd met genadezalf het schillen van een ui leidt tot botulisme onder de nagels de vergiftigingsdood van het spreken de mens krult slechts tot daar waar het reikt al de rest opgesloten in de harmonie van voor de geboorte men noemt dat zelfontplooiïng en de rest ligt finaal op de eindstreep…

Dat had je al gauw veroverd Het idee dat jij in mij groeide Had mij geheel betoverd Bedankt schatje dat je hebt gevochten Want ik weet dat jij dat hebt gedaan We streefden beiden naar het zelfde doel Jou een kans geven op het bestaan Ik zal je nooit leren kennen Dat heeft de natuur bepaald Hoewel we er samen voor gingen Hebben wij de eindstreep…

De eindstreep houd me bezig. Ik ben moedig. Mijn tocht gaat door. Te vroeg gejuicht. Au, een snijwond valt me aan. Ik ben verdrietig. De tocht is moeilijk. Het moet lukken. De muggen denken me te kunnen helpen. Ik ben boos. Dan nadert het einde van mijn tocht. Ik voel m’n hart, m’n spieren. Een klein meertje kan me redden.…

' Jouw laatste loodjes met Heil'ge eindstreep in zicht Tweehonderd kilometer Met finish op de Bonke* Voor 't sacrale kruisje *Formele naam van de finish-vaart!…

." Het slachtveld onderweg was groot, Veel zwakken vonden onderweg de dood, door, voor de eindstreep af te haken, en voor de wedloop hun run te staken.…

Het leven dat aait je en het lokt je en zuigt je vast, zoals kleding die je aantrekt en die uitstekend past, zolang als het zegeviert, totdat het struikelt en verzwakt en bij de eindstreep ontluisterend ineen zakt want wij omhelzen wat ons bindt en ons hart raakt, waarvan, ach, uiteindelijk onze greep wordt losgemaakt Elk mens verliest, alleen…

als ik met ieder om me heen de eindstreep heb behaald. Rennen jongens! Rennen, kom maar thuis, ik sla jullie allen binnen! Kom op!…

Want de zon bescheen mijn wegen en vond bloemen op mijn pad elke kwelling werd tot zegen tot ik eind’ lijk vrede had want ik won steeds de beproeving waar een ieder had gefaald tot ik zingend en luid juichend toch de eindstreep had gehaald. Chatfant, 25 mei 2006…

Mijn formule I-wagen van legostenen. Mijn banden als draaiende vlammen van een hemelwagen. Mijn benzine is op. Ik duw mij over de finish als eerste. Mijn doodschip ligt klaar in het riool. Vergeet je lichtgevend badpak niet als je mee wilt komen. ------------------------------------------------------- uit: 'Langzaam en zacht', 1993.…

Ja, Mark wil graag een volgende termijn En Alexander eindelijk regeren En Geert de meeste stemmen confisqueren En Diederik er voor zijn fractie zijn De politiek maakt zich dus op voor maart En Rutte II wordt rustig afgekaart…

21-Sèvres - Parijs ‘Parijs is wel een mis waard’, inderdaad De eindstreep is gehaald, dus vouw de handen Een peloton volledig opgebranden Kust opgelucht de klinkers van de straat Mijn kanker stond me toe om mee te leven Hij hield zijn benen stil ... hij wacht nog even…

Huisjes op de dijk met wilde tuinen, waar ik wel eens doorheen wil struinen verfrissende wind door mijn haren naar heldere vertes staren Daar sta ik, blik op oneindig Ik wacht op dat moment dat ik vangen wil Ik zie geen verschil Verder is het stil Geen auto’s, geen treinen, geen fabrieken Geen massa, geen wind, slechts molenwieken hier…

Ze staat hier en kijkt om zich heen en wiegt haar heupen op weelderige klanken Ze neuriet wat en gaat zitten met haar teddybeer op haar schoot Ze sluit haar ogen en geniet van de muziek die alleen klinkt in haar hoofd De wereld gaat aan haar voorbij langzaam vanuit haar dromen Ze heeft een heerlijk leven maar vliegt weg naar vroeger naar…

zonder jou zijn er momenten dat de pijn mijn reflectie doorboort mijn gevoelens boven me uitstijgen ik streef zonder hersenen maar met een rikketik dat het lichaam verlaten heeft wat een pijnlijke scheiding is…

de landloper op straat met introverte ogen onder het hemeldak wakker geschud door een hanepoot van de spin werkend aan een toekomstweb ochtendboodschap voor hem hang niet af van één streng die levensbedreigend is als het doorgeknipt wordt…

ik wandel langs de graven alleen de drukte voorbij van de eendagsvliegen ik voel me verbonden met de overkant waar er rust is niemand me opjaagt waar is mijn hart dat geloofde in vriendschap voor het leven nu omgeven door een zwarte kleur de nacht valt vroeg binnen ik verdwijn als een stip in de duisternis mijn ogen vallen toe…

Ik heb het geluid van jouw val uit het niets op de vloer niet gehoord omdat mijn hart zo keihard brak.…

ik hunker naar de warmte de kilte brengt riltekens op lichaam en geest de winter duurt nu al jaren ik slik mijn gevoelens weg om de verkilling niet te voelen ondanks de slechtnieuwsberichten het sarcastische schrijven dat de tijd weer geen tijd voor me had telkens opgeschoven worden naar later het slot blijft vastgevroren achter de…

Nog zachter dan een zedig streelgebaar Ontvouwt de roos haar vurig rode kroon Haar volle blaad’ren in het ochtendschoon Dodijnend door een zoele zucht aldaar De doornen deren niet haar zoete toon Zo vredig vlammend deze tijd van ‘t jaar Hier breeduit bloeiend, licht, helder en klaar Zulk woekerende weelde; ongewoon! Deez’ schone schijn,…

even voor half zeven of iets later snelt zij binnen mijn prinses mooier dan ik ooit kan dromen gevatter dan ik ooit zal zijn toch zal de dag ooit komen waarop mijn lijden zich zal lonen en ik haar voor altijd tot mijn koningin zal kronen ----------------------------------------------- geschreven in 1993 - ongepubliceerd…

Verstikt op school. Maar popmuziek... We leerden meer van één zo'n lied dan van die onderwijzerskliek. Ik word weer jong en hoor de beat want wij capituleren niet.…

De ochtend grijs, de avond grauw; een dof bestaan, geen greintje glans en geen idee: wat wil ik nou? Maar ik leef op als ik met jou, al is het in het donker, dans.…

poëzie, voor sinten Valentijn en poesies, de boodschap staat in de vorm z’n gezag daarom zeg ik normaal de gedichten ge-dag vandaag, echter, overwin in mijn aversie doordat ik zo mijn gedachten op papier zet maakte ik zonet, mijn eerste snelsonnet…

Voor zoveel tranen achter het stuur bestaan geen ruitenwissers. Ze was gemeen vandaag. -------------------------------------- Dit gedicht komt uit de bundel 'scheiden voor vaders', het debuut van de Romein.…