36278 resultaten.
Toerist
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 62 ik voel me
een toerist
die reist door
dit leven
en altijd is
er het heimwee
het heimwee
naar huis
want in dit leven
voel ik me vaak
niet thuis…
vol verlangen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 195 waar de jas van het oude jaar
ons van de schouders glijdt
stookt het vuur van verlangen
met vurigheid van hartstocht
elke mens rond om ons heen
waar de les van het oude jaar
ons klein tot nederig maakt
omhelst ver weg en dichtbij
nieuwe hoop de verwachting
in miljoenen verlichte huisjes
waar in kou van het oude jaar
toekomst ons belofte…
Lenteaanhef
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 302 het water spiegelt
de zon ontvlamt zich
vogels negeren de rust
zijn niet te stillen
klanken doen het
ligusterblad trillen
ik kom
tot lente-ideeën
narcissen knikken
hun bol vol kleuren
de eerste hyacint
probeert te geuren
laagjes ijs schetsen de
nog aanwezige wintertijd
wat is toch het geheim
van deze zaligheid……
Kunstmatige intelligentie
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 56 Links rechts
polarisatie
er daalde
op aard
het ijzer
naar zijn
aard
door
twee bokken
poten
uitgezaaid…
Leeftijd
hartenkreet
3.0 met 23 stemmen 512 Ik zit weer even op het hek van mijn jeugd
wiebelend op een groen betonnen paaltje
ertussen de witte planken, de verbindingen
tussen de fundamenten van een grens
die weemoed en heimwee omsluit.…
Beste dichter(es) (tanka)
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 300 Heimwee naar de jeugd?
De tijdgeest schrijft momenten
Die niet weer komen;
Doch tijd polijst heimwee tot
Zachte weemoed die beklijft…
Grens
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 417 Op de grens naar nacht
-tijd om te slapen-
ontstaat de stilte
mijn oren vrijaf
mijn ogen vol beweging
zien
vogels geruisloos overvliegen
de lucht zonder haast zwart kleuren
ik zit
en luister
en kijk
langzaam aan
naar
niets…
Grens
hartenkreet
4.0 met 66 stemmen 897 Telkens weer als je een grens
een stukje kan verleggen
is daar een nieuwe horizon
die heel veel heeft te zeggen.…
mijn grens
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 609 aangespoeld verlangen
gebroken in golven
markeren bakens
van mijn wezenlijk bestaan
afdruk na afdruk
zorgen achterlatend
balancerend op grenzen
zee keuzes latend
richtingloos
op zoek naar toekomst
gebroken in zorgen
verlichting tegemoet…
Op de grens
netgedicht
4.0 met 250 stemmen 42 jij was
op de grens van
altijd open
waar gesloten
stond was voor jou
verboden grond
geen basis om
te stralen of
energie te halen
er moest een
keuze zijn en
niet alleen venijn
als vrijheid
ingeperkt wordt is er
menselijkheid gestolen
een stukje
persoonlijkheid gejat
dat van onszelf was
zo worden wij
tekort gedaan in…
Over de grens
hartenkreet
2.0 met 20 stemmen 1.417 Waarom leid je mijn gedachten
over de grens van mijn denken
dat op die manier
gedachteloos wordt
Niet alleen gedachteloos
dat zou misschien
nog rust geven
maar gevoelloos, levenloos
Je leidt mij over de grens
van mijn gevoelloos denken
dat nu alleen nog
dode gedachten in zich heeft
Dode gedachten
die alleen jij
weer tot leven
kunt…
Op de grens
netgedicht
3.0 met 73 stemmen 43.255 Zichtbare schoonheid
bewees haar zijn
vermoedde pijn
rond de schaduw
van een tatoeage
vermoedde een vlinder
op de bloem op haar dij
zo zij dat zei
ik fladder niet
als antwoord op mijn staren
de bloem was de grens
daar kwam niets bij…
Grens
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 855 Geplaatst stek
tegen schutting
scheidingshek
even breed als lang
heen praatje weer
geen belang
rijtjeshuizen tuinen
deels beklemde vlinderboom
-tussen hek en open deur-
prijkt soepele boomtakken
boven begrensde tuinen
diep lila pluimen
gekleurde vlinders
komen en gaan
citroentje koolwitje
dagpauwogen
burenogen genieten
gaan staan…
De grens
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.507 Als je eigenheid me verrast
(en ik me plots verlaten voel)
Hou je dan even vast en
(na een schil oude pijn)
Laat jou weer gaan
(groei in all-een-zijn)
Want de grens tussen jou en mij
is soms schrijnend lastig
Liefde zonder grenzen:
mijn bodemloze, kinderlijke wensput
Laat ons zichtbaar zijn
voor elkaar!…
De Grens
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 2.542 Ga met me mee tot aan de grens,
en hou mijn hand dan vast.
Ik ken het leven van een mens,
maar naar het einde ga ik op de tast.
Als ik daar dan arriveer,
en ik moet oversteken.
Dan zal ik meer en meer
beseffen,
hoe jouw liefde mij
zal ontbreken.
Zwaai tot ik verdwijn,
achter de horizon.…
Er is een grens
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 571 het is slechts
een kwestie van tijd
misschien wat uren
dagen kan het duren
of een paar weken
maar het gaat gebeuren…
De grens
hartenkreet
3.0 met 24 stemmen 2.742 De woede, die je voelt door 'n ander
geeft precies aan
hoe ver je over je eigen grens
heen bent gegaan.…
Geen grens
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 132 Uit de aandrang van de tong,
om de geestdrift te bedrijven,
roert zich opnieuw, komt naderbij,
beklemt in alles wat zich
onderscheidt, komt in lauwe
tranen dichterbij, daaruit peil
ik wat er nog te verwachten is
uit deze gaven, wat heb ik zelf
te vergeven, waar ik schuld aan
had, te voldragen tot het einde
waar geen grens meer is, alleen…
Over de grens
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 329 Over de grens
Het voelt vertrouwd;
rondkuieren
door het verleden
de pijn herleefd;
een douche
aan herinneringen
vloeit over je heen.
De grens is bereikt
het beweende verleden
doorlopen
de sjerp bestikt met tranen
weggeworpen
vooruit, de eerste stap
over de grens van
het verleden.…
Over de grens
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 345 Ik zag je lopen
In mijn droom
Je werd wazig
Mijn antenne uitgestoken
Maar je was te ver weg
Geen bereik
Ik zocht verbinding
Bij de mast van verlangen
Drie balkjes, twee balkjes
Verbinding verbroken
Je was al
Over de grens…
over de grens
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 629 zet dit kabinet
in plaats van die kinderen
Nederland maar uit
[senryu]
foto: Martien Montanus…
Grens
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 196 Zacht fluister ik je naam
op de grens van slaap en waak
en breng mijn liefde over
in woorden die ik maak.
Je kunt ze niet echt horen
maar toch treffen ze doel
je ziel staat er voor open
en weet hoe ik het voel.
Mijn woorden en mijn kussen
ik dek je er mee toe
en word het lichte strelen
in duizend jaar niet moe.…
Grens
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 2.348 Flessen ruim gevuld voor de bonte avond.
Mijn tekst werd zacht muzikaal gestreeld.
In haar fluwelen huid vocaal verdronken.
Heeft haar vurige octaaf mij nooit verveeld.
De toon die zij aanhoudend kon inzetten.
Geflest door haar royaal begerige vocht.
Verslikte ik mij eens maar nooit meer!
Nu ik jou voor het laatst heb bezocht.…
Grens
snelsonnet
3.0 met 5 stemmen 215 Frappant hoe zo ‘n commies die zaak bekijkt:
“Ik vind echt dat de grens hier is bereikt.”…
over de grens
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 83 je ziet de ander niet
meteen maar
op het tweede gezicht
wen maar aan het donker
het wordt vanzelf veilig
je hoeft de grens niet
over te gaan
om de ander te zien
ga je toch
een grens over…
Over een grens
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 402 daar gaat zij
daar gaat zij dan
zij gaat nu pas
de lichtstad wacht
de stad wacht al lang op haar
het leven verwacht haar daar
ik voel haar ruimte
de opening naar morgen
scheppend naar vermogen
een trede omhoog in verder
in kleur en bruisend werk
zo doorgaans sterk
daar zal ze aarden
zonder achterlating, hier,
van waarden
mijn binding…
Heimwee
hartenkreet
2.0 met 14 stemmen 2.318 Het lijkt het meest op heimwee
en heimwee doet zo'n pijn.…
Weemoedige echo van heimwee
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 235 de ‘heimwee’ naar iets
dat niet meer bestaat
Sfeer van weleer
verdwijnt omdat onze wereld
verandert en tenslotte
de heimwee eindigt in weemoed
waarmee te leven is…
Hasseberg
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 49 In onze dagen
het hoogveen weggegraven
overal in het rond
is vaste grond
akkers, wegen, kanaal
niemand verdwaalt
de Hasseberg heeft
zijn plicht vervuld
leunt tegen de grens aan
met zijn bult.…
Geen weg terug
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 56 Ik woonde niet eens aan een rivier
toch staar ik weer in de verte
naar niets, naar het water
dat ook niet kiezen kan
waar het terechtkomt
over welke giftige gronden
en stekelige verwachtingen
verdund, bevroren of aangevreten
door duizend kilometer zon
Aan mijn schouders groeien
zwarte vleugels van heimwee
maar ik weet me gedekt
door…