Alle inzendingen over dender

De dreigende Dender dondert dadelijk dwars door 't dal, en donkert 't dorp Dendermonde.…

Woorden denderen slapende kamer binnen Honderd verlichte letters zweven geluidloos aan het plafond van onze derde dinsdag…

ze slikt hem in en kotst hem uit golvend vocht langs weke delen denderend botst zijn geweld in haar geeft ze over voor het eerst proeft ze wat echte honger is…

denderend door m’ n kop gillend metaal recht door kromming oorverdovend stil verwrongen staal dampend als een macaber kunstwerk…

de treinen sporen glinster glimt op gladde lanen waar af en toe monotone treinen dansen mijn rust verstoren van ogen glijden naar de einder jammert de schelle bel aan de overweg buigen rode armen sperren de kruisweg razende metalen rollen stalen wielen cadansen denderen, denderen voorbij dan raast enkel nog een adem…

driest denderen huize- hoge golven & beuken, zoals eeuwen reeds in strak cadans tegen de kade. ik zag het ik ben er geweest. ik hoorde haar lokroep daar ver benee. golven komen en gaan ik volg ze gedwee.…

ik hou van gedichten die door denderen als treinen schoonheid is bijzaak hoofdzaak is dat het confronterend is zoals spoorbomen die voor je neus neerdalen om haastige treinen voorbij te laten gaan en ons daar achterlaten met de dromen over onbekende bestemmingen…

In bed droom ik een vluchtelingenstroom En midden in de nacht ben ik het bangst Bevliegt mij soms een denderende angst: Wie houdt die naderende stroom in toom? Ook denk ik steeds, al zwetend op mijn kussen Er zitten toch geen terroristen tussen?…

Woorden denderen door zijn hoofd ze versnellen bij ieder van zijn gedachten met iedere slag van zijn hart en plots is hij bij machte zin te maken uit de warboel die naar boven drijft het is die ene gedachte die overblijft, waarop hij al zo lang zat te wachten het gedicht van zijn gedachten.…

de cadans van het verhaal sleept me mee door het ritme vragen wellen in me op als borrelend bronwater uitspraken van Pascal Mercier denderen door mijn hoofd zijn taal dreunt oorverdovend door in mijn bewustzijn ondanks alle spoorboekjes blijft de mens ontoereikend n.a.v; Nachttrein naar Lissabon…

De vogels zingen en een konijn dat zich verspringt, vlucht in de bramen, een kleine dendering van doen en laten.…

Geel-blauw  en denderend langs sloten en meren, tussen gras en bosland door. Mijnheer tikt met zijn pen de gaten in zijn kladblok, terwijl hij denkt aan een gebrek aan lieve woorden. Zijn pen tikt.…

Zij denderen door het openstaande raam mijn hotelkamer binnen Tergend langzame seconden razen oorverdovend door mijn hoofd Onafwendbaar blijven ze komen als duivels in de nacht Een vriend van overdag die kalm zijn kilometers maakt is bij toverslag veranderd in een briesend monster dat ijzeren stangen vreet en mijn hersenen doorboort…

Geïnspireerd door denderende vleugeltreinen vol gedachtensporen probeer ik alles in luchtledigheid te horen getetter valt te pletter ik blaas bellen vol gesprekken achter taalrijke spraakdranghekken zij vormen de auditieve voetsporen van droomresiduen ooit geboren in een fatale morgana rimpelend in doorzichtige brei maar eenmaal dichterbij…

Scenario’s bleven door zijn hoofd denderen En hoewel geloof iets is voor de zacht en wekeren was dit een goed moment om zich alsnog te bekeren.…

Freefighter Joop staalt zijn spieren alvorens de ring in te denderen, overal ter aarde dooit of laait het licht. Als een wenkbrauw bloedt de einder. ---------------------------------------------- uit: 'Callahan en andere gedaanten', 2004.…

In de ramen spiegelden we allemaal, denderend door de nacht, steden door, en nooit een eindstation. ------------------------ uit: 'Transit', 2012.…

ik mag chaotisch denderen zoeken als water vallen te vlug zijn of doodmoe en dwaas tegen alles in klimmen ineens blijken de dagelijkse drama's druppeltjes zoute warmte een mooie ven vol lichte ironie altijd vind ik weer een plek een moment water spiegelglad heb ik weer oog voor het eeuwige in mezelf en spring opnieuw…

Als de wind zich neder legt Het lover voor altijd zwijgt Wolken de stoffige regen loost Trekt de zon zich beschaamd terug Wandelend over het gele zeegras Waar de lichamen stierven Wandelt de dood genoegzaam rond Over de droge zeevlakte de horizon is niet meer Genoegzaam grijzend gedenkt hij zijn deal Zijn deal, met de blinde vooruit denderende…

ik slam zonder rem ik krijs en gil vrede is wat ik wil ik spoor ik spoor en dender door langs paal en perk vuur vrede sterk ik schiet met taal woorden als staal ik denk vooruit niet achterom het woord het woord is mijn enige bom ik raas en tier ingehouden op papier een pen en mijn vel zijn een slagveld duel…

Door aders denderen chemometro's over rode en blauwe banen, station naar station pijnlijk misselijkmakend chlorixvervoerend schakelen stemmingswisselingen om en kanker uit vallende haren, tintelend brandende huid Lachen met ingehouden tranen elke stap is een te veel elke minuut een uur elk uur een jaar Tik tak tik tak, zou het aanslaan?…

Wanneer de zon wijd strekt en de hemelwitte wolken wiegen zie ik dwarrelende stukjes tekst heel vredig, zoals zij vliegen maar dan komen donkere wolken de teksten worden waziger stukjes papier beginnen te kolken en de wolken worden baziger regen komt naar beneden denderen stukken tekst regenen kapot niemand die het redden kan…

vondst een verborgen gevoel aanraken de realiteit even relativeren een lichtje ontsteken in het donker een zakdoek bieden voor tranen boosheid weer doen ontwaken bevestigen wat je al voorvoelde ja wat meer eigenlijk en vaak is dat genoeg maar af en toe zijn ze onvindbaar schieten ze toch tekort soms zijn het er weer te veel denderen…

het leven slagen staan in huizen van geluk de auto’s opgepimpt het kind is hoogbegaafd iedereen een eigen paard maar de buitenkant is slechts decor het toneelstuk is een flop er is geen hoofdrol weggelegd voor samenzijn ieder neemt de eigen trein men spoort niet met elkaar koppelen en rangeren hebben zij niet kunnen leren ze denderen…

We zien een postkoets door een Noord-Amerikaans landschap denderen. Achtervolgd door een dozijn cowboys die op hun beurt achterna gezeten worden door 25 brullende geverfde roodhuiden. In hun slipstream een cameraman op een witte schimmel. Naast een parallel galopperende mustang waarop een geluidsman met een microhengel.…

Spetterliefde, die, als vulkaan, eilanden vol spuwt en denderend van warmte haar handen streelt. Het is niet dat ik dromen wil, ongeacht de gevolgen. Ik wil dromen enkel als de wolken, koel en grijs, rustig blijven hangen in mijn wenkbrauwen. Even kijk ik maar naar boven en zie daar: de liefde die ik had en liet gaan.…

Panta Rhei (bij het beeld Panta Rhei van Martha Waijop) Laat maar komen de storm, ik ben er klaar voor om de wind op te vangen Als de stormwind tegen me aanbeukt veer ik mee als een doek alsof wij samen dansen Kom maar op zomerbries ik voel je warmte al denderen mijn hart weet van geen stoppen te ontvangen van leven totdat ik zo rijk aan…

Laat mij vrij dan kies ik voor jou stel eisen en ik verdwijn voor jou ik zoek geen controle maar tegengas bewijs me het tegendeel en ik verkondig het voortaan leer mij dingen laat me zweten geef mij vocht dan zal ik groeien maar geef mij niet de controle want ik dender over je heen laat mij zuurstof geef mij adem maar leef niet mijn…

Bij het omslaan van de laatst te nemen bocht Pagina opvolgend, ga ik de verlichte tunnel in Waar samenkomen de verharde gladde wegen Grof dwingend zegt het mij blind er in te racen Het negeren mijn geleden wanordelijke drempels Zodat ik willoos onmachtig voort dender Schokkend omklem ik het bezwete stuurloze Dan flits het voorbij, einde…

wat losse woede was met de trein gekomen op rails van wolken westwaarts denderend in stampij en crescendo daar ligt de meander van het avondland het luwt er en ontglimt elk scherp kantje dat op het ego lag te rijden het heldere water daar in stalen linten herinnert aan onthechting van weleer het futiele verschil in het samen zijn…