Alle inzendingen over dender

Zware gedachten laten voeten lopen anarchie in mijn hoofd maakt alle rede zoek op de vlucht voor gevoel dender ik door, niets ontziend probeer ik verstand te grijpen gekromde handen laten emoties achteloos los daar waar ik struikel over in drift geuite woorden vind ik alleen gemis een gapend gat in mijn hart laat verward duisternis…

Hij had gelijk, de oude baas mijn grootvader Nardus “Coba” zei hij: “Een bus en een tram en een man moet je nooit achterna lopen” die fluister bereikte vanmorgen mijn oren weer toen ik me al haastend voort bewoog maar toch bus honderd dertig voor mijn neus weg zag denderen “soms komt Jantje laat thuis maar soms komt die ook helemaal niet…

Ik heb je lief in tomeloze stromen die van grote hoogte denderen in zwaar geruis en waar het spat daar werd ik nat ik heb je lief in brede ferme streken in kleuren die niet van wijken weten en waar het rood mijn ruimte vult daar werd ik trouw tot in de dood ik heb je lief in woorden die niet meer te houden zijn en waar…

London Hebben ze hier goed uitgevonden De metrolijnen hebben allemaal een kleur Overstappen is soms een gezeur Donkere gangen onder zo'n stad Je reist door een zwart gat Dan weer licht op een station Snel uitstappen bij Wimbledon De roltrappen zijn stijl en lang Rechts staan, wil iemand rennend passeren, ben ik bang Veel kabaal van denderende…

ben weer ingestapt heb het perron verlaten er was geen hond wel verval in alle staten mijn kaartje enkele reis had geen prijs voor veel bagage letters spiegelen in het donkere raam bestemming einde zonder naam voort denderen we weer de conducteur komt nog een keer hengelt voorzichtig naar een praatje verlegen in zijn eigen plaatje…

geluiden breien leven in mijn hoofd gesloten ogen zien auto's op de straat en bussen stoppen op de halteplaats een vage schreeuw als groet een flard muziek meeuwen vliegen over hun schorre kreten verjagen toch een ander soort publiek de trein van west hangt in ontsporen de wind draagt nu geen zachte regelmaat die het normale denderen…

Ik liet ze denderen, dwars over alles heen. Hoe jij ging en ik, uiteindelijk, geheel alleen.... uit jouw leven verdween. Opgebrand, opnieuw op beide benen, in het aardse beland, reik ik jou toch mijn hand en zing.... keep on dreaming, jouw verlangen heeft mij alweer vervangen.…

Maar zelfs het eeuwige leven beloofd, dender je voort, van je zinnen beroofd. Want blind is een mens, doof is een mens, als je niet in het einde van het leven gelooft.…

een leger gevoelens Voor de vrouw in mijn psychologe We eindigen het consult Ik weet wat er nu komen gaat Want voordat ik naar huis ga Geeft ze me weer die warme hand Terwijl ze heel dicht voor me staat Kortstondig lichamelijk contact Hartslag in hogere versnelling Lichaamcellen die zich gedragen Als een lavastroom vol adrenaline Denderend…

"De bal kon niet goed rondgaan op dit veld" Ze waren niet zo denderend begonnen Maar dat had men ook achteraf voorspeld Het was van meet af aan al zonneklaar: De bal kon niet goed rondgaan op dit veld Ze staan daar niet voor twee consumptiebonnen Da's waar en dat mag ook wel eens vermeld Maar nu was het toch werkelijk te zwaar: De bal…

de aarde een marktplein uit menigeen gevormd sterk met kleur en geur verrijkt dit zo zijnde en waargenomen razen wij naar alle hoeken en gaten yang, onze Meester willen wij verlaten: fier ten strijde gaan om van Heer yin te dromen slaafs slurpen wij de culturen aangemoedigd door holle vaten niet achterblijvend bij onze buren denderen…

getemperde liefde in getraliede woorden in gevang van denken,geschreven op een blocnote klein formaat in en schuldig tekort van kale uitvoering in de maalstroom van zuchten waar liefde vergeeld en verglanst weggekropen in rijkdom van duister denderend over het hobbelpad maar wees wie je bent,laat nevel optrekken verschuil je niet langer…

Paranormaal alternatief trommelgeroffel wierook brandende kaarsen bevangen in een atmosfeer van mompelende stemmen heden verleden en toekomst een niet te beschrijven gevoel denderend door hoofd stromend door aderen ze lopen ze slenteren ze ademen in mensen zoveel mensen tarot reiki kaarten aura was en spiritueel tekenen massages en diversiteiten…

het bos legt paden bloot stemt meerdere zonnen mild ter plekke denderen dreunbuffels omheint een hek einde verharding altijd honderd meter, zelden zacht enige wrijving dringt zich op zoals een wandelaar bukt voor een stormsonate modderstromen, zonsondergang ergens gloort schijnlicht uit vuurkorf en brandgang een sloot doorgrondt…

Aanstormend Belandt zij zonder Chicanes aan land Donderend en denderend Extravert Frenetiek de Gretige gulzige golven Hoorbaar hongerend Intimideert zij Jubelt zij haar Kolkende klaagzangen Lyrisch haar landschap Mooie maanzieke reuzin Neptunus maant haar tot kalmte Oeverloos opent ze haar Panorama’s deze non- Querulante…

Daverend schoot de trein voorbij uur na uur elke dag alsmaar weer Die trein, hij stopte nooit voor mij desondanks hoopte ik ‘t elke keer Denderend sneed één stuk metaal als een kogel langs de stille nacht Met eigen ritme, in zijn eigen taal sprak hij dat hij mij had verwacht Woedend hortte ‘t staal langs mij krijsend nodigde zijn ijzer…

Met jou ben ik nog steeds op reis met een enkeltje naar het geluk we blijven door de liefde reizen geen storm of regen maakt het stuk Ook al lijken wij weleens te ontsporen we houden het toch op de goede rail jij luistert als ik dingen vertellen wil en dat zijn in deze tijd heel veel We denderen niet meer zo hard als vroeger maar reizen…

Denderende karren, geluid van staal op staal worstelen met golfkarton en vloeipapier, zuchten, zweten, niet meer weten, tas met medicijnen zoek, paniek, in welke doos? De vreugde van het vinden na de tweede, chaos in de kamers, even een time-out.…

: staat nog na te denderen op mijn kast- zeldzame Vriendschap, nog nooit vertoond! of ik neem alweer afscheid van A, de lieverd uit Nieuwegein Werp ik voor mezelf de stelling op: ‘het leven bestaat uit een Constant afscheid nemen’.…

- immers door kort oponthoud enigszins verlaat, denderen hongertreinen aan oogst voorbij geen tijd; later is nakend, de uren stremmen, adem vertraagt dan krijgen we rekeningen, het eens van ginder, het ooit van morgen, krijgt in deeltijd beslag…

Het gat waarin ik liep, niet viel maar liep, was donder, dender, duister. En de stank van vleermuis uitwerpsels, tot hoofdpijn toe in mijn neus doordrongen. Krantenknipsels aan de muur, het gesteente hol en zacht. Zo het rottend om me heen, met schimmel in, om en tussen de muren. Een bijtende, zure azijnlucht.…

Daar stond ik dan op de hoek van een middeleeuws pand, waar ooit op zolder een heilige leefde, maar tegenwoordig wemelt het van de heiligen voor wie goed kijkt ik keek omhoog naar de toren van de Goudse Sint-Jan en ik keek minzaam omhoog naar de gaten waar de klokgeluiden doorheen dansten minuten lang klonk de klok met een denderend geluid…

Wat ligt er wel niet allemaal opgeslagen door mensen en tussen mensen ongevraagd uit de innerlijke beleving rust in je slakkenhuis zonder stemgeluid van jezelf of de ander in het hier-en-nu nu je daar treinen in hoort denderen.…

Met denderend geraas rolt de traan als een druppel van een blad via een stromend beekje door het dal. Langs rotsblokken golft het op en neer het lot van een vrije val bergafwaarts tijdens een bulderende waterval. Geruisloos volgt de laatste traan de rivier introvert gevuld met het souvenir van een klevend heimelijk icoon.…

En voort raast de trein, dreunend en denderend, van Groningen naar Amsterdam. Zij kijkt nog één keer om en glimlacht blozend terug naar de brede rivier.…

De koetsen denderen nog steeds langs de plek waar ooit haar gammele huis heeft gestaan. Pianoklanken...…

opgedrongen Nu nog hebben de vogels niet voor mij gezongen Het razende verkeer over de weg nabij Ook die voorbijrazende vrachtwagen, al die geluiden benauwen mij Dan opeens denk je, He ik hoor even niets Komen er een paar baldadige luidruchtige jongeren voorbij op de fiets Uit de luidsprekers van tv en radio schalt het geluid Ze denderen…

Je hebt vrienden, die er voor je zijn je hebt vrienden, ze kunnen groot zijn, of klein Vrienden, aan wie je alles kwijt wilt vrienden, met wie je alles deelt Velen praten veel, een paar luisteren vaak een paar bewonderen me, en vinden het bijzonder wat ik maak Al heb ik soms de kracht er niet voor dan steunen ze me, en ik dender daarna door…

Deugddoende schitterede denderende dromen plots crimineel vermoord Lucide gedachtengang vertelt dat hemels warm verleden verder leeft door het woord. Liefde zo oneindig blijft beslist een eigen grillig wel uniek leven leiden Trotseert de gruwelijkste orkanen en dooft gloedrode bosbrand, kan niets of niemand misleiden.…

te trillen Daar staat ze en houdt me vast in haar hunkerende pupillen Ze brengt het voorhanden Een plotseling smachten naar iets nooit eerder gevoeld Als licht in het duistere voorbestemd, exact zo bedoeld Het hart haar dichterbij smekend In een verliefdheid hardop sprekend Joelend als gillende gitaren Als het geraas van een storm denderend…