Alle inzendingen over dichter OR dood OR hemel

Wat gebeurt er als je dood bent, dat houdt me bezig af en toe O ja, ik weet dat je hart stopt, niet meer klopt: het is dan moe Maar dan erna, wat gebeurt er dan, mag je zo door naar de hemel of moet je langs een poort en laten weten aan de wachter dat je goed genoeg bent geweest daar beneden?…

strevend naar een relict bedwing ik mijn gedachten m’n zielsbevinding in conflict kan ik eeuwig op je wachten ontslapen in een bloembed onderga je sneeuw en kou wat onze samenkomst belet langs tijd blijf ik bij jou ik vereeuwig je in mijn wezen zo rust je altijd in mijn zijn want de hemel is geprezen met een ziel zo lief en fijn…

denk je dat het mee valt als we springen vraag ik je je kijkt me aan en denkt van wel zeg je me en inderdaad het valt mee zowel de hemel als de dood alles valt mee en niets blijft achter toch lijkt het hard aan te komen zeg je me…

(rijdier der dichters) het gevleugeld paard stijgt tot grote hoogte de dichter komt al snel superlatieven tekort waant zich in de zevende hemel zoekt zijn heil in hoogdravende woorden en komt er nog mee weg ook…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Met startschot gemist ben je zo tien jaar verder dichter bij de dood.…

Huisjes op de dijk met wilde tuinen, waar ik wel eens doorheen wil struinen verfrissende wind door mijn haren naar heldere vertes staren Daar sta ik, blik op oneindig Ik wacht op dat moment dat ik vangen wil Ik zie geen verschil Verder is het stil Geen auto’s, geen treinen, geen fabrieken Geen massa, geen wind, slechts molenwieken hier…

Ze staat hier en kijkt om zich heen en wiegt haar heupen op weelderige klanken Ze neuriet wat en gaat zitten met haar teddybeer op haar schoot Ze sluit haar ogen en geniet van de muziek die alleen klinkt in haar hoofd De wereld gaat aan haar voorbij langzaam vanuit haar dromen Ze heeft een heerlijk leven maar vliegt weg naar vroeger naar…

Deez’ schone schijn, flatterend ideaal Teniet gedaan, geknakt is dit reliek Verstoken van haar schijn, haar pracht en praal Zo dor en droog, zo doods welhaast, of ziek Staat nu de roos, waarheid blijkt aartsrivaal Doch pleng geen traan. Dit is geen romantiek!…

Het dichterlijke schuim werd door de holle klop verwezen naar de omgevallen zolders van een huis in zacht mineur Nee - de koning was er niet en zelfs de hofnar was verdwenen en de ophaalbrug stond dagenlang omhoog in somberkleur Van de gracht dampte een lucht die zelfs de hemel deed verstenen meer dan eens een schijngestalte die verscheen…

Hemel van bladeren bres geslagen in het groen, weefgetouw van tijd. Mensensporen dekt een dikke laag ervaringen vervagen nimmer. Vlinders begraven hun beelden in het herfstlicht, mist als berusting. De dood getemd, wordt ontdaan van zijn verschrikking in een jaarlijks verdrag.…

Verder van de wereld weg elke dag een beetje dichter naar de hemel toe Elke dag een treetje…

Een kamer, een tafel, een bed, grillige bloemen van ijs waaieren wit aan het raam - de nacht staat over Parijs. Een oud man weet zich alleen, geen hand die de zijne vindt; zelfs niet eens de goede troost van een enkel glas absinth. De muren zijn verveloos in het armzalige vertrek, waar ik, denkt Paul Verlaine, alleen, als een hond verrek…

Ik was dichter van buiten naar binnen van taal en beminnen vannacht werd ik wakker op kussens vol prachtige zinnen. De dood was dichter bij mij dan ik zelf had gehoopt. Ik werd dichter van troost en genoopt in een doolhof vol woorden te wonen. Ik was poëet en douanier, bewaker van grenzen en mensen die eindeloos zijn.…

Van dood in dood gegaan, totdat hij stierf. De namen afgelegd, die hij verwierf. Behoudens deze steen, waarop geschreven: de dichter van het vers, dat niet bedierf. -------------------------------------------- uit 'Osmose'…

Natuurlijk bestaat de dood, niet. Al wat bestaat blijft leven. Moleculen worden weer atomen. Zalmen keren stervend terug, naar hun geboortebron. De dood is een menselijk ego, door deze dichter, ten dode opgeschreven.…

De trooster in ons hart laat bloed stromen, naar dat grote geheim, naar dat heilig huis, waar ooit de hemel werd gevonden.…

Sinds ik haar oude dichter ben, komt ze nader dan de hemel is. Later rust je in mijn houten kist. Ook vandaag al leef je voort. In dichterlijk hartebloed. In nooitverstrooide as. Weer voel ik moeder dromen, in onze lieve hemel samen. Ik hoor haar praten. Haar pianostem. Ons leven is muziek geworden. Toen je stierf waren we samen.…

Een dichter liefhebben is hemels, voor een muze. Een muze beminnen is goddelijk, voor een poët. Dichters begrijpen de roerselen van uw ziel. Ze herkennen de liefde in uw ogen. Laat hen tot uw stoutste dromen toe. Geef hen al uw zorgen en uw smart. Nooit worden verlichte dichters moe.…

Tijd vliegt niet, meent een oude dichter. Dichters leven liever NU. Dichters gaan niet dood. Iedereen loopt in kringen rond. Alles verandert waar je staat. Dood doet leven leven. Zo doet ook hoop. Alles heeft zijn eigen tijd. Niets nieuws is onder de zon. Onze zon schijnt en verandert. Woorden van een levende dichter.…

Oude dichters die gaan dood jonge dichters kunnen sterven. Blijvend is hun leesbaar brood goed voor u en ook de erven. Ja, wij dichters putten uit een eigen bron zonder heffing of belasting. In Den Haag staan dromen lozen klaar ons, ook dat nog, op te kunnen leggen. De Moraal: Stel in leiders maar geen blind vertrouwen.…

(J.W. von Goethe) dichters zijn reizigers door het vreemde landschap dat leven heet neem de dichter Boudewijn Büch van hem kennen we zijn passie voor dode dichters en lange reizen tijdens zijn reizen naar verre oorden raakte hij zó dikwijls in extase dat het besmettelijk leek een flirt met de dood en de onvermijdelijkheid van het…

is er een dichter in de zaal die mij met een wijze blik kan wijzen op de puntjes op de i de waanzin van een woord is er een dichter in de zaal die mijn gedicht kan reanimeren ik heb alleen maar toegekeken hoe ik vol wanhoop en ernst gedichten open snij en dood laat bloeden laat deze overleven, laat dit de vanzelfsprekend tijdloze tussen…

eenzaam in de nacht geen ster die knipoogt of even naar me lacht geen maan van goud die mij begroet of van mijn schaduw houdt er is enkel het zwart verbannen door duisternis voel ik me zo eenzaam in de nacht!…

Hoe de man dichter na het einde steeds weer de dood beschrijft die dood in zijn gedicht naar adem snakt de laatste keer dit keer geen afscheid want hij zwijgt niet meer eerder ging het hem beter af…

stille velden van de dood.…

Oh, ik zou willen dat ik 'n dichter was, nou, dan zou ik het echt wel weten, dan liepen mijn dichtregels in de pas en zeker op rijm om niet te vergeten. Oh, ik zou willen dat ik 'n dichter was en dat een ieder dat overal zou weten. Dat als de dood mij behindert in mijn pas, mijn naam nog niet zal worden vergeten.…

(bij een teveel aan letters) tegen 5 december weet de dichter zich ontheemd blijkt het pijnlijk gemis aan bloemrijke verzen... deze tijd van frivole rijmelarij maakt de dichter juist neerslachtig het teveel aan letters van banket heeft hem voor enkele dagen op dood spoor gezet…