Alle inzendingen over die wende

verleden als een vlecht door heden es klebt uns an zegt zij kind van toen daar op de vage grens van kwaad en goed en staart beschroomd wenden wij ons af blikken naar Peenemünde voor haar nog uit den boze…

Altijd nieuwsgierig naar het onbekende Steekt Adam nog maar eens z’n voelspriet uit, Op zoek naar feiten, beelden en geluid, Waarmee hij grote wijsheid voor kan wenden. Helaas, één ding blijft buiten zijn bereik, Het is: de achterkant van het gelijk.…

ik zie je anders als ik op mijn kop sta anders dan als ik lig en als ik rechtop sta zie ik je anders ik zie je anders als ik mijn ogen sluit anders dan als ik kijk en als ik de andere kant opkijk zie ik je anders ik zie je hoe ik me ook wend of keer…

wie doet het schip wenden? wie ziet de ellende van schutten met teveel? Wie wordt van wind en tocht snipverkouden? wie houdt de koers? wie dekt de lading? Wat is er van je gading zwervend over binnenwateren? Heel veel..... zal het antwoord zijn.…

Warrig haar Naakt maar onder Het dekbed Ontblote borsten Je veel te witte huid Is precies goed zo Eén hand onder Je hoofdkussen Open voor alles En iedereen maar Wij zijn maar samen Ik stond net op en Jij kijkt mij aan maar Niet in mijn ogen Voor de zekerheid Wend ik me maar af.…

wennen wende gewend, weten wist geweten, zien zag en vergeten, olie benzine geld, macht onderdrukking geweld, na angst komt verdriet en rouw, is het nu mijn beurt of die van jou?…

hij leek een boom met gespreide takken die je altijd vastgrepen als je dreigde te vallen hij was zo massief een toonbeeld van kracht maar alleen aangewend om geweld af te wenden toch was één schot genoeg om hem te vellen zijn eigen hand tekende zijn afscheid ~~~ in memoriam…

Ed Sinke riep tot haar 'wend je toch tot mij!' Ze leken voluit van elkaar te houden Maar nu beticht ze hem van een TON fraude Terwijl hij bezwoer 'ik sta je gratis bij!' Het wordt nu trots pompen en toch verdrinken Dus heus, lieve Rita komt wel tot zinken...…

haar hart doet pijn bij het zien van al dat vreselijke lijden haar fluister vol van wanhoop in de wind Lieve God waarom deed U juist die dag Uw ogen dicht wendde U Uw blik af en liet hun wereld instorten…

ik raakte aan je bladeren een vleugje tegendraads het intrigeerde me ja meer dan mateloos hoe ik ook wendde of jouw keerde in een steeds opnieuw proberen ik werd radeloos toch groeiden we in veel seizoenen jouw pril werd groen kleurde in ons stoeien je bloem maakte mij sprakeloos…

voor Joost Zwagerman Annie M.G.Schmidt Wende Snijders en al degenen die niet meer geloven in het hiernamaals...…

, toen wendde hij zijn steven naar het noorden. “Zelfs professoren zijn er oliedom. Mij wacht een taak daar, nooit kom ik weerom”.…

kerelings wend ik des dichters droom wentel ik mijzelve de zomer loom in een vermetel gebaar klaar ik verneveld geheel najaar deels, ijskoud versplinterd heb ik de pegels overwinterd vervolgens, neem ik met rente terugkerend, mijn eigen lente…

jij bent nog steeds in mijn hart maar jij laat mij niet los en ik weet niet meer, maar jij blijft toch altijd bij mij hoe ik alles wend of keer jij blijft bij mij als een stukje van mijzelf ben jij van mij en ik laat jou toch nooit meer gaan ook al ben je van mij weg en ziet niemand jou meer ik hou van je...…

zag je gezicht in de gepoetste roodkoperen olielamp je ogen van groot naar klein in de zwaai van de kajuit je lach deinde op de golven buitengaats voor de wind het zeegat uit maar op de valreep wendde je het steven jij zocht de ruimte niet het avontuurlijke van alles op te geven voor jou geen schippersvrouwverdriet…

glimlachend wendde zij zich af weer had ze in de spiegel gekeken zichzelf vergeleken met toen naar een oordeel werd niet gevraagd en toch ontdekte zij voordeelpunten als reactie op die lach ja haar sterkste troef ontwapenend bij inzet en afrekening nog zwaaide spiegel de lach terug in afscheid met koesterende aai…

er zijn erbij die vleselijke geneugten des avonds ondergaan ik niet, ik betreur in stilte het klimmen van de maan is er immers niet een dag verdwenen een dag die zoveel brengen kon warmte en liefde onder een ware vrienden-zon ik verzucht en schuif de gordijnen dicht wend mij af van het kille maanlicht…

het laatste radeloze licht verzinkt in een brandende schemer het grijs te moe een opgemaakte opalen glimlach uitdrukkingsloze ogen sponzige wolken in rukwinden verdriet je voelt weinig tijdens de vloedgolf van omhelzingen je doorstaat het gewoon straks wend je je wel tot een huilende maan…

Het stond daar tegenover mij uit het zicht onbeweeglijk en vaag in het schemerlicht Ik schrok onderging de straf en traag zonder wrok wendde ik mij af Al wil ik terug dan kan ik niet Al moet ik terug er ligt niets in het verschiet Er is geen terug naar wat ik achterliet Zo zwerven mijn gedachten op een weg die ik niet heb…

ik zag jou lichtjes schrijven met je glazen pen kleurtjes bloeiden op onder je handen doofden langzaam uit overweldigd door de donkere schaduwen aan de randen nog lachte je wendde je snel af toen jij met je laatste tranen de enveloppe sloot het kussymbool als afsluiting liep dubbelhartig nu teveel in de gaten…

Een wereld van verschil ligt in je hand verborgen Want elke dag en iedre morgen kan je hem wenden zo je wilt Je hand kan ballen met een vuist naar boven Je hand kan vragen met de onderkant omhoog. Een wereld van verschil ligt in je hand verborgen en elke nieuwe morgen kies je en krijgt je deel…

zij heeft haar echte partner nooit goed bekeken las uit ogen hoe zij moest bewegen bestaan los van de vloer wenden en keren in handen en armen hoefde zij niet te leren zij heeft haar liefde voeten gegeven in een eindeloos zweven op aard pas als zij rust en de grond heeft gekust is hun passie bedaard…

roxanne je naam zingt en borrelt door mijn bloed door annemieke ijzige stilte na het dagelijkse nieuws van overlijden hij ligt uitgeteld de luie kat van maurice de hond hij kent de toekomst hij pakt de nieren hij beademt haar ruggelings het gevulde buikje hierna te wenden tot hogere algebra en yoga suites…

Focussen, dat is Het kernwoord in De sport op Dit moment - Met bovennatuurlijke Concentratie recht Op het doel af Punten binnenhalen, Broodnodige punten Die degradatie af Moeten wenden - En verdomd, ze hebben Gelijk, want zie: Met wat meer lef krijgt ons Team veel meer potentie Inspiratie: Langs de Lijn, zondag 9…

Als ik jouw schoonheid zie als jij je aan mij toont ben ik zo vrij je aan te staren wat jij mij euvel duidt je vraagt mij om mijn blik te wenden om van je af te zien helaas voor jou je boeit mij ik kan je niet belonen door naar iets om te zien wat niet mijn aandacht heeft omdat het mist wat jij bezit het zij zo dat ik staar maar…

Indien men 't Recht veracht Zal alles dolen in een nacht Van rampen en elenden Die niemand af kan wenden.…

als mijn geest achter de spiegel zich in de morgen verschuilen wil even af wil wenden van het bestaan afscheid wil nemen van de contouren die mijn leven hebben geweven langs de weg te zetten bij het grove vuil op die momenten zie ik je silhouet het bedekt mijn onrustige gedachte mijn geest komt te voorschijn en verdwijnt de damp die…

Maar opeens, een auto, een plas modder en hoe zij zich ook wendde, het middelpunt bleef zij, maar nu van ellende.…

de kamer vult zich met beslotenheid omsluit elke gewaarheid aanwezig ogen wenden af, onweerlegbaar zoals blikvelden buiten bereik of dromen van amberkleurig avondlicht ik verkeer in kringen van stokroos, korstmos, binnen mokerslagmuren tot fossiele regengloed in barnsteen, tot inpandige einders aan gewelven en hemelgezichten van lithosferen…

Jij wende rap aan mij Met rasse schreden wist jij mij te vinden Jouw hart vlug aan mij verpand Als de bliksem verdronk jij in mijn ogen Handen die pijlsnel de mijne wisten te vinden Je oren in no time mij horend Vlot knikten jouw knieën Hecht snel Snelhechter…