Alle inzendingen over dolend

aldoor verwachten is trachten een onthecht verleden, al dan niet gewild, in pijn te hervinden en verschijnt verlatenheid opnieuw als het sterven dan herleeft en mijn ziel zich spiegelt aan de blinde linde zal nimmer de dolende echo vergaan die het verlangen in de toekomst weeft…

Een doos vol vreemde wezens, die dolende gedachten zijn. Een hoofd vol ideeën, die niemands eigendom zijn. Houd die doos gesloten! In naam van de saaiheid. Als gebod van armoede. Open die brainbox! In naam van het avontuur, en het rijke leven.…

een zacht gevoel overdondert wanneer ik even in gedachten zweef door de koelte van een lentebries lijkt mijn geest voor jou gevangen dolend als een lamme zak dwaal ik in een doolhof rond maar kan jou nergens vinden mijn hart verandert in een tranendal…

Dolend zoeken wij een weg door ons leven, ons bestaan. Soms hebben we de pech een verkeerde afslag in te gaan. Maar door overdenken en overzien en terug te keren naar het begin redden we het misschien en wandelen we de goede weg weer in.…

Een roze zomerzweem, dolend op duits winterwit. Genadeloos knisperen scheermesjes hier aan de wal.…

de schemer verheft zich de nevel sluipt al rond in geen tijd doet mist alle zicht teniet de late wandelaars gaan voet voor voet voor ... voet hun stille zwijgende stap wordt in de smoor verborgen van de eerste dolende winterschimmen…

terwijl mijn hand glijdt uit de jouwe aanschouw ik roerloosheid dolend in jouw eigen wereld had je onkwetsbaar geleken bijna vanzelfsprekend was je altijd daar omringd door genegenheid slaat leegte een immens gat dat met wilskracht en liefde nauwelijks te stelpen valt…

ben ik de bewogen bewegende rusteloos zwervend tussen eb en vloed angstig speurend van kustlijn naar einder of ben ik de aangespoelde vondeling treurend en dolend eindeloos zoekend ginds en dichtbij wie zal het zeggen https://www.youtube.com/watch?v=tryI72ExYaI…

Ik hoor ze dollen dolend door de straat Laverend tussen nacht- en dagritmiek Terwijl die ene kleine Nachtmusik, Omíkron, allen naar het leven staat Waar lallend nog hosanna werd gezongen Speelt schalks een marche funèbre in hun longen…

Ik zoek je Kan je niet vinden Ik zoek je Verdwaalt in mist Ik zoek je Donker is de weg Ik kan je niet meer lezen In de raadsels van je gedachten Ik kan je niet meer bereiken Het missen doet zo'n pijn Ik zoek je In duisternis van liefde Ik zoek je Dolend in onzekerheid Ik zoek je Laat je vinden...lieverd…

ken je de zwerver die elke dag bedelt om een stuiver die dolend met een krampachtige blik zijn verlies en winst telt die een schaduw met zich meetorst ken je de zwerver die leeft in ballingschap zijn leven verborgen houdt die ik een naam gegeven heb om onmacht trots te dragen…

zou willen dromen nooit meer bij willen komen fantasie de hoofdrol laten spelen niet meer de wonden hebben die maar niet helen zou willen weten hoe verder het verleden te vergeten een stap vooruit en niet constant blijven staan niet meer dolend maar daadwerkelijk ergens heen te gaan…

Dolend, zonder inzicht in het leven Het leven doet er alles aan om het je te geven, want hoe vaak heb je al geleden. Elke keer is er een opening om naar de “stille” wereld te gaan, maar even zo vaak trekt de illusie van de bekende wereld aan. Zoek niet want eens, onverwacht, dient het zich aan, en ervaar je de waarheid van het bestaan…

Gebroken mens Gedroogde traan Jouw wereld weent Je wens vergaan Getergde hart Verstilde snik Jouw heden huilt Je smart verstikt Dolende geest verloren vond Jouw leven lijdt Het meest gewond…

Dolend op golven van gedachteloze uitingen in verstoorde bewegingen drijvend verloren in droefheid om wat was en zal zijn of nooit gebeuren gaat Een sprankje hoop diep smachtend naar het oppervlak laat het toe breek door verzeng de koude van kille onrust nu hoopvol Liefde is geworden en zal zijn…

rivier van liefde omcirkelt hen die dolende zijn brengt ze liefdevol dichter waar kleuren geen naam dragen gezangen onovertroffen zijn schoonheid 'n serene rust uitstraalt is het de rivier van liefde die hen overtuigde van de passage daar valt de puzzel op zijn plek…

de ploeg merkt niet dat de aarde in asfalt overgaat hij ploegt met slechts meer lawaai voort de vis hapt zo lang hij kan naar adem als hij tegen wil en dank op het droge belandt de wanen van de dwaze held botsen op de werkelijkheid niet voor de dolende ridder op de rand van de slaap wordt alles even anders…

wat ik koester valt uit mijn handen wat achterblijft is een wond ik rijg de leegte als kralen aan een ketting vorm kleur noch getal zijn van belang het onbeschreven blad stroomt dicht met donkerblauwe dolende woorden mijn onvaste hand schrijft met het verborgen hart van een kind…

het tekenschrift van vogel en vlinder een eindeloze tranteldans geen pen die het beschrijven kan het lichte schrift zwevend opgelicht aan nest en cocon ontstegen als een rozenblad in vertraagde val vederlicht opgepikt stukgehamerde woorden leggen mijn taal in de schaal een starend stom verlangen van een dolend dichtershart…

woorden in overschot bruggen de ruimten aaneen geen verval zo rijk als mijn netwerk aan gedachten ik kan wel minnen, zo jouw hart als het mijne, rijk aan creaties maar arm aan liefde geen gebed zo oud als mijn dolende ziel en wat ik ook verwoord toch zal mijn droom voorspoed gaan brengen in de chaos waarin ik ben geordend…

Los van de aarde van ons geluk en leed laat ik weldra slechts een glimp van mijn leven aan jou en andere naasten na Vergeet mij en laat mij gaan ik kwam slechts even langs en ben nu verdwaald en dolend als een geest Ik kom niet meer terug want na mijn laatste zucht ging ik op in de kosmos en verwerd ik tot aarde en lucht.…

Woorden ontbreken om gevoel te beschrijven dwalend en dolend in denken en doen Berusting, verlichting gedachten verdrijven verwijten verglijden in grenzeloos toen Gelouterd, geraakt gelezen, gesproken gehoopt, niet gevonden verloren, verdoofd Gezocht en gebeden voor letters en woorden getikt niet bezeten ooit héb ik geloofd ...…

verbijsterd kijk ik met ogen vol ongeloof naar de journaalbeelden uit Ossetisch Beslan waar vertwijfeld dolende mensen dood en verderf verwerken met rood als hoofdkleur onze mensenwereld blijkt een stevige aardkorst met uiterst zwakke plekken in de beschavingslaag eruptie van mensonterend leed en beschaamd zwijgen…

Dolend in een wereld vol met haat en angst spring ik in een vijver die de liefde kent en mij als mens erkent. Een gevoel van thuiskomen ontaard zich in rust alles kan mij gestolen worden geluk is op dit moment te duidelijk aanwezig.…

Goudzoeker dolend in de nacht de duisternis die wacht op jou. Waarheen jou je zoektocht ook brengt er is geluk dat wenkt iemand die liefde schenkt nachtvlinder, aan jou.…

Dolend op het spoor Verborgen achter glas Zie ik kilometers groen Voornamelijk Hollands gras De tijd neemt mij mee op reis De aankomst is bekend Vertrekken is niet echt mijn ding Hoewel ook dat snel went De mensen in de trein Zijn rustig en gedwee Wat is de wereld mooi In zo'n stilte treincoupé…

Dolend door de zandzee van het leven, Gloeiend, kreun ik vaak een jammerklacht. Ergens echter, weet ik, haast vergeten, Bloeien tuinen, schaduwrijke pracht. Ergens echter in mijn verste dromen, Weet ik dat een rustplaats op mij wacht, Waar de ziel tenslotte thuis kan komen, Waar ze wachten: sluimer, sterren, nacht.…

De rusteloosheid is te voelen trillend en dolend op straat verslagenheid komt kroelen depressies staan plots paraat Niets houdt de angst tegen de dood spookt door je kop je hart wil het overwegen maar je verstand zegt stop Je staat er helemaal alleen voor maar niemand hoort je klagen en ondertussen ga je door met je eigen schaduw te…

Dolend door het leven... een reis van binnenin.…

Chroesjtsjov spoort woordloos door tot Novgorod Dolend door Don's donkere toendrawoud Bordeauxrood loof van somber Omsk tot Tomsk Verdoofd door 'n schone Noorse opposant Een gigolo, zong hoog, doch was doofstom Bon ton? Mais non, 't klonk hol noch vol, doch dom…