Alle inzendingen over dood

Als ik morgen er niet meer zou zijn Zou er iemand me missen? Als ik er morgen niet meer zou zijn Zou er nog iemand aan me denken? Vragen die ik me stel, langs de waterkant Klaar om te springen of toch maar niet. Kijk op mijn klok, halftwee in de nacht Sta op, en rij naar huis. Gelukkig niemand die weet, wat er zo aan me vreet.…

Als ik dood ben zal er niets veranderd zijn de lege straat het warme asfalt je naakte schouder de jeugd van mijn zoon zal eeuwig zijn en hoe ik aan mijn zachte wang je tranen weet er zal niet veel veranderd zijn berust in mij.…

Het wiel draait zijn toeren tot het eind van de weg Waar ik verder ga in de nacht van het koele licht Sterren weerkaatsen op het water als ijskristallen in het zonlicht Trieste wateren kabelen verder Een korrel zand heeft de zee verlaten Om dag en nacht droog te ervaren De duinen roepen hem tevreden toe De wind van hoedanigheid Zal je…

Kijkend in't gelaat, van hij die kilte omvat, weerspiegelt mijn dood.…

Op elke straathoek loert de dood, de dood als messentrekker, de dood als vijand van het leven, de dood die mij met benzine overgiet, de dood als vruchtbaarheid - elk kerkhof een lijmfabriek. Verval, verloedering en tijd, dat is de dood. Gedenk te sterven!…

Leven is leven tot het overgaat dan is er alleen nog de dood tot het stof is weggewaaid Stof is stof tot het weer samenkomt dan is er de geboorte waarna de dood zich weer samendromt…

langzaam loop ik jouw richting uit open je armen neem mij tot bruid verwelkom mijn wezen en neem mijn zijn kus af alle wonden en ontneem de pijn met jou zal ik de uren die eeuwig duren doden…

Dood Veel over gehoord Nu dichtbij Mijn dierbare opa Je bent niet meer van mij Dood Eens was er kleur Nu is het zwart Mijn dierbare opa Je bent niet meer van mij Dood Louis, een naam eens zo levendig Nu letters in steen Rode rozen op je graf Denkend aan alle liefde die je gaf Dood Mijn hart vol verdriet Lieve opa kon je me…

vrijheid die ik voel ’t is niet de vrijheid van het leven want die vrijheid is niet echt ’t is de vrijheid niet meer hoeven delen dat is wat jij vriend, mij zegt Te weten dat jij er dan zult zijn als mijn einde naderbij komt Die onvoorwaardelijke trouw de enige die mij dat geven kan omdat ik, als van het leven, ook van jou mijn vriend de dood…

de dood komt na het leven.…

Als het leven je ontglipt en de dood is zo dichtbij dan verdwijnt de woede en voel je je vrij De strijd is gestreden je hebt je best gedaan de pijn zou verdwijnen je wist dat je moest gaan……

De Dood is Niet Het Eind al wat leeft, sterft, vergeet zal immer bloeien onverholen begeleidt door tekens op een graf herinnering zal nimmer wijken al wat jij gaf, nam en bracht jij jij bent leven jij bent de Dood leven is de naam die jij bracht…

helder water dat kabbelt en klatert en stroomt en dan plotseling zomaar ineens tot stilstand komt in een poel die langzaam troebel wordt.…

Zachtjes schreiend met het verdriet van de dood Je geest legt beslag op onze gedachtengang Met het gaan van je persoon verkrampten spieren Geruis van het hart voor iedere seconde gemis De zwarte zon verschuilt zich achter het verdriet der mensheid De kille duisternis valt met de leegte der dagen Voor elke druppel wordt een geest genomen Gure…

de dood is als sterke drank zij voert je mee tegen wil en dank ze laat je zweven zonder dat je't weet en neemt je weg van pijn en leed soms is hij welkom wanneer de nood daar is maar komt ie ongevraagd dan is het mis…

tot ik zoenen de dood zou mijn handen satan raken kou bestaan zou verbranden hemels bestaan nooit gehoeven behoeven werelden branden zou verleden verdere bestaan dood en het nu vergaan zonder pijnen die schreeuwen uit harten geen bestaan bij geboorte van dood zo de duivel praat naar mijn hemelse behoeven…

Ik droomde weer over mijn buurmeisje Ik kwam uit school toen mijn moeder vertelde dat ze was overleden Ik kon niks meer eten van verdriet Eenmaal bij de kist zei ik niks alleen: jou vergeet ik niet!…

Strak staat de uitloop van de lijn, en nét op het moment dat hij wordt teruggefloten, sprint hij de stoep af... Een auto remt, slippend, piepend... te laat.. Nog eenmaal tilt hij zijn koppie op legt 'm weer neer...z'n oogjes breken... Hij is niet meer…

Je hebt mij laten sterven, In een donker hoekje, van verdriet. Daar waar niemand het horen kan, Daar waar niemand het ooit ziet. Je wist wel wat je deed, Maar het deerde jou toch niet?…

Ik kom en ik ga Ik vervul je laatste wens Ik dans met je omhels en kus je Ik heb je lief en neem je mee daar waar zee en hemel zich scheiden Ik voed je met angst en ontneem je je levenskracht Ik reis met je mee en zorg dat je veilig thuiskomt Geef je over aan mijn duisternis Want ik, Ik ben De Dood...…

Dood eng woord nooit gehoord in de stilte van de dood Ik heb je lief al lachen de vlinders m'n lente weg Ik heb je lief omwille van zijn en doen Denken dat gedachten pijn verlichten is misschien absurd Toch doof ik je ogen niet noch je gezicht De rimpels en pijndrempels maken je geest sterker Ik geloof in jou in je hart…

Wanneer ik sterven zal dan wil ik een eentonig hart omdat god wit is. Wanneer ik sterf eis ik volkomen rechte lijnen en strakke eenvoud van muziek: een blues of Phillip Glass omdat god strak staat in zijn schepping en in mij Maar lees mijn twijfel: een woonboot onder water bladder van verf op hout…

De dood neemt altijd wie je wilt dat blijft, Het oude vrouwtje dat ligt weg te kwijnen in haar bed wachtend op de greep van de dood om haar ziel, die maar moet wachten en wachten Dan het kleine jongetje.…

mijn gedachten Ik wil niet meer weten hoe we huilden, hoe wij lachten De dood heeft ons gescheiden Maar dat deel van jou in mij Is met jou in mij gestorven Laat me sterven, maak me vrij Ik zal altijd van je houden Tot de dood ons scheidt Maar als de dood zelf is gestorven raak ik jou nooit meer kwijt…

De overtocht is moeilijk, door de druilerige nattigheid. Er is geen houvast meer, en met de moed der wanhoop, probeer je het weer, zonder resultaat, zonder hoop. Zwetend en vermoeid, je vingernagels verschroeid, door het willen grijpen in het ijle, je laatste krachten zijn weg, te hoog was die spitse berg. Je glijdt weg, je ogen gaan…

door de duinen, langs de zee… Ik kijk naar de golven, wil met ze mee… Daarbij droom ik stilletjes over jou… Ik vertel de zee hoeveel ik van je hou… De zon schijnt, maar warm heb ik het niet… Ik sta bij de zee, met zoveel verdriet… Ik voel me alleen, zonder jou aan mijn zij… Jij was ongelukkig, nu ben je vrij… Zoveel schrik was er na je dood…

Er is geen kans op voortbestaan nachtelijke wandelingen in het donker overwelmd door de zachte wind lopend naast elkaar niemand zien op eigen doel gericht en toch gewaar dat er iemand is handen die zijn samengevouwen houden elkaar stevig vast in de hoop niet te verlaten niemand ontsnapt iedereen gaat mee nachtelijke wandelingen,…

Als het eenmaal zover is, is er geen terugweg meer. Iedereen in diep verdriet is, vervloek je het leven duizend keer. Dus laat het zo zijn, dat het niet voor niets is geweest. Geef anderen niet die verschrikkelijke pijn, dus denk eraan, het leven is niet altijd een feest.…

angst kan ik me niet permitteren zei Van Gogh de Dood pakt me tóch…

stil in een kist bleek en wit gedachten overal maar nooit uit m’n geheugen gewist stil in huis en kist in de hoek hier was ze thuis moeder en dochter allebei dood te fanatiek om zo stil te liggen in een kist netjes opgepoetst een raampje erin bleek en wit vredig in een kist mensen komen en gaan gedachten zo verschillend maar toch…