Alle inzendingen over doorgebroken

Ik kwam haar tegen in de stad ze liep een beetje mank, het hoofd gebogen Ik vroeg: schrijf je nog wel eens wat? Het antwoord las ik in haar blauw omfloerste ogen Probeer het eens op internet, zei ik, dat is geschikt voor mensen zoals wij: er is publiek. Het is natuurlijk niet zo chique en je weet nooit of men alleen maar klikt Beter dan…

Zienderogen wreekt hij zich een stuk tot ginder heen. Er valt een spin op het tapijt. En ooit wil hij weer zien dat hij wat gaf om hoe hij leefde. Want ook wij willen graag de sleur doorbreken. En wachten op een teken dat het goed is om te huilen, om soms even zwak te zijn. Wie wil mij daarvan overtuigen?…

Steve Jobs heeft er niet veel van opgestoken; De nieuwjaarstweet van onze koningin ‘Eenieder voor z’n iGen’ – met die zin Is nu de nieuwe iPad doorgebroken Het iSonnet op digitaal papier Je leest het heel gedichtendag lang hier…

Het zou een kleurrijk kleinkunstgala zijn Indien de liedjes die de prijs nèt misten En nèt niet doorgebroken finalisten Tezamen kwamen op zo'n groot festijn Het zal er niet van komen dezer dagen Maar geen hommages zonder humuslagen…

Of minstens curieus Dan is Dries Roelvink een perfecte keus Zijn vreemde status geeft hem kans van slagen: Dit nimmer doorgebroken zangtalent Is om zijn onbekendheid zeer bekend…

In Groningen is een proefdijk volgens plan doorgebroken. ---------------------------------------------- Een dijk is iets waarop je moet vertrouwen, Bij dijkdoorbraak heb je geen schijn van kans. Zodat men in de buurt van Nieuweschans Een superslimme ijkdijk is gaan bouwen.…

Vertekening van de werkelijkheid Verbeelding van de waarheid Verdediging van de trots Veroordeling van de onschuld Verspreiding van het slechte Vernietiging van het eigen Wij, die zijn ondergedompeld in het onjuiste Verdrinkend in de de diepte van het vloeiende Water als normaliteit Doorgebroken door de dijken, om de mensen te bereiken Onwetend…

Hoezeer het doorgebroken oude licht mijn hart omsloot en warmde. In het witte schijnsel werd zijn nabijheid kalm en kloppend uitvergroot.…

Die tellen niet mee Weer sluit ik me af Niks kan me redden Ik ben alleen Druppels vallen naar beneden Geen regen Maar de pijn die ik steeds door maak Seizoenen gaan voorbij Maar de zon is nog steeds niet doorgebroken Koud blijft het altijd.…

je blik keek lichte wolken in een heldere lucht je stem stak op in een aflandig koude wind ik zag de bui al hangen in de strakheid van je kin letters neergepend in schaduwwoorden druppels vloeiend op papier zinnen bliksemden strofen donderden jouw gedicht tot onweer hier je klaarde op in blauwe ogen toen je lach was doorgebroken…

Nou moet weer duurzaam doorgebroken worden, Zo preekt GroenLinks bij monde van Vrouw Sap, Ik geef grif toe dat ik dat niet goed snap, Ik denk aan middendoor gebroken borden. Het is vanuit die invalshoek bekeken Gewoon niet slim om duurzaam door te breken.…

Hoe zij zich weer hervindt haar oude glorie weer herwint het Licht is doorgebroken!…

Musje op je ijzeltakje wacht je stil, ineengedoken deze koude wintermorgen tot de zon is doorgebroken. Wacht je tot het ijs gaat smelten tot langzaam de dooi begint wacht je, eenzaam wintermusje op de milde lentewind.…

grijs-groen was je kabbelend verlegen maar nu verstik ik je bij volle maan je koos de vrijheid langs de vlakke kusten bruiste je woede op de harde rots op jouw gedein konden de schepen rusten orkanen zweepten je tot woeste trots we vochten tot de laatste sterren doken meegaand gevoel weerstond gezond verstand uiteindelijk ben je toch doorgebroken…

zoals wij die half verdoofd kennen door het gewoon horten van de wijzer op de horlogeplaat maar de ellips nog maar net begonnen strookt niet met seconden een ijle tijd van myriaden in een ruimte van stof waar niets afgetekend wordt van een persoonlijk lot het licht dringt als een speerpunt door versnelt een diep gravende tijdreiziger doorgebroken…

verblijf dag aan dag rijzig van stemming trouw aan hun inhoud die ze als koningen met lange veren beheren waar ze aan de weg staan overvoerd de hemel beroeren wat eigen is hevig schrijven slaat een donkere vervoering door de bladeren het onbekende door een diepe huiver weggesloten maar dan verstaan open de hoge tuimeling doorgebroken…

Ik mis je lach jouw troostende handen de mindere dagen maar ook de gouden randen ik mis zachte woorden van gestifte lippen elke maandag het beppen het koffie nippen ik mis "het is vandaag dinsdag toch" het marktgebeuren het samen over regen zeuren ik mis het voetbal de woensdagwedstrijden kijken het heerlijk over een doorgebroken…

de dijk is doorgebroken, Het water drong in huis en stijgt elk ogenblik.' — 'Och moeder, ’k lig zo lief in ’t zachte dons gedoken, En ’k was daar in mijn droom zo machtig in mijn schik.…