1569 resultaten.
Smaakvolle verzen
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 312 je hebt me laten wonen
in je kamers, een huis
vol dichterswoorden
ik heb er gezeten
aan tafels, een rijke dis
van smaakvolle verzen
verslond de letters
van gespijzigde zinnen
met gevoel doorspekt
ik was daar nooit alleen
in de geschreven klanken
heb ik jouw stem ontdekt
* opgedragen aan
julius dreyfsandt zu schlamm *…
Mijn top 10
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 133 Julius Dreyfsandt
4. Stanislaus Jaworski
5. Aaike Jordans
6. Wil Melker
7. Edwin van Rossen
8. Kerima Ellouise
9.Jeroen Swaan
10. Daan de Ligt
Ik kom er aan!
Ik haal ze in!
Ik laat mijn hielen zien!
Dichten kan ik voor tien!…
uit het dagboek van een wintertuin
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 343 die de eenzaamheid
in lege buiken knopen
gebarsten zoals oude winterbomen
zwart beslagen
het wenken naar de afgrond
de onopgemerkte pijn
bloei dan, mijn roos
en leg je in het helder licht
schoonheid
kent liefde, streelt schaduwverzen
eeuwig
en zo hemels buigend
*geïnspireerd op het gedicht ‘ de roos’ van Julius Dreyfsandt…
op het kussen van de avond
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 451 door het sterven,
verwachting terugkantelt
in kleine fonteinen, ongevraagd
en vaak hoger
het komen en gaan
tussen deuren en dat wat overwonnen
kan worden
over schouders van het verloren
kind
in het weten: ik kan schoonheid bezitten
zonder te sterven
------------------------------------------------
opgedragen aan Julius Dreyfsandt…
Ik hoorde klanken
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 349 verscholen
rondom statige gewelven
bleef het gesproken verlangen
in een echo voor even hangen
treffend als de adem
een streling langs stoelen
met zintuigen te voelen
een kunstige omarming
door rust omhuld
in het dagelijks tumult
*
(Boekenmarktkoffieconcert Bergkerk Deventer
Muziek:Barokensemble Scordatura
Gedichten: Julius Dreyfsandt…
geef mij de vier
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 804 doen vallen
tot onder de top tien
stroop mijn vel
na dit gedicht
ik ben eerlijk
zie mijzelf als
lichtgewicht
slechts massaal gebrul
wil ik horen
schreeuwende koren
die mij zonder schroom
de grond in boren
ik geef ruimte aan agressie
ontzie mij daarom niet
je zult zuchten van verlichting
en schor roepen
hè eindelijk heb ik
die dreyfsandt…
dichter julius dreyfsandt
netgedicht
2.0 met 29 stemmen 2.953 U heeft de wereld iets te zeggen
mijn bewondering voor uw dichtkunst
stop ik niet onder stoelen of banken
uw humor, uw emotie vertolkt in woorden
blijft me boeien in verwondering
het spreekt me aan
vandaag op uw verjaardag
wens ik u toe
dat u ons, dat u mij en heel veel anderen
nog heel veel jaren
zult kunnen laten genieten
van uw inspiratie…
Titelloos
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 514 ook nu
mijn unieke bescheidenheid
weer eens een heilig degen
in feite heb ik niets nieuws verteld
wat telt is het scheppen van eigen ruimte
immers wie schrijft mag blijven
zo is nu eenmaal de spreuk
en gezien de boodschap van mijn gedicht
hoeft ook dát niet te worden toegelicht
"luister naar mij,
ik spreek over weinig"
julius dreyfsandt…
In Pacem
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 939 Uit : Het Requiem van Julius Dreyfsandt zu Schlamm
IN PACEM
vaarwel mijn vrienden allen om mij heen geschaard
ik voel nog steeds jullie warme liefde
en neem het mee, alles wordt in mijn hart bewaard
het zal de tocht naar het onvergankelijke bemoedigen
alwaar de Schepper mij zeker zal verwachten
en engelen vol van Geest en zo fijn besnaard…
duo-gedicht:
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 435 laat drijven
en in niets meer dat zich nog
verloren waant
voel de duif
hoe ze broedt op het nest van een nieuwe morgen
of laat ons schuilen in de grot met tegenlicht
waar zelfs gisteren werd geborgen
zo denkt
zo vraagt
zo zwicht
het zand
door helmgras gevangen
doch verlangend op de zon gericht
* duo-gedicht van julius dreyfsandt…
gebroken wit
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 219 en de stenen dragen
mijn stille stem
zij zijn handen
vertragen het licht
en leiden me naar iets
wat ik nog niet weet
ik ben mond
moeilijker dan de waarheid
mismaakt door gifpotten
in het nachtelijk huis
is er een aards paradijs
of een open oog
om oneindig lief
te hebben
de stenen
blijven, dat wil ik geloven
binnen bereik…
uit Het Requiem van Julius Dreyfsandt zu Schlamm : Credo
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 403 CREDO
de Heer van leven en sterven
heeft weet als behoeder van
vertrouwen wat de mens in
lijden zal beërven en zal aldoor
om verscheurde harten rouwen
het is de wanhoop in
eindeloze zwarte nachten
die het leven doet verachten
het onvermijdbaar verscheiden
van al wat geschapen is
laat de rots van geloof en hoop
versplinteren…
U bent minder dan u zich voordoet (proza)
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 524 Wat zal Dreyfsandt zeggen, hoe kan hij
weten waar ik (u) dus mee bezig ben.
Ik zal het u zeggen, u hoort het aan
en ik ga vertellen wat ik van u vind.
Er gaat door u hoofd, wat een onzin,,,
hoe kan hij nu weten wie ik ben.
Nou dat is heel eenvoudig.
U bent minder ingewikkeld dan u denkt.
U bent minder interessant dan u hoopt.…
de diepe waarde
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 733 wat ik schrijf
gaat jou niet aan
het zal je immers
toch niet raken
je zult mijn
gedachten
niet kunnen
verstaan
als ik vertel
van mijn droom;
het zoeken
naar gevoel,
dan kan ik
nog zoveel
duiden
jij zult nooit weten
wat ik bedoel
zeg mij
wat gaat er
om in jou
ik weet,
nu gaat het
mij niet aan
alleen jij kent…
gedag
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.978 telkens
als ik ga
en zeg
mijn tijd is daar,
sluit jij
snel je ogen
alsof
een knop
wordt omgedraaid,
jij naar binnen
wordt gezogen
diepte vezandt dan
in een verkoeld
gedag,
verkleint al
wat is gezegd
is het de pijn
van verscheiden
die je in
vermeden woorden
legt…
ik roep niet meer
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 569 ik stapel soms dorre bloemen
op mijn veld van gevoel
was er eerst blinde hoop
naar glanzende verwachting
zoals bijen zoekend zoemen
onbezonnen ruikend aan
een honingzoete struikenknoop
in de waarheid echter
kwam allengs het starre beeld
van de zure aanwezige verdroging
in een verstilde waterloop
woorden tellen al lang niet meer
terwijl…
de zachte kracht
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 512 de rimpels langszij mijn ogen
plooien zich bij iedere lach
zij vormen als vanzelf
warme zonnestralen
die mijn blik begeleiden
naar de vraag die ik
in je verlegen ogen zag
geen weg is zo kort
naar jou, naar binnen
alleen een doods gevoel
zou zich bezinnen
en afvragen wat ik bedoel
mijn beider wangen
door lengende
lippen gebold
tonen…
het is stil (2)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 351 ik dicht het
lied van de stilte
met klanken
van niet gekende
ritmische noten
gedragen door
wijdse nevelbanken
en zo hemels
onverdroten
een zonnestraal
doorkruist deze
vochtige vlagen
als een strijkstok
door licht gedragen
dan hoor ik slechts
in het aanschijn
van de dampige kilte
dit unieke lied
over het wezen
van de stilte…
het is stil
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 566 in de stilte
wordt zichtbaar
wat zuiver is
ik spreek niet over kilte
maar van rust
in een woordloos gebaar
woelige stromen
drijven naar de zee
waar ik in de ontluikende kim
een groeiend vertrouwen
omhoog zie komen
in die stilte
van rijzend genoegen
waar zand en water
komen en gaan
vertelt mijn ziel
dat eb en vloed
mij altijd al…
als kringen in de sloot
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.061 ik voel mij
in de rust
van je schoot
droom daar
tijdloos genieten
uitdijend
als kringen
in de sloot
waar ik over schrijf
zijn de
koesterende blikken
en strelende vingers,
over mijn vragend lijf
ik spreid mijn letters
over stille gedachten
waan mij even in
jouw paradijs
wat mag ik
meer verwachten
op deze
herscheppende reis…
élégance
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 314 ik vier de vreugde
van de druiven
het zoete feest
langs jouw ranken
streel bladeren
met vingertoppen
terwijl een zomerwind
getuigt van
zuchtende klanken
mijn fluwelen deerne
plukt de gerijpte vruchten
met kwetsbare élégance
laat ze mijn mond raken
op mijn lippen dansen…
als het verlangen sterft
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 505 ik wil zo graag
mijn diepste verlangen
ketenen aan mijn ziel
of strak omarmen
bezingen met
liefdesgezangen
het zegt zoveel
over het aardse lijden
nog meer over
ons menselijk bestaan
we willen de
onontkoombare
eenzaamheid
zo aldoor mijden
ik wil zo graag die
momenten herbeleven,
de tellen van intimiteit,
maar word dan gejaagd…
ogen gedicht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 603 in de ogen
van mijn
kleine meis
toont liefde
haar gezicht
zo wordt
in stilte een
ongeschreven
vers gedicht…
een vergulde lans
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 467 in het geweten
is vaak het verleden
van ijzige gedachten
opgegeten
het verschraalt
de zachte milde wens
maakt de huid
tot afschermend schild
ziet het verlangen
door een ongeslepen lens
toch straalt, soms heel even
een gloed van zuivere glans
door vermeende muren,
als een vergulde lans
het doet het gevoel
een tel bestormend beven…
bevroren tranen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 612 er zijn van die momenten
dan splijt een oud gevoel
zich van mijn nieuwe lente
als oude zuigende wortels
schraal, zo gevoelloos koel
een onbegrepen negatief
verbeeld in grijs en zwartwit
hoe de ziel werd verscheurd
nimmer zal die herinnering
alsnog in zorgende liefde
worden ontwikkeld
laat staan in een zomers
bouquet worden gekleurd…
zonder titel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 996 zijn stoel was leeg
het was nog zo pas
dat hij daar in zeeg
in zijn wereld met
het zijden kussen;
tot op de draad toe
versleten en aftands
met zijn zetel nog slechts
verbonden door twee lussen
zacht met verloren glans
ik voel, hij is niet weg
ruik de geur van zijn huid
zijn ongewassen haren
deel het verdriet
van zijn verloren bruid…
belichte schaduw
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 562 als verstrooid dichter
in de beschouwende schaduw
weef ik mijn gedachten
van al dat ontgaat
aan licht of zicht
of verwachten
geborgen en verborgen
in de mensenziel
u zoudt haast gaan denken
is leven slechts zwarte inkt:
het vergaren van zorgen
ik vertel u van schoonheid
van vragende tastende vingers
de weelde van ingetogen blijheid…
je danst het silhouet
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 336 varens in mijn tuin
spreidend sprietsend
als de groen grauwe fontein
op de plaza del piedro
ik denk , zo denk ik
aan de verloren avondschaduw
en neem jou peinzend waar;
een dromerig zijn
je danst het silhouet
van wuivende palmen
kwetsbaar lachend
met ingetogen pret
over het plavuis van
mijn verlaten liefdesplek
schuurt een laatste…
ik had een roos willen zijn
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.645 als het leven
mij inhaalt door
stervende pijnen
als mijn vreugde
slechts loopt langs
zeldzame lijnen
indien verwachting
en hoop
het afleggen tegen
wat onhaalbaar is
dan sta ik zo alleen
weet niet meer wat te doen
mijn hart verstart tot steen
ik had zo graag
naar anderen willen bloeien
meer dan mij werd gegund
in een tuin vol…
het land in de verte
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 753 al droog ik
met tedere
overgave
een traan
de weg
naar jouw pijn
kan ik niet gaan
ook al
raak ik
zo nabij
een hand
eenzaamheid
is voor mij
een onbereikbaar
schaduwland…